Ik stond ineens in niemandsland
“In de periode dat mijn man en ik graag een kind zouden willen krijgen, werd ik ingehaald door mijn verleden.
Het was niet zo dat ik het seksueel misbruik door mijn vaderdader helemaal was vergeten. Of misschien toch wel. Het zat in ieder geval verstopt onder de vele lagen van mezelf.
Nu ik bezig ben met de Reis, zo noem ik mijn therapie, van verwerking en integratie, kan ik me nauwelijks meer voorstellen hoe ik toen heb geleefd.
Toen had ik een totaal ander leven. Ik ging op mijn achttiende het huis uit om te gaan samenwonen met mijn huidige man, had een fulltime baan, was druk met mijn vele hobby’s, ging naar feesten en had veel vrienden.
Ik leefde ogenschijnlijk een normaal leven.
Maar dat normale leven was helemaal niet zo normaal. Ik sneed en brandde mezelf en had een eetprobleem om een ‘normaal’ leven te kunnen leiden. Achteraf gezien was het niet leiden maar lijden. Dit leven heb ik volgehouden tot mijn 25/26ste jaar.
Ik zakte letterlijk en figuurlijk door mijn bestaan toen een stukje van de hel van het verleden loskwam in mij.
Niet lang daarna ben ik naar mijn vaderdader gegaan om de confrontatie aan te gaan. Hij ontkende alles. Een paar jaar geleden is hij ontkennend zijn graf ingegaan. Hij heeft zich letterlijk en figuurlijk dood gezopen.
Na de confrontatie ben ik in therapie gegaan met de bedoeling om mijn incestverleden eventjes te verwerken. Eventjes verwerken, want de therapie mocht van mezelf niet langer dan een paar maanden duren. Hup verwerken, boek dicht, klaar. Ik had toen zelfs een datum gepland dat therapie dan klaar moest zijn.
Helaas werkte dat niet zo.
Ook omdat het gevolg van de confrontatie met mijn vaderdader was dat ik mijn hele familie ben kwijt geraakt. Ik was al door mijn vader-land gezakt, en zakte ook door mijn moeder-land. Ik stond ineens in niemandsland.
Toen mijn zelf opgelegde datum van de ‘klaar-met-therapie’ daar was, en bleek dat ik nog lang niet klaar was met de therapie, deed ik een zelfmoordpoging. Daarna ben ik opgenomen geweest voor een korte time-out.
Ik ben in therapie gebleven maar dat vond ik toen eerder zwak van mezelf dan goed.
Het waren zwarte jaren waarin zelfmoordpogingen, automutilatie en anorexia mijn leven beheersten. De therapie is toen aangepast. De verwerking is stopgezet met als doel eerst stabiliseren.
Ondertussen ben ik nu ruim veertig jaar. Ik had niet verwacht dat mijn doodswens zou verdwijnen. Ik val ook niet terug in automutilatie en anorexia.
Niet dat ik gelukkig ben met het leven wat ik nu heb, maar ik geloof in een betere toekomst. En ik spaar genietmomentjes, hoe klein die soms ook zijn, en ondanks het zware therapieproces, die momentjes zijn er! Of beter gezegd, juist dankzij het zware therapieproces komt er ruimte voor genietmomentjes.
Het seksueel misbruik begon op zeer jonge leeftijd en stopte ongeveer rond mijn dertiende jaar.
Mijn vaderdader was een dominante alcoholist, en met zijn vele gezichten kwam hij voor de buitenwereld over als een aardige hardwerkende man. Mijn moeder was een koude vrouw en in het kort gezegd, was ze niet geschikt om moeder te zijn.
Ik ben opgegroeid op een boerderij.
Dat geluk had ik als kind. Ik werd omringd met dieren. Tegelijkertijd had mijn vaderdader, door mijn liefde voor de dieren, een manipulatiemiddel die hij heeft uitgebuit. Het zorgde ervoor dat ik zweeg, want ik wilde niet dat hij ‘mijn dieren’ nog meer pijn deed door hen te schoppen en te slaan.
Hij heeft ook mijn dieren seksueel misbruikt. Daar sta je dan als kind, aan de grond genageld als je vaderdader wil dat je de staart van een pink of van je paard vasthoudt, terwijl hij zijn gang kan gaan. Je hebt geen keuze, je moet wel meehelpen want je wilt niet dat je paard bijvoorbeeld schoppen krijgt.
Het is een moeilijk ‘hoofdstuk’ voor mij maar dit hardop uitspreken, gaat me steeds beter af.
Ik heb heel wat therapiejaren achter de rug en achteraf hadden dingen anders moeten/kunnen gaan wat betreft de therapie, maar het is nu eenmaal zo gegaan. Ondertussen heb ik sinds een paar jaar een therapeute met lef, en ik sta middenin het verwerkingsproces en integratie.
We zijn er dwars doorheen aan het gaan, stap voor stap, deel voor deel. Als ik van te voren had geweten wat er allemaal in me leeft, en wat ik eigenlijk allemaal heb overleefd, denk ik niet dat ik het lef had om eraan te beginnen.
Verwerken is een werkwoord en het is een hele klus om mijn geschiedenis onder ogen te komen. Integratie is niet alleen wanneer deelpersoonlijkheden samen gaan, integratie is ook als je van een stukje van je verleden bewust wordt.
Ik kan niet meer terug naar hoe ik was, ik heb geen idee waar ik uitkom.
Het enige wat ik kan doen is deze Reis afmaken. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. Ik heb het getroffen met mijn Reisgids (de therapeute) en de ondersteuning die ik krijg van mijn psychiater.
En de gouden plak gaat naar mijn vriend, maatje, kanjer, man die naast me staat. Hij is mij altijd blijven steunen, hoe moeilijk het soms ook voor hem is. Onze spreuk is: Saampies kunnen wij de hele wereld aan!
‘Een reis is nooit te ver als je gaat met mensen die in je geloven’. Dit citaat is zo waar en ik wil de mensen die mij steunen en helpen nogmaals bedanken!”
Gastblog van Rider on the storm.
Foto komt uit de collectie van Monique Paulina Jouvenaar-van Eerden.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
26 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
7 september 2016
Lieve Rider,
Wat een lef heb jij!
Ik heb bewondering voor je moed en hoe je je leven herpakt.
Veel respect ook voor je hubbie.
Lieve schat ik wens je veel liefde toe.
Liefs uil
7 september 2016
Dankjewel lief Uiltje
7 september 2016
Ontzettend knap dat je voortgaat op je reis! Ik hoop van harte dat je geluksmomentjes steeds meer toenemen en je elke dag een prachtige bos in je handen gaat houden waar je oprecht van kunt genieten.
Alle goeds en heel veel kracht toegewenst!
7 september 2016
Dankjewel!
7 september 2016
Yep Rider, halverwege dacht ik al dat dit jouw verhaal was.
Een Echte BraveHeart!
Goh wat ben ik trots op jou maar dat wist je al. Ik volg jou al heel lang en heb ontzettende bewondering, niet alleen voor jouw maar ook voor je man.
Ik maak nu dan ook een diepe buiging.
Je hebt een mooi plekje in mijn #WarmeHart. Dikke knuffel ook voor Silas en Goedso
7 september 2016
ThanXXX #Warmhart
7 september 2016
Meisje wat ben ik trots op jou, leer je steeds beter kennen en vanuit mijn hart zeg ik wat een vechter ben je! Ben trots dat ik je ken en hoop dat ook zo te houden.
Lieve schat sterkte in je weg en zet hem op je kan het.
En je man is ook een schat!
Wilde dat ik je kon helpen je vrij te maken van dit alles!
Maar helaas heb ik de kennis niet, maar je weet het wij houden van je!
Dikke knuffel
7 september 2016
I know…en het is wederzijds lieve Thea, dankjewel.
7 september 2016
lief kanjerdinnetje ik heb bewondering voor je reis dat weet je, vind je dapper. En ja kanjermannen zijn goud waard. Ik kan hier 1000 woorden schrijven maar je weet hoe ik over je denk. Jij gaat de reis voltooien dat weet ik. Love you to the moon and back
7 september 2016
Dankjewel voor je mooie rake woorden en voor je vertrouwen lief Kanjerdinnetje.
8 september 2016
Brrrrrrrrrrrrrrrrr , dit geeft me meer dan koude rillingen, wat een ouder zijn kind zoals kan aandoen, ik weet zeker dat het je gaat lukken, je bent iemand met een warm hart voor je medemensen. Wens je veel moed , vreselijk veel respect heb ik voor je……xxx
8 september 2016
Dankjewel XXX
18 september 2016
Zo’n levens verhaal moet je wel twee keer lezen om het goed te laten door dringen. Ik kon er dus niet gelijk op reageren. Wat ben je een kanjer . Gewoon geen woorden voor. Toen Angelique haar boek presentatie had heb ik je kort gezien daar,misschien voor jou niet zo opgevallen . Was er samen met Tjerkje. Door je kracht die je hebt sta je sterk waar je nu bent. Je redt het zeker lieve Ria. De mensen om je heen houden echt van je,laat dat de kracht zijn om verder te gaan ..
Veel liefs
18 september 2016
Dankjewel voor je reactie Andre.
Ik heb je toen in 2013 volgens mij niet gezien, ik wist trouwens niet eens dat jij er was, ja jammer is dat, maar wie weet een volgende keer
Nogmaals dankjewel voor je lieve woorden, doet me goed.
XxX
21 oktober 2016
Wat een bijzonder openhartig verhaal Rider!
DIt helpt andere lotgenoten enorm. Jouw verhaal maakt dat mensen met eenzelfde trauma zich minder alleen voelen.
Blijf schrijven en delen, dan blijf ik lezen!
Ik wens je een ‘Behouden Reis’.
21 oktober 2016
Dankjewel Hanny!!
26 oktober 2016
Dapper! Moedig! Super kanjer! Ik wens je warmte en liefde op je reis! Blijf praten en schrijven! xxx
26 oktober 2016
Dankjewel Anja!
#Samensterk XXX
7 februari 2017
Jij en je man kanjers.
Twee mensen die samen overeind blijven.
Ik heb veel respect voor je kracht, je moed.
Hou veel van jezelf en elkaar.
7 februari 2017
Dankjewel XxX
12 april 2017
Kan hier alleen maar rillingen van krijgen als ik dit lees. Er is nog zoveel verschil in misbruik en misbruik. Zoals jou het aangedaan is wel heel erg triest. Hoop dat je toch nog een goede toekomst mag hebben. Gelukkig heb je een lief maatje zoals je zei.
12 april 2017
Dankjewel voor je reactie X
13 april 2017
Jeetje meis toch wat erg voor jou!! wat vindt ik jou dapper dat je dit deelt het is niet niks ik weet wat het is om misbruikt te zijn ik herken veel van jou gevoelens. En de rillingen lopen over mijn lijf als ik lees van jou dieren zo erg dit even geen woorden voor!
Ik vindt jou en kanjer!!! en heb heel veel respect hoe jij samen met jou man het leven oppakt heel veel sterkte. Een warme dikke knuffel van mij <3
14 april 2017
Dikke knuffel terug voor jou XxX
14 april 2017
Wat bewonderenswaardig om jouw verhaal te delen. Ik hoop dat de Reis jou brengt maar dat wat je nu en in de toekomst nodig hebt om jouw leven te leiden. Niet meer te lijden!!! Dat verdien je.
14 april 2017
Dankjewel!