Een blik op twitter
Oh ja, ik gebruik ze ook. Dooddoeners. Nou ja, ik noem ze dooddoeners, ik bedoel van die afgezaagde reacties. Ik zie ze elke dag wel een paar keer voorbijkomen hier op twitter. Maar soms hè, dan staan ze me zo tegen. Ik noem er een paar:
Komt vast wel goed.
Het gaat wel hoor.
Morgen is het vast beter.
Ach, het heeft even tijd nodig.
Zo lang ik me kan me redden.
Zo heel af en toe denk ik wel eens: ‘Nee het gaat nu even helemaal niet en ik wil geen dooddoener meer horen of lezen. Laat me toch even.’ Maar, ik zeg het dan niet. Die ‘dooddoeners’ komen vast uit een goed hart dus ik slik mijn ergernis in. Ik gebruik ze tenslotte ook met de beste bedoelingen.
En zo kom ik weer op een andere gedachte. Ik vraag me af of het misschien ook een teken van zwakte is als je op bijvoorbeeld twitter je ‘kop laat hangen’. Goed, ik kan er helemaal naast zitten hoor maar volgens mij willen we ons toch graag van onze beste kant laten zien. En daar hoort je zwakke kant laten zien niet bij. Stel je voor dat anderen medelijden met je krijgen of je zielig vinden. Of een verkeerd beeld van je krijgen. Nee, dat willen we niet! Het door ons zelf gecreëerde beeld houden we graag in stand.
Klagen mag dan weer wel op twitter. Ik doe het hoop ik zelden. Ik zie veel klaagtweets over de politiek of over een of andere tv programma. En dan ben je bijna hip omdat je massaal meedoet met tweeten terwijl je een tv programma kijkt én becommentarieert met je mobiel in de aanslag. Zo heb ik, met dank aan twitter, menig programma kunnen volgen zonder er zelf naar te hoeven kijken.
Wat ook vaak voorkomt zijn die tweets waarin mensen willen laten weten hoe goed ze ergens in zijn. Die pochen graag over zichzelf. Tja, dat hoort er geloof ik een beetje bij als je een bedrijfje hebt. Toch roepen dat soort tweets wel eens ergernissen op want zó goed kan toch niemand zijn?
En dan de humor. Humor op twitter doet het goed. Er is niets mis mee om een ander aan het lachen te krijgen. Net als gedeelde smart halve smart is, zorgt een lekkere dosis humor ook voor een band. En een glimlach.
Ik heb het al eerder geschreven: twitter is zo leuk en waardevol als wat je er zelf van maakt.Over het algemeen ben ik enthousiast over twitter. Het samen delen, informatie vergaren, het lachen én het samen eens zijn over zaken heeft nog steeds de overhand.
Ik zie twiter nog steeds als een leerzame en leuke aanvulling op mijn leven. Ik heb zelfs gemerkt dat uit sommige contacten vriendschappen kunnen ontstaan. Of het nu over triviale zaken gaat of over de wat serieuzere dingen. In een aantal gevallen is er met een andere tweep een ‘klik’. Ook dat maakt dat ik nog steeds blij ben met twitter.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
3 Reacties
Reactie toevoegen
21 februari 2014
Hoi Mary, Twitter….ik weet nog dat ik een paar jaar geleden startte en dacht wat is de bedoeling ervan als ik op mijn werk in mijn lunchpauze collega’s hoorde commentaar geven over wat iemand tweet. Ff een rondje met de hond….zij lachen en riepen wat kan mij het bpeien waar jouw hond schijt, zij wilde zakelijke dingen lezen, discussiëren. Ik vind nog altijd dat iedereen zelf mag bepalen wat hij/zij op social media zet. Tuurlijk jezelf altijd in bescherming nement. Kritiek zal er ook altijd zijn. Maar wat wil men nu? Zo koos ik ervoor om bekendheid te geven aan mijn onzichtbare ziektes. Mijn boek ging open behoorlijk veel reacties begrip en zeker ook dat wat ik niet meer wil herhalen.Mensen gingen mij begrijpen en vonden het erg dat ze het nooit geweten hebben omdat ik mijn lachmasker opzette en de blijde Urs was. Mensen laten je ook gewoon vallen wat ooit vrienden waren omdat ik niet meer dat kon betekenen waar ik mij jarenlang voor inzette. En wat dan nog erger is ze gebruiken de ziekte als excuus. Flikker op. Ik heb nog altijd een gevoel van ik ga ervoor gaan en heel af en toe krijg ik z’n hekel aan social media dat ik alles wil stoppen. Voor wie zit ik nu mijn sorres te typen? Voor mijzelf. …. Ikzelf kan de zaken teruglezen en dat ter geheugensteuntje omdat ik dingen vergeet en dat is dan wel eens gemakkelijk in social medialand…commentaar heeft vaak toch iedereen en dat kan ik steeds gemakkelijk van mij af laten glijden. Het is leuk te lezen de dingen waarin de interesses liggen en daarop te reageren. Idd vele vriendschappen ontstaan erdoor het gehele land zo bijzonder ook!!! Ik ga zo eens een kijkje nemen. Fijne dag, Mary
21 februari 2014
en quotes, levenswijsheidquotes. die ik te veel zien. Meer op facebook dan op twitter.
ik doe ze zelf ook, maar het zijn dan wel mijn eigen quotes, en ze zijn vers, ze drukken uit wat ik op dat moment als inzicht ervaar.
Maar nu zit ik wel erg uit de lucht te doen: alsof ik beter ben dan mensen die standaardquotes delen. Wie ben ik om dat te veroordelen? Misschien zijn dat juist ongelofelijke AHA! momenten van mensen. En misschien is die quote wel precies wat iemand nodig heeft. Dus ik erger me er niet meer aan.
even over je dooddoeners:
Ik zou veel vaker mijn drie puntjes willen gebruiken als reactie: . . .
Dat betekent: ik heb het gelezen, het is binnen gekomen, en alles wat ik er aan toe kan voegen, ontkracht alleen maar wat ik net gelezen heb.
Jammer dat veel mensen die nog niet kennen, want dan moet ik toch weer een hele tekst er neer zetten, maar misschien ga ik dat maar standaard doen, net zo lang tot iedereen weet wat ik met mijn drie puntjes bedoel.
21 februari 2014
Ik heb jou inderdaad die 3 puntjes zien gebruiken. Zelf gebruik ik ze ook wel eens. Meer om iets uit te drukken van ‘ik ben er stil van en heb er geen woorden voor’. Misschien tijd om aandacht aan te besteden?