Ouderverstoting, een tragisch probleem
“De realiteit rondom een echtscheiding is vaak verre van gezond voor een kind en diens ouder(s).
Men zou alles 50/50 moeten oplossen als ex-partners na een scheiding, maar de werkelijkheid is anders. Alleen bij welwillende ex-partners, die een gun-factor ten opzichte van hun ex bezitten, is dit mogelijk. In veel gevallen is dit een utopie.
Ons huidige systeem laat toe dat de relatie tussen een kind en de ‘andere ouder’ onmogelijk kan worden gemaakt door een onwelwillende ouder. Deze ouder houdt een kind binnen zijn/haar eigen wereld, al dan niet bewust.
Ook zorgt zo’n ouder er voor, dat er een ‘regiem’ om het kind heen ontstaat welke meedoet aan de buitensluiting. Het wordt voor de buitengesloten ouder steeds moeilijker om het kind nog te bereiken.
Door toedoen van de onwelwillende ouder ontstaat bij het kind innerlijk verwarring. Het kind komt in een loyaliteitsconflict terecht en meent voor een ouder te moeten kiezen, en de andere ouder te moeten verstoten. Ouderverstoting, een tragisch probleem.
Er wordt vanuit de hulpverlening gezegd: “De regie moet bij beide ouders komen te liggen. Jullie zijn de ouders van een of meer (kind)eren.” Deze woorden heb ik vaak voorbij horen komen. Instanties als jeugdzorg, Fier Fryslan, Trias, GGZ, gebruiken ideale theorieën van ‘hoe het zou moeten zijn’. Helaas is de realiteit anders.
Intussen laat het systeem een strijd toe tegen een ouder, waarvan de gevolgen niet te overzien zijn. Na hulpverlening eindigt het dan ook vaak in de rechtbank, maar ook daar trekt meestal een verstoten ouder aan het kortste eind en verliest deze alles. Hoe is dat dan toch mogelijk?!
Er moet wel (meestal in het geval van vaders) alimentatie betaald worden, want er ligt immers een beschikking?! Deze vaders moeten dus wel betalen, maar krijgen geen rechten, zoals omgang. Het systeem laat toe dat onwelwillende ouders hun wraakgevoelens op hun ex kunnen botvieren.
Zo weet ik van een man die 1/3 van zijn inkomen aan alimentatie moet betalen. Zijn ene kind ziet hij niet meer omdat zij er op 11 jarige leeftijd voor gekozen heeft, met toestemming van de rechter, om vader niet meer te zien. Zijn andere kind ziet hij nog 3 zaterdagen per maand.
Doordat dit kind verstandelijk beperkt is, is het niet in staat om zelf te kiezen of beïnvloed te worden. Doordat de onwelwillende ouder positief contact in de weg staat, het ene kind negatief heeft weten te beïnvloeden, is er geen omgang meer.
In dit bovengenoemde geval beweren huisarts en moeder dat ze zonder toestemming van moeder geen medische gegevens van het gehandicapte minderjarige kind aan vader mogen verstrekken. Dit terwijl vader gewoon gezaghebbende ouder is en er geen redenen of feiten zijn om hem informatie te onthouden. Vader krijgt geen inzage, dit zonder gegronde redenen.
Het is zeer kwalijk dat er ouders zijn die gewoon de ex partner als geldbron en wraak-object kunnen beschouwen. En dat ze voor de rest alle lijnen tussen de andere ouder en het kind door kunnen knippen en dat ons ‘systeem’ dit toelaat, let wel; zonder enig gegronde reden! Hoe ziek zijn dit soort onwelwillende ouders en hoe ziek is tevens ons systeem en iedereen die er aan meewerkt?!
Als de welwillende ouder iets wil, moet deze maar naar de rechter stappen…alsof dat de allesomvattende oplossing is. Ook daar krijgt de verstoten ouder vaak nul op het rekest. Waarom moeten ouders maar blijven betalen terwijl hen verder alle rechten ontnomen kunnen worden, zonder dat er werkelijk een aanwijsbare reden is van deze buitensluiting?
Ons systeem zou moeten veranderen, dit is verre van helpend tot nog toe.
Als er aanwijsbare redenen ontbreken waarom een ouder geen kostbare tijd met de kinderen door zou kunnen brengen, maar de andere ouder het toch voor elkaar krijgt hem/haar dit te onthouden, dan klopt er toch iets niet?! Het recht stopt, maar de plicht gaat door…
De prioriteit moet bij de omgang liggen, maar als dit zonder gegronde redenen aan ouders ontzegd wordt door haatdragende ex-partners, waarom dan nog alimentatie betalen?! Ouderverstoting is een vorm van mishandeling, kinderen raken hierdoor ernstig beschadigd.
Ik ben me bewust van het kwaad dat hier op de loer ligt. Omdat het systeem ook dit toelaat, gaan veel exen elkaar van van alles beschuldigen zodat zij een legitieme reden naar de buitenwereld lijken te hebben om de andere ouder buiten te sluiten.
Laten we niet vergeten dat het ook andersom voorkomt, dat een kind niet naar de andere ouder kan. Denk bijvoorbeeld aan mishandeling, misbruik of onveiligheid. Dan toch kan het voorkomen dat de rechter bepaalt dat het kind wél naar die ouder moet. Ook dit is een gevolg van ons systeem.
We moeten ons bedenken dat voor de herkenning van deze ouderverstotingsproblematiek expertise nodig is om dit zorgvuldig te kunnen signaleren en toetsen met de meldcode huiselijk geweld. Hiervoor heb je mensen nodig die worden opgeleid om de juiste signalen op te kunnen vangen en het nodige ermee te doen.
Ik pleit ervoor dat iedereen die met kinderen werkt hiervoor opgeleid moet worden. Denk aan verpleegkundigen, politie, leerkrachten, psychologen, advocaten en rechters. Laten we samen proberen te voorkomen dat kinderen en onschuldige ouders de dupe worden.
Ik hoop dat dit onderwerp de aandacht krijgt die het verdient en het mensen aan het denken zet, want kostbare tijd met je kind/ouder, kun je nooit meer inhalen.”
Hielkje
Foto komt uit de collectie van Ton Jacobs.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
17 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
28 november 2016
Het kán anders,Als de wil er maar is…
Mijn ex-man,zijn 1ste ex-vrouw,haar vriend,de ex-vrouw van mijn echtgenoot met haar vriend én mijn man en ik gaan vriendschappelijk met elkaar om.
Verjaardagen van kinderen en kleinkinderen zijn we altijd allemaal aanwezig.
Dit heeft tijd en aandacht gekost.
Ik ben zélf kind van gescheiden ouders en heb besloten dat,áls ik zelf in die situatie kwam,ik de kinderen míjn ellende zou besparen.
Na verloop van tijd is dat ook gelukt.
Als twéé volwassenen elkaar niet meer lief vinden,jou dan in ieder geval wél van je gezamenlijke kinderen.
Het maakt niet uit wie de biologische vader is en wie de opvoeder, uit welke buik de baby gekropen is,zolang ze omringd worden met liefde en zorg.
Denk aan de kinderen en niet aan jezelf..
28 november 2016
Bij mij eindigde mijn huwelijk na 36 jaar door ontrouw van mijn echtgenoot. Hij had een dijk van een opleiding en baan waar ik heel veel aan heb bijgedragen. Hij wilde in het begin betalen en helpen met alles uit schuldgevoel. Hin ontkende zijn “nieuwe” relatie. Toen zijn nieuwe relatie mee ging doen wilde hij nergens meer aan meewerken en geen alimentatie betalen. Hij begon procedure na procedure en vertelde mijn kinderen dat ik dit deed en nooit genoeg had terwijl ik nooit een procedure heb begonnen, hij iedere keer. Hij vertelde ook dat ik heel veel geld had. Ik had niks, werd door hem nog niet eens volledige alimentatie uitbetaald.
Hij heeft ervoor gezorgd dat ik door zijn gestook al 11 jaar 3 van mijn 4 kinderen en alle 6 mijn kleinkinderen meer zie.
Voorlopig is er geen oplossing. Ik ben al 69 jaar en heb niet het eeuwige leven wel vreselijk veel verdriet en voel mij steeds zwakker en zwakker. IK WIL GRAAG MIJN KINDEREN EN KLEINKINDEREN ZIEN. IK WAS ER ALTIJD VOOR HEN. Ik was vader en moede tegelijk, nu mag ik niks meer zijn en word verguisd door leugens van mijn ex.
Hier moet een oplossing voor komen.
28 november 2016
Het heeft iets te maken met inzicht, met vermogen tot inzicht te komen.
Het moet naar mijn mening ingepast worden in het voortgezet onderwijs, bij Maatschappijleer.
Leren op een moment in je leven dat je daar voor open staat. Op school dus.
Leren dat het om het kind gaat, dat recht heeft op twee ouders.
28 november 2016
Wat heeft de school hiermee te maken?
Volwassenen moeten zélf hun verstand gebruiken en hun (terechte)grieven en verdriet niet over de ruggen van hun kroost uitvechten.
28 november 2016
Ik begrijp je reactie.
In de praktijk blijkt dat volwassenen hun verstand niet kunnen gebruiken.
Daarom…jong leren dat kinderen rechten hebben. Waaronder het recht op twee ouders.
28 november 2016
Goede voorlichting is sowieso goed en belangrijk, maar inderdaad zijn alle ouders verantwoordelijk om de kinderen hier niet de dupe van te laten worden en sterker nog…elkaar hier ook niet de dupe van te laten worden, want diegenen die er het meest onder lijden..zijn de kinderen. Het lijden van de verstoten ouders is vreselijk en idd kostbare tijd is zo voorbij. Daarom is voorlichting, kennis, van dit fenomeen zo belangrijk omdat het ook vaak onbewust gebeurt. Hoe meer mensen het kunnen (h)erkennen, hoe beter.
28 november 2016
Zowel mijn vader als mn moeder spraken bewust alleen over de slechte tijden in hun huwelijk. Dat mijn broer en ik daar niets tegen konden doen heeft ze nooit weerhouden.
Ik zie dit gedrag tijdens iedere scheiding in mijn omgeving vandaar dat ik bewust besloten heb om het anders te doen. Met alle expartners in mijn omgeving heb ik gesprekken gevoerd en uitgelegd wat mn bedoeling is:een stabiel gezinsleven voor alle betrokkenen.
Na wat onwennigheid gaat het nu prima.
Het zou mooi zijn als dit soort gesprekken vaker voorkomen tussen ouders en nieuwe partners.
Laten we AUB aan het welzijn van de kinderen denken en ons éigen verdriet en frustratie bij vriendinnen dumpen.
28 november 2016
Ik vind het jammer dat ook hier.. een website waar ik veel herkenning voor mij situatie vond… toch weer gesproken wordt over ouderverstoting door verzorgende ouder richting uitwonende ouder (vader wordt hier zelfs genoemd).
Ik ben verzorgende ouder met hoofdverblijfplaats en mijn kind wordt in de weekenden tegen mij opgezet. Omdat het alleen de weekenden betreft hakt het er niet minder in. Jammer dat daar zo weinig aandacht voor is.
29 november 2016
Ik begrijp je gevoel (Meis), ook ik ken de andere kant van het verhaal. Het gaat hier over een casus, maar er
zijn veel verschillende ervaringen, dat is erg triest. Het is gewoon belangrijk dat dit soort dingen aan t licht komen zodat er bewustwording en (h)erkenning voor onwetenden komt…er zijn veel mensen die niet eens weten dat dit leed bestaat.
28 november 2016
Precies, voor ouderverstotingsproblematiek is expertise nodig! Voor de geïnteresseerde lezer wil ik graag verwijzen naar het boek van Jan Storms ‘Destructieve relaties op de schop’, alsook naar zijn website https://zelfbescherming.org en zijn inzending voor de Divorce Challenge; naar de website van Erna Janssen van de Familieacademie en trainings- en adviesbureau er-na http://defamilieacademie.nl en naar haar inzending voor de Divorce Challenge; en naar de website van Monique Meulemans http://gevolgenvanvalseaangifte.nl. Deze fantastische mensen weten exact waar ze het over hebben, voorzien in gedegen uitleg en stellen continu alles in het werk om de kwestie ouderverstoting op een constructieve wijze voor het voetlicht te krijgen. Hun kennis en ervaring is niet alleen voor professionals maar feitelijk voor iedereen van groot belang. Voordat je het doorhebt ben je er namelijk al ingevlogen en steun je van ganser harte een normaal ogend iemand die buiten jouw zicht om niets nalaat om een ander grote schade te berokkenen. Op dat moment ben je tot medeplichtige trekpop verworden en dat kan toch niemans wens zijn.
29 november 2016
Dag Ingeborg, het is vast niet toevallig dat er van alle 3 de genoemde personen hier op mijn site interviews zijn te lezen.
29 november 2016
Hallo Mary, dat had ik nog niet gezien. Ik heb zelf zeer goede ervaringen met Jan Storms, Erna-Janssen en Monique Meulemans. Vandaar dat ik hen graag aanbeveel als experts. Nu ga ik uiteraard meteen de interviews op jouw site lezen. Bedankt ook daarvoor! Met een hartelijke groet, Ingeborg
29 november 2016
Vergeet daarbij niet Sietske Dijkstra. Zij hoort ook in dat lijstje.
30 november 2016
En niet te vergeten, psychologe en gedragswetenschapper Heleen Koppejan, eigenaresse van psychologiepraktijk Hechtscheiden. Zij bestudeert het gedrag van scheidende ouders en wijst erop dat wij met een kind waarvan één ouder is overleden heel anders omgaan dan met een kind dat één ouder na een scheiding nooit meer ziet. In beide gevallen is het kind echter een ouder kwijt. In dat laatste geval dringt dat tot de meeste mensen echter helemaal niet door, alsof het normaal is. Zie haar bijdrage voor de Divorce Challenge. Heleen Koppejan was ook spreekster op het Congres Ouderverstoting van Erna-Janssen op 2 juli 2016. Op ernajanssen.wordpress.com zijn een aantal presentaties van dit Congres te downloaden.
11 december 2016
Drie kinderen waarvan 2 met ex1, hier heb ik na ’n tijdje boosheid gekozen om met zijn nieuwe partner close te worden in belang van mijn kinderen. Kinderen hebben recht op beide ouders dat staat wettelijk vastgelegd en vaak ook ’n noodzakelijke wet aangezien “ouders” kinderen gebruiken om hun macht naar elkaar te misbruiken. Héél egoïstisch en wat mij betreft ben je dan bijvoorbaad al geen goede ouder.
Voor mijn jongste kind was dit echter niet haalbaar. Vader heeft weinig tot geen interesse in haar. Heeft zelfs gezorgd dat jaren geen contact met haar oudere zussen was. Gelukkig dat 1 van de zussen contact zocht en kwam de waarheid boven water. Ondanks alles veel pogingen gedaan om toch dat contact te houden. Inmiddels is het meiske 11 en wijst contact af, maakt mij niet blij maar respecteer haar keuze.
Er zijn dus ook ouders die het ene kind inruilen voor ’n ander. Soms worden kinderen gedwongen naar ’n ouder die onveilig voor het kind is te gaan, triest en falend rechtssysteem. De kinderen die écht gedumpt worden, ik heb er geen woorden voor.
11 december 2016
Inderdaad Anita, een schrijnend probleem waar de kinderen de dupe van zijn en waardoor zelfs kinderen niet meer met broertjes en/of zusjes samen kunnen zijn, zo intens verdrietig.
10 januari 2017
Zolang advokaten meewerken aan karaktermoord van meestal de vader.
En de waarheidsvinding in het civiele recht niet toegepast wordt.
Zullen kinderen vaak onthechte worden van een ouder.
Zelf hebben mijn ex echtgenoot en ik.Nooit meegedaan aan dergelijke praktijken.
Mijn zoon ziet en zag beide ouders. En mocht verblijven bij wie hij wilde.
We zijn nog steeds met nieuwe partners erbij on speekingterms.
Zo kan het ook.
Maar om “normaal” uit elkaar te gaan is eerlijkheid nodig. En moet je de te verlaten partner ook een nieuw leven gunnen .
Dat is helaas vaak niet het geval.