Vlak voordat we gaan oversteken duikt ‘ie ineens naar de grond. Hij ligt helemaal plat en zijn staart zwiept als een gek heen en weer. Hij ligt er klaar voor om enthousiast ergens op af te springen. Meestal is dat een andere hond maar nu krijg ik pas in de gaten dat hij een grijze man in het vizier heeft…Een man die op mijn vader, zijn maatje, lijkt maar hem natuurlijk niet is. De tranen springen in mijn ogen en ik roep mijn hond tot de orde. “Nee, het is Opa niet, kom we gaan verder.” Met veel moeite trek ik mijn hond de andere kant op. Hij wil niet zomaar opgeven, hij denkt echt dat het mijn...