De vrouw van (5)

Geplaatst door Mary op 13 april 2013 | 2 reacties

De vrouw van In gedachte verzonken roert Anke in haar koffie. Ze zit in een lunchroom te wachten op haar afspraak. Wat is er in een jaar veel veranderd, denkt ze. De scheiding is door haar in gang gezet. Wat was ze bang, die eerste paar maanden. Ze dacht dat ze het nooit alleen zou kunnen redden. Met pijn in haar buik, heeft ze de draad van het leven weer een beetje opgepakt. Net als haar kinderen. In het begin hadden die het erg moeilijk met het feit dat hun ouders gingen scheiden. Er volgden veel huilbuien en opstandig gedrag. Nu is er een omgangsregeling voor de kinderen. Dat geeft hen rust en duidelijkheid. Zij kunnen in ieder geval weer bellen met Rob, hun vader, en hij bezoekt hen één keer per veertien dagen, in haar huis.

Dan is zij er uiteraard niet bij. Nee, zij heeft dan een dag voor zichzelf waarop ze er vaak op uit trekt. Ze gaat bij haar familie of vrienden op bezoek, naar een museum of maakt een stevige wandeling. Bij de pakken neerzitten doet ze niet meer. Die tijd is geweest. Haar familie en een goede vriend hebben haar enorm gesteund in de afgelopen moeilijke periode. Bij nacht en ontij, ze kon hen altijd bellen. En daar is Anke hen ontzettend dankbaar voor. Want dat de achterliggende periode moeilijk was, is zacht uitgedrukt. Verdriet, boosheid, angst en teleurstelling streden met elkaar. Slapeloze nachten heeft ze gehad. Ze miste Rob vreselijk. Ze voelde zich zo diep ongelukkig. Ze ging er bijna aan onder door.

Ze kijkt eens in de spiegel die achter haar hangt. Ze gaat met haar hand door haar nieuwe kapsel, een kapsel waarvan ze weet dat dat haar flatteert. Haar make up past er goed bij, constateert ze tevreden. Nu, na al die zware maanden is ze zo waar een beetje trots op zichzelf. Ze heeft het maar mooi in haar eentje gedaan, zij de bange grijze muis, die alles voor haar ex- man deed. Alles voor hem over had en toch door hem bedonderd is. Ze is tevreden over haar nieuwe ‘ik’ en haar nieuwe leven. Het is niet altijd even makkelijk, zo alleen met de kinderen maar ze is er trots op dat ze het samen met hen redt. Het is haar, wonder boven wonder, gelukt. En daardoor voelt ze zich een stuk sterker dan zij ooit was.

“Dag Anke, zit je al lang te wachten?” hoort ze ineens een stem bij haar oor. Verschrikt kijkt ze op, plotsklaps uit haar gemijmer gehaald. Glimlachend kijkt ze op in het vriendelijke gezicht van Freek. “Ik was te vroeg hoor”, zegt ze opgewekt. “Ik heb wel zin in een uitgebreide lunch, jij ook?” vraagt ze Freek. “Wat zie je er goed uit” complimenteert Freek haar. Met een gezicht waar de genegenheid vanaf straalt, gaat hij tegenover Anke zitten. Belangstellend vraagt Freek hoe het met haar en de kinderen gaat. Ze verteld trots over de laatste schoolresultaten van haar kinderen. Geanimeerd praten ze later verder over hun plannen om een weekendje weg te gaan.

Als Anke weer thuis is, kruipt ze met een boek in haar favoriete stoel. Van lezen komt weinig, haar gedachten zijn bij Freek. Freek, de collega van haar nu ex-man, door wie eigenlijk thuis de bom is gebarsten. Het was Freek die haar vertelde dat haar man een relatie had met een collega op kantoor, Susan. Het was ook Freek die haar steunde in de moeilijke periode die ze achter zich heeft liggen. Freek met wie ze nachten lang heeft kunnen praten. Door hem voelt zij zich weer vrouw. Freek heeft haar geleerd meer om zichzelf te geven. Hij heeft haar laten zien dat ze sterk is en dat ze er mag zijn. Hij is inmiddels kind aan huis. De kinderen zijn ook dol op hem.

Met hem kan ze weer lachen. Hij is gewoon haar beste vriendin geworden. Van seksuele aantrekkingskracht is geen sprake want Freek heeft al jaren een aardige vriend. Anke hoopt ooit nog eens tegen een leuke man aan te lopen. Voorlopig is ze redelijk tevreden met haar leven. Ze weet ook niet of ze zich in een nieuwe relatie kan storten. Daar is ze eerlijk gezegd nog te bang voor. Want ook een nieuwe vriend zou haar kunnen kwetsen en verdriet kunnen doen. Een nieuwe man in haar leven, zich opnieuw geven aan een ander, daar is ze nu nog te huiverig voor…. Maar wie weet, denkt ze opgewekt, wat de toekomst mij te bieden heeft?

Wordt vervolgd…