Uit het keurslijf ontsnapt

Geplaatst door Mary op 15 maart 2014 | 9 reacties

Slechts een paar minuten te laat komt ze aan op het open veld. Als ze op vakantie is wil ze zich niet haasten. Normaal gesproken dan. Dit is wat anders. Voor het eerst is ze in haar eentje in Spanje.

Een half jaar geleden had ze in een overmoedige bui deze reis geboekt. Haar leven voelde niet meer vertrouwd. Ze zat klem, in de greep van haar partner. Het voelde als een strak keurslijf. Het deed letterlijk pijn. Ze werd ziek, bleef piekeren en zocht uiteindelijk hulp. Na maanden van twijfelen hakte zij de knoop door. Haar leven, daar wilde ze voor gaan. Zonder hem. Hij haalde de laatste jaren alleen nog maar het slechtste in haar naar boven.

Nu staat ze op het open veld, genietend van de warmte op haar bleke huid. Haar nieuwe grote zonnehoed past perfect bij haar fleurige zomerjurk. Op haar gemak pakt ze haar tas uit en legt al haar spullen geordend neer. Vanaf haar half beschaduwde plek onder de grote boom heeft ze een goed uitzicht. Ze haalt diep adem, de geuren van de bloemen die hier weelderig bloeien, geven haar een bevrijdend gevoel.

Ze richt haar blik op het model dat net is gearriveerd en haar adem stokt. Met open mond staart ze naar de jonge man. Dit kan niet waar zijn. Zo mooi kan het leven toch niet zijn? Ja dus. Dit is hemels, gaat er door haar heen terwijl de knappe zwartharige jongeman zich vlak voor haar ogen, met zijn rug naar de cursisten toe, ontdoet van zijn kleding en zich gehaast neervlijt op zijn buik. Wat zou ze nu graag in die bilpartij willen bijten.

Ze kijkt om zich heen en ziet dat haar medecursisten net zo genieten van hun uitzicht als zij. In gedachten wrijft ze zich in haar handen. Dit wordt een topdag. Ze pakt haar potlood om een schets van haar model te maken. Haar hand hapert halverwege. Zo een mooi lichaam heeft ze nog nooit gezien. Wat nou schilderen? Ze wil alleen maar genieten van haar uitzicht en meer niet. Terwijl ze een stap achteruit doet om een fijn plekje te vinden waar ze kan zitten, struikelt zij en valt onelegant en pijnlijk hard op haar stevige derrière.

De serene stilte is voorbij. Iedereen is in rep en roer maar steekt geen hand uit. Het mannelijk model is de enige die haar overeind kan helpen. Zonder gêne staat hij voor haar, nog steeds in zijn blootje. Terwijl hij zich naar haar toe bukt om haar overeind te helpen, kan zij er niet aan ontkomen. Haar ogen worden als magneten naar zijn kruis getrokken. Ze vergeet haar pijn en slikt en paar keer flink. Zo een klein worstje heeft ze nog nooit gezien.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email