Ik verloor mijn dochter aan een wolf in schaapskleren
Vanaf het moment dat ik zwanger was, en ik bij mijn vriend introk, deelde hij mij mee dat als ik ooit bij hem weg zou gaan, hij het kind zou houden.
Ik was naïef en dacht dat we nooit uit elkaar zouden gaan. We hielden immers van elkaar, het kon toch niet misgaan tussen ons?
Dus we trouwden om onze liefde te bezegelen.
Toen de kleine geboren was, ging al mijn aandacht en zorg naar haar uit. Ze had een te laag geboortegewicht en ontwikkelde zich de eerste jaren niet zoals het hoorde.
Mijn man verloor in die tijd zijn baan en koos (buiten mijn medeweten om) voor een carrière in het criminele circuit. Opeens was hij op een dag spoorloos verdwenen.
Ik was radeloos en via via vernam ik toen dat hij een straf uitzat. Ik wilde niets meer met hem te maken hebben en wilde voor mijn dochtertje een veilige haven zijn. Voor haar wilde ik alles goed doen.
Ik was moeder en vader tegelijk maar vergat mezelf daarbij. Ik besloot met mijn meisje te verhuizen naar het dorp waar ik van oorsprong vandaan kwam. Daar zocht ik hulp voor mezelf. Ik had een luisterend oor nodig en advies hoe ik me alleen moest redden, en ik wilde scheiden.
Mijn dochtertje bracht ik heel vaak naar de moeder van mijn ex. Ik vond het voor hen erg belangrijk dat zij een goede band kregen. Ik wilde oma haar kleinkind niet ontzeggen.
Wat ik niet wist is dat de vader van mijn dochtertje inmiddels weer op vrije voeten was. En dat hij tijdens de bezoekjes van mijn dochter ook bij zijn moeder was. Dat kreeg ik pas veel later te horen, van mijn dochtertje.
Ik zag hoe fijn ze het vond om met hem samen te zijn dus gunde haar dat. Tenslotte had ze hem al een aantal jaren moeten missen. Dat hij vast had gezeten voor criminele activiteiten zag ik als een goede leerschool.
Ik hoopte dat hij vanaf nu, ook vanwege zijn dochter, op het goede pad zou blijven. Wat was ik dom…
Hoewel ik het ouderlijk gezag had, en dus alles in overleg met mij zou moeten gaan, hield mijn ex zich daar totaal niet aan. Hij had inmiddels een eigen woning en een vriendin. Daar was ook een mooie kamer voor mijn dochtertje met allerlei dure spullen.
Dat stond in schril contrast met wat ze bij mij had. Ik werkte hard voor ons geld maar kon me weinig luxe permitteren. Bij mij was er geen dure laptop, was er geen duur speelgoed.
Al snel dansten we naar de pijpen van mijn ex. Mijn dochtertje moest opdraven wanneer het hem uit kwam, met mij werd geen rekening gehouden. Er ging niets in overleg.
Het duurde dan ook niet lang tot mijn dochter zich tegen mij afzette. Ze zat in groep 2 en had overal kritiek op. Bij haar vader was alles beter, mooier en leuker. Daar kon ik niet tegen op. Mijn dochtertje wilde bij haar vader en zijn vriendin wonen.
Ik stond machteloos en moest met lede ogen toezien hoe zij onder zijn dominante gedrag leed. Ik had vreselijk veel verdriet maar kon de situatie niet veranderen. Totdat ik vernam dat mijn ex wederom gevangen zat en dat mijn dochtertje bij zijn vriendin bleef wonen.
Dat vond ik geen gezonde situatie en ik vroeg advies bij de politie en diverse andere instanties. Ik kreeg verschillende adviezen. Zo werd mij gezegd te verhuizen naar de andere kant van het land, en een andere instantie vond dat ik mijn dochter los moest laten.
Het waren adviezen waar ik niets mee kon en wilde doen. Mijn dochter was mijn alles, hoe kon ik haar loslaten? Ik zou mijn leven voor haar geven!
Hoewel ik nog steeds het ouderlijk gezag had, werd er niet naar mij geluisterd. Mijn dochter koos ervoor om bij haar stiefmoeder te blijven. De bevelen van mijn narcistische ex, vanuit de gevangenis, volgde zij op. Mijn dochter werd gehersenspoeld en zag mij als de kwade pief.
Mijn ex had en had en heeft alle macht om mij kapot te maken. Dat heeft hij ook gedaan. Ik kan niet zorgeloos leven, moet altijd over mijn schouder kijken en heb sinds een paar jaar helemaal geen contact meer met mijn dochter.
Ik leef in grote angst want mijn ex houdt mij in de gaten. Mijn leven is niet zeker. Ik neem mijn dochter niets kwalijk, ik had haar moeten beschermen en daarin heb ik gefaald. Ik heb geen vrienden meer en ben een schim van wie ik ooit was. Ik kan en durf niemand meer te vertrouwen.
Dat mijn dochter opgroeit in onveiligheid, bij een vader die crimineel is, baart mij grote zorgen. Maar wat er ook gebeurt, ik zal sterk blijven. Voor haar! Want mijn dochter is mijn alles, als ze mij nodig heeft zal ik er voor haar zijn. Toch blijf ik me schuldig voelen.
Ik heb de verkeerde keuze gemaakt door te trouwen met een man die een wolf in schaapskleren bleek te zijn. Dat ik toen niet heb doorzien wat voor man hij was, neem ik mezelf nog elke dag kwalijk.
Ilse
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
7 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
13 november 2017
Afschuwelijk om zo je dochtertje kwijt te raken.
Partners die iemand kapot willen maken deugen zo wie zo niet..
Helaas weet ik waar ze toe instaat zijn.
Ik wens je veel sterkte
14 november 2017
Wat een moeilijke situatie, Ilse!
Achteraf bekeken had je misschien andere keuzes moeten/kunnen maken maar daar heb je nu niks meer aan…het is zoals het is voor nu.
Hopelijk komen er voor jou en je dochter weer andere tijden.
Wat Janny zegt, klopt helemaal. Waarom de andere ouder kapot maken, zó zinloos!
Heel veel sterkte.
17 november 2017
Lieve Ilse, neem jezelf asjeblieft niet kwalijk dat je niet doorzag dat jouw ex een wolf in schaapskleren was. Narcisten zijn meesterlijke bedriegers, zijn in staat om een non nog uit haar kleren te praten.
Ik hoop voor je dat je jouw dochter snel terug kan krijgen. En als ze terugkomt, dat ze doorheeft wat voor een spel haar vader met haar gespeeld heeft. Ook zij zal de nodige (geestelijke) littekens dragen door zijn gedrag.
Heel veel sterkte met alles!
Warme groet, Nike
21 november 2017
Triest verhaal, maar je ex-schoonmoeder was ook niet te vertrouwen en van hetzelfde laken een pak.Door je goede bedoeling ben je dan ook door allebei misbruikt,dat is erg en ik hoop dat het met je kind nog goed kan komen.Sterkte!
18 januari 2018
Het is een vreselijke situatie. Ik begrijp dat jij geen leven meer hebt. Zolang jouw leeft zul je met hem te maken krijgen en wel in negatieve zin. Hij is de crimineel die koste wat kost iedereen naar zijn pijpen wil laten dansen. Dat gaat door totdat jouw dichter inziet wie jij was en bent en dan haar conclusie gaat trekken. Maar dan is zij niet meer veilig.
Veiligheid voor jouw dochter en jou komt er nooit meer zij wordt door hem net zoals jij bedrogen en “gegijzeld”.
24 januari 2018
Herkenbaar.
In mijn geval “mensen” met zelf 4 kinderen met forse beperkingen waar ik 4 jaar lang 24/7 voor heb klaargestaan zonder enige betaling waar zij de PGB’s voor ontvingen (2009 t/m 2013).
Zij vroeg bij mij om hulp in december 2009
Inmiddels zie ik mijn kind al 4 jaar niet meer omdat deze persoon haar al vanaf 20-04-14 aan het ouderlijk gezag onttrekt van beide ouders en mijn kind tegen mij opzet.
Alle instanties heeft ze om de tuin geleid met het verhaal dat er een melding van kindermishandeling is gedaan door een poh in april 2014, ze heeft dit zelfs in een aangifte tegen mij van maart 2016 laten opnemen.
Dit is een leugen maar aan waarheidsvinding wordt niet gedaan door instanties als jeugdzorg & Raad vd Kinderbescherming, ook zij sturen rapportages/verzoeken vol onwaarheden naar de rechtbank.
Ook de polite checkt aangifte niet op waarheid.
#ouderverstoting=kindermishandeling
4 mei 2018
Ilse ik denk dat je moet stoppen met jezelf overal de schuld van te geven, het is niet jouw schuld. Je kunt het je ex kwalijk nemen, maar dat helpt je niets.
Ga houden van jezelf..word sterk.
Op een dag heeft jouw dochter je nodig. Dan zul jij er zijn.
Veel moed en kracht..