Sorry dat ik besta

Geplaatst door Mary op 17 maart 2017 | 3 Reacties

“Sorry dat ik niet voldoe aan jouw wensen, ma. Sorry dat ik niet ben geworden wat jij voor mij had bedacht.

Sorry dat ik niet voldoe aan jouw verwachtingen.

Sorry dat ik een waardeloze dochter ben.

Sorry dat ik ben geworden wat jij niet wilde.

Sorry dat ik mijn eigen plan heb getrokken.

Na jaren van naar jouw pijpen dansen, hield ik het niet meer vol, ma.

Ik liep op mijn tenen, zat voor mijn gevoel gevangen in een keurslijf. Een keurslijf dat door jou was ontworpen.

Jij deed je best mij te vormen naar jouw idealen. Jij wilde voor mij wat voor jou vroeger niet haalbaar was.

Ik moest op school goed presteren, bij onvoldoendes kreeg ik een donderpreek en werd mij ingewreven dat ik een nietsnut was.

Er werd van mij geëist dat ik ging studeren, een studie koos waar ik later flink geld mee kon verdienen.

Dat ik op kamers moest was voor mij een bevrijding, dat dan weer wel.

Dat de studie niet paste bij mij, ik wist het van te voren, kon er bij jou niet in.

Ik moest maar beter mijn best doen, dan kwam het wel goed.

Niet dus.

Ik gooide er met de pet naar en haalde het eerste jaar niet eens. Zonder overleg, een ware misdaad, koos ik een andere richting.

Het was voor het eerst in mijn leven dat ik iets deed wat ik zelf wilde.

Dat voelde zowel eng als bevrijdend. Eng want als jij erachter zou komen zou het huis te klein zijn.

Bevrijdend omdat ik van mezelf mocht kiezen wat ik wilde.

Ik had namelijk wel een eigen mening, eigen voorkeuren en een eigen leven. Wie had dat gedacht? Jij in ieder geval niet!

Dat ik tijdens mijn nieuwe studie smoorverliefd werd op een medestudent, heb ik jarenlang voor jou verzwegen.

Ik bleef bang voor jouw invloed, voor jouw macht over mij.

Pas toen ik mijn diploma had, heb ik jou durven vertellen dat ik dat diploma heb behaald omdat ik voor mezelf had gekozen.

Nee, ik wilde absoluut niet langer naar jouw pijpen dansen. Het was toen dat ik vertelde al jaren een vriend te hebben…

Inderdaad, dit viel jou rauw op je dak.

Je wist je geen raad en reageerde het af op mij. Alle frustraties, teleurstellingen en boosheid kwamen eruit.

Ik verliet huilend mijn ouderlijk huis en wist dat ik nimmer meer terug zou keren.

Sorry ma dat ik geworden ben wat jij niet wilde. Sorry dat ik besta.

Maar weet je? Ik ben er wel en ik ben toch nog goed terecht gekomen. Ik koos voor mezelf, heb geknokt en gestreden.

Het was de beste beslissing ever. Ik kon me losrukken uit het keurslijf dat jij voor mij gemaakt had.

Sterker nog: ik ben verdomd gelukkig. Dank dat jij er was, jij haalde ondanks alles het beste in mij naar boven.”

Gaby

Foto komt uit de collectie van Anne Buiskool.