Beste instanties, wanneer gaan jullie mijn dochter beschermen?
Zes jaar is ze nog maar. Al een leven vol moeilijkheden er op zitten. Ze wordt mishandeld. Als ze een schone luier kreeg, en zijn spanning voelde van boosheid die hij zonet nog op mij afreageerde, begon ze hevig te trappelen met haar benen.
Alsof ze wilde zeggen dat ze niet door hem verschoond wilde worden. Hij voelde de afwijzing. De frustratie in hem zocht de weg van de minste weerstand en vervolgde zich in het willen regisseren van de situatie.
De regie nemen uitte zich bij hem in het willen onderdrukken van zijn misplaatste gevoel van afwijzing.
Zijn diepgewortelde onzekerheid wordt door een 8 maanden oud meisje opgerakeld tot een onhoudbaar gevoel van onmacht. “Ze doet niet wat ik wil! Ze luistert voor geen meter!”, schreeuwt hij naar mij en hij knijpt haar heel hard in de wang.
Ik schrik en word intens boos en verdrietig maar weet inmiddels dat wanneer ik hem dat laat merken, hij nog meer zal escaleren. Zijn gevoel van onkunde groeit. Ik ga meteen naast hem staan en zou hem het liefst met zijn kop door het raam heen slaan.
Ik wil mijn meisje beschermen die inmiddels ontzettend is gaan huilen.
Mijn tranen bedwingend sommeer ik hem om opzij te stappen. Zijn voeten blijven staan maar met zijn schouders beukt hij tegen mijn bovenarm waardoor ik wankel en wel een stap naar achter moet doen.
Hij schreeuwt dat hij dit zelf moet doen want ‘ze moet maar luisteren naar me!’ en hij grijpt direct weer naar haar wang. Hij knijpt er zo hard in dat haar gehuil van net direct omslaat naar een schreeuw. De tranen rollen over haar en mijn wangen.
Ik ben al zes jaar samen met deze man en ik weet waar hij toe in staat is als ik nu tegen hem in ga. Het is een hel om altijd te moeten kiezen tussen twee verschrikkelijke scenario’s. De een nog erger dan de ander.
Ik merk dat hij rustiger wordt omdat ik me er ogenschijnlijk minder mee bemoei. Ondertussen gieren de emoties door mijn lijf. Hij is ‘er klaar mee’ en loopt stampvoetend weg.
Ik weet niet hoe snel ik mijn kleine meisje in mijn armen moet nemen om haar te troosten. Het spijt me zo lieffie, dat deze man jouw vader is.
Ik wil vandaag nog bij hem weg maar hij dreigt al sinds haar geboorte dat hij onze dochter dan bij me weg haalt. De boodschap die deze man eigenlijk altijd met zich mee draagt is die van ‘het kan altijd nog erger’.
Voordat ik me realiseerde dat ik in een mishandelingspositie ben gekomen, was ik altijd van mening dat ‘je toch gewoon weg gaat bij zo’n man’ Het lijkt zo simpel; je pakt je kind op en je gaat weg.
Wat ik me toen niet realiseerde is dat er een paar zaken meespelen die je continu met je handen op je rug tegen de muur zetten.
Een man als deze is heer en meester in het isoleren van het slachtoffer van haar omgeving. Hij profileert zichzelf al jaren als de leuke partner, de zorgzame vader, de ontwapenende vriend, de gezellige collega, enzovoort.
Het sociaal netwerk, hoe dichtbij ook, weet niets van wat zich achter de voordeur afspeelt. De enige geluiden zijn van het slachtoffer zelf. Maar je voelt al snel dat jouw geluiden als negatief worden ervaren.
En dat willen mensen niet horen. Dus houd je je mond. Tegen je ouders, collegae, vrienden en kennissen. Omdat je geluiden niet worden gehoord, begin je aan jezelf te twijfelen.
De drang om het op te lossen neemt alleen maar toe. Het kost je mateloos veel energie, wat je alleen maar kwetsbaarder maakt. Want je bent kapot gemaakt, op, leeg, tot op het bot vernederd en hopeloos.
Om vanuit die situatie de moed bijeen te rapen om van ‘de onveilige situatie die je kent’ de stap te maken naar ‘een onveilige situatie die je niet kent’, is iets waar je eigenlijk de kracht niet meer voor hebt.
Voor mijn dochter, en voor mezelf heb ik het toch gedaan. Met alle gevolgen van dien… Het is gelukt, ik ben weg bij die man. ‘Weg’…
‘Weg’, omdat het huidige jeugdzorgbeleid er voor zorgt dat jij en je kind nog iedere dag worden mishandeld. Mijn dochter is inmiddels zes en kan heel goed vertellen dat ze in haar wang wordt geknepen en dat ze nu ook tikken krijgt van haar vader.
Ze vertelt het op school, tegen de kindertherapeute, tegen vriendjes en vriendinnetjes. Ik vertel het aan de gezinsvoogd die we inmiddels hebben, vanwege de vermeende strijd tussen ouders.
De gezinsvoogd, die pretendeert kinderen te beschermen, kan en wil met het huidige beleid deze man niet begrenzen. Want, ‘er is sprake van langdurige echtscheidingsproblematiek waardoor het kind in de knel zit. Je bent alleen maar je ex-partner zwart aan het maken.’
Er is geen ruimte voor het uiten van gegronde zorgen.
Beste instanties, wanneer laten jullie je kortzichtige, achterhaalde, alles verwoestende visie eens varen en gaan jullie kijken naar wat er echt gaande is? Namelijk; (ex)partnergeweld en kindermishandeling! Wanneer gaan jullie mijn dochter beschermen?
Laten we mannen en vrouwen en kinderen(!) die zeggen uit zo’n situatie te zijn gestapt allereerst serieus nemen, aandacht schenken, hun verhaal laten doen, voordat we zeggen ‘waar twee kijven, hebben twee schuld’, of ‘het is toch een lieve papa hè?’
Een liefdevolle moeder
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
15 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
8 augustus 2018
Ik krijg het er koud van. Het lang blijven zitten in een uitzichtloze situatie, de angst en dan eindelijk kracht om toch op te stappen. En dan instanties die zo reageren. Je moet erg moedig zijn dit aan te kunnen. Sterkte.
8 augustus 2018
Mijn haren gaan hiervan recht overeind staan: wat een macht kan iemand dan over je uitoefenen.. je voelt je machteloos en hebt vaak de energie niet (meer) om er tegenin te gaan. Supergoed dat je bent weggegaan en wat vreselijk dat je door de instanties zo wordt behandeld. Mensen kunnen zich zo anders voordoen naar de buitenwereld dan ze zijn. Ben helaas ook door schade en schande wijzer geworden.
8 augustus 2018
Verschrikkelijk. Uiteindelijk weg ..en dan het gevoel nog met een 2e te moeten strijden …Jeugdzorg ! Jeugdzorg maakt meer kapot dan je lief is ! Sterkte
8 augustus 2018
Waarheidsvinding en rechtsvinding in de jeugdbescherming
Kinderen worden uit huis geplaatst door ongegronde beschuldigingen, want: “In het jeugdrecht gaat het niet om waarheidsvinding”. De Minister voor Rechtsbescherming heeft een Actieplan ingediend, opgesteld door de kinderbeschermers zelf. Ouders willen nu een Regeringscommissaris die zij vertrouwen
https://petities.nl/petitions/waarheidsvinding-en-rechtsvinding-in-de-jeugdbescherming?locale=nl
9 augustus 2018
Mijn nichtje heeft hetzelfde meegemaakt. In de meterkast uren staan, geschopt, geslagen.
Hij was de geweldige schoonzoon die iedereen met zijn praatjes om de vinger won. Op school kregen ze het in de gaten. Mijn nichtje durfde niets te zeggen het was toch allemaal haar schuld. Een collega zag haar steeds verder “ziek” worden en heeft met haar gepraat.
Nu uit elkaar met een vechtscheiding en ze is van die kerel nog niet af. Ze verteld niets maar het verdriet is na al die jaren duidelijk zichtbaar. En rechters?? Die moeten lezen waartoe een narsist toe in staat is.
9 augustus 2018
Hoe jeugdzorg er mee omgaat, maakt het nog moeilijker om weg te gaan. De kans op het kwijtraken van je kind, al dan niet aan je ex of aan pleegzorg is op deze manier veel groter.
Het lastiger is, je moet sterk in je schoenen staan om kalm, liefst emotieloos, zakelijk te kunnen vertellen, vanuit jezelf en je kind. Zonder ook maar 1 wijzende vinger naar je ex toe, anders maak je hem zwart.
Zeker als je net weg bent is dat niet te doen, de emoties gieren door je heen, verdriet, boosheid, machteloosheid, schuld, onzekerheid.
En dan hoor je dat ze bijvoorbeeld bij kinderen uit de knel niet kijken naar vermoedelijk narcisme. Tja hoe wil je dan helpen, als je niet durft te kijken wat er speelt?
Hoe krijg je een kind uit de knel als ze niet willen zien wat er speelt.
Het is veel makkelijker om te zeggen dat ouder 1 de andere ouder zwart maakt.
Veel makkelijker om te zeggen dat er een vechtscheiding is en dus twee schuld hebben.
En ja vaak wint de narcist de hulpverlening om zijn vinger, is er alle begrip voor hem/haar, maar totaal niet voor het slachtoffer, die overdrijft, dingen groter maakt of de ex zwart wil maken.
Het zou een groot goed zijn wanneer hulpverlening knowhow had van narcisme.
Ik wil niet weten hoeveel gezinnen bij kinderen uit de knel komen, waarbij eigenlijk sprake is van narcisme, ipv een vechtscheiding.
Een vechtscheiding is heel wat anders, heeft pijn als oorzaak….
Zolang ze niet echt willen zien, kunnen ze ook niet echt helpen
22 juni 2021
Waar kan ik een klacht indienen tegen instanties dat mijn kinderen achter uit laten gaan in gedrag
9 augustus 2018
Lieverd,
Pak je dochter, je papieren en je geld en maak dat je weg komt uit Europa.
Misschien moet je sparen, en dat zal niet makkelijk zijn.
Maar hier ga je geen hulp vinden.
Ga naar een land zonder uitleveringsverdrag met Europa, dit kan je googlen.
Het is een angstaanjagende stap maar je bent al zo ver gekomen.
Probeer Canada.
Succes.
10 augustus 2018
Jeugdzorg een verschrikkelijke zorg. Door onze pleegdochter nu ook te maken met pleegzorg. Zij schatten situatie niet goed in, luisteren niet, komen afspraken veelvuldig niet na. Directeur van Timon stuurt zonder toestemming de klacht door naar zijn medewerkers…. en is niet bereid op korte termijn een klacht/probleem op te lossen. conclusie wij krijgen door pleegzorg nog een extra last erbij en hebben inmiddels ook een bedreiging van biologische vader omdat pleegzorg zijn werk niet doet…. als je op dat moment handeld uit veiligheid voor andere kind krijg je van pleegzorg te horen, dat mag je niet meer doen laat hem maar gewoon op straat lopen want ik wil het dossier sluiten. Als je kind in handen van jeugdzorg komt, is de toekomst kapot. Misschien is buitenland inderdaad wel enige optie omdat ook de rechter geen klap doet. Die jeugdzorg houden elkaar allemaal de handen boven het hoofd.
4 september 2018
klopt helemaal! ik weet in verleden gingen heel veel mensen naar Belgie om uit handen van Nederlanse Jeugdzorg te blijven. En mensen kijk ook uit voor “Veilig thuis”want veilig is het niet: Wolven in schaapskleren. Ouders en kinderen worden tegen elkaar opgezet en uitgespeeld. Zie Nico Mul DArk Horse (die arts is geweest)en of Meldpunt jeugdzorg!
10 augustus 2018
Lieve mevrouw, Ik ben verbijsterd over de verschrikkelijke nalatigheid van de overheidsinstanties, hun gebrek aan kennis en hun tekort aan deskundigheid. Dat jouw kind dit moet doorstaan door dat gebrek, door de nalatigheid, door deze knulligheid
van handgebonden mensen. Want dit zijn de feiten. Vastzitten in een systeem dat ons bindt en geen vrijheid geeft om echt vrij te zijn. Ik zou bijna zeggen:pak je kind en verdwijn, en ook dit moet je uitermate goed en zorgvuldig plannen, en natuurlijk zijn hier ook organisaties voor. In elk geval moet die man uit jullie leven, ik ken een moeder die ook een contactverbod heeft aangevraagd, en dit heeft de rechter toen toegekend. Gezien zijn mishandelingen al gedaan, kan dit misschien ook bij u wel lukken!Wat vreselijk dat u dit hebt moeten doormaken, en ik bid dat u en uw kind veilig kunnen zijn mettertijd! Alle kracht en sterkte wens ik jullie toe, alle hulp en alle liefde voor uzelf en uw kind, en hulpvaardige liefde, van anderen op jullie weg
groeten van Ma
13 augustus 2018
Vroeger, toen ik zelf nog niet in deze situatie zat, dacht ik ook altijd: Waar 2 vechten, hebben 2 schuld. Ondertussen weet ik gewoon dat er situaties zijn waarin 1 iemand de ander continu aan het uitlokken is, om maar een reactie te krijgen. En onder het mom “in het belang van het kind” worden de raarste dingen gezegd door de ex … tegen mij, worden de raarste dingen gedaan … tegen mij. Het is niet in het belang van de kinderen, dat is een wassen neus.
Ik ben heel blij dat ik (nog) niet met instanties te maken heb, want de verhalen die ik hoor en lees zijn niet best. Ik wens jou heel veel sterkte en kracht toe en ik hoop zo dat deze nachtmerrie snel voorbij is!
17 augustus 2018
Tranen vloeien over mijn wangen bij het lezen van dit verschrikkelijk verhaal, veel herkenbare afschuwelijke gebeurtenissen wat ik lees.
Wil u en uw dochter en vele lieve kleine onschuldige wondertjes heel veel sterkte en kracht toewensen.
Hier leveren wij net zo’n strijd tegen de instanties, je klopt aan voor hulp en je komt vervolgens zo in de problemen waar je u tegen zegt. Een buitenstaander zal zeggen je bent gek.
2012 heb ik de stap genomen om met mijn toen drie jarige dochtertje en 3 maanden ongeboren wondertje bij mijn ex weg te gaan. De drank was zeer belangrijk voor hem en zijn agressie kon hij niet meer de baas zijn, ik moest kiezen voor de veiligheid van mijn kinderen en van mezelf.
Ik heb altijd zoiets gehad kinderen hebben recht op een papa en een mama.
Drie maand was ik in verwachting, ik moest het kind maar weg laten halen, het was niet van hem.
Ik heb mijn kindje gehouden en ben bij hem weggegaan, kinderen staan op nummer 1.
De uitspraak van de rechter was om het weekend naar vader en zon en feestdagen moesten verdeelt worden. Helemaal mee eens, dat hij mij pijn deed daar aan toe, maar dat zal hij nooit bij mijn kinderen doen dacht ik. Domste gedachten ooit..
Oudste dochter kwam altijd overstuur weer terug van een bezoek aan vader.
Wat gebeurt er toch allemaal? Met vader in gesprek weet jij wat er aan de hand kan zijn? Hij zag alles als een aanval. De ene naar de andere instantie kwam aan te pas. Niemand die naar het kind om keek, we lagen in een vechtscheiding! Ik zei ik laat mijn ex altijd in mijn huis als de kinderen jarig zijn, als ze ziek zijn. Hij blijft urenlang hangen. Dan ga ik mijn huis uit omdat ik mij niet op mijn gemak voel, maar vind dat de vader ook recht heeft op zijn kinderen.
Maar als meneer niet naar zin was, kwamen zijn woede aanvallen weer te boven. Ik werd bedreigd in mijn eigen huis, dat was eerst de druppel voor mij. Ik ben niet voor niets bij hem weggegaan.
Geboorte van de jongste dochter liep anders dan verwacht, ze kwam heel snel te wereld maar zat nog met haar navelstreng vast, waardoor ze veel vruchtwater binnen kreeg.
Naar één week moest ze opgenomen worden omdat ze te weinig voeding binnen kreeg.
Het was allemaal mijn schuld ik kon niet goed voor de kinderen zorgen, en meneer die nog nooit had omgekeken naar mijn jongste wonder was ineens op en top papa. Dag en nacht zat hij in het ziekenhuis. Op een ochtend wilde ik naar mijn dochtertje in het zh en had mijn oudste dochter ook bij mij, ze moest nodig plassen. Mijn ex liep met haar mee en kwam maar niet terug.
Ik ging kijken wat er aan de hand was, hij had haar meegenomen naar een kamertje en hield haar drie lange uren vast. Ze was zo bang, politie kwam aan te pas en ook de beveiliging van het zh.
Waarom deed hij dit? Hij voelde zich bedreigd door mijn vader.. Mijn vader had niks tegen hem gezegd. Politie was van mening dat dit absoluut niet kon omdat ik ook nog in mijn kraam periode zat. Oudste dochter was vier jaar en ze kon mijn hele verleden vertellen, hij besprak alles met haar. Hij heeft het toegegeven aan een sociaal werker en maakte vele malen de beloftes om dat niet weer te doen. Het ging van kwaad naar erger, op een gegeven moment kreeg de jongste de leeftijd dat ze daar ook naar toe moest om te slapen. Met blauwe plekken kwam ze terug. Met vele tranen moest ik ze om het weekend daar naar toe laten gaan. Ik heb tegen de gezamenlijke sociaal werker gezegd dit gaat niet langer zo, jullie moeten ingrijpen. Weer een gesprek, zijn woord tegen de mijne.
Ik zag dat het alleen maar slechter ging met mijn kinderen, 2016 heb ik besloten dat ik de kinderen thuis ging houden en ik vond dat ze maar eens moesten uitzoeken wat daar allemaal gebeurde.
Negen maanden later moest ik voor de rechtbank verschijnen, de kinderen moesten weer naar hem toe.
Ik had niet voldoende bewijs. Potverdikke het is niet te geloven, ik wil mijn kinderen niet belasten met mijn zorgen en ik besluit om afluisterapparatuur in de tas te verstoppen.
Pff mijn hart zit weer in mijn keel wat ik allemaal voor verschrikkelijke dingen te horen kreeg,hoe die monster met mijn kinderen om ging. Hij kreeg de ene instantie naar de andere instantie op zijn hand, want ik was diegene die de fout was ingegaan, inbreuk op privacy.
Advocaat opnieuw ingeschakeld, niet voldoende bewijs. Ik zei moet ik twee kistjes gaan bestellen is dat verdorie genoeg bewijs? Het doet verschrikkelijk veel pijn dat dit allemaal zo maar mag.
Hij greep mijn kinderen bij hun keeltjes om ze stil te krijgen, hij kneep mijn jongste zo hard dat er vele blauwe plekken zichtbaar waren, foto’s gemaakt, dokter geweest. NIEMAND DIE IETS DEED
Verzorging was er niet, soms was er weinig te eten . Naar het toilet… van onderen droog maken met een oude shirt van hem. Beide kinderen hebben last van obstipatie.. spanningen ,bang zo ontzettend bang..
December 2017 ik kon het niet langer meer stilhouden, heb mijn hart gelucht via Facebook, iets wat ik niet graag doe, maar is dat even onze redding geweest?
Ik ben zo in contact gekomen met een buurtgenoot, deze persoon heeft vreselijke dingen gehoord.
Alsof de kinderen aan de haren werden getrokken zo de trap af.. Gieren en huilen van laat in de avond tot vroeg in de ochtend, diegene hield zijn hart vast.. eindelijk weer een geluidje ze leven nog.. … .. uiteindelijk een melding gemaakt bij Veilig Thuis.. Gesprek van anderhalf uur.
Hieruit is ook nog vele andere verschrikkelijke dingen gekomen. Jongste was zo bang en had persongeluk in de badkamer geplast, hij heeft een kledingstuk gepakt door de urine gehaald en bij de oudste in haar gezichtje gedrukt.
Ik heb ze thuis gehouden, ik mag niet voor eigen rechter spelen maar dit zijn mijn wondertjes, en ze moeten zorgeloos door het leven gaan, genieten en kattenkwaad uithalen.
EEN KIND MOET KIND BLIJVEN!!
Prima daar gaan we weer in Maart dit jaar moesten ze weer naar hem toe, ik zei goed .
Onder begeleiding en anders niet. Dat gebeurde, eerst op een zaterdag om het weekend en dan zal de zondag erbij komen en dan langzamerhand naar het logeren.
bij de derde keer wilde de instantie al dat ze daar gingen slapen, ik zei dat feest gaat niet door.
Ik had niks meer te zeggen..
Ik ben de moeder en ik moet mijn kroost beschermen, en bij deze laat ik mijn kinderen thuis.
Juli jl moest ik weer voor de rechtbank verschijnen, ik heb voor eigen rechter gespeeld.
Mijn ex maakt mijn kinderen kapot en zonder toezicht krijgt hij ze niet weer.
Kinderrechter was het met mij op één punt eens, eerst onder begeleiding op een zaterdag.
Helaas ging het bij de eerste keer alweer mis, de zogenaamde instantie die kinderen moet beschermen hebben mijn kinderen urenlang onbeheerd alleen achter gelaten bij mijn ex.
Hij heeft ze weer vanalles kunnen wijs maken en weer bang kunnen maken.
Wij zijn onder toezicht gesteld voor één jaar, krijg ik het bericht dat er eerst geen voogd beschikbaar is, niet dat ik daar zo op zit te wachten. Want vertrouw geen enkele instantie meer, want wie kan mij vertellen welke instantie opkomt voor het belang van het kind?
Van 2012 tot op heden is er nog nooit een instantie geweest die heeft omgekeken naar de kinderen.
Uithuisplaatsen van mijn kinderen hebben ze mee gedreigd? Waarom??
Ik durf te zeggen dat ik niet perfect ben, maar ga voor mijn kinderen door het vuur.
Ik maak zeker weten ook fouten, maar ik leer..
Liefs een bezorgde Moeder
4 september 2018
Ik vind het ongelooflijk maar waar: ik heb het zelf 35 jaar geleden ook meegemaakt en ben beide mijn kinderen kwijt. Toen 3 en 0,5 oud en nu 37 en 34 en ze zijn zo vijandig naar mij en ik ben het probleem zeggen ze en ik heb ze in de steek gelaten! mijn kindern zijn zo gehersenspoeld. Ik heb voor ze gevochten als een leeuwin en niemand geloofde mij,als alleen mijn narcistisch ex, hun vader. Het huilen houd gewoon niet op! Kinderen worden niet beschermd, het gaat om geld macht en werkgelegenheid en als ouder wordt je gewoon niet geloofd. Het zijn wolven in schaapskleren. Zie ook Nico Mul DarkHorse en meldpunt Jeudzorg en Veilig Thuis, wat onveilig thuis is.
20 oktober 2018
zucht