Dag Math, jij werkt in een huisartsenpraktijk in Helmond. Hoe lang al?

Tot 1998 ben ik praktiserend keel-, neus- en oorarts geweest. Daarna ben ik aan de driejarige huisartsenopleiding begonnen die ik in 2001 heb afgerond. Sinds september 2002 werk ik als huisarts in een gezondheidscentrum, Medisch Centrum Dierdonk, samen met een collega huisarts in een zogenaamde ‘HOED’ constructie (Huisartsen Onder Een Dak). Dit betekent dat we beiden een eigen praktijk voeren op naam, maar gezamenlijke kosten delen. Onze praktijk bestaat verder uit: een parttime vrouwelijke huisarts, een fulltime en twee parttime doktersassistentes, twee praktijkondersteuners en twee administratief medewerksters. Op dit moment telt mijn praktijk ongeveer eenentwintighonderd patiënten.

Was huisarts worden een roeping voor jou?

Van jongs af aan heb ik arts willen worden, hoewel ik ‘roeping’ wat zwaar vind klinken. Ik had een duidelijk ideaal voor ogen. Ik wilde er voor de mensen zijn in nood en hen met raad en daad bijstaan. Voor de fysiek, psychisch en sociaal of combinaties hiervan kwetsbare mensen als het ware een verschil maken. Nimmer ben ik geneeskunde gaan studeren vanwege een maatschappelijke status, laat staan financiële motieven.

Hoe ziet jouw werkdag eruit?

Vijf dagen per week ben ik aanwezig op de praktijk. Een middag is gereserveerd voor niet-patiënt gebonden activiteiten, zoals de bergen post en de administratie die verwerkt moeten worden. Een middag in de week ben ik vrij, waarbij de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat dat er vaak bij inschiet omdat er meestal nog niet-patiënt gebonden activiteiten liggen te wachten.

Tijdens een normale werkdag heb ik zowel in de ochtend als in de middag spreekuur. Voor een consult wordt tien minuten ingepland. De assistente verifieert bij het maken van de afspraak of deze tijd voldoende is en past dit zo nodig aan. Tijdens de middagpauze heb ik dan nog een telefonisch spreekuur en werk ik verder mijn administratie bij.

Visites rijd ik op het einde van de dag (uiteraard met uitzondering van spoedeisende visites). Overigens verricht ik vrij veel kleine chirurgische ingrepen zoals het verwijderen van moedervlekken.

Is er een verschil tussen de patiënt van vroeger en de patiënt van nu?

Ik denk zeker dat er een verschil is tussen de patiënt van vroeger en van nu. Vroeger werd de arts vaak gezien als een autoriteit en de patiënt volgde zijn of haar advies simpelweg op. Het was een soort van eenrichtingsverkeer. De arts bepaalde wat er moest gebeuren en de inbreng van de patiënt was zeer beperkt. Die tijd ligt gelukkig achter ons.

De patiënt van nu is mondiger geworden en komt meestal terdege voorbereid naar het spreekuur. Hij of zij heeft al enig voorwerk gedaan, meestal via internet en/of via andere social media. Op zich is dat goed. Het is meer interactief geworden waarbij je ook afspraken kunt maken met de patiënt. Er is echter ook een keerzijde wat mij betreft. Veel informatie op internet is niet betrouwbaar en kan de patiënt doen panikeren.

In welk opzicht is jouw werk in de loop der jaren veranderd?

Door onder andere de toenemende vergrijzing is het beroep ‘huisarts’ meer een verzorgend vak geworden. Mensen leven langer en worden vaker geconfronteerd met chronische aandoeningen. Ook is er meer aandacht voor preventie gekomen, al moeten we er wel voor waken dat dit toch binnen de perken blijft. De huisarts is al lang geen solist meer. Hij of zij is onderdeel van een(zorg) keten en werkt intensief samen met andere zorgverleners in de eerste en tweede lijn van de gezondheidszorg.

Steeds meer zorgtaken komen op het bord van de huisarts terecht. Onder andere zorg vanuit de tweede lijn, het ziekenhuis, welke overgeheveld wordt naar de huisarts. Hier moeten wel de grenzen bewaakt worden. Dit is een belangrijke taak ook voor onze beroepsvereniging, de LHV. Dit jaar bijvoorbeeld is de GGZ gereorganiseerd. Veel meer psychische problemen komen nu bij ons terecht. De verwijsmogelijkheden worden meer beperkt. We moeten er echt voor waken dat de kwaliteit gewaarborgd blijft.

Veel van deze kwesties worden door de politiek en de zorgverzekeraars min of meer opgelegd onder het mom van kwaliteitsverbetering en zorg dicht bij de patiënt. In werkelijkheid gaat het vaak om bezuinigingsmaatregelen. Hoe je het went of keert, de huisarts is gewoon het goedkoopste!

Een ander punt van frustratie hierbij is dat wij wel meer taken erbij krijgen, maar de aanvullende prestatiebeloning en tegemoetkoming in de kosten achterwege blijft, of niet in verhouding staat met de extra werkzaamheden. Als huisarts kijk ik met angst en beven naar volgend jaar, want dan zullen de verdere transities van jeugd, GGZ en ouderenzorg naar de gemeentes plaats vinden. Het huisartsen vak bevindt zich min of meer in een stroomversnelling en steeds meer partijen zoals de politiek en zorgverzekeraars bemoeien zich met de inhoud en vormgeving van ons vak. Ook neemt de bureaucratie hand over hand toe.

Toch vind ik het vakinhoudelijk een fantastisch beroep. Het bestrijkt het gehele terrein van de geneeskunde. Geen dag is hetzelfde. Vanaf de geboorte tot aan de laatste levensfase begeleid je patiënten. Het is een dankbaar vak waarbij je elke dag voor de patiënt een verschil kunt maken. Ik probeer de co-assistenten die ik opleid dagelijks te enthousiasmeren voor het in mijn ogen “mooiste vak van de wereld.”

Wil je meer weten over @MathStrijbos ? Check ook zijn praktijk HuisartsenpraktijkDierdonk.nl