Praten over geld, of beter gezegd het niet kunnen rondkomen van een karig inkomen, is voor veel mensen een grote stap. Toch heeft mevrouw A het aangedurfd om haar verhaal te delen. Een in en intriest verhaal over het leven van een ouder echtpaar. Een paar dat nog steeds hoopt op betere tijden en een beter zorgstelsel want het water staat hun aan de lippen…

De heer en mevrouw A zijn beiden in de zeventig en leven al jaren van een minimuminkomen, een kleine AOW. Het ging altijd redelijk goed totdat de oplopende ziektekosten roet in het eten gooiden. In het verleden kon deze zeer sympathieke vrouw nog maandelijks een klein bedrag opzij zetten om financiële tegenvallers op te vangen. Dat is nu onmogelijk geworden doordat het eigen risico van de ziektekosten weer is gestegen én doordat zij veel medicijnen zelf moeten betalen.

Met de ziektekosten verzekering is een afbetalingsregeling getroffen maar dat is elke maand een grote hap uit hun zeer krappe budget, een bedrag dat ze niet kunnen missen. Kleding kopen doen ze al een paar jaar niet meer, enkel het hoog nodige. Naar feestjes of verjaardagen gaan ze ook al niet omdat ze geen presentje kunnen kopen. Samen uitgaan is ook iets wat ze al jaren niet meer doen. Ze zijn erg blij dat er oude buren zijn die hen vaak te eten vragen en hen wel eens wat toestoppen. Dat waarderen ze heel erg maar maakt hen soms ook verdrietig.

Meneer en mevrouw A wandelen veel en gaan dan de supermarkten langs, op zoek naar aanbiedingen. Vanwege de vele ziekenhuisbezoeken voor meneer A hebben ze van hun kinderen een autootje gekregen, die ook door de kinderen wordt onderhouden. Anders zou het hen niet eens lukken om naar een ziekenhuis te gaan. Daar zijn ze de kinderen erg dankbaar voor want wat betreft hun gezondheid gaat het met deze mensen ook niet al te best. Beiden zijn ze afhankelijk van medicijnen en beiden zijn ze kankerpatiënten.

Hoewel de heer en mevrouw A bang zijn voor de toekomst blijven ze hoop houden dat het kabinet hun plannen zal wijzigen. De verhoogde eigen bijdrage voor de ziektekosten, de verhoging van de premie en alle andere financiële tegenvallers drukken echter zwaar op hun budget, leven en toekomst.

Laatst heeft mevrouw A zelfs de nieuwe medicijnen voor hartritmestoornis geweigerd! Puur omdat ze die niet kan betalen… Dat is toch vreselijk? De medicijnen zijn nodig, dat snapt iedereen.

Ik hoop net als de heer en mevrouw A dat ze in Den Haag een keer wakker worden en zien wat de gevolgen zijn van de bezuinigingen en verhogingen van premies en dergelijke. Want waar gaat dit naar toe?