Zondag zwaai ik hem uit
Zondag is het zo ver. Dan zal ik mijn oudste zoon met een brede glimlach uitzwaaien. Samen met een aantal vijfde en zesde jaars gymnasiasten vertrekt hij voor een kleine week naar Rome. Op studiereis. Ze starten met een lange treinreis en daarna stapt mijn zoon voor het eerst van zijn leven in een vliegtuig. Hij heeft er heel veel zin in.
Volgens de planning, die ik bewust uit zicht heb hangen anders weet ik binnen de kortste keren de dagindeling van mijn zoon, wordt het een intensieve reis. Vroeg opstaan en haasten dus voor mijn zoon. Iets waar hij thuis een beetje moeite mee heeft.
Een afscheidskus mag ik vast niet op het volle station geven. Ook mijn laatste adviezen en waarschuwingen zal ik zondagochtend thuis geven. Bij het afscheid houd ik zoveel mogelijk mijn mond. Heb ik me voorgenomen. En die brok in mijn keel, die er ongetwijfeld zal zijn, zal ik manmoedig doorslikken. Later als ik weer thuis ben mag ik mij laten gaan.
Hoewel ik gevraagd heb of hij tussendoor wat van zich wil laten horen, ga ik er maar niet van uit dat hij dat zal doen. Zal hij goed oppassen voor zakkenrollers daar? Vast wel, soms. Zal hij mij missen? Neuh, heeft ‘ie echt geen tijd voor gok ik.
Maar mijn moederhart wriemelt en draait. Ik zie als overbezorgde moeder beren op de weg. Ik maak me op voorhand zorgen, doe ik al maanden moet ik toegeven.
Nu ik dit typ voel ik weer die kriebel in mijn buik. Gatsiedakkie, mijn moederhart heeft het zwaar. Ik hoop dat hij niets vergeet, niets verliest, niet ziek wordt en veel plezier heeft. En heel misschien iets van zich laat horen… Voor mijzelf moet ik zorgen dat ik veel te doen heb in die week. Bah, loslaten is zo moeilijk voor deze bezorgde moeder.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
6 Reacties
Reactie toevoegen
28 maart 2014
Oow wat heb ik met je te doen sinds kort weet ik precies wat je bedoelt! Sterkte meid en als het er op aankomt red ie zich wel, hij lijkt toch ook op jou : )) fijne dag Mary loslaten is te moeilijk soms. Xx
28 maart 2014
Ik kan helemaal meevoelen. Het rare is het blijft.
Mijn oudste (enige) is 38 en nog………
28 maart 2014
Ik herinner mij nog dat ik ging varen was dus 14 jaar ,ik vertrok de vrijdag middag met de trein naar Keulen ,alwaar de Rijnaak in de haven lag.
Dacht toen o jee ga een hele preek mee krijgen ,kreeg natuurlijk een kus en omhelzing thuis voor ik vertrok en mijn Moeder zei maar 1 zin *je weet wat je kan en mag ,de rest nooit doen* … verspreek je mij dat ?.
Vader bracht mij naar het CS in A´dam en toen de trein vertrok ,kwamen de woorden *kom gezond terug jongen* en laat minstens 1 x per maand iets van je horen ,tsja dat was het toen in die tijd zonder GSM etc.
En jou zoon ,maak je geen zorgen hij is niet alleen ,komt best goed hoor.
28 maart 2014
Och Mary, ik leef helemaal met je mee, zo herkenbaar!
Ik zou zo graag je bezorgdheid en het onrustige gevoel bij je wegnemen.
Een luisterend oor, dat is waar jij het meeste aan hebt!
Voorbeelden of als mensen oplossingen voor je hebben, daar voel jij je niet anders door.
Nee, alleen een luisterend oor en dat jij je gevoel kan vertellen, nu en deze aankomende week is voldoende.
Ik vind wel dat je het voor jezelf allemaal goed hebt doorgenomen en op een rijtje hebt gezet, het hele ‘filmpje’ van afscheid nemen, je zoon ver weg enz.
Ik kan het alleen maar met je eens zijn dat loslaten zo moeilijk is, welke leeftijd dan ook.
Heel veel sterkte voor de aankomende week! Liefs en een knuffel.
28 maart 2014
Maak je geen zorgen laat hem zijn wereld ontdekken,
laat hem doen wat je zelf graag had gewild.
Laat hem van kindzoon zich ontpoppen om man te worden.
Rome als bestemming de eeuwige stad,waar historie en religie
voor het oprapen liggen.velen hebben ooit gezegd,Rome zien
en dan sterven,niet voor hem natuurlijk hij gaat niet om te zien maar
te ontdekken.Thuis gekomen zal hij helemaal vol zijn van wat hij ervaren heeft,
gretig zal al wat hij gezien en meegemaakt heeft vol overgave aan zijn ouders verhalen,
Zijn ouders geraakt door wat hij vertelt besluiten dat hun volgende vakantie Rome zal zijn .
Groet Udo .
29 maart 2014
Lieve Mary, zo herkenbaar! Deze week maakten we dit allebei mee. Is zoon weer thuis? Dochter is hier weer veilig onde moeders vleugels en mijn hart is weer rustig. In huis hoor ik weer haar gezang, haar gedans. Het is weer goed. Mooi geschreven.