Opvoeden met leugens
Tijdens een zondag lunch met mijn gezin kwam het onderwerp ‘sprookjes’ ter sprake. Ieder gooide zijn gedachte daarover op tafel. Nu zijn mijn jongens breed geïnteresseerd en gek op Griekse mythes moet ik er even bij zeggen. Dus van het een kwam het ander. Samen waren we het erover eens dat als je nu zo een sprookje gaat analyseren dat je op zijn minst vraagtekens bij de symboliek zet.
We gingen een stapje verder en bespraken Sneeuwwitje. Waarom was er zoveel sprake van jaloezie bij de stiefmoeder? Wie stapt er in hemelsnaam een onbekend huis binnen en eet daar alles op terwijl het niet van jou is? Zijn appels per definitie giftig? En wie kust er in hemelsnaam een dode jonge vrouw? En zo gingen we door. Ik vroeg me hardop af wat voor een vertekend beeld en kind krijgt van de wereld door al die sprookjes.
Ik ging nog een stapje verder want van sprookjes naar al die leugentjes die ik mijn kinderen heb voorgehouden alsof het de werkelijkheid was, was een kleine stap voor mij.
Wat te denken van Sinterklaas? Jarenlang liet ik mijn kinderen geloven dat die oude knar bestaat en dat hij gul cadeautjes uitdeelt aan alle kinderen en ook nog eens alles bijhoudt in een groot boek. Dat die man stokoud is en een jurk draagt kon ik allemaal met aan elkaar gebreide leugens verklaren. Mijn kinderen hielden in hun vroegste jeugd al van het stellen van moeilijke vragen. Ja, ik heb me wel eens in bochten moeten wringen om een enigszins plausibele verklaring te bedenken.
Ook voor de paashaas heb ik aardig wat leugentjes moeten vertellen. Maar dat hield niet lang stand want daar wisten mijn jongens al vrij snel van dat dat dus echt niet kon. Ik bedoel maar, welk kind trapt er in het verhaal van een reuze handige paashaas die in de tuin chocolade eieren verstopt? Ook nog eens een ontzettend slimme haas die blijkbaar kan communiceren met mensen. Want hoe weten ouders anders dat kinderen naar die lekkere eieren mogen zoeken?
‘Mam,’ zei jongste zoon, ‘de tandenfee was ook een mooie. Ik vond het wel leuk dat ik geld kreeg voor een tand. Dat was makkelijk verdienen!’
Oh en de variant op Sinterklaas, de kerstman is ook zo’n mooie. Een onbekende corpulente man met mega baard en strakke legging brengt cadeautjes voor kinderen. Hij reist de wereld rond op een arrenslee, zelfs als er geen sneeuw ligt… Tuurlijk trappen kinderen daar in. Zij geloven hun ouders. Ik bedoel maar, als je je papa en mama niet meer kan geloven wat blijft er dan nog over?
Ik ben dan ook meer dan blij dat die stressvolle decembermaand verleden tijd is. Om de zoveel tijd kon ik mijn belachelijke leugens opbiechten. Ik voelde mij daar niet altijd prettig bij, zo vertelde ik die zondag tijdens de lunch.
Toch wel een beetje raar eigenlijk dat je als ouder een kind opvoedt met leugens. Ja, ook al is het een soort traditie. Gelukkig hebben mijn kinderen er niets aan overgehouden 
Of wacht, misschien hebben zowel de sprookjes als de traditionele leugens hun fantasie juist gestimuleerd?
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
8 Reacties
Reactie toevoegen
7 april 2014
Wat een leuk blog weer. Ik had er Adam em Eva ook wel bij willen zien . Het eten van de verboden vrucht……het sprookje dat ik nog voor me zie uit de eerste klas van de lagere school. Met mooie ilustratie’s er bij. Ze zich verstopten in de bosjes en het paradijs mochten verlaten met niets meer dan een vijgeblad voor……We slikten het voor zoete koek……en nog meer van die onzin….
8 april 2014
Ontspannend geschreven. Heb eenzelfde ervaring. Alleen niet zo bewust met kinderen besproken. Die kenden de waarheid al voordat ik zelf bewust was om dat terug te koppelen.
7 april 2014
Ja deze is leuk. Ooit in een grijs verleden, kwam ik de avond voor Pasen uit mijn slaapkamertje naar beneden, de kamer is waar de ouderen bezig waren met het kleuren van Paaseieren . De volgende dag wilden ze me alsnog vertellen dat de Paashaas dat gedaan had. Daar ben ik heel boos over geweest. Van Sinterklaas weet ik alleen dat ik beretrots was, toen ik ontdekte dat hij niet bestond. Heb het meteen mijn broertje ook verteld
8 april 2014
Hmm, kun je dit onder leugens scharen? Denk het niet. Leugens in mijn ogen zijn toch anders. Om een paar voorbeelden te noemen:
Papa heeft een drukke baan….terwijl hij alleen maar in de kroeg zat
Papa heeft geld genoeg…….terwijl de spaarrekening leegliep
Papa gaat iedere dag braaf werken…..aan de bar
Dat waren mijn leugens onder andere….daarbij zijn Sint, Santa, Paashaas en alle anderen leuke dingen die bij je jeugd horen.
liefs Frank
19 oktober 2014
Ben het helemaal met Frank eens. Ik zie het ook niet als liegen, kinderen iets beloven en je belofte niet nakomen is liegen Sinterklaas is nu eenmaal een feest wat wij vieren en waar onze kinderen met veel plezier op terugkijken. Sprookjes zijn sprookjes, heb als kind zijnde ze gewoon als leesplezier ervaren. Onze kleinzoon stelde ook altijd vragen wanneer ik een sprookje voorlas.
8 april 2014
Sinterklaas en consorten. Het blijft, net als Griekse mythen, een vorm van cultuur.
Als kind werd ik door mijn vriendje uit de droom geholpen en ik weet nog dat dat een hele schok was. Dat wil je nu juist niet geloven. Dat je ouders Sinterklaas zijn en de Paashaas en de Kerstman en meer van dies aardigs.
Maar eenmaal uit de droom wordt je gewoon meegenomen in het complot, want wat voor gesprek je er dan met je ouders ook over hebt, niet verder vertellen, vanwege die kinderen die er nog wel in geloven.
Zo gaat dat blijkbaar, met zoete leugentjes, of geheimen of mythes.
19 oktober 2014
Je zou voor de gein is n analyse moeten maken van Walt Disney. Google m maar eens je valt van je stoel.
Sprookjes worden gemaakt om de interesse te wekken van kleine kinderen.
En wie kunnen dat als geen ander?
I rest my case.
Maar nu ben ik vast n gecomploteerde al hoedje ghe.
Leuke blog Mary #WarmHart yvirich
19 oktober 2014
Wij hebben volop het verhaal van Sinterklaas gespeeld.
Verhaal, ja. Want zo noem ik het liever. Een verhaal is ook gelogen toch?
Het gaat toch om de intentie? Samen die spannende magie beleven? Als dat je intentie is net het verhaal, dan vind ik het een mooi spel met de waarheid.
Maar Sinterklaas vind ik genoeg. Kerstmannen, paashazen, tandenfeeën hoeven niet zo voor mij. Wel een beetje maat houden.