Zwart denken is te gemakkelijk, sta positief in het leven!

Geplaatst door Mary op 13 april 2015 | 9 reacties

Hallo Mary,

Ik wil graag mijn verhaal delen. Gewoon omdat ook dit verhaal aandacht nodig heeft. Ik wil graag mijn positieve ervaringen delen over iets wat te vaak negatief in de media komt.

Ik heet Natascha en heb al 25 jaar een relatie met André. Wij zijn niet getrouwd en hebben geen kinderen. Dit is een bewuste keuze geweest. We hebben een druk sociaal leven en allebei een fulltime baan. We hebben simpelweg geen tijd en zin in kinderen. Dit klinkt niet zo aardig maar we zijn erg gesteld op onze vrijheid. Samen hebben we het erg leuk maar we hebben ook ieder onze eigen dingen.

Ik zit op toneel en ben druk met carnaval en daar kan ik me helemaal in uitleven. Ik ben ook van mening dat je je relatie goed houdt door elkaar los te laten. Tot een bepaalde hoogte natuurlijk.

André en ik hebben over veel dingen dezelfde mening en zijn allebei niet materialistisch ingesteld. We vullen elkaar goed aan en zijn behalve partners ook de dikste vrienden van elkaar. Hij is mijn maatje en mijn alles.

Wij vinden het afschuwelijk hoe er soms met kinderen wordt omgegaan en dat er soms niet goed over nagedacht wordt. Als je een kind niks te bieden hebt, zet ze dan ook niet op deze wereld.

Via een oud collega van mij kwamen wij in aanraking met pleegzorg. Zij werkt in een jeugdinrichting en vroeg ons of pleegouderschap niets zou zijn voor ons. Wij hebben er lang over nagedacht en via Jarabee hebben wij ons toen daarvoor aangemeld. Wij gingen het traject in…

Wij moesten 12 avonden in Zwolle komen om daar samen met anderen nieuwe pleegouders een cursus te volgen. Zo werd er gekeken of wij wel geschikt waren en of wij het wel aan zouden kunnen.

We moesten een levensboek van ons zelf maken en ons hele leven werd op tafel gegooid. Veel nieuwe pleegouders haakten af omdat het voor sommigen te heftig en te intensief was.

Ons leventje bleek erg stabiel te zijn en onze relatie was ook sterk genoeg. Na nog een verklaring van goed gedrag en toestemming van de kinderbescherming waren we er klaar voor.

Ons huis werd gelukkig ook goed bevonden. We kozen voor weekend- en vakantieopvang. Niet lang daarna kregen wij een telefoontje over Mandy.

Of wij naar Deventer wilden komen om daar kennis te maken met haar en haar moeder. We wisten alleen dat het meisje 2 jaar was en dat de moeder wel wat hulp kon gebruiken. Spannend! Toen wij er binnenkwamen stond er een klein vrolijk meisje op ons te wachten. Haar moeder vonden we gelijk een stoere, sterke vrouw. Het klikte gelukkig…

Een week later konden we bij moeder thuis een kijkje komen nemen en leerden we haar beter kennen. Ze heeft 4 kinderen en Mandy is haar jongste kind. Ze heeft veel meegemaakt en haar leven is absoluut niet makkelijk geweest.

Hoe flink ben je dan om toch hulp aan te nemen en toe te geven dat het soms allemaal niet zo lukt? Na ook een huisbezoekje bij ons kon het allemaal beginnen.

Mandy komt ongeveer om de 3 weken een weekend bij ons. Moeder brengt haar en wij brengen haar op de zondagavonden weer naar huis. Wij hebben een pleegzorgbegeleider die we altijd kunnen bellen maar deze hebben we niet nodig. We overleggen alles met de moeder en ze geeft ons alle vertrouwen. Hoe fijn is dat!

Wij waarderen haar erg en zullen nooit iets achter haar rug doen. Zij is en blijft de moeder en zij bepaalt hoe alles gaat. Zij bepaalt bijvoorbeeld hoe laat Mandy moet slapen, wat ze wel en niet mag eten en welke normen en waarde zij belangrijk vindt voor haar kind.

Wij krijgen verder alle vrijheid en vinden een leidraad alleen maar prettig, ook omdat we zelf geen kinderen hebben. Mandy is nu ruim 2 jaar bij ons en is zelfs al een paar keer mee geweest op vakantie. (Dit waren vakanties met vrienden die kinderen hebben).

Wij bieden haar een leuk en gezellig weekend en zij brengt ons een hoop gezelligheid en warmte. Haar moeder heeft dan 1 weekend voor zichzelf en kan dan even bijtanken. Ze voedt Mandy alleen op en zo heeft zij ook de mogelijkheid om iets voor haarzelf te doen. André en ik zijn erg blij met de gang van zaken en hopen nog lang van haar te mogen genieten.

Verder hopen André en ik ook het pleegouderschap uit de taboesfeer te halen. Het is niet alleen ellende wat je meemaakt en het is juist vaak een uitkomst voor ouders die het even niet alleen kunnen. Bij ons moest de buitenwereld er eerst aan wennen maar nu hoort Mandy er gewoon bij.

Jeugdzorg en pleegzorg staan vaak in een negatief daglicht maar laten we ook denken aan alles wat er wel goed gaat. Zwart denken is te gemakkelijk. Sta positief in het leven en probeer anderen, op welke manier dan ook, te helpen.

Draag een steentje bij aan de maatschappij dan wordt deze boze mensenwereld vanzelf een beetje mooier.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email