Duistere zaken

Geplaatst door Mary op 12 juni 2015 | 6 reacties

Het is tijd om het te hebben over ZZP bemiddelingsbureaus. Mij verbaast het dat daar zoveel macht ligt en dat zij hun eigen regels kunnen hanteren. Klachten zijn er genoeg.

Maar waar blijft de controle? Er blijkt namelijk heel wat mis te zijn met een aantal ZZP bemiddelingsbureaus. Deze bureaus bemiddelen bijvoorbeeld ZZP’ers in de zorg naar klanten toe.

Ik begin even met een stukje voorgeschiedenis…

Tot 2013 was de constructie als volgt: De bemiddelingsbureaus beheerden zoveel mogelijk de budgetten van de patiënten die een PGB hadden. Daardoor wisten zij precies hoeveel geld een cliënt had via PGB en daar werden de zorguren op ‘aangepast’. De bureaus deden graag de PGB verantwoordingsadministratie voor een aanzienlijk bedrag per uur, en hielden nauwkeurig in de gaten wanneer er weer een mogelijkheid was om een herindicatie aan te vragen.

Een heel systeem werd daartoe bijgehouden. Ieder jaar trachtten deze bureaus de indicatie hoger te doen uitvallen, want een hogere indicatie leverde meer zorguren op en dat leverde meer omzet op voor de bureaus. Het kwam voor dat een cliënt helemaal niet wist dat er een herindicatie was aangevraagd door het bemiddelingsbureau. Wel kreeg hij zomaar meer zorguren in zijn maag gesplitst.

Een andere werkwijze was dat er door de bureaus aan de zusters werd gevraagd om patiënten te wijzen op het feit dat er voldoende PGB budget was. De bedoeling was dat er dan meer zorguren afgenomen konden worden, en dat leverde weer meer inkomsten op voor de bemiddelingsbureaus.

De grootste verdiensten tot 2013 zaten in het feit dat een patiënt een forse bijdrage moest betalen voor de bemiddeling, en de zorgverlener een kleinere. Hierdoor kreeg het bemiddelingsbureau van beiden samen een winst van 20 procent. Exclusief het eerder genoemde aanzienlijke uurtarief aan administratiekosten.

Hoe is het nu geregeld?

Per 1 januari 2013 is aan deze manier van verdienen een einde gekomen en dus moesten de bureaus op zoek naar een nieuwe, andere wijze van inkomsten. Er is toen via een U-bocht constructie een hele slimme oplossing bedacht. De tarieven voor de patiënt werden verhoogd.

Daardoor krijgt de zuster een hoger bedrag op haar rekening gestort máár aan het eind van de maand wordt er tussen de 20 tot zelfs 40 procent teruggeëist van de zuster. Kassa!

De wijze van incasseren verschilt per bureau. Het ene bureau incasseert automatisch, het andere stuurt een factuur, weer een derde trekt het direct af van het salaris van de zuster.

Het moge duidelijk zijn: de bemiddelingsbureaus hebben dus nog steeds dezelfde bron van inkomen, alleen komt het nu op een andere manier binnen.

Ook de belachelijke concurrentiebedingen die door deze bureaus gehanteerd worden zijn niet misselijk. Alles wordt uit de kast gehaald om het de zuster vooral niet mogelijk te maken om buiten het bureau om bij een patiënt te blijven werken.

Een boete van 10.000 euro bij een overtreding ineens, en 1000 euro per dag, komt gewoon voor. Ook nu weer hanteert ieder bureau zijn eigen bedragen.

Ben je het als ZZP’er in de zorg niet eens met de werkwijze van het bemiddelingsbureau? Of ga je overleggen met collega’s over de gang van zaken, dan wordt je uitgeroosterd. Het gevolg is dat je dan zonder inkomsten zit. Vraag je naar de reden van uitroosteren dan wordt er gezegd dat er geen zorgaanbod meer is, en dan ben je dus werkeloos.

Even een voorbeeld:

Er heerste onvrede onder een zuster en haar collega’s uit een vast team. Zij gingen samen in overleg en al snel kreeg het bemiddelingsbureau daar lucht van. Binnen de kortste keren kreeg zij een brief van het betreffend bureau met de mededeling dat zij niet meer bemiddeld werd.

Haar collega’s werden ter verantwoording geroepen en kregen te horen dat onderling overleg met elkaar verboden was. De betreffende zuster mocht voor straf geen afscheid nemen van haar dierbare patiënten.

Dit voorbeeld bevestigt dat er zeker sprake is van hiërarchische verhoudingen tussen bemiddelingsbureaus en ZZP’ers, iets wat dus juist niet mag.

Het voeren van zogenaamde correctiegesprekken vindt ook regelmatig plaats. Als je dan als ZZP’er aangeeft dat je daar geen gehoor aan wilt geven wordt de bemiddeling zo snel mogelijk stop gezet.

In het openbaar vertellen over de duistere praktijken van de bemiddelingsbureaus is iets wat bijna niemand durft. Deze bureaus hebben veel macht en als ZZP’er kan je daar niet tegenop. Je bent vaak van hen afhankelijk, je bent kwetsbaar en zit in de tang. Zoiets als slikken of stikken…

Dat het tijd wordt dat deze bemiddelingsbureaus eens goed onder de loep genomen worden lijkt mij nu duidelijk. Tijd voor actie dus, want zo kan het niet langer.

Meer lezen? Kijk dan eens op zzp-nederland.nl

Deel dit…

Facebook

Twitter

email