De vrouw van (2)

Geplaatst door Mary op 24 februari 2013 | 2 reacties

Anke merkt aan haar schoonzus dat zij haar tranen heeft gezien. Toch vraagt zij er niet naar. Voelt ze zich nu opgelucht? Ze weet het niet. De schrik van net, die chat te hebben gezien tussen haar man en Susan (oh heet ze dus zo, die leuke collega van haar man) voelde als een klap in haar gezicht. De foto van Susan staat op haar netvlies. Jonger en vele malen knapper dan zij zelf. Dat had ze in één oogopslag al gezien. Ze voelt zich ongelukkig en gespannen maar laat niets merken aan de visite.

Haar schoonzus is een schat en haar zwager ook trouwens. Fijn om zulke mensen als schoonfamilie te hebben. Ja, wat dat betreft heeft ze het getroffen. Misschien is het maar goed dat ze niet naar haar tranen vragen. Ze vermant zich en zorgt voor nog een hapje en een drankje. Ze praat zelf ook mee over hun vakantieplannen. Die zij uiteraard heeft uitgezocht hè. Haar man Rob heeft daar geen tijd voor en zin al helemaal niet. Dat laat hij graag aan haar over. Dus zij heeft in overleg met de kinderen voor Frankrijk gekozen.

Rob laat trouwens zo’n beetje alles aan haar over. Hij houdt er niet van veel aan zijn hoofd te hebben en zij hoeft volgens hem alleen maar het huishouden te doen. Dus, zo vindt hij, heeft ze alle tijd om zaken te regelen en uit te zoeken. Hij doet weinig tot niets in huis. Hij lijkt soms wel een hotelgast hier, bedenkt ze. Toch heeft ze daar niet zo veel moeite mee. Hij brengt het geld binnen, en zij geeft het uit, zegt hij dan. Als hij haar maar wat meer zou waarderen.

En dát is de laatste maanden niet meer aan de orde. Hij ziet haar amper staan. Hij ziet het niet als ze leuke kleren aan heeft of naar de kapper is geweest. Als ze hem wil knuffelen weert hij haar zo wat af! Haar vermoedens zijn nu bevestigd. Rob heeft een ander. Daarom ziet hij haar niet meer staan. Die ander is Susan. Mooie, jongere Susan.

Terwijl het gesprek in de woonkamer verder gaat blijven Anke’s gedachten afdwalen. Vakantie, ze moet er niet aan denken. Tot voor kort had ze er wel zin in. Gezellig met het gezin naar Frankrijk. Nu echter niet meer. Onder deze omstandigheden blijft ze liever thuis. Ze gaat niet langer doen alsof er niets aan de hand is.

Die knoop in haar maag speelt op. Ze had met Rob willen praten over haar vermoedens over een ander. Dat gesprek zou ze nu graag willen hebben. Helaas strooien haar schoonzus en zwager roet in het eten. Ze doet haar best om gezellig te blijven, maar ze vreet zichzelf steeds meer op. Steels kijkt ze op de klok. Is het al half twaalf? Verbaasd kijkt ze opnieuw naar de klok. Oh nee, dat wordt niets meer met dat gesprek met Rob. Hij zal wel weer zeggen dat hij moe is en morgen weer vroeg op moet. Verdorie. Zo wil ze het niet. Er móet gepraat worden, hoe dan ook.

Als haar schoonzus en zwager eindelijk vertrekken is het al bijna half één. Rob maakt al aanstalten om naar boven te gaan. Oh, nee, die wil natuurlijk nog naar zijn werkkamer. Mooie Susan wacht vast op hem, op de chat. Nou mooi niet. Ze kan niet nog langer wachten. Ze gaat de confrontatie nu aan. Ze roept hem terug de kamer in.

“Rob, wij moeten praten” zegt ze verdrietig maar vastberaden. “Wil je gaan zitten? Er is iets wat ik wil bespreken en het kan niet langer wachten.”

Wordt vervolgd.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email