Wij moeten vechten voor een toekomst voor onze kinderen
Ik ben een moeder van 2 bijzondere zonen en strijd, met alles wat ik in mij heb, voor een toekomst voor alle kinderen die nog steeds buiten de boot dreigen te vallen.
Want, nog steeds werkt passend onderwijs niet naar behoren.
Bezuinigingen en stopzetten van subsidies maken dat een goede begeleiding en continuïteit voor kinderen die afhankelijk zijn van passend onderwijs, compleet onzeker is.
Uiteindelijk blijkt dat het het kind is dat zich moet aanpassen aan het onderwijssysteem en, kwalijk genoeg, werkt het niet andersom.
Onze jongste zoon kwam tot bloei in een speciale Leonardo klas op een reguliere havo/vwo.
Totdat subsidie werd stopgezet en hij terecht kwam in een gymnasiumklas van 32 kinderen. Je begrijpt dat dat niet goed ging. De vorm van ondersteuning die school kon bieden was te beperkt, de plannen van hen waren te kortzichtig.
Over de deskundigheid van de betrokken instanties kan ik alleen maar zeggen dat die zeer beperkt aanwezig is.
Mijn oudste zoon heeft Asperger en mijn jongste zoon heeft PDDNOS. Van een zorgcoördinator verwacht je toch enige kennis op dit gebied. Maar nee hoor, hulp van die kant leek nergens op.
Van de plannen die de deskundigen hadden om mijn kinderen goed te begeleiden en te zorgen dat zij zich wat betreft onderwijs ook goed konden ontwikkelen, is weinig terecht gekomen.
Als ouder van zorgkinderen komt er veel op je bord terecht.
Er is niets vanzelfsprekend en je moet continu achter zaken aan. Er hoeft maar iets te gebeuren en mijn kinderen zijn van slag. Op een gegeven moment kon ik het als moeder ook niet meer aan en bleek ik een burn-out te hebben.
Gelukkig is er het PGB voor mijn zonen en worden zij ondersteund door een kei van een begeleidster. Die begeleidster is er ook voor mij omdat ik zelf naast de burn-out PDDNOS heb en een niet-aangeboren hersenletsel. Het hebben van 1 begeleidster in ons gezin is een uitkomst.
In de afgelopen jaren heb ik met, en voor, mijn jongens echt veel moeten uitzoeken en regelen. Passend onderwijs is noodzaak maar tegenwoordig ook een zeldzaam iets.
Ik vind dat wij moeten vechten voor een toekomst voor onze kinderen.
Pas als kinderen zoals die van mij mee kunnen doen, dan pas praten we over een participerende maatschappij. Een maatschappij waarin iedereen mee kan doen op zijn eigen manier, met zijn mogelijkheden en talenten.
Want, in een goede maatschappij telt iedereen mee. Dat is mijn missie en daarvoor maak ik mij sterk…
Dank Petra, @petramygroup.
Foto komt uit de collectie van Miek Koopmans.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
2 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
29 januari 2016
Als ik dit lees word ik verontwaardigt. Zo gauw iets een beetje goed werkt, schaffen ze het weer af en bezorgen toch al kwetsbare mensen nog meer stress en zorgen. En maar blijven bezuinigen op goede hulp. Hoop dat het zal gaan veranderen, maar wanneer ???
8 mei 2016
Ook ik kan bood worden als ik dit lees, ik hoop van harte dat er verandering ten goed in komt en heel, heel veel sterkte !