Nu ik eindelijk mijn mooie nieuwe site heb, waar ik heel erg blij mee ben, loop ik opeens tegen een probleem aan. Ik ben geblokkeerd, ik durf niet meer te schrijven.

Bovenal durf ik niets meer te plaatsen. Ik weet waar het door komt hoor. Het heeft namelijk maanden geduurd voordat ik het vorige dashboard, waarin ik mijn blogs en foto’s plak voordat ik op de knop Publiceren druk, snapte. En laat ik nu ook een nieuw dashboard hebben want de WP versie is geüpdatet.

Daar zit hem het struikelblok. Ik ben van slag, weet niet meer hoe alles werkt. Daarnaast moeten de bijgeplaatste foto’s een ander formaat hebben en dat kan ik maar niet onthouden. Dus naast mijn pc liggen allemaal briefjes met aanwijzingen. Maar er zijn van die dagen dat ik een acute black-out heb als ik naar mijn dashboard kijk. En niets meer begrijp van de door mij in de haast geschreven aantekeningen.

In mijn hoofd probeer ik het dashboard te snappen en alle handelingen die ik moet verrichten. Daardoor is er geen ruimte om stil te staan, of open te staan voor nieuwe blog ideeën. Ik kan me voorstellen dat er nu een aantal lezers zitten te gniffelen. Dat geeft niets hoor. Op het gebied van ‘Ken je dashboard’ ben en blijf ik een klungel. Ik zal het ooit wel leren, hoop ik. Op goede momenten lach ik ook om mezelf en denk dan: ‘Wat ben ik toch een oen, waarom snap ik het niet?’

Het zal ook nu weer heel veel tijd kosten om het publiceren van een blog in de vingers te krijgen. En tot die tijd heb ik hulp. Ik kan Irene, mijn vriendin en ontwerpster van mijn nieuwe site, echt op elk moment van de dag bereiken. En met een onmetelijke hoeveelheid engelengeduld helpt zij mij om het publiceren weer onder de knie te krijgen. Zonder haar zou ik verloren zijn.