Mijn man werd een kwaadaardig monster

Geplaatst door Mary op 18 september 2017 | 7 reacties

Niemand die het ziet, niemand die het weet. Met mijn masker op ga ik door het leven. Leven volgens de verwachtingen en eisen van een ander, ik doe het al jaren.

Ik weet niet eens meer wie ik echt ben. Ik ben mezelf al jaren geleden kwijtgeraakt. Om precies te zijn, sinds de dag dat ik trouwde. Vanaf het JA- woord.

Bij het omschuiven van de trouwringen keek hij mij diep in de ogen en zei doodserieus:

‘Vanaf nu ben je écht van mij.’ Ik weet nog dat ik een beetje lacherig reageerde maar diezelfde avond heb ik dat al moeten bezuren.

En dat was het begin van mijn nieuwe leven als getrouwde vrouw. Toen leerde ik hem écht kennen. Het charmante, waar ik in het begin van onze relatie voor viel, was plotsklaps verdwenen als we samen waren.

Zijn wil werd wet. Tegenspraak werd afgestraft. Mijn man werd een kwaadaardig monster.

Hij gebruikte diverse tactieken om van mij een bange volgzame, gehoorzame en gedweeë vrouw te maken. Een vrouw zonder eigen mening, een vrouw die niet mocht denken en al helemaal niet tegenstribbelen.

Ik kreeg klappen op plekken die niet zichtbaar waren voor anderen, ik werd uitgescholden op een afschuwelijke manier of ik werd gedwongen tot wrede seks.

Godzijdank had ik een baan. Elke dag keek ik ernaar uit om naar mijn werk toe te gaan. Dat waren voor mij een paar uur om tot rust te komen, om niet aan hem te hoeven denken en om niet aan mezelf te hoeven denken.

Een jaar geleden raakte ik in gesprek met een collega. Stomtoevallig, ik had vanwege de warmte mijn mouwen even opgestroopt, ontdekte hij mijn blauwe plekken op mijn armen.

Daar waar we het eerder over de koetjes en kalfjes hadden, vroeg hij me nu ineens zonder inleiding of ik mishandeld werd door mijn man…Ik schrok hevig en wist even niet wat te zeggen.

Na de schrik gaf ik me over. Ik brak en zonder aarzelen vertelde ik hem alles.

God, wat deed zijn medeleven mij goed! Hij was de eerste persoon die ik wat durfde te vertellen over de mishandelingen en het wrede, onvoorspelbare gedrag van mijn man.

Pas nu, vele maanden later, durf ik er iets over te schrijven. Sinds het bewuste gesprek met mijn collega is mijn leven compleet veranderd. Ik heb grote stappen gezet.

Ik heb met een psycholoog gepraat, heb mijn man verlaten, een scheiding aangevraagd en ben ver uit zijn buurt gaan wonen. Ik ben er nog lang niet maar wat voel ik me bevrijd!

Ik heb durven kiezen voor mezelf – eindelijk ontdek ik nu ook wie ik zelf ben – en heb echte vrienden getroffen die er altijd voor mij zullen zijn. Ik kan nu een nieuw leven beginnen, met hulp van die vrienden en deskundigen.

Ook al is er nog angst, mijn doorzettingsvermogen overheerst.

Leila

Foto komt uit de collectie van Miek Koopmans.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email