Ik leerde hem op Facebook kennen en vrijwel direct werd ons contact hechter. Tijdens onze eerste ontmoeting werd ik op slag verliefd op hem. Wat voelde ik mij gelukkig, voor het eerst in mijn leven had ik een maatje! Er was iemand die echt van mij hield. Van mij nog wel.

Ik zat toen in mijn examenjaar en heb me tot dat moment altijd eenzaam gevoeld. Ik had wat moeite met het aangaan van contacten, was best verlegen en toen kwam ik gewoon in de hemel terecht!

Elke keer als we elkaar zagen gaf ik hem cadeautjes en ik betaalde zijn benzinegeld om bij mij te komen. Op een gegeven moment stelde ik voor om bij hem in te trekken. Ik woonde in die tijd nog thuis bij mijn ouders. Dat vond hij een goed plan. Hoewel ik weinig spullen mee kon nemen want hij had een klein flatje voelde ik me zo geliefd en blij.

Maar langzaam aan veranderde mijn vriend. Hij werd onvoorspelbaar. Ik moest steeds meer van mijzelf inleveren. Doordat hij zijn werk kwijt raakte moesten we zien rond te komen van mijn kleine uitkering. Hij beheerde mijn geld, had mijn pinpas en had ondertussen mijn spaarrekening geplunderd. En ik, naïef als ik was, pikte dat want hij hield van mij. Helaas bleef het daar niet bij. Als hij weg ging sloot hij de deur af zodat ik niet weg kon. En dan waren er ook nog zijn onvoorspelbare buien.

Uit het niets kon hij agressief worden. Tegen mij. Dan sloeg hij mij daar waar hij kon. Ik onderging alles lijdzaam. Ik hield me stil want ik wist dat de bui na een tijd over zou gaan en dan was hij weer mijn liefste vriend. Nee, ik durfde dit alles niet tegen mijn ouders te vertellen, bang om mijn vriend te verliezen. Toch zag ik wel in dat dit niet een normale relatie was.

De momenten van mishandelingen volgden elkaar ook steeds sneller op. En namen in hevigheid toe. Mijn hoofd in de wc pot stoppen gebeurde nu al standaard. Net als dat hij regelmatig mijn keel dicht kneep. Diep van binnen wist ik wel dat dit niet normaal was. Ik werd bang voor hem. Maar ik durfde nog steeds niets te doen. Weken gingen er voorbij. Ik besefte dat dit niet goed zou aflopen, deze relatie. Toch klampte ik me aan hem vast. Ik deed alles voor hem.

Stukje bij beetje brak het me op. Ik werd steeds angstiger, had veel pijn van de mishandelingen en ging me eenzaam voelen. Op een keer was ik weer bij mijn ouders en toen heb ik hen een klein beetje verteld over mijn relatie. Zij waren erg geschrokken en wilde dat ik thuis kwam wonen. Zij wilden mij helpen. Maar ik was nog steeds verliefd en ik ben meerder jarig dus ik beslis over mijn eigen leven.

Uiteindelijk kon ik het niet meer volhouden, die mishandelingen. Mijn bezorgde ouders hebben mij opgehaald. Nu heb ik therapie om alles te verwerken en hij, hij laat me niet met rust. Ik ben erg bang, heb nachtmerries, kan me niet concentreren en voel me zo alleen.

Bovenstaand verhaal is waargebeurd. Het is het verhaal van een jonge, kwetsbare vrouw die zich kon loswringen uit een agressieve relatie vol mishandelingen en vernederingen.