De gelukkige man

Geplaatst door Mary op 22 januari 2013 | 12 reacties

Hij kleedt zich zorgvuldig. Trekt niet zo maar wat uit de kast. Hij wil er goed uit zien en dat lukt hem aardig, vindt hij. Als finishing touch gebruikt hij op werkdagen aftershave. Geeft net dat beetje extra, vindt hij. Hij vertrekt altijd lekker vroeg om als eerste op zijn werk te zijn. Elke dag heeft hij er weer zin in. Elke dag vertrekt hij fluitend naar zijn werk.

Opgewekt werkt hij zich door een paar klussen heen. De zeikerige stemming van zijn collega’s ontgaat hem, heeft hij totaal geen last van. En dan ziet hij haar. Zijn hart maakt een sprongetje. Ze loopt langs en groet, met een brede glimlach om haar mond. Hij voelt het effect ervan in zijn buik.

Even later komt zij bij hem met een vraag. Iets over haar laptop. Iets onnozels. Geduldig legt hij haar uit wat er aan de hand is. Heel geduldig. Want hij geniet. Hij geniet van haar aanwezigheid, haar ogen, haar stem, haar parfum, haar kleding, haar alles. Hij weet dat zij het door heeft, hij ziet het aan haar blik.

Als ze weer weg is, kijkt hij op zijn horloge. Nog een paar uurtjes. Dan ziet hij haar weer. Ze gaan samen lunchen. Ver van de werkplek af, voor de zekerheid. Gelukkig dat zijn collega’s zo opgaan in hun werk, die hebben niets in de gaten. En haar collega’s zijn zo druk met hun hennetjes gedrag en hun uiterlijke verschijning dat zelfs de grootste ramp hen zal ontgaan.

Hun heimelijke lunches duren al een paar maanden. Hij geniet er elke minuut van. Ze leren elkaar steeds beter kennen. Waarderen ook. Ze vertrouwen elkaar alles toe. Ja, vertrouwen heeft hij hoog in het vaandel staan. Man, wat voelt hij zich goed. Hij leeft, verdikkie! Dat dit hem nog mag overkomen. Een knappe, slimme vrouw, die ook verliefd op hem is.

Na de lunch gaan ze ieder apart terug naar kantoor. En vrolijk gaat hij weer verder. Hij bedenkt nog een smoes om haar even te spreken, om haar te zien. Nee, hij kan geen genoeg van haar krijgen. Wat zij hebben is zo mooi, zo bijzonder, zo fijn. Hij denkt na over een toekomst met haar. Ja, dat ziet hij helemaal zitten.

Op de terugweg naar huis verlangt hij al weer naar de volgende dag. Hij kan alleen maar aan haar denken. Ze ziet er ook verrekte goed uit. Heel wat beter dan zijn vrouw. Ze is ook heel wat slimmer dan die stoffige huismus van hem. Met haar kan hij tenminste praten en lachen. Met zijn saaie, verlepte vrouw is hij elke dag na vijf minuten uit gepraat.

Ha, dat zijn vrouw zo opgaat in haar zorgen om de kinderen, scheelt enorm. Zit hij mooi achter zijn laptop te doen alsof hij werkt. Hij sluit zich thuis overal voor af, zeurende kinderen, een mopperende vrouw, hij laat het lekker langs zich heen glijden. Ze bekijken het maar. Wel fijn dat de huismus  ‘s avonds vaak te moe is om iets te willen doen. Hoeft hij tenminste geen smoes te verzinnen en kunnen ze gelijk gaan slapen. Want dáár moet hij niet aan denken. Althans, met zijn eigen uitgedijde vrouw.

Heel af en toe heeft hij last van zijn geweten. Eigenlijk moet hij haar wel vertellen dat hij verliefd is op een ander. Want, zo wil hij toch ook niet door blijven gaan. Maar ja, dan gaat hij wel af hè. Zijn vrouw en kinderen, tegen wie hij altijd predikte over vertrouwen, zullen het hem niet in dank afnemen. Hij vindt het zonde van zijn tijd om daar verder over na te denken.

Dit houdt hij nog wel even lekker voor zich, net zo makkelijk. Geen vuiltje aan de lucht.

Het blijft nog wel even zijn geheim…

Deel dit…

Facebook

Twitter

email