Mijn toekomst is in duigen gevallen
En wat nu? Ik weet het niet! Het ene moment ben ik blij, het andere moment vliegt de angst me naar de keel.
De ene keer ben ik aan het zingen, en even later zit ik op de grond te janken.
Van de week was ik bij mijn huisarts.
Toen hij mij feliciteerde begon ik als een klein kind te huilen.
De arme man wist niet hoe hij het had en begon me onhandig te troosten. Het hielp niks, huilend ben ik naar mijn auto gerend en bleef er net zo lang in zitten tot ik gekalmeerd was.
Mijn emoties vliegen alle kanten op, mijn hoofd maakt overuren. Slapen lukt niet. De zorgen hebben mij in hun macht.
Mijn toekomst is in duigen gevallen, zo voel ik het nu. Ik heb een goede baan, maak lange dagen, werk zelfs ’s avonds. Dat kan ik straks vast niet volhouden, en dan?
Ik ben vrij traditioneel dus ik wilde graag trouwen en dan later hopelijk een kindje krijgen, met de man van mijn dromen.
Die man heb ik, of beter gezegd, had ik. De trouwplannen lagen er, het geld ervoor was er ook. We hadden al een datum gepland. Onze ouders waren betrokken bij onze plannen.
Daar kan dus een dikke streep door. Op dit moment ben ik heel erg boos, witheet zelfs.
Hoe heeft hij dit kunnen doen? Hoe heeft hij mij zo kunnen bedriegen? En waarom? Was ik niet goed genoeg? Dacht die sukkel dat ik er niet achter zou komen?
Een tijd geleden heb ik zelf ontdekt dat mijn geliefde er op los rollebolde met andere vrouwen.
Ik hoefde er niet eens veel voor te doen. Door een stom toeval, zijn mobiel ging af toen hij aan het douchen was en ik pakte die op, ontdekte ik allerlei whats-appjes van vrouwen die absoluut heel duidelijk waren.
De man met wie ik zou trouwen had naast mij nog 2 vrouwen met wie hij het bed deelde. Dat was een klap in mijn gezicht, het voelde alsof mijn hart uit mijn lijf werd gerukt.
Uit boosheid heb ik hem direct de deur uitgezet. Hij deed zelfs geen moeite om zijn excuses aan te bieden. Het leek zelfs alsof hij opgelucht was. Zijn spullen zijn inmiddels ook al weg.
Ik was er letterlijk ziek van.
Regelmatig stond ik over te geven boven de wc-pot. Ook op mijn werk. Mijn collega’s maakten zich zorgen, net als mijn ouders. Ik moest rust nemen en maar eens naar de huisarts gaan.
Ik blijk dus zwanger te zijn. Zwanger van mijn ex. En nee, op dit moment ben ik allesbehalve blij. Ik twijfel zelfs of ik het kind wel zal houden.
Hoe kan ik houden van een kind dat de genen van zijn of haar vader heeft?
Kan ik het kind wel in mijn eentje opvoeden? Mijn ouders weten nog van niks. Misschien moet ik met hen praten? Ik ben helemaal in de war en weet het gewoon niet meer.
Floor
Foto komt uit de collectie van André Brockbernd.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
8 Reacties
Reageer
21 augustus 2017
Wat voel je jezelf ellendig als je dan ook nog ontdekt van zo’n man zwanger te zijn.Hoop niet dat er nog meer van zijn vriendinnen zwanger zijn.Snap dat je bang bent voor de genen van deze man, daar wil je niet graag een kind van!Veel sterkte met je beslissing!
21 augustus 2017
O, wat moeilijk!
Denk je alles voor elkaar te hebben en dan dit…
Keuzes maken, die alleen jij zelf kunt maken. Al krijg je vast adviezen, t blijft uiteindelijk aan jou.
Heel veel sterkte!
21 augustus 2017
Als je aan verschillende mensen advies zal vragen, zul je verschillende antwoorden krijgen.
De keuze is aan jou; het is jouw lichaam.
Heel veel sterkte met je beslissing. Erg dat dit jou moest overkomen. Goed dat je aan Mary je verhaal kwijt kon. Dat is altijd in vertrouwde handen.
21 augustus 2017
Wat een verdriet Floor.
Mijn tip zou zijn, plan een afspraak met je huisarts, neem een vriendin mee die van je verbroken toekomst op de hoogte is.
Ik wens je wijsheid en zoals al gezegd. Zoveel mensen zoveel raad. Laat je huisarts met je meedenken op jouw toekomstpad. Heel veel sterkte! .
21 augustus 2017
Woorden schieten tekort en toch wil ik je laten weten dat wat jij ook gaat beslissen het jou beslissing is. Een beslissing die, welke keuze jij ook maakt jou leven gaat veranderen. Luister naar je hart en niet naar je verdriet en boosheid. Heel veel kracht en sterkte toegewenst X
21 augustus 2017
Je moet iemand in vertrouwen nemen.
Iemand die jou op weg helpt.
Zodat je weer helder kunt denken.
Heel veel sterkte in je verdriet. Bedenk je wereld lijkt vergaan maar dat is niet zo.
Je kunt nu geen besluiten nemen. Eerst weer overzicht krijgen.
Liefs van mij.
22 augustus 2017
Jeetje wat een verhaal zeg. Geloof dat ik ook een van de zeer zeldzame mannen ben die hier aandacht aan besteed.
Overspel is onvergevelijk – al zal dat vergeven toch een keer moeten anders blijf je hangen in zo’n bad trip, figuurlijk. Geen idee wat ik je verder nog kan typen om het beter te maken. Als man verwacht ik niet ooit zo’n kutbeslissing te moeten maken.
Toch, mijn ouders vonden elkaar ook niet meer lief tegen de tijd dat ik niet meer te aborteren was. Rust toch een beetje een taboe op om dat postpartum te laten doen.
Eigenlijk had ik dus het volgende tegen mijn mams willen zeggen toen: “Ik ben mijn vader niet, slechts voor de helft van de aminozuren en daar identificeer ik mij niet mee – dus stop mij zo te noemen of te vergelijken anders zoek je maar een psycholoog voor je gebroken hart. Als klein mensje snap ik sowieso al niet veel van de wereld dus een inleiding met gezeur kan ik er niet bij hebben.” Maar ja, dat soort woorden had ik toen niet en zoals moge duidelijk zijn was mijn moeder tegen arbortus…
Lief mens verder hoor. En ik geloof ook niet dat mijn vader kwaadaardig is.
Tussen mij en mijn vrouw wordt ook regelmatig gestookt. Alleen ik ben niet meer verliefd geworden op een ander sindsdien.
(Computers tellen nog steeds niet toch?)
22 augustus 2017
Wat een heftig verhaal, gelukkig is alles voor haar klaar geworden aangaande het gerollebol van haar man, niet iedere vrouw heeft dat geluk. Wat de baby betreft, een kindje krijgen is altijd een geschenk en moet men koesteren, geef het liefde en alles komt goed ….Ze mag zich gelukkig prijzen dat het haar zo vroeg in haar leven overkomt, al is het natuurlijk altijd een droevige zaak, wens haar alle geluk van de wereld en hoop voor haar dat ze de echte liefde tegenkomt….