Geduld. Lang wachten. Op zich heb ik daar geen moeite mee, zeker als het iets leuks is waar ik op moet wachten. Dus negen dagen wachten zou een makkie zijn. Negen maanden is zeker ook te overzien, dat heb ik twee keer ervaren met mijn jongens. Maar negen jaar wachten? Ik geloof dat ik dat niet trek. Nee, ik zou gek worden, uit mijn voegen knappen en vluchten!

Laatst zag ik voor het eerst een aflevering van ‘Help, mijn man is klusser’. Het was een herhaling, maar och, dat maakte mij niet uit. De titel zette mij op het verkeerde been. Ik verwachtte een toegewijde fanatieke klusser te zien die de mooiste dingen kon maken maar daardoor geen tijd over had voor zijn gezin.

De waarheid bleek anders in elkaar te steken. In deze aflevering ging het om een gezin waarvan vader militair was en dus ook ‘klusser’. Moeder zag er zorgwekkend slecht uit en had John Williams ingeschakeld. Het dochtertje leek op een engeltje en zorgde voor de enige vrolijke noot in het intrieste programma.

Je mag best weten dat ik een hele lange tijd met open mond zat te kijken. Met een mengeling van emoties. De vrouw des huizes had het erg zwaar. Zat al negen jaar in de puinzooi die haar man zou wegwerken. Leefde al negen jaar zonder een fatsoenlijke badkamer. Pa en ma moesten jarenlang elders douchen en het dochtertje moest in een grote emmer om gewassen te worden.

De vrouw was op. Ze hield het niet meer vol en ze was boos op haar man die elke keer weer beloofde de badkamer te gaan maken maar het om onduidelijke redenen steeds niet aanpakte. Ook de enorme zooi in de rest van het huis liet hij gek genoeg liggen.

Ik was en bleef verbaasd. Ik bedoel maar: hoe erg ben je er aan toe als vrouw als je dit gedrag van je man pikt? Waar zijn je grenzen dan gebleven? Je eigenwaarde? Welke vrouw laat zich jarenlang zo aan het lijntje houden?

Wat ben je voor man als je je gezin week in, week uit, voorliegt door loze beloftes te doen? Als samenleven zo bijna niet meer mogelijk is? Niet alleen vanwege de ongelooflijke bende maar ook zeker vanwege de ruzies en spanningen? Waarom geef je dan niet toe dat het je niet lukt? Waarom schakel je niet een deskundig bedrijf in?

Ten einde raad een tv programma om hulp vragen en met de billen bloot voor de kijkers is blijkbaar wel de oplossing. Gênante emo-tv weer. Scoort vast goed bij de kijkers. Maar dat hebben deze mensen er vast voor over gehad, want er is een nieuwe badkamer gekomen.

De titel van dit programma zou eigenlijk moeten zijn: ‘Help mijn man is prutser’. Hoewel ‘Help, dankzij mijn man moeten wij in therapie’ de lading meer dekt. Want naast de charmante inmenging van John Williams zou een aantal therapiesessies geen overbodige luxe zijn voor dit echtpaar. Mij maak je niet wijs dat alle stress, spanning, irritaties en ruzies van negen jaar als sneeuw voor de zon verdwijnen door de komst van RTL en het installeren van een badkamer. Een assertiviteitscursus voor mevrouw zou ik als RTL gratis aanbieden.

Ook dit is weer zo’n programma waarvan ik weet dat ik het nooit meer hoef te zien. Elke aflevering zal een variant zijn op deze ellende. Ik weet dat andermans ellende vaak hoge kijkcijfers oplevert maar ik pas. Mijn broek is ervan afgezakt.