Zijn wij zo belangrijk?
Zijn we echt zo onmisbaar? Zijn we zo belangrijk?
Of is het een kwestie van niets willen en kunnen missen, gewoon omdat het ook niet hoeft?
Waar ik ook kom, waar ik ook kijk, iedereen zit vast aan een mobiel. In wachtkamers, op school, in winkels, in de auto, op de fiets, achter de kinderwagen, in restaurants en tijdens vergaderingen.
Jongeren die al slingerend op hun fiets enkel aandacht hebben voor hun mobiel, ik vind dat als ouder onverantwoord en een hele gevaarlijke ontwikkeling.
Laatst had ik er een voor mijn auto! Ik kon op tijd de rem intrappen maar potverdorie zeg, wat er niet had kunnen gebeuren…
Ik vraag me af of die kinderen zich wel bewust zijn van de gevaren. Mijn kind zou ik op het hart drukken geen mobiel te gebruiken als zij op haar fiets zit! Ik zou haar waarschuwen voor de mogelijke gevolgen daarvan en haar wijzen op haar verantwoordelijkheid.
Je bent deelnemer aan het verkeer, dus moet je daar op letten en niet op je mobiel gefocust zijn. Echt, er moet veel meer gecontroleerd worden op mobiel gebruik in het verkeer en het moet voor alle gebruikers strafbaar worden.
Hoeveel verkeersongelukken zijn er al die zijn veroorzaakt door mobiel gebruik?
Laatst hoorde ik iemand zeggen dat hij zijn mobiel uit voorzorg in de achterbak legt als hij met de auto de weg op moet. Is dat niet erg? Zet dat ding gewoon uit joh.
Ik ben zelf vader van een peuter en een grote kleuter en daar trek ik veel mee op uit, en wat ik dan tegen kom…
Zo zie ik ouders die een kinderwagen voortduwen terwijl ze enkel aandacht voor hun mobiel hebben. Ouders met een kind aan de hand en in de ander een mobiel. Bellende mensen in een supermarkt, appende volwassenen in een restaurant. Ik erger mij daar mateloos aan.
Het lijkt alsof het leven gedomineerd wordt door een mobiel. Maar mensen, zo’n mobiel heeft ook een uitknop. Je hoeft niet altijd overal bereikbaar te zijn!
Mijn oudste speelt wel eens bij klasgenootjes. Zo is er een gezin waar zij regelmatig komt waar een 2-jarige speelt met de mobiel van moeders, onder het eten! Ook is het daar heel normaal dat de kinderen met een tablet zitten, om zichzelf te vermaken.
Echt, ik verbaas me daarover. Samen spelen, aandacht voor elkaar; het is tegenwoordig een zeldzaamheid. Zulke jonge kinderen laat je dat toch niet doen? Die moeten buiten spelen, knutselen en dollen. Niet dom naar een schermpje turen zonder met elkaar te praten.
Het hele sociale aspect gaat naar de verdommenis! Kinderen worden afhankelijk van zo’n apparaat, hebben ongelooflijk snel door hoe het werkt, maar weten niet eens hoe ze netjes moeten eten met mes en vork.
Ik zou er voor willen pleiten dat ouders gaan zorgen dat een mobiel of tablet geen té grote rol gaat spelen in de opvoeding.
Het is natuurlijk een ideale bron van vermaak voor een kind, zeker als je als ouder druk bent en geen tijd hebt om iets samen met je kind te doen. Maar ouders, er zijn echt wel alternatieven!
En ik hoop dat mobiel gebruik in het verkeer, dus ook voor fietsers, keihard aangepakt gaat worden.
Een bezorgde vader
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
3 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
2 oktober 2017
Helemaal eens.Van mij mogen ze verbieden het gebruik van smartphone in auto en op de fiets.Dagelijks gebeuren ongelukken hierdoor in verkeer met soms zeer ernstige gevolgen.Thuis kunnen ouders ingrijpen
2 oktober 2017
Ik ben het er helemaal mee eens, relaties gaan eraan ten onder en van de week zag ik ook een oudere vrouw op de fiets appen. Het gaat ten koste van de aandacht die er in gezinnen is voor kinderen. ouders kijken en luisteren steeds minder naar hun kind en zoeken bij alles op internet naar oplossingen. Kinderen geven trouwens ook aan dat zij het liefst de werkelijke aandacht van de ouders hebben.
2 oktober 2017
Helemaal met je eens. Ik kan alleen maar online als er wiffi in de buurt is om gebruik van te kunnen maken. Mijn mobiel ligt in mijn tas naast mij als ik er met de auto op uit ga. Mijn twaalfjarige dochter gebruikt haar mobiel als radio als zij naar school fietst zonder er op te kijken omdat hij in haar jaszak zit. Zij ziet gelukkig het gevaar en kan trouwens ook alleen maar online als er wiffi beschikbaar is.