Foto komt uit privécollectie

Ik ben niet mode gevoelig en loop er zeker niet gekleed-volgens-de-laatste-mode bij. Oh ik kijk wel eens wat of lees een blog over mode hoor. Maar meer om te weten wat ik ook dit seizoen niet aan zal doen of kopen. Lees ik over de nieuwste kleuren staat er toch nooit iets bij over mijn kleur, zwart. Is nu de kleur taupe dé kleur die de mode deskundigen ons adviseren te dragen? Nou excuse me, dat is dus totaal niet mijn kleur. Daarin lijk ik dus echt ziek. Ik ben ook niet iemand die dit soort voorschriften opvolgt.

Als ik wel eens een modeblad doorblader dan sla ik de categorie rokjes en jurkjes sowieso al over. Dat is zo niet mijn stijl. Daar voel ik me niet prettig in, afgezien van het feit dat het mij ook erg koud lijkt, in de winter. Alsof een panty er onder dragen warm genoeg is. Niet voor deze koukleum. Maar misschien geldt ook bij het dragen van jurkjes en rokjes de slogan: wie mooi wil zijn moet (kou) lijden?

Ik koop, als ik al eens wat koop want aan shoppen heb ik een broertje dood, enkel kleding waarin ik mij prettig kan bewegen. En ja, vaak spijkerbroeken en iets zwarts er op. Voor schoenen en de onmisbare laarzen voor de winter, is het bij mij precies hetzelfde. Als het maar lekker zit. Zo had ik afgelopen zomer fijne gympen gevonden. Tot op heden heb ik ze bijna elke dag aan gehad. Per toeval ook nog eens super hippe schoenen. Ik kreeg er zelfs een compliment over. Van een zeer verbaasd jochie van negen.

Ik heb het ook niet zo op de modellen die in bepaalde tijdschriften de kleding showen. Over het algemeen stralen zij precies uit wat ik denk: ‘dit wil ik eigenlijk niet aan.’ Een zeldzaam model daargelaten. Waarom kijken die poppetjes toch niet eens wat vriendelijker? Ze worden er toch goed voor betaald? Verkoopt het beter als de modellen strontchagrijnig kijken? Om nog maar niet het kleine detail te noemen dat die modellen allemaal een maatje ‘tiener met anorexia’ hebben. Het zal wel handig zijn voor de verkoop, modellen met een figuur als van een bezemsteel maar welke volwassen vrouw zit tegenwoordig ver onder haar BMI? Zeg eens Irene, ben jij wel een modevolgeling?

Modegevoelig ben ik soms best. Ik probeer wanhopig me niets aan te trekken van de steeds gangbare trends. Zo ben ik soms mijn tijd ook ver vooruit. Je weet misschien de periode nog wel dat je een truitje droeg met de rug bloot in een lage V-hals? Wel, die heb ik hoogstpersoonlijk geintroduceerd. LOL.

Maar serieus. Nee, ik draag wat me op dat moment goed aanvoelt. Zo kan ik van ‘t een op andere moment thuissloffen in een korte legging met een heel wijd shirt, liefst zwart, en ‘t volgende moment m’n vrouwelijke vormen willen accentueren door me juist heel erg womanly te kleden, zeg maar.

Voor kapsels ben ik wel uitermate gevoelig. Als een bekende persoonlijkheid een leuk koppie heeft met een goed geknipt kapsel, dan denk ik vaak bij mezelf: ‘Hee, dat wil ik nou ook!’ Of ik knip zo’n foto uit een magazine en ben achteraf hevig teleurgesteld als ik dan toch weer blijk te zijn geknipt in een standaard model. Oplossing hiertoe heb ik gevonden in de Kinky Kapper, die knippen altijd stoere koppies.

Om even terug te komen op de trend van modellen om maar niet vrolijk te kijken, als je nooit aan de uitspattingen mag, geen eten en geen drank, word je volgens mij ook zwaar chaggie. En dat ze te mager voor woorden zijn, dat is de schuld van die ‘artistic designers,’ die mensen die mode tot een soortement van Kunst met een grote K menen te moeten omvormen.

Er wordt gelukkig hedentendage heftig tegen de anorexia-figuurtjes geprotesteerd. Daar word ik als mens dan weer vrolijk van…