Tevreden staat Chantal voor de grote spiegel. Ze draait nog een rondje en kijkt langdurig bewonderend naar zichzelf. ‘Wat zie ik er toch goed uit’ denkt ze, terwijl ze tevreden naar haar spiegelbeeld kijkt en met een hand over haar buik glijdt.

Ze duwt haar volle boezem nog eens even omhoog en laat haar blik afglijden naar haar jurkje. Duur weliswaar, maar meer dan verdiend.

Chantal is altijd gekleed volgens de laatste mode en heeft godzijdank een top kapper die haar regelmatig knipt en kapt en die tevens de grijze haren vakkundig kan wegwerken. Ook de schoonheidsspecialist doet haar werk naar behoren.

Zacht zingend loopt ze, na haar half uur van bewondering, met een stralend humeur, naar beneden. Terwijl ze de keuken betreedt ziet ze dat de kinderen alle ontbijtspullen netjes hebben opgeruimd. Ook de vaatwasser is door hen leeggehaald. Ze werpt een blik op de klok en ziet tot haar verbazing dat het al ver over tienen is.

Ze is blij dat de kinderen zich kunnen redden want daardoor kan zij elke dag lekker lang in bed blijven liggen. Want rust heeft ze wel nodig. Wat Chantal ook heerlijk vindt, is dat haar man al heel wat uren op zijn werk zit én nog flink wat uren voor de boeg heeft. Mooi, ook die ziet ze voorlopig niet terug. Ze is alleen met de hond, die in alle vroegte door een van de kinderen is uitgelaten en al van eten is voorzien. Ook daar heeft ze verder geen omkijken naar.

Dus Chantal heeft alle tijd om te werken aan haar grootste project. Haar ‘ik’. En daar kan ze úren mee bezig zijn. Vooral lekker veel tuttebellen en shoppen. Met shoppen denkt ze niet alleen aan zichzelf trouwens, ze koopt ook regelmatig kleding voor haar gezin want ze vindt het belangrijk dat zij er ook goed uitzien. ‘Geld moet rollen’ is haar motto. Of die andere: ‘ik leef maar één keer’.

Ze heeft snel ergens genoeg van en verandert bijvoorbeeld regelmatig de inrichting van het huis omdat zij het zat is. Kosten nog moeite worden gespaard. Het is maar goed dat zij over de financiën gaat en dat haar man totaal geen weet heeft van haar uitgavenpatroon. Als ze iets nieuws heeft gekocht zegt ze dan ook altijd dat het afgeprijsd was. Creatief boekhouden heeft ze aardig in de vingers.

De ene vakantie is nog niet achter de rug of zij boekt al weer een andere. Een keer of drie per jaar op vakantie gaan is toch wel redelijk? Omdat zij ‘daar zo aan toe is’ kiest zij een vakantiebestemming. Het liefst een groot hotel in een zonnig, warm land. Daar kan zij lekker uitrusten en de kinderen zichzelf vermaken. En of haar keuze de rest van de familie nu bevalt of niet, daar maakt zij zich niet druk over.

Als zij in gesprek is met een ander dan doet ze zo op het oog wel eens haar best om belangstelling te tonen. Maar niet voor lang, zij is er erg kundig in om een gesprek naar haar hand zetten. Na een paar minuten van ogenschijnlijke belangstelling draait een gesprek dan ook uit op de ‘ik monologen’. Ze vindt het heerlijk om over zichzelf te praten of op te scheppen over haar kwaliteiten.

Verder kan ze uren praten over een griepje of pijntje en altijd, maar dan ook altijd, weet zij het beter. Liegen is voor haar een tweede natuur geworden. Haar denkbeelden zijn de enige ware. Die van anderen zijn niet belangrijk. Net als dat alleen háár wil telt. Of háár mening.

Toch heeft Chantal wel wat zwakke plekken. Zo kan ze slecht tegen kritiek, als mensen die haar al durven geven. Ze heeft dan wel een groot hart maar die is enkel gevuld met liefde, voor zichzelf. Eigenlijk is ze nooit tevreden en zoekt ze continu bevestiging. Blij zijn met wat ze heeft, kan ze niet. Leven in het hier en nu is te moeilijk.

Elke dag vooral bezig zijn met zichzelf valt haar echter niet zwaar. Het lukt haar ook steeds beter om haar gezin naar haar hand te zetten. Het is dat zij haar man niet kan inruilen voor een betere en aantrekkelijker kerel, anders had ze dat beslist gedaan.