“Zullen we volgend weekend eens iets leuks gaan doen?” Saskia kijkt verlangend naar Joep terwijl ze op haar laptop aan het werk is. “Ja, is goed maar hebben we dan niet al een afspraak staan?” vraagt Joep, met zijn blik gericht op zijn mobiel. “Dat kan je toch zien in je agenda? Daar staat niets voor die dagen.” Ze heeft nog steeds niet Joep’s volledige aandacht. “Wát zullen we dan gaan doen?” Saskia kijkt verwachtingsvol naar haar man, in de hoop zijn blik te vangen.

“Ja goh, ik weet niet hoor”, zegt Joep terwijl hij haar even kort aankijkt en dan zijn aandacht weer vestigt op zijn mobiel. Saskia zucht eens diep. “Jij weet het niet, dus laat je het maar weer aan mij over om iets te bedenken? Leuk is dat, ik vraag het toch aan jou?” Geërgerd tikt ze verder. “Maar lieve schat”, Joep wordt een beetje kregel, “jij vraagt het toch? Dan ga ik er van uit dat jij al een idee hebt.” Saskia reageert nu ook geprikkeld. “Ja zeg, ik wil dat je meedenkt! Niet alles hoeft toch van mij te komen!”

“Hoezo alles?” Joep heeft zijn mobiel aan de kant gelegd en kijkt Saskia boos aan. “Alsof ik nergens over nadenk! Nou Sas, je weet toch wel beter?!” Saskia raakt op dreef, haar stem wordt hard en schel. “Inderdaad, ik weet inmiddels wel beter. Ja, alle initiatieven komen van mij. En nu stel ik jou een simpele vraag en mag ik het weer zelf uitzoeken. Denk je dat dat leuk is? Kom op zeg Joep, we werken allebei hard en hebben nauwelijks fatsoenlijk tijd voor elkaar!”

“We zien elkaar al zo weinig. Ik wil gewoon een weekendje weg. Naar een leuk hotelletje, uitslapen, winkelen en gezellig uit eten. Gewoon even niets moeten en lekker ontspannen samen zijn. Is dat al te veel gevraagd?” Saskia klapt haar laptop dicht en staat boos op. Stampvoetend loopt ze de huiskamer uit terwijl ze schreeuwt: “Laat dan maar!” Met een woeste klap gooit ze de deur achter zich dicht. Joep staart verbouwereerd naar de deur.