Ik mag mijn kleinkinderen niet meer zien
“Mijn oudste zoon was als kind vaak onhandelbaar. Hij was agressief, had driftbuien en was dominant. Hij bleek ADHD te hebben en had een hoog IQ.
Ik stond alleen voor de opvoeding van mijn kinderen want ik had net mijn man verloren.
Gerard deed het op de basisschool nog redelijk goed maar het ging helemaal mis toen hij naar het voortgezet onderwijs ging.
Mede om zijn broers te ontlasten – want zij waren vaak de dupe van zijn gedrag – werd mij aangeraden om Gerard naar een internaat te laten gaan.
Vijftien was hij toen ik hem daar naar toe bracht. Later is hij in dezelfde stad blijven wonen. Regelmatig kwam hij in aanraking met de politie en heel vaak moest ik opdraven om hem uit de misère te halen.
Veel later heeft hij zich gevestigd in dezelfde woonplaats als waar ik woon. Door zijn opmerkingen door de jaren heen weet ik dat hij het mij altijd kwalijk heeft genomen dat hij naar een internaat moest.
Rond zijn veertigste trouwde hij met een veel jongere vrouw. Ondanks dat hij altijd zei dat hij geen kinderen op de wereld wilde zetten kwam er al snel een kindje. Uiteindelijk werd hij vader van drie kinderen.
Vanaf het moment dat de oudste een paar maanden oud was, heb ik daar twee dagen per week opgepast. Mijn schoondochter was vooral bezig met een carrière en wilde haar uitgaansleven niet opgeven. Ook kampte zij met anorexia.
Mijn zoon zorgde wonderlijk genoeg op zijn manier redelijk voor de drie kleine kinderen. Toch werden zij vaak met smoezelige kleertjes, die binnenstebuiten en zelfs ondersteboven om hun lichaampje zaten, bij mij gedropt.
Het huwelijk van mijn zoon was al snel niet meer liefdevol en de eerste scheuren vertoonden zich. Drie maanden na de geboorte van hun derde kindje wilde mijn schoondochter scheiden. Ze was verliefd op een ander. Mijn zoon was volledig van slag.
Er volgde een vechtscheiding waarin uiteindelijk werd afgesproken dat mijn zoon en zijn ex allebei voor 50 procent voor de kinderen zouden zorgen. Hij deed zijn best maar te pas en te onpas werden de kinderen bij mij gebracht en ik stond hem in alles bij.
Hij leerde al snel een andere vrouw, van zijn eigen leeftijd, kennen. Zij was zeer dominant en binnen de kortste keren had zij hem niet alleen onder de duim maar ook onder haar voeten. Mijn zoon kon geen kant meer op.
In het begin deed ze heel aardig tegen mij, al snel veranderde dat. Zo mocht mijn zoon mij niet meer zo vaak bellen of bij mij langskomen. Zij trok bij hem in, zette al haar meubels in zijn huis en die van hem werden bij het grof vuil gezet.
Als zij bij mij was maakte zij de dienst uit, ze was ook erg streng tegen de kinderen en maakte om alles stampij. Ik werd er hyper nerveus van maar mijn zoon hield zich stil. Hij was als de dood dat ze weer zou vertrekken.
Toen besliste zij dat ze wilde trouwen, binnen veertien dagen had ze alles geregeld. Met de kinderen van mijn zoon hield ze geen rekening. Omdat ik het toch een leuke dag wilde maken voor iedereen, ben ik een dag lang met de kinderen op zoek gegaan naar nieuwe kleding voor hen.
De aanstaande vrouw van mijn zoon had grote wensen maar ze hadden weinig geld. Ik probeerde op alle fronten bij te springen. Dat vond zij geen enkel probleem maar ik mocht mij nergens mee bemoeien.
Ik raakte lichtelijk overspannen. Op de dag van de bruiloft ben ik ’s morgens met de kinderen naar de kapper geweest, heb ze leuk aangekleed en ben met ze naar het stadhuis gehold. Ik was op, kon geen boe of ba meer zeggen en mijn tranen zaten hoog.
Hoewel ik mijn best deed om vrolijk te zijn, bracht ik zeer timide en aangeslagen mijn kleinkinderen naar hun mama. Twee dagen later kreeg ik een hartaanval en belandde in het ziekenhuis.
Toen ik mijn zoon hierover berichtte reageerde hij woedend. Ik stelde mij aan. Hij vond dat ik mijn excuses aan moest bieden aan zijn vrouw want ik had toch wel grotendeels haar bruiloft verpest door die dag niet veel te zeggen.
Zijn vrouw, mijn schoondochter dus, geloofde niet dat ik ‘een hartaanvalletje’ had gehad en vond dat ik negatieve aandacht trok. Die dag had toch om haar moeten draaien?
Ik vroeg of ze kwamen eten zodat we erover konden praten. Ze kwamen heel agressief binnen en uiteindelijk kwam het zelfs tot een handgemeen met mijn man met wie ik al ruim dertig jaar samen ben.
Ik heb mijn zoon en zijn vrouw de deur uit gezet. De laatste woorden van hem waren: “Jij krijgt mijn kinderen nooit meer te zien!”
Dat deed en doet verschrikkelijk pijn want ik paste nog steeds twee dagen per week op mijn kleinkinderen. En nu is het dus zo dat ik hen al een jaar niet heb gezien. Ze mogen nooit komen als er iemand in de familie jarig is en op mijn verjaardag zie of hoor ik ook niets van hen.
Ik probeer hier mee te leven maar eigenlijk ben ik van mening dat opa’s en oma’s iets toevoegen aan de opvoeding van hun kleinkinderen. Alleen vinden de ouders dat vaak niet omdat zij zelf nog niet volwassen zijn geworden. Ik vind ook dat er in de politiek veel meer aandacht moet komen voor grootouderverstoting.”
Een oma
Foto komt uit de collectie van Jet Rood.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
14 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
6 mei 2016
Lieve Oma,
Onvoorstelbaar dat dit over de rug van de kinderen gaat…
Er zijn veel verhalen over ouderverstoting, dit is eigenlijk hetzelfde; volwassenen komen ergens samen niet uit en het ultieme strafmiddel wordt ingezet: je mag de kinderen niet meer zien…
En de kinderen JOU niet, er wordt jou maar ook hun iets afgenomen.
Meer aandacht hier voor zou idd goed zijn.
Volgens mij kunnen grootouders een bezoekregeling afdwingen, maar of je dat moet willen? Rechtszaken waar de kinderen dan ook in betrokken worden…moeilijk!
Grootouders voegen ook vlgs mij wel degelijk iets toe!
Als ik zie hoe mijn ouders met hun kleinkinderen omgaan, dan denk ik soms (zonder ze te kort te willen doen!) “Jullie zijn als Opa en Oma zó anders, beter, dan jullie als ouder waren”. Liefdevoller, vol aandacht, ik zie het grote vertrouwen dat de kinderen in ze hebben. Heerlijk om te zien hoe, van beide kanten, genoten wordt.
Ik wens je heel veel sterkte!
Dank, Oma en Mary, voor dit verhaal.
6 mei 2016
Zelf zit ik met een gelijkwaardig verhaal; maar bij mij is het een schoonzoon en achterkleinkinderen !
Ik moet toegeven dat hij nooit een favoriet van mij is geweest, maar het was de keuze van mijn dochter, zij moest er mee leven , en niet ik !
Merkwaardigerwijs ging het vorig jaar mis doordat de SVB niet regelmatig betaalde !
Mijn dochter hielp ons al 16 jaar via het Pgb toen de betalingen niet egelmatig kwamen was dat in de ogen van mijn schoonzoon niet de schuld van de SVB maar de mijne !
Het kwam tot een uitbarsting in juni mijn dochter was dusdanig overspannen dat ze op een gegeven moment, gewoon wegliep z.g. met een burn-out !
Wij zijn gewoon blijven doen op alle fronten , de deur staat voor hun open verjaardagen wordt een kaartje met bloemen gestuurd ! maar andersom is alles gestopt, hun zoon en hun dochter hebben ook niets meer laten hoeren en hun kinderen , onze kleinkinderen zien we ook niet meer !
Gelukkig hebben we nog een dochter en een zoon, die ons dubbele liefde en aandacht geven sinds de oudste dochter vertrok !
6 september 2016
Lieve oma
Ik weet zeker dat je kleinkinderen je niet zullen vergeten. Ook ik zie mijn kleindochter heel weinig omdat mijn zoon boos op mij is heb de eerste twee jaar van haar leven drie dagen op haar gepast. Ze is nu vijf en heel af en toe zie ik haar maar vergeten doet ze me nooit dan voel ik op die schaarste momenten die we hebben. Dus hou vol
Liefs van ook een oma
6 september 2016
Wat een heftige toestand. Het zit zo dichtbiij ook. 5 sept heb ik mijn eigen zoon van 13 een jaar lang niet gezien, gehoord. Ik probeer het te relativeren omdat hij ASS heeft, en een moeder met MPS, EN het gezag. EN heel dominant. Niemand behalve school diehaar aandrong, waardoor zij 1 regel mailde “het gaat goed met Benjamin’ (verder NIETS), deed iets. Ik stuurde post, geen reactie gevonden.
Opas en Omas zijn vaak kostbaar voor kleinkinderen, met vaak waardevolle ervaring en kennis. En geluk. In 1988 raakte ik van mijn eerst vrouw gescheiden. 3 jaar later overleed haar oma , mijn lieve moeder. Die was gek op mn dochter Merel, maar ze zagen elkaar meer… Waar leef je dan eigenlijjk precies voor?
13 april 2017
Ook wij mogen onze kleindochters sinds vorig jaar mei niet meer zien van de een op de andere dag werden wij als vuilnis aan straat gezet.
Onze dochter had daarvoor 3 maanden bij ons ingewoond en alles meegenomen wat er maar te halen viel,ook paste ik 2 dagen per week op de dotjes, maar dat was blijkbaar nog niet genoeg,wij zijn voor rotte vis uitgemaakt.
Nu zijn we met een rechtzaak bezig voor een omgangsregeling met de dotjes maar het is nog maar de vraag of we daar iets mee bereiken want in Nederland zijn hier geen regels voor dus moet het via het Europese hof.
En dit alles is begonnen na 1 week mindfulness in Marokko,volgens mij is ze daar gehersenspoeld want na haar thuiskomst kwam ze na 3 weken zeggen dat ze ging scheiden ff later had ze contact gezocht met haar biologische vader na 22 jaar en toen werden wij aan de kant geschoven,dat krijg je dus als ze haar eigen ik en haar onderbewustzijn vinden.
En de kinderen mogen tot de 12 jaar niet gehoord worden voor de rechtzaak dus die hebben niks te vertellen maar zijn wel de dupe.
13 april 2017
Wat vreselijk Carla. Misschien heb je wat aan dit blog: /gemis-opgroeiend-kleinkind/ hier wordt een stichting genoemd, misschien kan je contact met hen opnemen? Heel veel sterkte!
5 mei 2017
Ik heb me daar al aangemeld,maar zolang er wettelijk niks is geregeld hebben we weinig kans.
We zijn een rechtaan begonnen voor een omgangsregeling met onze 2 dotjes, maar dat moet volgens onze advocaat via het Europese hof omdat Nederland niets heeft geregeld voor alle opa’s en oma’s, ze geeft ons weinig kans.
26 juli 2017
Wij zien onze kleinzoon al13 jaar niet en het verdriet blijft hij is zo weer jarig we hebben nog geen verjaardag meemogen maken
9 februari 2019
wij hebben onze 2 kleinzoons al 6 jaar niet gezien,omdat onze schoondochter heel dominant is,zelf onze zoon mag niet komen.ze zegt gewoon tegen onze zoon ,,mijn familie is nu jouw familie,,mijn vrienden zijn nu jouw vrienden,, het blijft heel verdrietig
30 september 2019
Je begrijpt vaak niet waar je dit aan te danken heb en bij mij gaat het om mijn jongste vermoedelijk autistische dochter.
Voor de geboorte van mijn kleinzoon was er eigenlijk al weinig om voor te leven en wil jullie niet opzadelen met het hele verhaal maar waar het op neer kwam is dat de geboorte van mijn kleinzoon mij weer zin in het leven gaf. Heb niet eens een reden gekregen en ook het wijkteam heeft weerstand om een gesprek met mij aan te gaan en vraag me af wat ze dan verteld heeft dat er niet eens naar mijn verhaal geluisterd wordt.
Ik kan jullie misschien wel een alternatief geven, buiten dat ik natuurlijk wel een advocaat heb ingeschakeld. Er zijn op het internet een aantal organisaties actief die mogelijkheid bieden om kinderen uit gezinnen zonder een oma of opa een grootouder willen voor hun kinderen.
Het is niet hetzelfde maar hopelijk verzacht dat een beetje de pijn.
Angela
17 oktober 2017
Lieve verstoten oma.
Hier zijn alleen maar verliezers en veel verdriet.
18 oktober 2017
‼️Wat jij vind over het toevoegen van opa’s en oma’s bij de opvoeding van kinderen is inderdaad waar.
Belangrijk zelfs.
Alleen…ze hebben wettelijk geen enkel recht.
Ik begrijp jullie verdriet. Hoop dat de kinderen als ze volwassen zijn jullie ontmoeten.
Sterkte …
20 maart 2019
Ik hoop dat er snel een oplossing komt en dat er eindelijk licht en het einde van de tunnel in zicht is.
1 februari 2021
Echt, wat een bullshit verhaal. Aansteller. Zijn nieuwe vrouw lijkt mij gewoon iemand die alle zooi opruimt en orde schept. Iets dat jouw zoon zijn hele leven al nodig had. Ga nou niet lopen janken. Terecht dat het contact is verbroken. Dom wijf jij hebt jouw eigen kind verpest. Die van hem hoeven niet ook door jou verpest te worden. Respect voor de nieuwe vrouw van jouw zoon