Ik ben er nog niet uit
Ik heb een schattig origami doosje, jaren geleden door oudste zoon gemaakt. Daarin bewaar ik mijn zilveren ringen. Vanmorgen, tijdens het afstoffen van mijn slaapkamer, nam ik eens een kijkje in dat doosje.
Ik moet zeggen dat ik er nog maar zelden in kijk, hooguit om mijn ringen te poetsen tot ze weer glimmen. Hartstikke onnodig weet ik, maar zilver behoort gewoon te glimmen. Van jongs af aan had ik al een duidelijke voorkeur voor zilveren sieraden, goud vond en vind ik niet mooi.
Ik bekeek dus mijn ringen. Aan elke ring kleeft een herinnering. Zo heb ik een mooie ring met een turquoise steentje die ik ooit eens van mijn ouders heb gekregen. Zij hadden de ring met zorg uitgekozen tijdens een bezoekje aan Saint-Tropez. In mijn origami doosje zitten ook ringen die ik in de loop der jaren voor mijn verjaardagen heb gekregen én ook de uit liefde gegeven ringen.
Maar ja, ze zitten nu maar weggestopt in dat mooie doosje. Ik kan ze niet meer dragen omdat mijn vingers, en vooral mijn gewrichten van mijn vingers, vaak zijn opgezwollen. Best wel zonde, want vroeger droeg ik ze dagelijks. Ik was gek op mijn ringen.
Nu kan ik ze wel in dat mooie doosje laten zitten tot, ja, tot wanneer dan eigenlijk? Tot er misschien ooit een kleindochter geboren wordt? Totdat ik dood ben en mijn zonen mijn ringen erven? Wat zouden ze daarmee moeten doen vraag ik me af…
Ik zou er natuurlijk ook over kunnen denken om een aantal ringen om te laten smelten tot een nieuwe ring die verstelbaar is, zodat die altijd past om een van formaat wisselende vinger. En dus zeker om een opgezwollen vinger. Een nieuwe ring laten smeden die tekenend is voor een nieuwe fase in mijn leven. Of ik zou een geheel nieuw sieraad kunnen laten maken van al mijn ringen.
Ik ben er nog niet uit, ik ga er nog eens over nadenken. Ik blijf het wel zonde vinden om mijn ringen weggestopt te laten liggen in een mooi doosje.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
9 Reacties
Reactie toevoegen
4 augustus 2014
Het is inderdaad zonde …toch zijn het herinneringen en die moet je koesteren heel diep in je hart…stop ze in een doosje met een gouden strip erop verberg ze achter je koffer met je favoriete dromen….je vindt ze terug zonder te zoeken…die mooie herinneringen…ieder ogenblik van je leven kan je ze terug naar boven halen en er stilletje in jezelf of met geliefden ervan genieten. xxxxx
4 augustus 2014
Wie de dame hierboven Rolande De Bruyn zegt ,kan daar niks meer aan toevoegen ,top beschreven !.
4 augustus 2014
ik snap het dilemma, sinds de dood van mijn moeder.. sieraden met stuk voor stuk emotionele waarde,, maar ik kan ze niet dragen vanwege de maat.. wat doe ik? Vroeger als kind zat ik vaak met mijn moeder samen op bed in de doos alles wat blinkte te bekijken.. ik vond alles mooi en mijn moeder en ik genoten.. heel soms nu ze dood is doe ik dat nog steeds.. alle doosjes pak ik stuk voor stuk uit de doos en kijk naar alles wat blinkt en met een lach en een traan berg ik het weer weg..
4 augustus 2014
Anke, wat ontroerend. Kan het mij helemaal indenken…
4 augustus 2014
Hoi Mary, misschien dat je een aantal ringen kunt gebruiken om samen te smelten en er één mooie verstelbare ring van te maken. Op deze manier kun je er zelf ook nog goed van genieten. De (emotionele) waarde wordt mijns inziens alleen maar meer. Denk er goed over na. Je komt vast tot de perfecte keuze waar je helemaal achter staat.
5 augustus 2014
Omsmelten tot een verstelbare ring lijkt mij een heel goed idee! Of ze verkopen/weggeven en jezelf een verstelbare ring cadeau doen. Dat is misschien nog een betere optie. Dat omsmelten is vooral een emotionele keuze. Praktisch gezien kun je beter een nieuwe ring kopen.
5 augustus 2014
Hallo Mary,
Bij heb lezen van je verhaar kwam het volgende bij me op: Stel je maakt een mooi schilderij, of misschien, weet je iemand die dit kan doen voor je. Het schilderij moet een soort levenspad zijn. Je tekent iets uit Saint Tropez en legt/hangt daar bijv. je ring uit Saint Tropez bij, en zo volg je de reis. Misschien heb je nog wat schelpen, steentje of andere dingetjes uit de omgeving die je in het schilderij kunt verwerken. Google eens: (spullen in een schilderij verwerken) en kijk dan bij afbeeldingen.
Succes Brenda Hennequin
5 augustus 2014
Erg leuk idee Brenda. Bedankt!
6 augustus 2014
Als je aan tien mensen een mening vraagt, krijg je waarschijnlijk ook tien verschillende antwoorden en zelfs dan blijft het moeilijk. Ik zou, je meest dierbare ringen, allemaal verstelbaar laten maken, zodat je die weer kunt dragen. Dat kost wat geld maar dat kun je misschien betalen door de minst dierbare ringen te verkopen. Kijk dit is weer een andere mening. Ik zou jou als tip geven, doe wat voor jou het fijnste voelt en denk daar goed over na. Zodat je geen spijt krijgt. Want eenmaal omgesmolten kun je niet meer terug.
Ik zit met ongeveer hetzelfde dilemma, met de ringen van mijn ouders. Verkopen doe ik ze niet maar ze passen mij en mijn zus niet. Ik denk er net zolang over na, totdat ik niet meer twijfel en dat raad ik jou ook aan. Bij twijfel, niet doen! Liefs, x