Mijn vrouw veranderde in een narcistisch monster
“Ik weet niet meer precies waar het begonnen is, maar ik had ooit een rustig en gelukkig huwelijk met prachtige kinderen. De laatste jaren zijn mijn ogen opengegaan en ben ik erachter gekomen dat mijn eigen leven niet meer bestaat.
Niet alleen het leven van mij, maar ook van mijn thuiswonende kinderen.
Bijna alle dagen bestaan uit het weerstand bieden tegen de manipulaties, controles, aandachttrekkerij, ondermijningen, uitlokkingen, wantrouwen en conflicten die door mijn vrouw worden ingezet. Als ze thuiskomt van haar werk, weten we eigenlijk nooit hoe haar pet staat. Ze kan beginnen met een stilte en wij kunnen dan nog een poging doen om te vragen hoe het werken vandaag was om het ijs te breken, maar dat is meestal tevergeefs.
Of als de auto al een half uur voor de deur staat, weet niemand waar ze is. En dan ineens staat ze achter je en krijg je het gevoel dat je op iets betrapt wordt, terwijl er niets aan de hand is. Haar ogen scannen de kamer bij binnenkomst. Als we er geen aandacht aan geven, wordt het van kwaad tot erger. Net zolang tot ze de aandacht heeft.
Ik kan me nog herinneren dat ze jaren terug verliefd was geworden op iemand van vroeger, en sinds die tijd heeft ze alles in het werk gesteld om te bewijzen dat ík vreemd ga. Hoewel dat ontrouw niet in mijn aard zit, en ik denk dat er überhaupt niemand op mij zit te wachten, blijft ze hierin volharden. Natuurlijk omdat ze weet dat trouw zijn hoog in het vaandel bij mij staat, dus wat is er dan mooier voor haar om mij hiervan te betichten?
Al mijn zakelijke afspraken worden genoteerd met tijd, locatie en klant in een ‘familie agenda’ met de afspraken van de kinderen en mij. Haar afspraken niet. Die kan ze zelf wel onthouden. Pintransacties worden nageplozen tot jaren terug, net als mijn betalingen met de creditcard. Parkeerbonnetjes worden ingezien, navigatieverleden wordt nagekeken, alsmede de kilometerstand van mijn auto. En dan heb ik het nog niet over de laatst gezien status van WhatsApp, Facebook en iMessage.
Natuurlijk worden er regelmatig onverwacht controles van mijn telefoon uitgevoerd, maar daar kan ze nooit vinden wat ze zoekt. In de nacht heeft ze weleens geprobeerd mijn telefoon te ontgrendelen met mijn vinger, waardoor ik wakker werd. Uiteindelijk verzamelt ze allerlei gegevens en dat is vaak een mooie aanleiding voor haar om weer wat ruzies uit te lokken. Het is eigenlijk best lastig voor mij om te bewijzen dat ik niet vreemd ga. Zou jij nog weten waarom je 2 jaar geleden in een bepaalde plaats 150 euro hebt gepind? Maar ja, als ik geen antwoord geef kan ik de verdenking niet wegnemen!
Je vraagt je natuurlijk af of ik dit allemaal over me heen laat komen. Eerlijk?
Het is erin geslopen. Geloof me. Ik heb van alles geprobeerd. En voor alles heeft ze wel een verklaring. Die agenda, dat is fijn om te zien wie er voor de kids thuis is. En die bonnetjes, dat is omdat ik volgens haar te laks ben met declareren. De navigatie zag ze toevallig omdat ze zelf ergens naartoe moest. En als ik niets te verbergen had, dan zou ik toch geen code op mijn telefoon hebben of haar gewoon laten kijken?
Therapie is onbespreekbaar want die mensen zijn allemaal gek volgens haar.
Mijn vrouw heeft soms aan een paar uur slaap voldoende, en het komt geregeld voor dat ze mijn nachtrust verstoort in een poging om mij verder te breken. Daar heeft ze allerlei redenen voor: Een slechte droom waarin ik een ‘naar’ persoon was, of ze trekt de dekens per ongeluk van me af, of ze wil een ‘goed’ gesprek. Nou ja, goed gesprek…Het gaat meestal over haar teleurstellingen in mij, betichten van ontrouw, dat ik te weinig gedachten of gevoelens deel, of iets anders van haar menukaart.
Pogingen om elders in huis te slapen lopen vaak uit op een worsteling die ik dan weer opgeef om de kinderen niet te wekken. Maar de rest van de nacht lig ik vol adrenaline in bed en slaap geen minuut meer. Alle gedachten of gevoelens die ik uit, worden als munitie gebruikt voor haar ‘overtuig-sessies’. Daarmee bedoel ik dat er net zolang op me wordt ingepraat, tot ik haar mening heb overgenomen.
Ik zeg hierdoor niet meer wat ik vind of voel.
De vrienden die ik had, zie ik eigenlijk niet meer. Ze nam het initiatief van het contact over, daarna werd het minder. Als ik dan weer eens een vriend benaderde, proefde ik een soort loyaliteit naar mijn vrouw en moesten afspraken met haar overlegd worden. Facebook heb ik niet meer. Was ook niet nodig vond ze, want ik had toch geen eigen vrienden en alle vrienden waren inmiddels van haar. Veel van mijn collega’s heeft ze nu ook op LinkedIn zodat ze die kan bereiken als ik mijn telefoon niet opneem.
Hoe kan iemand zoveel moeite stoppen om alles naar haar hand te zetten, en alles te ondermijnen wat voor de ander belangrijk is? Als ik weg moet voor een afspraak, zijn mijn sleutels weg. Moet ik vroeg op om mijn vliegtuig te halen, dan wordt de wekker door haar in de nacht uitgezet. Als we als gezin naar een feestje gaan, staat iedereen op haar te wachten en komen we te laat. Heb ik een belangrijke dag bij een klant in het vooruitzicht, dan wordt de nacht gruwelijk verstoord door haar en ben ik niet scherp genoeg.
Ik heb al 100 keer met mijn denkbeeldige koffer klaargestaan om te vertrekken met de kinderen, maar ik weet echt niet welk gezicht ik dan van haar te zien krijg. Ik vrees dat het leven na een aankondiging dat ik wil scheiden alleen maar erger wordt, en er dan geen weg terug is. Ze geniet van wraak en conflicten, en op een ziekelijke manier krijgt ze daar energie van. Maar dat is wel de energie van een gezin dat op hun tenen loopt en al jaren in overlevingsstand staat.
Met hulp van een professional en de steun van mijn ouders ben ik de kracht aan het verzamelen om hier uit te komen. En geloof me. Het gaat me lukken!”
Johan
Foto komt uit de collectie van Jet Rood.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
74 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
11 juni 2016
Met gekromde tenen heb ik je verhaal gelezen, wat n mens!!
Asjeblieft ga daar weg mét je kinderen! Probeer financieel nog wat voor jezelf te zorgen, maar als ik haar controle gedrag lees, zal dat lastig worden.
Zonder haar krijg je écht weer n leuker leven (op den duur) geloof me ik weet er alles van ;(
Dit gaat zo nooit over en t wordt zo nooit beter en je hebt maar één leven hè
Alle sterkte en kracht voor de komende tijd
18 januari 2017
Ohhhh wat herkenbaar. Ik heb het allemaal gehad. Ik heb het nog steeds, Zelfs na tien jaar scheiding.
15 april 2019
Stop met dit huwelijk….narcisten hebben je in hun tangen vast.
Zo zijn wij onze dochter kwijt een vreemde geworden ..leeft met een narcist…x
12 juni 2020
Graag wil ik contact met deze Johan, kan dat?
Via mail?
16 juni 2020
Ik heb dit stukje zo’n 4 jaar terug geschreven. Ik krijg nog steeds een erg onaangenaam gevoel als ik t teruglees. Er is veel gebeurd.
Allereerst ben ik nog steeds thuis. Na vele afwegingen heb ik de ruimte genomen om mij zelf te sterken en vooral in het geheim in therapie geweest om me weerbaarder te maken.
Wat mee heeft gespeeld is, dat ik in een aantal situaties terecht ben gekomen waarbij ik het opbreken van de relatie niet erbij kon hebben. Het ging met één van mijn ouders zo slecht waardoor ik ook daar nodig was.
De keus om te blijven heeft, achteraf gezien, goed uitgepakt kan ik zeggen na 4 jaar.
In de onmogelijke overwegingen heeft de doorslag gegeven dat ik, door de gezinssituatie in stand te houden, het beste voor mijn kinderen kon zorgen. Ik werk bijna altijd thuis dus ben ook het eerste aanspreekpunt geworden.
In open gesprekken met mijn kinderen (nu midden tieners/jong volwassenen), heb ik de relatie met hun enorm versterkt en wat ben ik blij dat ze allemaal mooie mensen zijn geworden.
We zijn er voor elkaar, ook in de momenten dat hun moeder onredelijk op oorlogspad is.
Ik merk ook dat ze nu ook groot genoeg zijn en kunnen bevatten wat er aan de hand is en kunnen er ook beter mee omgaan. Gekscherend zou je kunnen zeggen dat t enige wat ze nog aan hun moeder vragen is “Waar is papa?”
Wat heb ik dan gedaan?
Ik heb geleerd om me niet zo druk te maken wat ze van me vindt. Moest als t ware mezelf in teflon wikkelen zodat ik minder vatbaar was voor de spelletjes van mijn vrouw. En dat kan alleen als je emotioneel afstand neemt.
Van nature was ik geneigd om mezelf te verdedigen, maar ik ben er achtergekomen door niet te reageren veel sterker te staan. Zwijgen is slim. Maar ook vragen stellen helpt, en aannames en verwijten ter discussie te stellen. Denk dan aan bv: “Is het echt wel zoals je denkt dat t is?”. Of “is dit zo, of denk je dit?”. Hierdoor heb ik haar rare gedachtes aan t wankelen gemaakt. Nog steeds is het zo dat als t haar even niet goed gaat, ze de mensen om haar heen trakteert op een stiltebehandeling en daarna komen natuurlijk altijd de verwijten van mijn vermeende vreemdgaan naar boven. Hoe moeilijk het ook is, ik reageer niet meer erop. Ik zeg alleen “Je mag zelf weten wat je denkt, maar val mij er niet mee lastig.”
En grenzen stellen en bewaken. Dus ik ging regelmatig bij nachtelijke verstoringen in t logeerbed liggen. Nu is het aankondigen dat ik ergens anders ga slapen al voldoende om de rust weer terug te laten komen.
Ik heb dit echt moeten leren door veel stampij te maken als “iemand door mijn tuintje” walst.
Soms echt buiten mijn confortzone. Want ik ben normaal iemand van de harmonie.
Ik merk dat deze manier van aanpak voor mij heeft gewerkt, maar dat ook de kinderen dit overnemen in hun relatie met hun moeder.
Ik heb meer rust en voel me sterker.
Dit betekent niet dat ik nu gelukkig ben. Ik mis de warmte en verbondenheid in mijn leven. Ik ben nog altijd op mijn hoede.
Mijn tijd komt nog wel om gelukkig met een partner te zijn. Ooit.
Terwijl ik dit schrijf, merk ik wel dat t verlangen daarnaar wel steeds groter wordt.
Zeker als er heftige dingen in t leven gebeuren, dat je dan merk je dat je helemaal niets aan je partner hebt als t moeilijk wordt. (@Jess. Dat is goed. Mary heeft mijn email adres)
11 juni 2016
Wat ontzettend dapper dat je hier je verhaal verteld. Ik hoop dat je ook steun ondervindt van lotgenotencontact of liever gezegd ‘overlevers’. Je hebt ontzettend veel power in je om de situatie te kunnen dragen, waar je momenteel inzit. Probeer in elk geval voorbereidingen te treffen om hier uit te kunnen stappen. Schrijf je in voor een woning. En bewaar zelf op één of andere wijze bewijzen, dat je op deze manier gestalkt/gemanipuleerd wordt.
Ik wens je heel veel kracht en wijsheid toe!
12 juni 2016
Wat een eenzijdig verhaal. Als meneer echt denkt samen met zijn kinderen slachtoffer te zijn van een in-en-in slecht mens zegt dat ook nogal wat over hem. Dan schiet hij behoorlijk tekort door zijn kinderen nog langer aan deze ‘duivel’ bloot te stellen. Ik geloof niet in zulke slechte mensen. Wel in bange mensen, en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Er zit geen sprankje begrip of liefde in dit verhaal. Volgens mij moet die vrouw maken dat ze wegkomt!
20 juni 2016
Als u niet gelooft in slechte mensen, dan kan ik u feliciteren! U bent het ideale doelwit voor mensen met een aangeboren defect in het brein: de een wordt blind geboren de andere doof, de laatste is geboren zonder empathie. Het is lang achterhaald dat stoornissen zoals een cluster B-stoornis iets psychisch is. Narcisme bijvoorbeeld valt onder deze brein-defect-gerelateerde cluster B stoornis, waarbij een van de kenmerken, het ontbreken van empathie en schuldgevoel is. Hun zelfbeeld is erg slecht doordat het brein weinig info verwerkt w.b. hoe anderen op je reageren, en die reflektie heeft een brein nodig. OK slecht kan je ze niet noemen, maar slecht om mee te leven zijn ze zeker, ze compenseren hun tekortkoming door te manipuleren en te intimideren en kleineren. Ze willen niet alleen zijn, dat wil niemand ook u niet. Maar omdat zij bepaalde delen in t brein missen zoals empathie “onderhouden”ze hun relaties met de breinfunkties die WEL werken. Zoals manipulatie etc. door hun tekort compenseren ze met controledrang. Ze zijn ziek, en ergens weten ze dat en omdat ze er al heel hun leven mee lopen, zullen ze altijd eerder kiezen voor iemand die hen het voordeel van de twijfel geeft (zoals u met uw ongeloof in slechtheid), dan voor iemand die het gedrag wat ze vertonen meteen herkent als iets wat niet acceptabel is. Ze weten heus wel wie voor hen de ideale kandidaat is. Als u gebonden bent aan een rolstoel gaat u toch ook niet trouwen met iemand die geen zin heeft u te duwen? Maar blijf vooral geloven dat slechte relaties niet bestaan! Ik gun t u dat u duidelijk nog nooit te maken heeft gehad met deze zielverslinders, en hoop dat u er ook nooit een zult treffen. Dat meen ik oprecht en niet cynisch.
31 juli 2016
Met je eens Gwen, maar dat onbegrip is ook vaak juist het probleem waar veel slachtoffers van narcisme mee te maken hebben
Herken ze maar al te goed, helaas
Hoe dan ook, zal het altijd aan jou liggen, nooit aan hem cq haar ( zoals in dit verhaal )
1 augustus 2016
Volgens me ex lag het altijd aan mij. Als hij ziek werd leunde hij op me, of ik kon ineens niks goeds doen en vertelde het aan zijn ouders hoe gemeen is was. Zijn moeder geloofde hem direct. De kinderen werden hem toegewezen. Gelukkig zijn me zoons groot geworden, en met me ex heb ik afstand genomen, zoveel mogelijk. Hij heeft weer een nieuwe vriendin. Me vriend is lief voor me. Hij heeft zelf ook te maken gehad met enkele narcistische vrouwen die hysterisch zijn.
19 juni 2021
Hoi Johan! De liefde voor je kinderen is overduidelijk . Je mag trots zijn op jezelf en je kinderen zullen dat zeker zijn op jou! Ik las de onnozele en ultra empathieloze reactie van Lisa?! Mijn eerste reactie was… het is vast je vrouw die je computer heeft kunnen kraken ik ben ook tegen zo’n monster aangelopen. Ik ben na mij volledig verdiept te hebben in narcisme, vol het gevecht aangegaan. ik haar vol continu geconfronteerd met haar egoïstisch gedrag, uitlatingen, aandachttrekkerij, schaamteloosheid, haar gemanipuleer, haar leugens. Het was mijn 2e partner, dat maakte de uiteindelijke breuk makkelijker. Maar alle vrienden en familiebanden en €45.000 weg. Maar zo trots opdat ik haar macht heb weten te breken. Ik heb haar gedrag volledig gespiegeld. Het gif dat je dan losmaakt is ontluisterend en schokkend. Maar dat had ik nu juist nodig om los te komen om me nog meer te sterken en onbevreesd het gevecht aan te gaan. Uiteraard alles kwijt, baan, je geluksgevoel , mijn vertrouwen, geld etc behalve mijn eigen kinderen en mijn gegroeide zelfvertrouwen . Woon nu sinds 2 maand in een eigen huis. Heerlijk. Tuurlijk traineert ze de verkoop van het oude huis etc etc. Maar man o man wat is een narcistisch relatie een drama en een levensles.
4 augustus 2017
ik vindt dit een goed antwoord ik heb zelv ook zo,n vrouw of erger nog lievde 0 zou het zo anders willen
8 oktober 2017
Mooi geschreven. Thx
27 oktober 2016
Lisa, wat een nare en negatieve reactie van jou. Deze man vertelt zijn verhaal, open. Wie ben jij om daar zo snoeihard over te oordelen, en het zegt meer over jou dan over het verhaal van Johan.
7 november 2017
Jij ziet niet hoe een narcist(e) te werk gaat. Ik geloof het en het is een ramp.
7 november 2017
Lisa,
Ben jij er ook zo één!
Zo ééntje die denkt, als mijn partner mij slecht behandelt stap ik op.
Zo was ik ook, tot ik er zelf in kwam en met een koophuis samen en kinderen niet de mogelijkheid om nog weg te gaan.
Ze spelen het sluw, ze gaan je zo manipuleren, de angst aanjagen. Mijn ex dreigde bv met zelfmoord en dat was uiteraard de schuld van mij en de kinderen.
Hij beloofde mij kapot te maken als ik ging, dat probeerde hij via de kinderen( ik noem het zijn speelkaarten), het is hem niet gelukt om mij klein te krijgen, maar de kinderen wel.
Daarom kun je niet zomaar weg, hij dreigde hier al lang mee. Ik ben gegaan, maar voor de kinderen blijft dit een hel.
Je kunt niet voorstellen hoe de werkwijze van een persoon is, die zichzelf op één zet en over de rug van anderen walst.
Voordat we trouwden leek hij de liefste, bezorgde man. Maar dit was enkel om te kijken waar ik gevoelig voor was.
Lisa ik denk niet dat dit jouw zal overkomen, gezien jouw reactie. Ze kiezen nl altijd iemand uit die graag klaar staat voor anderen en graag hulp biedt.
12 juli 2019
Ben jij de vrouw in het verhaaltje?
Waarom zou je zo reageren.
17 mei 2020
Wat bent u naïef .
6 juni 2020
Ben je nou zo dom, of doe je nou zo dom? Mensen blazen zichzelf op in hele menigten en jij gelooft niet “in zulke slechte mensen”… Wtf
12 juni 2016
Als je gelooft dat je het kunt, zal het je lukken!
Ik wens je alle sterkte die je nodig hebt en alle liefde voor je kinderen om hen een veilige en fijne omgeving te bieden waarin ze zich vrij en in liefde geborgen kunnen ontplooien.
12 juni 2016
Als men kon toveren hé , meer woorden heeft dit verhaal niet nodig !!!!
14 juni 2016
Dank allemaal voor jullie reacties.
Ik heb lang getwijfeld of ik zelf niet hiervan allemaal de oorzaak was. In normale conflicten heb je dat je het veroorzaakt, of dat je het toestaat.
Maar deze conflicten zijn niet normaal.
Mijn zoon heeft ooit eens gevraagd:”Als wij kinderen er niet waren, waren jij en mama dan nog bij elkaar.” in een reflex zei ik nee en schrok zelf van mijn reactie. Natuurlijk is het niet iedere dag zoals t hier staat beschreven, maar het verhaal zijn momenten uit een periode van enkele jaren.
De grootste zorg gaat uit echt naar mijn kinderen. Doordat ik zelf de klappen blijf opvangen verzwak ik emotioneel, maar vooral lichamelijk.
Wanneer ik mezelf kwijtraak, kan ik er ook niet meer voor mijn kinderen zijn.
Ik zou zou graag mijn kinderen nog wat fijne en onbezorgde jaren willen meegeven en dat is mijn inzet voor de komende jaren.
@Lisa, Misschien heb je wel gelijk dat het ook iets over mij zegt. Op een 1 of andere manier heb ik dit ook in stand gehouden.
Ik ben echt zo blij dat je niet geloofd dat dit soort mensen bestaan en ik hoop dat zo dat je het nooit hoeft te ervaren in je omgeving.
17 juni 2016
Ik ben ontzettend blij dat ook mannelijke slachtoffers van narcistisch misbruik steeds meer en steeds vaker van zich laten horen.
Ik ben diep geschokt door een zin in je blog lieve Johan: “dat niemand meer op je zit te wachten” en eerlijk is eerlijk de reactie van Lisa schokte me ook enorm! Ik kan om beide reacties wel janken!
Slachtoffers m/v van narcistisch misbruik m/v vragen zich allemaal af hoe het kon gebeuren dat ze ooit verliefd konden worden op zo´n monster.
Zal ik je vertellen welke techniek ze gebruiken om hun slachtoffers verliefd op ze te laten worden?
Vanaf dag 1 observeren alle narcisten hun nieuwe prooi, ze luisteren aandachtig naar hun prooi.Ze luisteren naar wat hun nieuwe prooi belangrijk vind in het leven, naar hun normen en waarden, naar hun goede kwaliteiten en hun talenten, over hun verwachtingen en over hun toekomstdromen.
Enig idee wat narcisten met deze informatie doen?
SPIEGELEN!Ze spiegelen nondejuh je eigen dromen voor!
Jij kan ondertussen je geluk niet op! Je hebt een charmante vrouw ontmoet, die op het eerste gezicht haar zaakjes keurig voor elkaar heeft EN ze blijkt dezelfde normen en waarden,kwaliteiten en dezelfde toekomstdromen te bezitten als jij!
Het lag niet aan jou. Het was een val.
Wat me vervolgens enorm opviel lieve Johan, was je mooie reactie op Lisa. Man, je bent een heer! Ondanks alle ellende dat je samen met je kinderen hebt meegemaakt blijf je een heer en laat je Lisa in haar waarde.
Ik heb diep diep diep respect voor je!
5 augustus 2017
Hoi Fleur wat je schrijft klopt..ik zelf 3jaar met zo een vrouw geweest,echt wat een pracht leven echt een droomWel latten xe had wel 2 huwelijken achter de rug en 3x samen gewoond ..maar wat had ze een masker op tegen mij fam kids enzz ..in eens was het over en veranderde ze met 1000 prct daarna wou ze heel graag vrienden blijven maar ze beloven je dingen is allemaal nep en totaal geennormaal contact mogelijk na de relatie zou wel eens willen weten wat speelt nou naar de relatie in hun hoofd boosheid of genieten dat de ander verdriet heeft ,,
25 augustus 2016
Wat een herkenning! Dit had mijn verhaal kunnen zijn. Ik ben al anderhalf jaar bezig om op eigen houtje, samen met mijn twee kinderen uit een eerder huwelijk, uit deze situatie te komen. Ik was zover dat ik tijdelijke woonruimte geregeld had. Aanstaand weekend zouden we verhuizen. Mijn wereld stortte in toen dit alsnog op het laatste moment niet doorging. Gelukkg was ik zo slim geweest mijn partner nog niet in te lichten, want dan zouden we nu helemaal in een hel leven.
De steun van mijn ouders en mijn ex (vader van de kinderen) had ik al, maar nu ga ik ook professionele hulp inschakelen. Ik ben nu zover gekomen, dat ik ook ga doorzetten. Ook voor mijn kinderen, die hieraan onderdoor gaan.
Johan, heel veel sterkte!!! We gaan hieruit komen!!!
5 september 2016
Hoi Nicole,
Wat naar dat je ontsnapping net niet is doorgegaan. Wel een geluk dat je het niet had aangekondigd. Het verbaast me hoeveel mensen een soortgelijk verhaal hebben. Alsof al die mensen op de Narcistenschool hebben gezeten en hun diploma gehaald hebben.
Mijn narcist heeft 2 maanden terug na een escalatie hulp gezocht bij een psycholoog. Ze zei dat ze het allemaal inzag hoe erg ze zich had gedragen. Maar na 2 maanden is ze 2 keer geweest. 1 keer voor de intake en 1 andere keer. Ze praat er niet over, en ik mag er ook niet naar vragen van haar. Dit is dus ook weer gestopt.
Uiteindelijk kwam ze met het verzoek dat ik eens op papier moest gaan zetten wat ik allemaal verkeerd had gedaan in onze relatie, want het kon niet bij haar liggen.
Ik heb toen gezegd dat ik inderdaad ook fouten heb gemaakt, zoals ik niet mijn eigen grenzen heb bewaakt, onvoldoende weerstand kon bieden en niet voor mezelf en de kinderen heb kunnen opkomen.
Dat was natuurlijk niet zo slim om te zeggen, maar wel waar dacht ik.
Fysiek zijn er ook signalen die ik niet langer meer kan negeren.
Maar Oh wat is het lastig om de eerste zichtbare stap te zetten.
7 november 2017
Ik geloof je. Heb het ook zelf meegemaakt en maak het nog na 13 jaar scheiding mee.
Ik zou je willen adviseren, neem jouw verantwoording en regel alles in stilte heel goed en vertrek dan met jouw kinderen. Ik heb dit niet gedaan, heb nu veel spijt.
Mijn ex heeft alle kinderen proberen te bewerken en doet dit nog altijd waardoor ik 3 van mijn 4 kinderen en alle 6 mijn kleinkinderen kwijt ben. Dit al 12 jaar. Ik ben nu 70 jaar, was er altijd voor iedereen dag en nacht. Hij niet. Nu word ik nog kapot gemaakt.
Ik wens je veel sterkte, neem jouw verantwoording. Ik zou je heel veel tips willen geven, kan hier niet. Ik heb mij ook niet echt gerealiseerd hoe erg het was en hoever alles zou kunnen escaleren door het gedrag van mijn ex. Liegen en bedriegen is heel normaal.
Laat niet alles meer gebeuren en neem eerst jouw maatregelen voordat je jouw koffers pakt met de kinderen. Zorg dat alles zwart op wit staat en alles goed geregeld.
20 juni 2016
Een heel goede advocaat raadplegen en wegwezen. …..
2 juli 2016
Wat herkenbaar Johan… Zelf heb ik de stap na 12 jaar bij toeval kunnen nemen. En nòg ben en kom ik er niet vanaf…heel frustrerend is dat. Het is wel zo dat ik zodra ik mijn eigen voordeur binnenstap kan ontspannen. Mijn kinderen en ik kunnen weer onszelf zijn. En dat is zoveel meer waard dan materialistische weelde.. Bereid je stap goed voor en gun je kinderen en jezelf die rust. Sterkte!!
1 augustus 2016
Ik had ooit een narcistische partner gehad. Hij was voortdurend met zichzelf bezig. Als er iets gebeurd in huis of er kwam iets onverwachts, kreeg ik een uitbrander van hem of gaat hij lopen schreeuwen. Me zoons wisten soms geen raad. Elke keer werden me kinderen bang om te slapen. Door slaapgebrek werd me oudste zoon uit huis geplaatst doordat me ex niet in zag dat me zoons bang zijn voor zijn driftbuien en de gekke afbeeldingen die hij op de muren plaatste. Toen ik weg liep kreeg hij me jongste zoon toegewezen en me oudste moest in de instelling geplaatst worden. Toen kwam er hoop gelazer. Ik kreeg niet alles wat van mij was, de dingen die gevoelig bij me liggen heeft hij verkocht of weggeven aan anderen. Hij loog de boel bij elkaar dat hij beticht werd door andere mensen. Maar hij ging zelf ook vreemd en beweerde dat ik dat ook deed. Maar ik kwam bij een vriend terecht doe voor me was. Ik werd echt ziek van die vent. Uit voorzorg moet ik oppassen om me naam niet al te bekend te maken.
25 augustus 2016
Hallo Johan,
Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om te gaan, ondanks het ontzettende rot gedrag van mijn ex, wat echt zijn weerslag heeft op de kinderen. Heb ik geen seconde spijt gehad van deze beslissing.
Maar makkelijk om weg te gaan bij een narcist, dat is een gevecht. Maar hoe langer je blijft des te erger het wordt.
5 september 2016
Hoi Fleur,
ik weet dat de tijd zijn wissel trekt op mij en de kinderen. De kinderen zeggen zelf dat ze hun moeder niet anders kennen, terwijl het echt pas de laatste 5 jaar zichtbaar is.
Ik vind het zo moeilijk om de knoop door te hakken. Telkens is er weer een reden om te blijven, maar eerlijk gezegd zijn er 100-den redenen om te vertrekken.
Er is nooit een geschikt moment.
De afgelopen vakantie is echt de laatste met het gezin geweest. Dat staat vast.
Ik ben blij voor je dat je de moed en het lef hebt gehad om de knoop door te hakken.
Als de aan t strand staat en wil met een boot de zee op, dan kan je maar het beste dwars door de golven heen gaan. Anders kom je er niet.
7 november 2017
Johan,
Ik dacht ook dat ik het niet zou redden destijds, er was niets meer van mij over.
Ik had snel een huurwoning, vond een baan en kreeg moed om terug te vechten.
Ik kwam achter de term narcisme. Dat gaf herkenning, maar het gaf mij ook de middelen om te leren hoe ik emotioneel afstand kon nemen.
Hoewel de kinderen er veel onder lijden, koos ik de weg om door te gaan, in de hoop dat de kinderen dit voorbeeld ooit gaan volgen.
Ik heb geleerd om weer voor mezelf te vechten. Goed voor mezelf te zorgen, het bevalt mij een stuk beter dan om de klappen op te vangen voor en door een ander.
23 september 2016
Het gaat je lukken, Johan. Het is mij ook gelukt. En daar geloofde ik alle jaren daarvoor ook niet in. Het is bitter: je denkt dat je iemand kende. Probeer het niet te begrijpen. Probeer te vertrouwen op jezelf. Domweg doen. Dit is geen leven. Het kan anders, zoveel beter en fijner. Red jezelf. Laat je kinderen zien dat je soms iets afschuwelijks (scheiden) moet doorstaan omdat je gelooft in jezelf, in een beter leven.
Ik word nog iedere dag beloond voor mijn moed. Op een dag wist ik; het is genoeg. Het maakt me niet uit wat hij doet, al vermoordt hij me, dat moet dan maar. Ik stap op. Dan blijkt dat je sterker en groter bent dan je dacht. Dat geeft je vleugels. En dan blijken alle hobbels die je vooraf zag, veel minder groot te zijn.
Je verdient beter, echt.
Zet ‘m op!
26 september 2016
Dank je Manon voor je hart onder de riem.
Dat ik het wil begrijpen, heb ik inmiddels wel losgelaten. dat lukt toch niet.
Het vertrouwen op mezelf. Daar heb ik nog het meeste moeite mee.
Ik heb een enorme terugslag merk ik. Hoe sterk ik me eerst voelde……
Ik zou zo graag naar mijn hart willen luisteren, maar dan raak ik in een soort paniek en kom niet in actie.
Enkele weken nadat ik dit geschreven had, had ik een ervaring die me echt wekte. (staat ook als blog hier “als de dood om te voelen”)
Maar zelfs deze heftige ervaring heeft me toch niet in actie gezet.
Enkele weken terug naderde escaleerde het thuis, en heb ik daarna verteld dat ik een punt achter de relatie/huwelijk zet.
Maar sinds die tijd doet ze zo dramatisch haar best (patroon wel vaker gezien natuurlijk) en speelt ze de voorbeeldige echtgenote.
Alles mag zoals ik wil, zelf ruimte nemen. doen wat ik leuk vind, mijn geld blijf in mijn portemonnee, er wordt ineens naar me geluisterd.
Allemaal heel ongeloofwaardig, maar ook onecht. Zo ken ik haar helemaal niet.
Ik begrijp best dat ze hiermee wilt voorkomen dat we uit elkaar gaan.
Daarnaast houdt ze dit natuurlijk niet lang vol, dat besef ik echt.
Maar het zet wel nu mijn wereld helemaal op zijn kop.
Als dit de nieuwe werkelijkheid is, waarom zou ik dan willen scheiden…….
Ik voel mezelf zo zwak nu.
Mijn hart spreekt “stop deze ellende. dit voelt niet goed” maar mijn hoofd negeert het gewoon.
Ik denk wel dat je gelijk hebt Manon. “Domweg doen”
26 oktober 2016
Ik houd onbewust mijn adem in terwijl ik je verhaal lees Johan…….
Ook de verhalen van de andere “slachtoffers” zorgen er voor dat er langzaam een hoofdpijn opkomt bij mij. Ik was, en eigenlijk ben ik het nog, slachtoffer van een Narcist van 1980 tot 1999. Hij ging zelf weg, zoals hij me zei, omdat hij walgde van mijn buik. Ik ben vanaf 1981 patiënt bij het RIAGG en die zeiden me toen hij wegging, dat hij me al die jaren Psychisch heeft mishandeld en Emotioneel heeft verwaarloosd. Zo ook onze 2 dochters, waarvan de oudste Anorexia heeft gekregen door al het gedoe en de jongste erg onverschillig was, zoals de conrector zei op het VWO.
NERGENS en NOOIT werd gesproken over het feit dat hij Narcist zou zijn……
Maar door diverse artikelen en boeken die ik kreeg van Lotgenoten, viel het kwartje. Ben zo afgeknapt op de hulp van het GGZ, zij hebben mij maandelijks een uurtje laten komen praten en mij altijd het gevoel gegeven dat het mijn schuld was, van alles wat er thuis mis ging. Mijn Zelfvertrouwen en Eigenwaarde is nu nog zo slecht, dat mijn huidige relatie daar ook fout door dreigt te gaan……..Ook de relatie met mijn familie is stuk, en mijn kinderen heb ik al 10 jaar niet meer gezien. Indirect ook daardoor…….
Alles wat er misloopt, betrek ik ook mezelf, ik ben overal schuld aan….
Met 3 zelfmoordpogingen tot gevolg, en een chronische zm-drang.
Voor mij hoeft het leven niet meer……op deze manier.
26 oktober 2016
(Een aangepaste versie van een gedicht van @KK, ik heb het naar mijn Narcistische ex F. R. gestuurd!)
Op het diepst van mijn verdriet..
Op het diepst van mijn verdriet heb ik je vergeven,
Omdat het moest, omdat ik verder wilde gaan.
Er waren tijden dat ik niet meer wilde leven,
Omdat je de fundering onder mij weg wist te slaan.
Je blik die mij vermoorde,
Je adem die mij verstikte,
Onze kinderen die het wel hoorde,
En ikzelf, die het wel pikte.
Alles door je overmacht,
De bedreiging, het verdriet,
Jouw dominantie, nooit gedacht,
niemand die het ziet!
Waar ik ging priemden je ogen,
als scherpe sabels in mijn rug,
en het kwam zo uit onverwachte hoek
en het ging allemaal zo vlug,
Afgezonderd was ik en eenzaam,
Versteent, troosteloos en bang,
Je hebt me van mijn spontaniteit bestolen,
En dat voel ik elke dag,
En toch vergeef ik je, want ik wil door,
Met het leven dat ik zelf wil leiden,
En ondanks dat ik de geluiden nog hoor,
Wil ik me van je juk bevrijden,
Lang heb ik er over gedaan,
Om tot deze stap te komen,
En ik heb mezelf versteld doen staan,
Dat het zover is gekomen,
Ik mag nu zijn, wie ik ben,
praten zoveel, en met wie ik wil.
Die vrijheid die ik voel is niet te beschrijven, met geen pen
Dat ik er zoveel jaar voor moest vechten, is een bittere pil.
Steun heb ik van lieve vrienden,
En begrip en warme woorden,
En nu pak ik mijn leven op,
Ik laat mijn gevoel nooit meer vermoorden….
10 augustus 2017
Johan,
Je komt echt op het punt dat je gaat.
Je komt er niet makkelijk vanaf, ik heb na 3 jaar nog veel last van mijn ex, ze kunnen de controle niet verliezen op een of andere manier.
Maar ik heb nooit geen spijt gehad dat ik ben gegaan, ik ben uit de dagelijkse waanzin weggegaan en het heeft me mijn eigen leven terug gegeven. Geen comnentaar meer, op een mailtje van mijn ex na als ik wat leuks gedaan heb.
Ik leef mijn leven en ik geniet weer van alles om me heen.
Je kunt het! Het lukte mij ook.
8 november 2017
Wat een verschrikkelijke situatie! Onhoudbaar gewoon. Ik hoop echt dat je hier uiteindelijk uit zal kunnen ontsnappen. Ik wens je veel sterkte! Warme groet, Jasmijn
1 januari 2018
Ik herken het allemaal grotendeels. Ik ben getrouwd en we hebben 4 kinderen. Zij heeft als kind van 12 een scheiding meegemaakt en ik vermoed dat daar de oorzaak ligt van het probleem. Nadat haar moeder een aantal jaren geleden is overleden denk ik dat het in een stroomversnelling is geraakt.
Ze heeft sinds we kinderen hebben voor de kinderen gezorgd. Prima. Maar nu ze wat groter zijn en de kosten stijgen vertikt ze het om te gaan werken. Het is allemaal onder haar niveau en weet ik veel wat. Ik moet maar meer inkomen genereren door meer te gaan werken. Daar staat tegenover dat ik ook op andere tijden moet gaan werken zodat ik de kinderen wat vaker van school kan halen, dan heeft zij (nog) meer tijd voor zichzelf. Opruimen doet ze nauwelijks, want dan moet ik maar een schoonmaakster nemen. Volgens haar heb ik nu een vriendin en is het aan mij om te bewijzen dat dat niet zo is (ik wou dat het waar was). Ze kan mijn familie niet uitstaan want die praten allemaal slecht over haar. En dan geeft ze voorbeelden waaruit zij de conclusie trekt dat het slecht bedoeld is. Bijvoorbeeld als iemand zegt dat de kinderen nieuwe kleren aanhebben, dan interpreteert zij dat als dat ze teveel geld uitgeeft aan kleding voor de kinderen. Ik moet alle uitgaven verantwoorden en zij zegt gewoon dat ze geld nodig heeft voor persoonlijke uitgaven. Als ik voor mijn werk/met collegas ergens heen ga moet ik de precieze locatie en naam doorgeven. Als blijkt dat het bij iemand thuis is, bvb. een borrel, dan is dat verdacht. “Een uitje van je werk bij iemand thuis?!”
Alles controleert ze. Op een gegeven moment kwam ze me vertellen dat ze 2 condooms miste.Of ik even uitleg wilde geven. Tja, en toen ik dat niet kon verklaren, wist ze natuurlijk genoeg. Schuldig tot het tegendeel bewezen is. Een scheiding is de enige optie, maar ze heeft mij verzekerd dat ze mijn leven kapot gaat maken zodra ik een nieuwe vriendin heb. Ze gaat ook op mijn werk heibel maken. Ze is ertoe in staat, want ze heeft zelfs al een keer 112 gebeld om te voorkomen dat ik met de kinderen met mijn familie zou gaan eten in een restaurant. Nu zitten we daardoor ook nog eens in een traject met jeugdzorg. En het is mijn schuld want ik heb het veroorzaakt. Ik doe natuurlijk ook dingen verkeerd, maar ik heb met een goede vriendin van haar gesproken die altijd heel direct is. Zij blijkt mijn vrouw ook geconfronteerd te hebben met exact dezelfde verwijten die ik ook gemaakt heb. En ze werd (eventjes) boos op die vriendin omdat ze geen kritiek kan verdragen. Mijn vrouw is immers altijd het slachtoffer, hoe kan iemand haar nou iets verwijten?
10 juni 2018
Ik heb het geluk gehad dat mijn narcist verliefd werd op een andere vrouw! Geluk zul je zeggen! Yep geluk! Ik kon niet van die man loskomen ik was afhankelijk en verslaafd aan hem geworden! Want een narcistische relatie wordt op de duur een verslaving! Je bent de rotste vrouw maar af en toe gaat de knop weer aan dat je de liefste vrouw zijt! En zo blijf je in die relatie! Ik heb alle maar dan ook alle shit geslikt en uiteindelijke koos hij voor een andere vrouw! Kapot was ik ervan en moest yep afkicken! Nu weet ik dat dit het beste is wat me is overkomen! Hij zette de kinderen steeds tegen mij op en ik werd een onrustige persoon die haar vecht vluchtsysteem steeds werd aangewakkerd! Dan heeft hij mij nog opgezadeld met een scheiding vanbijna 3 jaar! Zijn kinderen die hij steeds gebruikte om tegen mij op te zetten beziet hij nog nauwelijks! Die kinderen begrijpen niks meer! Die man had nu eens een goed masker hij kon iedereen maar ook iedereen doen geloven dat hij mister perfect was!! En nu moet hij mij slecht maken overal! En over de scheiding over verdelen heeft hij steeds het laatste woord gehad! Alleen zijn kinderen daar heeft hij niet moeilijk over gedaan die moest hij niet hebben! Hij koos voor een nieuwe vrouw met 4 kinderen en de zijne zijn nu een beetje of veel te veel! Ja ik voel me dom en stom en wat weet ik allemaal! Maar ik kreeg van alles de schuld en op het laatste begint je dat te geloven! Nu pas weet ik waar ik mee heb geleefd een man met nul empathie en nul geweten! Deze mensen bestaan en hoe meer kennis je er van hebt des te meer macht je hebt! Maar nog iemand vertrouwn of nog iemand nieuw in mijn leven toe laten, ik zou het begot niet weten hoe ik dat moet doen en of ik het nog kan!!
25 augustus 2018
Lieve mensen,
Als Ik deze verhalen lees, is echt onmenselijk..Ik heb ontdekt nu bij de dood van Mijn moeder, dat Mijn Zus mij al 32 jaar emotioneel misbruikt heeft…ze claimde de Beste stukken, ging met geld van door, en zegt dat Ik de dief ben, terwijl Ik alles op loop en in orde breng, ik probeer overeen te komenm want moet er nog een huis verkocht worden…niets doetze alleen controle houden…Ik weet echt niet hoe te beginnen, alles wat Ik onderneem is niet goed voor haar…het is on mogelijk, em weet het niet meer, kan er iemand mij raad geven aub? Tania
P
10 januari 2021
Hoe gaat het nu Tania? Helaas kan ik nu niet een lang bericht sturen, maar wat ik wel denk is dat je kan proberen om je meer met jezelf bezig te houden in die zin, dat je goed voor jezelf probeer te zorgen, lichamelijk als emotioneel, gezonde voeding, regelmaat, lichaamsbeweging, voldoende slaap, je gevoelens toe te staan (zwz voor jezelf), je administratie op orde brengen en houden. Steeds terugkeren naar jezelf, ik bedoel het ook m.b.t. afleiding dat vanbuitenaf kan komen(iemand die belt of je hulp vraagt), probeer ook dan te kijken wat er met je gebeurt en of het past in jou planning en of dat je je planning ms aan kan passen als jíj dat wilt. Gr
10 januari 2021
Probeer goed voor jezelf te zorgen ook als mensen je aandacht vragen
4 september 2018
Ik heb maar 1 advies voor je:
In een zak met stenen stoppen en in de Noordzee flikkeren.
Opgeruimd staat netjes en dan kun je eindelijk weer een normaal leven leiden met je kinderen.
Dergelijke rotwijven zijn van alle tijden.
14 oktober 2018
Johan heeft gelijk.
Ik heb ook 2.jaar in een hel geleefd.Ben door oog van de naald gekropen. Nu 3 1/2 jaar geleden. En nog mee bezig.Ze hebben geen empathie.Door misbruik in hun jeugd zijn ze beschadigd. Toen de mist opgetrokken was werd.me.alles.duidelijk. ..het was.een spel
8 januari 2019
Zo veel is hier herkenbaar. Maar waar ik vooral op wil reageren is dat enkelen hier aangehaald hebben dat je hulp moet zoeken. Want samenleven met zo iemand dat laat zijn sporen na. Bij mij heeft het 15 jaar na de scheiding geduurd voordat ik me bewust werd van wat me overkomen was. In die 13 jaar huwelijk ben ik op een uiterst geniepige manier onderuitgehaald en geïsoleerd geraakt. Heel subtiel kreeg ik te horen dat ik haar te kort deed. Uitspraken die ineens uit het niets kwamen zoals ‘Ik zie je wel graag hoor.”, “Vorige maand heb je …. gezegd. Begrijp je dan niet hoe kwetsend dit is?”,”Ik weet dat je me bij de eerste gelegenheid wel zult verlaten.’.
Na een gezellig avond bij vrienden kreeg ik opeens te horen dat ik hun gekwetst had.
Van intieme zaken en verlangens die ik haar verteld had laat ze me weten dat ze dat aan vrienden had doorverteld. Zo een half uurtje voor ze op bezoek kwamen.
Wanneer ik voor mijn werk een dag of 3 naar het buitenland moest was ze bang alleen thuis. Regelmatig waren er dingen vernield in huis. Of behang papier van de muren gescheurd. Ik kreeg te horen dat ze regelmatig door mijn schuld voor de medicijnen kast stond om iets te zoeken zodat ze er eind aan kon maken. Gesloten omslagen van het bedrijf die ik meegenomen had van een werkreis op het buitenland waren opengemaakt. Constante controle. Ik heb een 2 maal een job die ik heel graag deed opgegeven om meer thuis te kunnen zijn. Mijn maat die ik vanaf dat we 14 waren goed kende heeft me ooit proberen te verwittigen voor haar. Maar ze had me als laten weten dat hij dikwijls zo onaangenaam tegen haar deed. Hoe dikwijls heb ik niet gehoord “Zie je dan niet wat je me aandoet.” Vrienden en buren begonnen me opmerkingen te maken. Dat ik wat meer aandacht aan haar moest besteden. De enige vriendin uit die periode ik over gehouden heb heeft me verteld dat mij ex haar ooit gevraagd had om niet tegen me te zeggen dat ze bij haar binnen gekomen was. Ze had liever niet dat ik dat wist. Ik werd meer en meer gemeden door vrienden. Werd niet meer mee uitgenodigd op feestjes. Ik begon ook van vrienden opmerkingen te krijgen. Ze heeft zelfs slachtoffertje gespeeld om zo mijn eigen moeder tegen me op te zetten. En telkens lokte ze me uit met leugens. Tot ik kwaad werd en daar dan de gevolgen van moest dragen.
Ik zit ondertussen al lang in een nieuwe relatie. En het heeft lang geduurd voordat ik het aankon dat mijn nieuwe vriendin liet merken dat ze het leuk vond als ik iets voor haar deed of repareerde.
En gedurende 15 jaar heb ik veel dingen voor mezelf gehouden. Veel zaken ben ik pas sinds kort beginnen te vertellen. Tot ik op een moment bezig was om een therapeute te zoeken voor andere problemen waar ik dacht mee te zitten. En op een moment was ik aan het opschrijven wat er allemaal zoal gebeurd was in mijn leven. Tot ik aan mijn huwelijk kwam en ik ineens niet meer kon stoppen met schrijven. De ene na de andere herinnering kwam boven. Ik voelde me net in een beerput wegzinken en ik zag telkens nieuwe stinkende bellen openspringen.
Ik ben nu bijna een jaar met die therapie bezig. En het gaat wel beter. Mijn hartslag in rust is gezakt van 100 naar 75. Ik heb daar al leren zien dat dit allemaal echt was. Dat ik me dat allemaal niet inbeeldde. Ik besef nu “Ik was dat niet”,”Ik ben niet zo”. Maar er zijn nog steeds momenten ik terug aan alles begin te twijfelen of waar dit allemaal terug boven komt(Zoals het lezen van dit verhaal). En terwijl ik dit schrijf voelt het alsof mijn ex naast me staat en kwaad is omdat ik dit vertel.
Daarom zeg ik ook blijf er niet mee zitten. Zoek hulp probeer te vertellen.
Laat het niet rotten zoals ik gedaan heb. Want zo kom je er niet uit.
22 januari 2020
Zo herkenbaar dit verhaal. Het had mijn vrouw kunnen zijn. Ik heb de stap nu gezet om te gaan scheiden. Wat ik en de kinderen allemaal mee hebben moeten maken met en door haar. Zelfs toen ze de brief van mijn advocaat kreeg beet ze me nog toe dat er iets zou gebeuren met mijn neefje en mijn vader. En het is natuurlijk allemaal mijn schuld. Als ik gewoon zou doen wat zij me opdraagt dan zou er inderdaad niks gebeurd zijn. Het hele huishouden is verlamd door haar aanwezigheid omdat ze alles moet bepalen. En continu de kinderen opstoken dat hun vader weer bezig is. Het zal allemaal wel, ik heb een voorlopige voorziening aangevraagd bij de rechter en ik hoop dat er heel snel uitspraak gedaan kan worden. En nog beter…dat zij het huis moet verlaten
28 maart 2020
Ikzelf zit nu ook met een vrouw die depressie is en door thuiszitten ivm fibromyalgia en chronische vermoeidheid syndroom totaal niet lekker in dr vel zit wat ik me heel goed kan voorstellen en ook compleet op mn leunt , hoe mooi is het dat je zo iemand kan helpen die in zo’n pakket zit , je gaat er ook vanuit mocht de rollen omgedraaid zijn dat ze er ook voor nou zouden zijn . Door dit alles kom je niet meer aan je eigen dingen toe en dat is soms best jammer maar ja je denkt altijd andersom zou ik het ook waarderen als iemand 100% voor mij zou zijn wat denk ik best onrealistisch is omdat je soms ook tijd moet maken voor jezelf .ik merk in mijn relatie dat dit me kwalijk genomen wordt omdat door al je verplichtingen werk , deel van het huishouden , klusjes , samen dingen doen soms ook aandacht voor jezelf erbij inschiet en omdat je niet 48 uur in een dag hebt probeer je zoveel mogelijk iedereen te Vreden te houden waardoor ik nu niet mijn eigen leven leid maar dat van mn vrouw. Zodra ik aan mezelf denk dan wordt ik min of meer gezien als de egoïst en soms is dit ook uit jaloezie omdat ze zelf minder inspiratie heeft en mij onbewust het min of meer misgunt . Waardoor ik me vaak schuldig voel en daar dan rekening mee houd omdat ik niet iemand en zeker niet degene waarvan je houd d’r ogen uit te prikken . Maar merk wel dat ik door dit vaak vrijvingen heb thuis ,al doe ik niks wat aanleiding zou kunnen geven tot ruzie voor mijn gevoel .
Krijg vaak te horen terwijl ik altijd opgewekt en vrolijk ben zo voelt het ook dat ik toch een terugkoppeling krijg van waarom ik geïrriteerd ben of waarom heb ik geen zin in dingen ,wat mij soms verbaasd maar soms onbewust vermoeidheid uitstraal en dat is dan waarschijnlijk een rede tot ruzie of dat ik niet gezellig ben , op het moment ben ik veel aan het werk om ons hoofd boven water te houden en er bood zich een kans aan om ergens succes in te kunnen worden zodat je het later wat rustiger aan kan doen ik ben namelijk zzper en ondernemer uit hart en nieren en merk dat nu ik de 40 gepasseerd ben mn lichaam niet altijd wil wat ik verwacht . Ik ben de kostwinnaar en draag alleen de lasten wat soms in onzekere tijden best wat stress met zich meeneemt lukt mij niet om dat altijd onder stoelen of banken te gooien , maar ook niet ff mn hart kan luchten bij mijn vrouw want die heeft niet echt de inlevingsvermogen om te begrijpen in welk pakket je zit maar andersom moet zij op alle vlakken wel begrepen worden geef me soms het gevoel alsof je alleen op de wereld bent en niet bij iemand kan aankloppen als jij opdat moment ook ff gehoord wilt worden en dan door alle hectiek op zoek naar een rustiger en beter leven met elkaar maar ook voor jezelf probeer ik elke avond samen met mn vrouw kwaliteit time met elkaar te hebben lukt opzich best aardig door alles wat ik doe maar dan doe ik eigenlijk alleen maar waar zij behoefte aan hebt en kom ik daarin nog zelfs tijd in tekort dus laat staan waar ik dan sta in het leven dus op 1 of ander manier doe ik het in mn vrouw d’r ogen nooit echt goed tenzij ik veel geld binnen haal en veel tijd overhoud . Ik heb vaak aangegeven dat als we een goed leven willen hebben toch ergens vandaan moet komen en heb al ervaren in tijd van recessie dat ik veel thuis was en weinig geld had ook niet is waar ze op gehoopt had dus soms zit ik best met mn handen in het haar van wat moet ik doen om het gezellig te houden in huis, soms wordt er wel eens gezegd stop er anders gewoon mee , maar dat is voor mij erg moeilijk ten eerste omdat ze door haar aandoening en depressie niet in staat is om voor haarzelf te zorgen heeft ook niks kunnen opbouwen aan opleidingen heeft ook niet de aanleg om te leren en ik hou ziels veel van de vrouw en probeer haar met dit alles toch in bescherming te nemen en het over me heen te laten gaan door haar depressie wilt ze soms wel is uit het leven stappen of soms stoppen in haar relatie met mij omdat ik voor haar gevoel te weinig doe in mn relatie maar ik ervaar dat anders omdat naast mn werk alleen met mn gezin bezig ben en niks meer voor mezelf doe ben ik idd wel eens opgebrand maar dan krijg je inplaats van begrip dat je iemand bent met weinig energie en als je wat meer aan jezelf wilt denken dat ik dan beter alleen kan wonen zo’n antwoord kan ik dus niks mee dat betekend dat ik op nog meer kosten zit omdat ik een vrouw heb die haar eigen niet kan voorzien van alles en dan vraag ik me wel eens af hoe ga ik haar dit duidelijk maken dat ik alles maar ook alles doe om alles zo goed mogelijk te doen in ons relatie en haar niet wil opgeven omdat ik dat als opgeven zie maar ondertussen nooit eens hoor van dat ik lief ben of dat ik alles doe voor mn gezin terwijl ik op mn werk werkelijk elke dag haar laat weten dat ik van haar houd en mis dat ik eens in de zoveel tijd een terugkoppeling krijg van moet ik dit serieus nemen dit doe je elke dag .
Ik wil haar op alle mogelijke manieren mij liefde tonen blijk soms voor haar niet de juiste manier .
Door dit alles. Wordt ik wanhopig en gefrustreerd omdat ik ook iemand anders z’n leven lijd en mezelf ergens achteraan . Krijg vaak te horen wat ik snap dat ze omdat ze veel thuis zit ook als huishoudster gezin wordt en verder heeft ze niks om handen en dan ga je uit verveling negatieve aandacht vragen wat op het moment te vaak gebeurt . Ik weet hier echt het antwoord niet op heb soms het gevoel dat ik in een web zit heb namelijk een aangenomen zoon die ik bijna z’n hele leven heb opgevoed die nu 23 is en een dochter van ons samen van 14 jaar die weten het soms ook niet meer door alle frustraties reageert ze overdreven vel naar onze kinderen wel met de juiste bedoelingen en bezorgdheid maar soms te heftig komt ook door depressie ben ik me bewust van maar relatie therapeut wilt ze niet en ze gaat in een traject waar maanden op zich laat wachten voor dat ze een keer geholpen wordt dus daar heeft ze zelf ook geen vertrouwen in .
Ik weet soms niet hoe ik hier mee om moet gaan maar kost me mega veel energie
10 januari 2021
Hoi, zelf herken ik mezelf erg in jouw vrouw, okk in het stukje depressie, wat ik dan neerslachtigheid noem en moeite met zelf invulling te geven aan mijn leven en dan ms uit verveling, negatieve andacht trekken (weliswaar niet expres, maar toch een soort aangeleerd gedrag ofzo?). Tevens herken ik me er zelf in dat ik hem als egoïstisch en bot zie en met gebrek aan jnleving in mij.En ik heb ook geen bron van inkomen maar ik heb geen lichamelijk gebrek bij mijn weten, wel al meer dan 30 jaar een eetstoornis(boulimia), maar daarvoor heb io wel contact met lotgenoten. Ook ik leef met een man die zegt alles te doen en niet aan zichzelf zegt toe te komen. Fijn dat jij je eigen situatie goed kan verwoorden. Ik probeer na veel heftigheid hier in huis nu meer met mezelf bezig te zijn en ik probeer meer te ljjkrn naar mijn eigen behoeftes, zodat ik hopelijk minder met mijn man bezig ben en hem daarmee onbewust op de huis zit. Even tot zover
17 mei 2020
Wat erg. Ik herken dit ook in mijn eigen huwelijk , maar nog net niet zo exstreem. Ben blij dit verhaal te lezen. Ze is zelf psycholoog en houdt zich vooral bezig met mij manipuleren en schuldgevoel te ontwikkelen. Helaas heeft zij dit ook bij haar ex gedaan en ik dacht dat ik haar kon helpen . 10 jaar later zit ik met haar en twee stiefkinderen die haar gedrag ook overnemen . Beide in de pubertijd . Ik heb echt geen leven meer en als ik weg ga ben ik alles kwijt omdat ik met haar getrouwd ben. Ze had niets , alleen schulden en problemen met haar ex. Maat ja, ik probeer mijn eigen leven te leiden en laat mij niet kapot maken door haar .
13 augustus 2020
Johan,
Ik hoop dat je een keer voor jezelf gaat kiezen.
Voordat je straks zelf onderuit gaat.
Als ze nu thuis is, dat is verschrikkelijk. Ik vreesde al voor een vakantie of zelfs een weekend, mijn ex werkte gelukkig, anders hadden ze mij op kunnen vegen.
Inmiddels heb ik een andere partner, die komt uit soort gelijke situatie, hier is balans, ik ben er voor hem, hij voor mij.
Ik ben blij dat ik dit mag ervaren, hoe het ook anders kan.
6 januari 2021
komt zo bekend voor dit precies het zelfe beeld
6 januari 2021
komt zo bekend voor dit , ik was heel erg zeker van mezelf maar nu alleen maar onzekerheid
22 januari 2021
Johan, wat is je verhaal een bekend iets voor mij. Zit er al 25 jaar in dezelfde situatie en denk zo dat ik de kracht hebom te gaan en zo weet ik het niet meer. Ook mijn beide kinderen kunnen er niet meer tegen, gaan zelf al op onderzoek uit en laten mijn informatie lezen over narcisme zodat ik er maar uitstap. Maar het lukt mij maar niet, hou me steeds voor dat het door mij komt. De kinderen gaan met mij mee zeggen ze maar zelf nu lukt het mij niet om die stap te zetten. Ik denk steeds dat toch niet alles slecht was, dat zij zo slecht niet is en dat het ooit goed zal komen. maar zelf andere wijzen mij erop om te gaan. Ik ga nu zelf in therapie omdat ik mezelf meer wil zijn en hoop daardoor meer kracht te vinden. Soms gaat het tijden goed nadat ik er ontploft ben en dan begint het hele spel ineens opnieuw. Lijkt wel dat ik dan de kracht kan tanken om later weer alles te verliezen. heb mijn vrouw nu verteld dat ik overweeg om te scheiden en ineens gaat alles iets beter, krijg ik meer ruimte, probeer ik mezelf te zijn. Ging 3 maanden goed en weer terug de andere kant op. Mijn kinderen verklaren mij voor gek en hebben nu dezelfde aanvaringen met haar, dag op dag, controle, verwijten, stress, geschreuw, het stopt maar niet. Wat moet ik toch doen om een keer door te zetten.
22 januari 2021
Geef tegengas, dan blijft het weer even goed.
Zorg voor jezelf en de kinderen.
Je komt echt wel op het punt om voor jezelf te kiezen. Ben niet bang om alleen te zijn. Bedenk dat je nu in deze relatie eenzamer bent dan dat jij je ooit zult voelen.
Ik ben er nu al 7 jaar uit, met mij gaat het heel goed.
Na jaren gestalk en gedoe, kwam ik op het punt dat ik sterker werd dan mijn ex. En hij kon me niet meer raken, de kinderen werden ouder en dat maakte het een stuk makkelijker. Want ook via de kinderen kon hij me niet meer raken. Die trokken hun eigen plan.
23 januari 2021
Hi Fleur,
Ik ben 1 1/2 jaar geleden echt ontploft en kon er niet meer tegen, alles eruit gegooid. Vanaf dat moment kreeg ik ruimte kon ik mezelf meer zijn. Zij scheld mijn nu niet meer uit. Maar nu ben ik zo alert dat ik bij iedere ding meteen meteen boos wordt. Ik last niets meer mijn raken, althans dat wil ik graag. De kinderen zien hoe ik dan boos wegga om de situatie en de opkomende pijn te onlopen. Dit gebruikt mijn vrouw dan weer tegen mijn want ook mijn kinderen (22 & 18) vertonen nu dit gedrag en gaan echt tegen mijn vrouw in. Ik moet eerlijk bekenen dat mijn vrouw mij nu niet direct aanvalt maar als ik zie hoe zie volledih onredelijk tegen de kinderen uitvalt dan pakt mijn dat gevoel alsof het om mij gaat en word ik ook weer boos. Zij verwijt mijn dit gedrag want zij geeft mij nu toch de ruimte. Als zij zo praat denk ik echt dat zij gelijk heeft. Het ligt ook aan mij. Ik ben zo op, ik weet niet meer wat nu echt speelt. Die 25 jaar hebben mijn mentaal zo kapot gemaakt dat ik alleen nog maar de fout bij mezelf zoek. En ik heb zelf een hekel aan mezelf als ik zo ontplof want dat ben ik helemaal niet. Ik ga nu binnenkort in therapie om alles op een rijtje te zetten. Gister avond hadden wij weer ruzie en vanmorgen ook weer. Steeds wil zij dat ik na hasr verdriet kijk en wat zij de lastdte 1 1/2 jasr aan zichzelf gewerkt heeft omdat zij nu mij niet meer beledigt en uitscheld. Wij praten dan uren soms wel 7-8 uur lang tot ik toegeef dat alles aan mij ligt. Zei zegt echter dat wij allebei schuld zijn en dat voelt dan voor mij dat zij misschien toch veranderd. Soms rij ik boos weg en blijf ik op kantoor omdat ik gewoon rust wil. Dasr is het dan niet meer dan huilen en blijfen denken. Echter moet ik me nu verandwoorden of ik niet vreemd ga op zo een moment. Dat breekt mijn dan ook weer op want ik ben en zal nooit vreemdgaan. Dat doe ik gewoon niet. Ik ben eerlijk gezegd op en ben mezelf volledig kwijt
23 januari 2021
Dit lezen brengt bij me terug dingen naar boven. Vooral de uitdrukking nadat ik ontploft ben. Dat ontploffen had ik ook. Alleen was mijn ex voor de buitenwereld een zorgzame vrouw. Thuis verpleegster, Haar patiënten droegen haar op handen. Zorgzaam voor alles en iedereen. Ook voor mij. Dat liet ze me dikwijls weten wat ze allemaal voor me deed. En ook dat ik haar niet apprecieerde. Ze controleerde alles. Gesloten omslagen van mijn bedrijf die in mijn aktetas zaten waren de dag erna geopend. Op feestjes had ik dikwijls te lang met een vrouw gepraat of er te dicht bij gestaan. Het kwam zo ver dat ik niet meer wou dansen met vrouwen uit onze vriendenkring. Ik wou zelfs helemaal niet meer dansen. Kwam er naakt op tv en ik bleef kijken dan kwamen er insunuaties dat ik me niet in haar intreseerde. En zij danste er lustig op los met iedereen. Dingen die ik gerepareerd had waren dikwijls de dag erna terug stuk. En continu verwijten dat ik haar niet graag zag en zei mij wel. En ja op een moment ontplote ik wel eens. Maar bij ons gingen de dingen dan niet beter. Ze werd nog meer slachtoffer. Vrienden(die er niet bij waren toen ik ontplofte) verweten me dat ik kwaad geworden was .Ze deed me geloven dat ik haar naar zelfmoord deed verlangen. Ging in behandeling bij onze huisarts voor depressie. Toen ik met onze huisarts over haar depresie wou praten kreeg ik als antwoord dat ze helemaal geen tekenen van depressie vertoonde dat ik me dat inbeelde. En constant de insinuaties dat ik haar het leven onmogelijk maakte. Ik ben beginnen zien dankzij een vriendin en mijn ex haar eigen moeder. Beiden vertelden me wat ze allemaal insinueerde over me. Hadden die twee mensen er niet geweest dan was ik er nooit uitgekomen. Mijn omgeving , vrienden begonnen me allemaal aan te spreken over hoe ik haar wel niet behandelde.
10 jaar na het einde van het huwelijk. Is bij mij de bom gebarsten. Ben in therapie gegaan en het was de eerste keer dat ik hierover kon vertellen. Uren/ Dagen heb ik daar zitten vertellen. Die therapie is nu een tijdje achter de rug. Gek hoe dat woord ontploffen ineens alles terug naar boven kan brengen.
10 jaar na het einde van het huwelijk. Is bij mij de bom gebarsten. Ben in therapie gegaan en het was de eerste keer dat ik hierover kon vertellen. Uren/ Dagen heb ik daar zitten vertellen. Die therapie is nu een tijdje achter de rug. Gek hoe dat woord ontploffen ineens alles terug naar boven kan brengen.
23 januari 2021
Dit komt mijn bekend voor, de controle, bellen waar ik ben, veraandwoording afleggen waarom 5 min te last ben, mijn telefoon controleren, zij maakte mijn collegas belachelijk, vernederde mij, uitschelden, totale controle op mij en de kinderen, extreem stren voor de kinderen, continu eisen van respect, geen grote mond,…..Maar sinds 1 1/2 jaar geleden toen ik echt losging, scheld zij niet meer. De strenge hand en controle op de kinderen gaat door. Mijn dochter komt nu volledig in opstand, vertont echter ook hetzelfde gedraag als ik en dreigt om weg te gaan als de situatie niet verandeerd. De ruzies tussen haar en mijn vrouw lopen op. Toch zie ik verandering bij mijn vrouw en dat zet mij weer aan het denken. Ligt het toch aan mij ? De kinderen verklaren mij voor gek. Ik zie ook in dat mijn ontploffingen niet goed zijn, dat mijn reacties ook niet altijd goed zijn en dan zoek ik gauw ook de schuld voor alles bij mij. Wat een chaos is dit. Wat ik raar vind is dat ik echt met niemand dit zo ervaar.zo moeijlik. Ik benbzeker niet perfect en ben nu ook achter dat mijn please gedrag thuis de druk op mijn steeds verhoogd. Ik ben mezelf gewoon niet in al die jaren geweest. En volgens haar mijn eigen schuld want dit gedraag komt uit mijn jeugd en heeft niets met hasr te maken. Pfffff, wat is dit moeilijk
24 januari 2021
CJ
Volgens mijben je goed bezig door te investeren in jezelf. Regie over je eigen leven en het belang van je kinderen ook als prioriteit zien, bijv als er (weer) conflicten dreigen…je eigen gelijk even opzij zetten en in de volwassenheid blijven voor de rust in huis.
Wat geeft jou rust en wat ligt er op jouw bordje ook bijv v.w.b. je administratie, je voeding, lichaamsbeweging. Proberen het goed te houden voor wat jóu betreft, sterte
24 januari 2021
Maar is het erkenbaar dat ik steeds de schuld bij mi zoek, steeds weer denk dat het zo slecht nog niet is, erop hoop dat beter wordt ? Ik ben soms zo de weg kwijt en ben zo lichaamelijk op dat ik het niet meer weet. Ik wil ook zelf niet meer zo ontblofen , ik voel me daardoor eigenlijk nog slechter want zo ben ik als persoon totaal niet. Ik erken mezelf gewoon niet meer
24 januari 2021
Investeren in jezelf is het enige wat je kunt doen. Zorg voor tijd voor jezelf, waar ze je ook van beschuldigd. Je weet zelf beter toch.
Het gekke is dat ik pas echt wist waar ik in heb gezeten toen ik weg was.
Je bent een soort gevangenen in je eigen huis.
Dat controlerende wat ze hebben, ligt bij hen, niet bij jou.
Vaak zijn narcisten bang voor 1 ding dat is alleen zijn.
Je kinderen zijn volwassen, die gaan hier ook steeds vaker tegenaan lopen. Zeg je kinderen dat ze hun eigen pad moeten lopen, dat het ook voor hen belangrijk is om tijd voor zichzelf te hebben en dat het goed is, om rekening met zichzelf te houden.
Ik bespreek dat regelmatig met mijn kinderen. Een narcist kan ook de kinderen claimen, leer ze dat ze daar niet altijd rekening mee hoeven te houden.
Jij kent de tactieken van jouw partner.
Dus voor jou en de kinderen: zorg voor jezelf en maak je leven zo prettig mogelijk, dan heb je ook minder om boos over te zijn. Op jouw partner heb je geen grip, op jezelf wel.
Je bent goed bezig door hulp te zoeken.
Ik wens je veel sterkte toe en laat de bom maar barsten als jouw partner er niet achter staat als jij wat voor jezelf doet.
Dat is dan haar probleem.
Zoek anders een hobby.
24 januari 2021
Bedankt Fleur voor je steun en hulp. Doet me goed en ik voel me niet alleen hierdoor. Ik ga ermee aan de slag en met alle hulp moet het me lukken om hiermee om te kunnen gaan. Bedankt Fleur !!
25 januari 2021
Bij mij veranderde de situatie toen er wat dingen gebeurde waar je emotioneel van geraakt wordt. Ik geef even een voorbeeld: overlijden van een ouder.
Dat maakte dat zijn emoties vastliepen en woede ervoor plaats maakte.
De woede is vanaf die dag niet meer weggeweest en heb ik het nog meer dan 10 jaar lang met zijn woede geleefd. Hulp was volgens hem niet nodig.
Terwijl ik dacht je hebt een gezin, huis en werk, wat wil je nog meer. Maar die positiviteit snapte hij niet.
Terwijl ik al veel eerder een ouder ben kwijtgeraakt, ik zou nooit bij de pakken neer gaan zitten hij wel.
Een verschil van dag en nacht, waarbij ik hem niet begreep en hij mij niet.
25 januari 2021
Toevalig want bij mijn vrouw overleed de vader 2 jaar terug en ik had het gevoel dat vanaf dat moment zij nog erger werd in haar reacties. Alles draaide nog meer om respect, eisen, regels. De druk werd alleen maar groter thuis.
25 januari 2021
Volgens mij kloppen er dingen niet in jullie beiden en volgens mij moet je nu goed voor jezelf zorgen en niet de schuld bij jezelf zoeken, volgens mij doe je dat doordat je wordt gemanipuleerd. Probeer wel naar jezelf te kijken in die zin dat je er alles aan doet om het niet te laten escaleren en het goed houdt voor wat jouzelf betreft. Idd als je boos wordt, heeft zij een stok om je mee te slaan en kan jij je weer schuldig voelen, want ja.. je bent zelf boos geworden, ookal is het begrijpelijk.. probeer jezelf op te laden zodat je hopelijk minder snel boos hoeft te worden…
25 januari 2021
Bedankt Cin, ook met jou advies ga ik aan de slag en blijven hangen in het verleden maakt het voor mijn steeds erger. Ik probeer voorruit te kijken en kijk dat ik meer bij mezelf blijf i.p.v. te reageren en de deur zelf open te zetten voor nog meer elende. Is wel fijn hoe ik me gesteund voel door jullie. Bedankt !!
25 januari 2021
Met emoties kunnen ze niet omgaan.
Hulp willen ze niet, het ligt nl niet bij hen en voelen zich altijd het slachtoffer.
Wat je kunt doen is het boek lezen van Iris koops.
Het heeft mij enorm veel inzicht gegeven.
26 januari 2021
Hi Fleur, ik blijf eraan werken maar heb nu nog een andere vraag aan jullie. Mijn vrouw is , naar mijn mening, overdreven streng naar miijn dochter. (18) Mijn dochter heeft al 1 jaar een vriend maar wordt door alle sorten regels aan banden gelegd. Zij mag haar vriend op maandag en dinsdag & donderdag niet zien omdat mijn vrouw dat teveel vind en zelf (mijn vrouw) dan ook thuis geen rust krijgt. Woensdag en vrijdag mag het vriendje komen maar alleen op donderdag van 19-22.30 en op vrijdag van 19.00-01.00 uur. Zaterdags mag mijn dochter na veel getouwtrek bij hem slapen. Mijn dochter wordt met de dag opstandiger en hoe meer zij iets zegt hoe meer mijn vrouw nu over de familie van die jongen hervalt. alles wordt erbij gehaald om druk te zetten. Mijn dochter volgt trouuwens een mbo opleiding, rookt niet, gebruikt geen drugs, is op tijd thuis, doet gewoon normaal. Maar de laatste tijd reageert zij extreem boos, dreigt om weg te gaan omdat zij als een kleuter behandelt wordt. Dit is natuurlijk weer voor mijn vrow de aanleiding om als ouder op te treden, respect te eisen en de regels nog meer aan te scherpen. Ik sta hier iets anders in en vind dat een kind zich moet kunnen ontploeien en zelf ook haar weg moet kunnen vinden. Volgens mijn vrouw toont zij deze zwaakte niet en laat ze niet over zich heen lopen. Ook in deze situatie ben ik eerlijk gezegd een beetje de weg kwijt omdat er zo veel gebeurt. Volgens mij is mijn dochter grotendeels opstandig door de houding en beperkingen die zij opgelegd krijgt en mist zij vertrouwen van ons en zie ik meer dat mijn vrouw ook hier de controle wil houden. Als jullie zin hebben om hier ook op te reageren, graag. Het gedraag van mijn vrouw heeft enorm veel invloed op het gezinsleven en het wordt er niet makkelijker op.
26 januari 2021
Ja mijn kinderen konden ook niet makkelijks iets goeds doen in zijn ogen.
Ik vind dat de kinderen moeten ontwikkelen en mocht de vriend niet de juiste zijn, dan bepaalt jouw dochter dat, niet jouw vrouw
Ik ben altijd trots geweest op de Kinderen.
Mijn kinderen hebben last gehad van laag zelfbeeld.
Nu ze zelfstandig zijn zijn ze opgebloeid.
26 januari 2021
Klopt, ik vind ook dat ze zelf hun ervaringen op moeten doen en zelfstandig moeten worden in hun beslissingen. Ook ik moet zeggen dat ik zeer trots ben op mijn kinderen en ik ze dat ook vaak laat weten , juist omdat ik vind dat ze moeten weten dat ze het juist goed doen. Bedankt Fleur voor je openheid en hulp, waardeer ik zeer.
26 januari 2021
Even kort CJ, maar hopelijk kan jullie dochter zo gauw mogelijk op haar zelf wonen, maar ja het is ook triest als dat de enige oplossing zou zijn, haar moeder kan beter leren om oa meer te ontspannen, maar wel herkenbaar hoor, ik ben ook veel dwingender in de opvoeding dan mijn man, ik moet daarin ook leren
28 maart 2021
Een heel herkenbaar verhaal voor mij. Het constant ruzie zoeken, zonder eigenlijk een oplossing te willen zodat je de ruzie een andere keer gewoon weer over kunt doen. Vragen hoe laat je naar feestje wilt en als je dan een tijd noemt, zorgen dat je dan nog niet klaar bent. Als je vroeg naar bed gaat en net slaapt, je expres wakker maken. Liefst nog een bommetje droppen, en ruzie maken zodat je totaal opgefokt in bed ligt en niet meer kunt slapen. Op het moment dat je lekker in je vel zit, proberen je omlaag te halen, liefst waar anderen bij zijn. Proberen conflicten te creëren tussen jou en familie/vrienden. Een meester in manipuleren. De slachtofferrol tot in het perfecte beheersend en constant in de aanval, waardoor je je steeds zit te verdedigen tegen soms de meest rare beschuldigingen. En goed in aangeven wat ze wil, maar zelf nooit de beslissing nemen. En als je dan de beslissing neemt (omdat je denkt haar een plezier te doen), dan is de keuze een tijd later niet de juiste en wordt daar weer ruzie overgemaakt.
Uiteindelijk ben ik zo ongelukkig geworden en ben vertrokken. Dit was het begin van een moeilijke en langdurige scheiding waar de kinderen onder geleden hebben. Ondanks dat ik nog steeds last van haar heb (je deelt kinderen en moet contact onderhouden), en doordat ze steeds conflicten probeert te creëren (ruzie is ook aandacht en met whatsapp kun je op ieder moment binnenkomen), sta ik 100% achter mijn keuze.
Je moet jezelf de vraag stellen, wil je de rest van je leven op eieren lopen om conflicten te vermijden en iemand tevreden te houden die daar zelfs juist tegenovergesteld in staat.
Of gun je jezelf een leven waarbij je niet bang hoeft te zijn dat je een woonruimte binnenkomt en er weer ruzie gezocht wordt.
17 juni 2021
Mijn vrouw veranderde ook langzaamaan in een narcistisch monster. Toen ze haar traditionele rol als verzorger van de kinderen begon te verliezen ging ze steeds meer de teugels aantrekken om haar positie als middelpunt van het gezin in stand te houden. Zij was het waar alles om draaide in het gezin en dat moest zo blijven. Het werkte averechts, ik begon steeds meer afstand te nemen en meer mijn eigen dingen doen. Wat uiteraard weer zijn uitwerking had op haar. Door haar politiemeldingen zijn we in de mallemolen van JGT, JBW, kinderbescherming etc gekomen. Geen politiemeldingen voor mishandeling, nee, om de politie met mij te laten praten omdat ik volgens haar verkeerd bezig was. Intussen was haar gedrag zover dat het zelfs treiteren werd. Om 6 uur in de ochtend de droger aanzetten om mij wakker te houden. Persoonlijke spullen pakken, zwart maken. Tegen de jeugdbeschermer zeggen dat ik ‘interesse’ heb in mijn minderjarige dochter. Ik vond een scheiding aanvragen altijd een grote stap maar ik ben blij dat ik het eindelijk gedaan heb. Ik heb haar eruit laten zetten door de voorzieningenrechter en nu wordt binnenkort de scheiding voltrokken. Wat een verademing. Ik ben nu goeddeels van haar enorme controledwang af. Ze dreigt nog wel continu met rechtszaken maar ze kan niet zoveel. Ze doet er alles aan om mij kapot te maken en de kinderen weg te halen, maar dat lijkt niet te lukken. Ik raad het iedereen aan, ga weg bij een narcist. Als je niet doet wat ze zeggen gaan ze je kapot maken. Het zijn gewetenloze monsters.