Mijn held en mijn veilige haven
Zo maar een liedje op de radio. Bam. Terug in de tijd. Nostalgie voert de boventoon. En ik denk aan mijn jeugd op de flat. Herinneringen komen naar boven, ik ben weer even dat kleine meisje.
In een paar flitsen zie ik mezelf rolschaatsen, touwtje springen, elastieken en het meest spannende spel spelen: Amerikaans tikkertje. De SRV wagen die elke week langskwam en waar ik altijd zakjes zwart-op-wit kocht.
Ik denk terug aan mijn vriendinnetje M die toen zoveel op mij leek, en ik denk aan mijn broertje die altijd slecht at. Wat maakten mijn ouders zich toen veel zorgen om hem. Gelukkig is het met hem helemaal goed gekomen, hij is een beer van een vent geworden.
Glimlachend denk ik aan vriendinnetje S. Met haar maakte ik vogelnestjes van pas gemaaid gras. Dat kon toen nog, nu hoef je er niet eens over te fantaseren.
Ik zocht lieveheersbeestjes en deed ze in een potje met bladeren en gras, om ze daarna weg te zetten en totaal te vergeten.
Wassen en badderen gebeurde in het lavet. Wij hadden een telefoon met een snoer en draaischijf en een televisie met drukknoppen. (Ja jongens, toen bestond er nog geen afstandsbediening en er waren maar een paar televisiezenders.)
Ik speelde met barbies en had een rekstok in de deurpost van mijn slaapkamer. Daar kon ik enkel aan hangen, gymnastiek was toen al niet mijn ding. Wel trainde ik met mijn vader en zocht, als ik het nodig had, troost bij mijn moeder.
Mijn vader was mijn held, mijn moeder mijn veilige haven.
Ik was het stilste meisje uit de klas en deed zelden stoute dingen. Behalve die ene keer toen ik stiekem lucifers pikte en achter de flat een vuurtje stookte met vriendinnetje S. Zodra het propje kranten brandde raakten vriendinnetje en ik in paniek en wisten we niet hoe snel we de vlam moesten doven.
Ook deed ik veel samen met een van mijn neefjes en nichtjes. Dat ging niet altijd goed want er was een neefje (om privacy redenen zal ik zijn naam hier niet noemen, hij leest mee) die het leuk vond om mijn poppen kapot te maken en met spelletjes (échte spelletjes) speelde hij altijd vals. Ik was niet altijd even blij als hij kwam.
Samen betekende ook: met familie fonduen op speciale dagen. Gezellig met zijn allen een vorkje, met daaraan een piepklein stukje vlees, steken in een veel te klein pannetje met kokende olie. Dat was een avondvullende bezigheid. Toen was er nog sprake van geduld.
Kerst werd ook altijd met familie gevierd. Was het niet met de familie van mijn vader dan was het wel met die van mijn moeder. Daar hoorde veel eten bij en steevast een rollade. Iedereen zag er erg netjes, maar vooral erg ongemakkelijk uit, een beetje opgeprikt zeg maar. Die kleding zat zelden prettig en was altijd té dun.
Vroeger had ik zeker weten mijn nukken en kon ik op een bepaalde leeftijd weinig waardering opbrengen voor dat wat er was. Ik ergerde mij vaak in stilte. Ik was geen schreeuwende, drammende puber. Ik gooide niet met deuren of stampte door het huis, maar mijn gezicht sprak boekdelen.
Nu, zo vol herinneringen terugdenkend aan mijn vroeger, kan ik zeggen: mijn vroeger was zeker weten niet slecht!
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
6 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
13 augustus 2015
leuk he,dat ff terug in de tijd. Veel herkenbare dingen. Tevreden zijn met het geen we hadden,of kregen. Wat is de wereld in korte tijd verandert, gelukkig is er sociale media,want naar elkaar toegaan is weinig tijd voor. …Ik ben benieuwd hoe het er over 10 jaar er uit ziet,want de ontwikkeling gaat wel snel…..leuk gedeeld Mary
14 augustus 2015
Wat had jij een mooie zorgeloze jeugd, ook al zaten er hier en daar wat #vondiknietzoleuk dagen bij .
Zoveel jaren later zijn het ook mooie herinneringen geworden…Eén ding is zeker, in je schrijven lees ik dat je een super tof kind was….Wel ik bevestig hier met klem dat je een Super Toffe Madame
geworden bent…Gewoon een lieverd ben jij xxx
19 juni 2016
Na het lezen bekruipt me gelijk het gevoel van medelijden met de jeugd van nu. Zij leven in een keiharde wereld met prestatiedrang. Oorlogen, via sociaal-media, frustraties uitkuren op anderen. Kortom ze leveren een strijd naar hun volwassenheid en dan begint het pas echt.
Een persoon beweerd dat onze generatie werd gepamperd, dat alles voor ons werd geregeld en lui waren. Mensen staatsgefinancieerd werden en nog worden. Later blijkt juist deze persoon op 43 jarige leeftijd nog onderhouden te worden door ouders. Dat was een kind dat het schoolplein beheerde en nu nog alles naar haar hand wil zetten. Een opstandig kind dat niet beter weet en uit frustratie anderen het bloed onder nagels vandaan haalt.
Je opvoeding en karakter bepalen uiteindelijk je gedrag van nu.
En ja….ook ik kan terug kijken op een mooie liefhebbende jeugd, die tenslotte als basis dient voor de rest van je leven!
Echter is dat niet een ieder gegeven, sommigen destructieve mensen moeten geholpen worden en is het triest dat men daar geen gebruik van wil maken en wrok, frustraties hun leven blijven bepalen.
13 februari 2017
Leuk geschreven Mary,eenleuke jeugd heb jij gehad.Vroeger was het nog SRV wagen diekwam.Mijn zus en zwager hadden SRV wagen en ging ik weleens helpen.Nu zie ik die ook niet meer.Maar een bijzondere tijd was dat.Best een fijne jeugd had jij Mary en mooie herinnering.
13 februari 2017
Jeanne en Miek, ik kan heel tevreden terugkijken
13 februari 2017
mooi en herkenbaar, gelukkig, want dat mag je jezelf wel prijzen als je kan zeggen….ik heb een gelukkige jeugd gehad!