Waarom leg ik de lat zo hoog?

Geplaatst door Mary op 18 maart 2017 | 4 Reacties

“Leven na misbruik is niet een gemakkelijke weg, en zeker niet als het misbruik lang in het onderbewuste is gebleven.

Ik was 26 jaar toen ik verhuisde naar een andere stad, aan de andere kant van het land.

Zoekend naar mijn doel in het leven, zoekend naar mijzelf en mijn identiteit. Pas toen ik een baan vond waar ik mij in kon vinden, ben ik mijn weg verder gegaan.

Een opleiding Sociaal Juridisch medewerker hoorde hierbij en dat heeft bij mij veel teweeggebracht.

De opleiding Personeel & Arbeid heeft dingen geopend die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Vanuit mijn hoofd, meer en meer in mijn lijf, meer voelen en ervaren.

Langzaamaan stelde ik mijzelf vragen: waarom doe ik de dingen zoals ik ze doe? Waarom leg ik de lat zo hoog voor mijzelf, zo hoog dat ik deze nooit zou kunnen bereiken?

Na het afronden van deze opleiding voelde ik dat ik nog niet klaar was met mijzelf te ontdekken. Ik werkte in de praktijk met mensen en de daarbij behorende problematiek. En toch was dit niet mijn weg om nog meer in mijn lijf te komen.

Een bezoek aan een psycholoog was de eerstvolgende stap, echter, na een aantal sessies voelde ik dat ik hier niet verder mee kwam. Tot ik bij iemand kwam die mij mijn eerste reading gaf en die mij dingen vertelde waar ik nog nooit over gesproken had.

Nu ben ik mijn hele leven al geïnteresseerd geweest in het spirituele, maar had hier in de praktijk nog nooit iets mee gedaan. Na deze reading heb ik een training healing gedaan en hiermee kwam ik steeds meer in mijn lijf.

Wat niet gemakkelijk was want pijn en verdriet stonden aan de deur. En daar kwamen herinneringen boven, herinneringen van heel lang geleden.

Ik was 3 en ben misbruikt door mijn opa en, hoewel ik het heel helder wist, kwam daar ook de onzekerheid. Ik zat met vragen als: waarom kon ik mij dit zolang niet herinneren? Is het wel echt gebeurd, waarom is hier niets aan gedaan?

Maar het weten heeft mij meer gebracht dan dat ik voor mogelijk had gehouden.

De daaropvolgende jaren heb ik mijzelf toegestaan alles te voelen wat ik mocht voelen. Reiki I heeft gezorgd voor de volgende stap. Niet alleen ben je dan energetisch aan het werk maar ook systemisch; je kijkt naar familielijnen en werkt aan jezelf.

Ik keek naar mijzelf als een robot die alles deed maar zonder de emoties te voelen. Gelukkig is dit zoveel anders geworden; naar mezelf kijken in liefde. Ik heb geleerd dat ik niet hoef te vergeten als ik iemand iets vergeef.

Ik mag mezelf zijn met alles wat daarbij hoort.

Tijdens mij zwangerschap heb ik mij verdiept in PRI Past Rememberens Intergration. Ik vond het daarbij belangrijk dat ik de energetische banden zo min mogelijk door zou geven aan mijn ongeboren kind.

Reiki II volgde 7 jaar later en heeft voor nog meer verdieping gezorgd. Ik ben ongelooflijk blij met de weg die ik heb afgelegd de afgelopen jaren.

Ben ik al klaar? Nee hoor, ik leer iedere dag nieuwe dingen, ik ontvang en leef vanuit liefde voor ieder mens. Heb ik het alleen gedaan? Nee! Ik heb zoveel mooie mensen ontmoet tijdens mijn reis, en ik ontmoet ze nog iedere dag.

Heb ik nog last van mijn verleden? Ja! Er zijn momenten van geur, of een aanraking die mij heel snel terugbrengen naar toen. Maar ook heb ik geleerd om deze momenten zo kort mogelijk te laten zijn.

Daarnaast heeft het mij gebracht op het pad van coach; ik ondersteun anderen in hun proces. Die, ook al lijken zij hetzelfde, totaal verschillend kunnen zijn. En dit pad ben ik nu aan het uitbreiden door kinderen, jongeren en volwassenen een stem te geven.

Zodat zij, naar ik hoop, vanuit de schaduw in het licht kunnen stappen, en van hun leven kunnen genieten. Deze weg past bij mij en ik geniet met volle teugen van het leven en alles wat ik hierin tegen kom, ook van de minder leuke dingen die er zijn.”

Daniëlle Spin

Foto komt uit de collectie van Ton Jacobs.