Dag Mark, wat is Genderdysforie?

Genderdysforie gaat over gevoelens van ongemak over, en zelfs afkeer van het eigen biologische geslacht. Vaak gaat het samen met de wens om van het andere geslacht te willen zijn. De sterkte van dit gevoel kan verschillen en het kan ook verschillende vormen hebben. De meest extreme vorm komt voor bij transseksuelen, die hun lichaam aan het gewenste geslacht willen aanpassen door middel van een medische behandeling. Een andere term hiervoor is ook wel genderidentiteitsstoornis. Genderdysforie komt op alle leeftijden voor. Het kan al in de kindertijd aanwezig zijn, maar niet alle kinderen met genderdysforie worden later transseksueel.

Hoe komt het dat jij er zoveel over weet?

Nou veel is niet het juiste woord. Ik weet er wel wat van. Dat komt doordat ik merkte dat mijn zoon andere voorkeuren heeft wat betreft zijn identiteit. En als je dan, zoals in mijn geval, mensen tegen komt op de digitale weg die dit proces al hebben ondergaan, ga je vragen stellen. Daardoor weet ik wat meer over genderdysforie dan de meeste mensen.

Hoe lang weet jij als vader dat jouw zoon zich niet prettig voelt in dit lichaam?

Ik weet het ongeveer vier maanden. Doordat mijn zoon niet bij mij woont, is dit wat later dan ik had gewild. Hij heeft het bij zijn moeder wel al eerder aangegeven, bij mij dus niet. Ik heb het dus eigenlijk van zijn moeder, mijn ex-vrouw, moeten horen.

Waren er vroeger al signalen?

Als ik terug kijk, ja. Al heel vroeg kregen wij door zijn doen en laten het vermoeden dat onze zoon misschien homo is. Voor de duidelijkheid: genderdysforie staat los van seksuele voorkeur. Nu achteraf blijkt dus dat mijn zoon eigenlijk signalen af gaf van genderdysforie.

Heeft jouw zoon er zelf over kunnen praten?

Echt erover praten, dat doet hij (nog) niet. Zo af en toe zegt hij duidelijk dat hij een meisje is. Ook zegt hij over zijn geslachtsdeel dat ‘dat ding eraf moet’. Verder praat hij er niet over. Ik vraag ook niet door, mede omdat hij de neiging heeft alleen antwoorden te geven waarvan hij denkt dat ik die wil horen. Omdat ik als ouder vol zit met vragen ben ik samen met mijn ex-vrouw recentelijk naar Transvisiezorg geweest. Binnenkort nemen we ook onze zoon mee.

Hoe oud is jouw zoon?

Hij is zes jaar.

Wat is en doet Transvisie?

Transvisie Zorg is een landelijke organisatie die psychologische en psychosociale hulpverlening biedt aan mensen met genderidentiteitsvragen en hun omgeving. Ook adviseert en begeleidt Transvisie Zorg scholen en professionals die te maken hebben met een genderdysfore leerling of cliënt. Wij, als ouders, kunnen hier terecht met al onze vragen.

Wat doet het met jou als vader dat je zoon zich niet prettig voelt in zijn lichaam?

Dat vind ik best een lastige vraag. Ik accepteer en respecteer mijn zoon en dat vindt hij fijn, merk ik, dus hij is best gelukkig. Ik ben alleen bang dat ik hem niet tegen alles kan beschermen en weet niet wat dat met hem zal gaan doen.

Hoe gaan de klasgenoten van je zoon om met hem?

Hij is dit schooljaar op een andere school gestart, om andere redenen. Zijn nieuwe klas moest dus wel geïnformeerd worden. Gelukkig heeft zijn juf ervaring met genderdysforie. Ze had eerder een meisje in de klas die zich jongen voelde. Het enige wat ze op school merken van mijn zoon is dat hij soms nagellak draagt en dat hij een voorkeur heeft voor meisjes speelgoed. Hij gaat niet in meisjeskleding naar school.

Hoe reageren familie en vrienden?

Mijn ouders gaan hier goed mee om en accepteren en respecteren hun kleinzoon volledig.

Wat zijn de te nemen stappen voor jouw zoon?

Omdat hij nog maar zes is worden er voorlopig geen stappen ondernomen. Als later, na een langere periode zal blijken dat zijn gevoel blijft, zal er door het VU een diagnostiek opgestart moeten worden. Maar zover zijn we nog niet, voorlopig is het onze voornaamste zorg om hem te helpen en te beschermen.

In hoeverre ga je als ouder mee met de wens van je kind? Stel dat hij in meisjeskleding naar school wil, vind je dat goed?

Hier hebben wij duidelijke grenzen in. Wij vinden dat onze zoon er rekening mee moet houden dat hij zijn wens om als meisje/vrouw door het leven te gaan niet te lichtvaardig op kan vatten. Het is ook geen eenvoudige keus die, als het hem niet zou bevallen, teruggedraaid kan worden. Nee, hij gaat dus niet in meisjeskleren naar school. Wij willen dit vooralsnog beperken tot thuis en bij familie en goede vrienden. Maar het kan best zijn dat wij als ouders in de toekomst die grenzen wel gaan verschuiven.

Lees hier het blog van de vader: @ommdenker