Leven met een narcist
Met regelmaat kom ik het tegen als herstelcoach en ervaringsdeskundig werker in persoonlijkheidsproblematieken en hoog-conflictscheidingen: Vrouwen en mannen die tijdens hun relatie erachter komen dat hun partner een gedaanteverwisseling heeft ondergaan.
De geliefde die hen in het begin met zorg en liefde omringde, hen zeer charmant en innemend veroverde, blijkt langzaamaan te veranderen.
Het kan soms lang duren voor welwillende partners durven zeggen: ‘ik heb het gevoel dat er iets niet klopt’. Een narcist kan een zeer manipulatief, gewetenloos spel spelen.
Men kan hem het best omschrijven als een ‘vampier’, die opzuigt wat hij nodig heeft om de behoeften van zijn eigen ego te voeden.
In deze blog omschrijf ik de narcist als man, maar door de jaren heen ken ik genoeg verhalen uit de praktijk van mannen die onder emotioneel en psychisch geweld gebukt gaan in de relatie.
Kinderen die in een dergelijk gezin opgroeien, missen warmte en veiligheid. Zijn elke dag op hun hoede, want ook zij zijn slachtoffer van een onvoorspelbare ouder met stemmingswisselingen.
Wie in de omgeving van een narcist verkeert, weet dat alles om zijn ego draait.
Woorden die dagelijks voelbaar zijn in deze gezinnen zijn: verwarring, machtsmisbruik, dominantie, verbale agressie, projectie, framen en leugens om zaken naar eigen hand te zetten.
De narcistische persoon houdt een bepaald imago in stand. Door een dagelijks zeer subliem theaterspel probeert hij alle situaties naar zijn hand zetten. Dit gaat ten koste van alles en iedereen in de omgeving.
Want waar de narcist zijn gezin in zijn macht houdt, betreedt hij ook dagelijks de werkvloer. Daar speelt hij zijn spel verder. Op de arbeidsvloer komt dit ook heel vaak voor.
Zolang iedereen in de omgeving van deze energie opslurpende personen meelopen in zijn plannen en gedachten, is het voor hem redelijk leefbaar.
Zodra de welwillende mens probeert zich van zijn invloed los te weken, de eigen regie probeert te pakken, gaat het goed fout. Deze machtsmisbruiker tolereert dit namelijk niet.
Een voorbeeld hiervan is een scheiding. Dit verband wordt nog niet vaak gelegd. Maar hoog-conflictscheidingen, ook wel vechtscheiding genaamd, zijn regelmatig een gevolg van een ex-partner met een persoonlijkheidsproblematiek.
Als de gezonde welwillende ouder, na vaak jarenlang twijfelen, de durf heeft opgepakt om de beslissing te nemen een scheiding in gang te zetten, komt men terecht in een soort mijnenveld.
Triest genoeg voor de gezonde welwillende ouder en de kinderen bezitten de hulpverlening en beroepskrachten uit het familierecht niet voldoende kennis en inzicht in persoonlijkheidsproblematieken.
De haat dat inmiddels door een dergelijke beslissing is losgekomen bij de narcistische ouder, wordt voortgezet in moeilijke langdurige rechtszaken.
Rechtszaken die veelal draaien om alimentatie of het gezag. In de wet rondom alimentatie en bijvoorbeeld het co-ouderschap zitten nogal wat hiaten. De onwelwillende ouder zal alles gebruiken om zijn gezin dwars te blijven zitten.
Partneralimentatie, kinderalimentatie, oudervervreemding …dit alles wordt toegepast om de gezinsleden onder controle te houden.
Een jarenlang drama met tragische gevolgen.
Veelal zonder dat familierecht en hulpverleners het merken, werkt men mee aan deze voeding. De narcist verrijkt zich ermee. De welwillende ouder met kinderen staat vaak met de rug tegen de muur.
Vaak vragen zij hulp op divers gebied, maar omdat men er te weinig van weet laat men zich in de hulpverlening inpakken door de wolf in schaapskleren.
Inmiddels ken ik als coach honderden verhalen als deze en geef ik als ervaringswerker voorlichting aan beroepskrachten die hiermee te maken hebben.
Met mijn inzet probeer ik ook politici te bereiken. Dat is lastig: politici zijn moeilijk te bereiken. Wanneer het lukte, beloofde men van alles…maar zoals bekend is politiek ook een spel.
Ik wil naast politici ook hulpverleners en beroepskrachten familierecht bereiken. Waarom?
Eigenlijk voornamelijk voor de kinderen die in dergelijke gezinnen moeten opgroeien. Die met de welwillende ouder ongewild in een machteloze dramatische situatie moeten leven, en vaak jarenlang. Van kinderen krijg ik namelijk ook vaak een hulpvraag.
Meestal hebben deze kinderen de puberleeftijd of adolescentie bereikt. Geven aan dat hen veiligheid is ontnomen en dat zij heel hun jeugd in angst hebben moeten doorbrengen. Ze hebben zich daardoor niet goed kunnen ontwikkelen op het gebied van onderwijs en arbeid.
Er was geen veilige haven om zich volop op hun studie te storten. Ze hebben geïsoleerd moeten leven, en vriendschappen waren moeilijk. Ze hebben met hun ouder in armoede geleefd en met geweld te maken gehad.
Kinderrechten: daar wil ik de aandacht op vestigen. Hulpverleners, beroepskrachten familierecht en politici wordt wakker!
Help bovenstaande mensen door aandacht te besteden aan een gezonde geestelijke gezondheidszorg.
Haal hiaten uit wetten rondom echtscheiden en doe meer gedegen onderzoek op het gebied van persoonlijkheidsproblematieken en conflictscheidingen. Zorg dat je de kennis vergaart die nodig is.
Denk vooral aan de kinderrechten!
Voor partners/ex-partners die te maken hebben met psychisch en emotioneel geweld is herstelwerkgroep Empowered opgericht. Mensen die ondersteuning zoeken of hun verhaal kwijt willen, kunnen schrijven naar het volgende e-mailadres: [email protected]
Dank Elles Menke @ellesmenke.
Foto komt uit de collectie van Miek Koopmans.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
105 Reacties
Reageer
1 februari 2016
Ah ik krijg dejavu hier.
De angst is mij heel herkenbaar.
kan mij ook wel vinden in de argumenten van Elles.
Alhoewel de politiek overtuigen lijkt mij Lastig, immers de meesten zijn nl ook woven in schaapskleren. En degene die nu nog opportunistisch zijn zulke om draaien als een bad aan een boom Zodra de macht daar komt te liggen.
Een Lastige taak dus.
Goed gezien en een mooie blog weer.
Grts Rich
1 februari 2016
Dank je wel, WarmHart voor je reactie. Ik weet dat een hoop mensen in dit verhaal herkenning zullen vinden. Wat tevens mijn doelstelling is, om beroepskrachten uit hulpverlening en familierecht kennis en inzicht te geven in dit moeilijke onderwerp. En voor sommigen misschien wel een vernieuwende/andere kijk op hoog-conflictscheidingen te geven. Elke keer weer proberen wat ogen te openen…
12 februari 2017
Ik zit momenteel in een vechtscheiding
Ben er achter gekomen dat zij zeer narcistisch was is zij had de controle over alles wij zitten nu met schulden en met het feit dat ik mijn kind niet mag zien van haar en bij rechtzaak wil zij afdwingen dat ik hem alleen bij haar thuis mag bezoeken met natuurlijk haar familie erbij zodat het voor mij steeds zwaarder gaat worden om dit vol te houden
12 februari 2017
Dag John, zorg voor een goede advocaat. Kom voor jezelf op. Zoek op Facebook naar groepen over narcisme voor steun. Heel veel sterkte.
Mary
17 februari 2017
Ik weet niet waar ik moet beginnen, maar ik denk dat ik wel kan concluderen dat mijn ex een psychopaat is. Mijn ervaring is dat het Nederlandse recht aan de kant van dit soort mensen staat.Ik ben na vijf jaar vechten, niet alleen alles kwijt, mijn ex zadelt me ook op met een schuld. Die mag ik aan hem terugbetalen, zodat ik levenslang aan hem vastzit, tenzij ik in de schuldsanering kan. Ik heb de gezamenlijke woning met mijn kinderen moeten ontvluchten en ik zit aanvullend in de bijstand. Ik kan alleen een advocaat krijgen via een toevoeging en die lopen niet zo hard heb ik gemerkt. Mijn ex heeft tweemaal een kort geding tegen mij aangespannen en ik heb alles verloren. Het enige dat ik nog kan doen is een bodemprocedure tegen hem beginnen, maar er wordt mij nu al verteld dat ik kansloos ben. Wat is het toch ‘heerlijk’ om in een land te wonen waar een ex-vriend jou je toekomst af mag nemen, alleen maar omdat jij het lef had hem te verlaten. Dat ik geen keus had, doet blijkbaar niet ter zake.
17 februari 2017
Ongelooflijk. Geef niet op, blijf vechten. Hoop dat je steun hebt, misschien zelfs lid bent van een groep hier op Facebook. Sterkte
12 februari 2017
Hoi John, triest om te lezen zeg. Mijn dochter heeft samengewoond met een narcist en daar is een zoontje uit geboren. Ex is alleen maar bezig met alles te verzieken en mijn dochter zowel emotioneel als financieel te benadelen dus diverse hulpverleners geraadpleegd…Helaas het lijkt wel of je niet wordt gehoord, iedereen roept maar dat zoontje last heeft van hun vechtscheiding…vechtscheiding???? ze zijn in 2013 uit elkaar gegaan en alleen vader maakt er een vechtscheiding van maar wie geloofd je. Waarom wordt narcisme niet meer herkend…ze komen nu overal mee weg. Ik wens jou heel veel sterkte in deze strijd en hopelijk komt er spoedig meer rust voor jou.
12 februari 2017
Voor iedereen: zoek wat info van en over Jan Storms. Hij is deskundig op het gebied van narcisme.
12 februari 2017
Hartelijk dank voor het begrip niemand heeft dat zeggen alleen maar houd je gemak en zelf schuld omdat ik niet overal bovenop ben blijven zitten maar als de de hele dag werkt gaat dat gewoonweg niet
1 februari 2016
Zoveel dat ik herken , spijtig genoeg!!!
1 februari 2016
Met mijn verhaal hoop ik professionele beroepskrachten te bereiken, zoals ik al eerder schreef.
Maar hopende dat ‘survivors’en slachtoffers inderdaad ook een stuk (h)erkenning vinden. Mensen voelen zich vaak alleen staan, proberen hulp te vragen. Signalen af te geven. Erg genoeg als je niemand meer bereiken kan. Sterkte Rolande!
1 februari 2016
Zo fijn dat je voor de kinderen op wilt komen! Ik weet er zelf alles van, ben opgegroeid bij een narcistische moeder.
1 februari 2016
Dank je wel, Carol voor jouw reactie.
1 februari 2016
Mooi beschreven hoe het is…succes met er bekendheid aan geven!
1 februari 2016
Sacha, jij ook bedankt voor je reactie..
1 februari 2016
Duidelijk verhaal, heb zelf helaas een ex-schoonbroer mogen ervaren als narcist. De ex-man van mijn zus, alweer bijna 2,5 jaar. Dacht dat het mijn beste vriend was ook. Na de scheiding confronteerde ik hem met een lening die nog bij mijn vader liep, de vriendschap was ook gelijk voorbij. Rechtszaken moeten aanspannen om ons gelijk te krijgen en uiteindelijk wel gewonnen. In mijn boosheid heb ik de confrontatie met die gast opgezocht en heb uiteindelijk een taakstraf van 120 uur en een boete van 400 euro gekregen. Sta onder toezicht van de reclassering omdat ik een Narcist heb ontmaskerd. Ga door met je werk, ikzelf ben ook bezig met een boek …….Groet, Ron
1 februari 2016
Ron, bedankt voor je reactie en openheid. Het blijft een moeilijk materie. Het is te hopen dat er vanuit overheidswege meer aandacht komt. Er wordt wel vaker in het land van gedachten gewisseld door professionals. Het wordt wel wat vaker serieus genomen. Daarom wil ik graag mijn visie delen. Succes met je boek. Door vaker te delen, wordt er misschien wat vaker geluisterd. Het is nog een lange weg, maar ik hoop dat men het toch doet vanwege de veiligheid van kinderen.
1 februari 2016
Je verricht goed werk, ik had me levensverhaal al getypt maar dat is niet interessant voor hier.
Ik ben ook nergens mee gehoplpen omdat de instanties mn ex niet erkennen dat t een narcist is.Ik ben ook een geval die een kind is verloren ben nog in scheiding maar ze wil (moet) toch bij hem blijven.Dat is mijn straf dat ik hem verlaten heb het vreet je op helaas en verscheurd je. Gelukkig heb ik mijn 2 oudste nog wel aan mijn kant …
1 februari 2016
Fijn dat je gereageerd hebt Manuela..dat durven velen nog niet. Ik weet dat er gezinnen in scheiding te maken hebben met ouderverstoting. Dit is een moeilijk onderwerp, in de hulpverlening en familierecht. Ik wens je veel sterkte…en blijf schrijven.Ik begrijp dat het je verscheurt als je niet bij je kinder(en) kan zijn. Deze verhalen worden regelmatig aan mij geschreven. Misschien moet je eens kijken op de site van Steinhaus en de Leeuw. Googel maar eens, ik denk dat je daar wel herkenning zult vinden.
2 februari 2016
9 jaar samen gewoond met een narcist, wist eerst niet hoe men zo n persoon moest noemen, ik had er zeker een andere naam voor, hem verlaten moest een bevrijding zijn, maar de hel is dan maar begonnen, financieel en emotioneel gekraakt, 15 jaar al, en ze hebben die sukkelaar nog geloofd ook, zelfs mijn zonen heeft hij bij me weg gemanipuleerd, ik sterf al 4 jaar
2 februari 2016
Dat hoor ik vaak van mannen en vrouwen uit een dergelijke relatie, dat na de scheiding de hel is begonnen. Want HOE durft iemand zo’n beslissing te nemen. Jammer alleen dat de overheid, hulpverlening en familierecht vaak de ernst van de verhalen van ‘slachtoffers’niet serieus nemen. Zolang niemand uit die hoek actie onderneemt, zal men alleen blijven staan. Hoogstens steun ondervinden van gelijkgestemden. Vreselijk natuurlijk, de terreur ondervinden van de narcist/psychopaat, het isolement doordat de buitenwereld het niet begrijpt én de hulpverlening die faalt. Sterkte!
2 februari 2016
Bedankt, het is super dat ik mijn verhaal eens kwijt kan, maar ik voel dat het voor mij te laat is, ik bedoel daarmee dat mijn 2 zonen bijna volwassenen zijn, bijna 5 jaar is de band verbroken, of moet ik blijven hopen?
7 februari 2016
Zelfs het huis uit gaan, wat toch een normale procedure is als je volwassen bent geworden, kan door de narcistische moeder gezien worden als een vorm van verzet persoonlijk tegen haarzelf gericht. Ik krijg daardoor nog steeds klachten over mijn gedrag van familie en dat terwijl die zelf 5000 km verderop in het buitenland wonen.
3 februari 2016
Je bent niet alleen.
Ik heb ouderlijk gezag maar hoor of zie niets meer over de kinderen. Omdat ex daar geen zin in heeft, en school verboden heeft mij te informeren. Na 12 jaar (juridische) strijd en vijandigheid heb ik gekozen voor rust. Het kost je alleen maar geld en levert mega veel frustratie. De onmacht, verschrikkelijk
3 februari 2016
Ja Renee,
ik wil ook rust in mijn leven, na een 3 de rechtzaak eerst met pro Deo de laatste met een goeie advocaat is alles betekent geweest, geen toren hoge bijkomende schoolkosten meer (waar hij ze haalde, God zal het weten )
nog 1 zwaar jaar van afbetalingsregeling,
en dat allemaal uit wraak omdat ik bij hem weg ging, niet voor een partner maar voor een beter leven voor mij en mijn kinderen
1 februari 2016
Zij liegen pathologisch en zoeken medestanders en voelen zich superieur over de rug van naasten, kinderen. Zij hebben steeds iemand nodig om zich goed te voelen. De kinderen worden emotioneel gechanteerd. Ze nemen geen verantwoordelijkheid. Vluchten op het moment dat ze geconfronteerd worden. De slachtoffers van narcisten worden niet geloofd want de narcist beschikt vaak over een enorme verbaal sterke kant en een vastberadenheid die de geloofwaardigheid van de prooi te niet doet. Ze kunnen niet liefhebben want hebben geen verbinding met zich zelf. Geveinsde, geen echte ‘liefde’ om de medestander naar zich toe te halen. Leeg te zuigen. Ze behalen zelden het succes wat ze zouden willen hebben en de frustratie wordt alsmaar groter. Ze zullen uiteindelijk de ex partner het geluk niet gunnen. Ze zijn niet empatisch en kunnen over lijken gaan. Gezinnen worden daarmee verwoest, en de narcist wast zijn handen in onschuld….
2 februari 2016
En aanvullend; de Rechtspraak is te star en er wordt niet door gevraagd. De Raad van Kinderbescherming doet niet aan waarheidsvinding en gaat mee in de visie van de narcist die er in de casus die ik ken, op uit was één van de kinderen bij moeder weg te halen. De familie van de narcist, vaak nog het enige wat zij hebben worden misleid en er wordt zelfs financieel misbruik van ze gemaakt. Want op het moment dat de narcist met cijfers moet komen zijn er geen cijfers. Er wordt gefraudeerd, gemanipuleerd en de narcist werpt zich op als slachtoffer. Knuffelnarcisten die overal een podium krijgen. Advies is om ze uit je leven te bannen en dat je op eigen kracht in een weg van herstel een nieuwe weg zoekt. En die is er….!!
2 februari 2016
@fleur, je verwoordt exact hoe het zit. Het pathologische liegen en het parasiteren op de partner. Ook de column beschrijft heel treffend wat ik jaren heb meegemaakt. Ik heb nu eindelijk de stap durven nemen en ga morgen naar de advocaat om de scheiding in gang te zetten hoewel ik besef dat ik daarmee een mijnenveld betreedt. Ik ga er van uit dat het op de lange duur de rust terugbrengt in ons gezin.
2 februari 2016
@Elvira, ik wens je alle kracht en sterkte toe. Het zal uiteindelijk een bevrijding zijn. Zorg wel voor steun om je heen en zoek een advocaat die zakelijk en helder is maar ook een mensenmens is en vertel hem of haar met wat voor een persoon je te maken hebt.
2 februari 2016
Blijven vechten, nooit opgeven, je komt er sterker uit op een dag. en hopen dat loontje om zijn boontje eens komt
2 februari 2016
Elvira, bedankt voor jouw dappere schrijven. Aan het begin van een nieuw leven, beseffend dat dit niet makkelijk zal zijn. Documenteer alles. Heel belangrijk. Dingen goed bewaren.
Heel kort en zakelijk reageren in correspondentie met ex. Niet teveel emotionele dingen erbij halen.
Verder wens ik je heel veel sterkte. Zoek steun bij mensen die je vertrouwt. En probeer van de leuke momenten te genieten, en humor toe te laten in je leven. Dat maakt alles draaglijker.
2 februari 2016
Beste Fleur, ik hoop in elk geval dat mijn verhaal bijdraagt aan meer openheid op dit gebied. Het is een dagelijkse bezigheid geworden om dit onderwerp onder de aandacht te brengen. Om voorlichting te geven waar ik kan. Bedankt ook voor jouw herkenbare reactie en dat je dit hebt durven plaatsen.
2 februari 2016
En je tweede reactie: ook erg goed. Vooral innerlijke kracht zoeken en de eigen regie pakken. Maar daar gaat voor velen een hele lange weg aan vooraf. Dat heeft ook te maken met eigen angsten en onzekerheden onder ogen durven zien.
4 februari 2016
mdd een herkenbaar verhaal helaas.ze komen zo geloofwaardig over dat je als partner gaat denken dat jezelf alles fout doet. Vooral als jezelf verbaal niet sterk bent. Ik wil alle mensen die leven met een narcist een hart onder de riem steken. Blijf in jezelf geloven en durf jezelf los te maken van een narcist met professionele hulp
2 februari 2016
Dag Elles,
Helder en raak verhaal. Hoewel je het over ‘de narcist’ hebt, krijg ik het gevoel dat de persoon die je omschrijft meer/ook voldoet aan de kenmerken van psychopathie. Dat is zoals je zult weten iets anders dan narcisme. Ik denk dat enige nuancering op z’n plek is.
Ik heb 10 jaar gewerkt in de forensische psychiatrie, met daders van zeer uiteenlopende delicten en ik weet hoe bedreigend, ontwrichtend en destructief deze mensen kunnen zijn.
Het zou mooi zijn als je, naast de terechte aandacht voor de slachtoffers en de waarschuwing die je daarmee wilt geven, ook uitleg zou geven over de ontstaansgeschiedenis en functie van het narcistische gedrag (ik ben er niet voor, zelfs niet bij mensen die hele nare dingen doen, om mensen alleen te labelen met hun stoornis, dus ik ben geen voorstander van de term ‘narcist’).
Onderzoek wijst namelijk uit dat het overgrote deel van mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis zelf een getraumatiseerd verleden heeft (niet zelden omdat zij zelf ook zijn opgevoed in een onveilige omgeving, met een ouder die hetzelfde gedrag vertoonde als zij zelf nu doen).
De slachtoffers (kinderen) van nu zijn, als je de lijn doortrekt, dus de ‘daders’ van de toekomst.
De oplossing ligt dus mijns inziens niet alleen in zorg voor het slachtoffer, maar ook verdiepen in en zorg voor de dader.
2 februari 2016
Dank voor deze toevoeging Bas. Ik ben dochter van een vader met een narcistische persoonlijkheidsstoornis en herken dat zijn gedrag voor hemzelf minstens zo pijnlijk en eenzaam is als voor zijn omgeving. In mijn optiek zijn er in deze situaties alleen verliezers.
Het probleem is vaak dat zorg voor de “dader” zeer ongewenst is. Ze staan er meestal niet voor open. Hoe zie jij dit?
2 februari 2016
Janine, jouw reactie heb ik over het hoofd gezien.Bedankt voor jouw bijdrage. Ben er absoluut voor dat er ook voor ‘de dader’aandacht komt. Gewoonlijk wil ik niemand labelen overigens. Maar als men vraagt hier een blog over te schrijven ontkom je er bijna niet aan. Aan de vrouwen die we begeleiden, maken we dit ook altijd duidelijk. Bij werving voor een herstelwerkgroep labelen we niet, hebben het dan voornamelijk over psychische en emotionele mishandeling.
17 februari 2017
De narcist krijgt in therapie precies de tools aangereikt waarmee hij zijn prooi kapot kan maken.
Dat is mijn ervaring.
3 februari 2016
Ik wilde een soortgelijke reactie plaatsen, maar je bent mij voor Bas. Ook ik heb jaren in de psychiatrie gewerkt en gezien hoe destructief sommige persoonlijkheden kunnen zijn.
De term narcisme is ook niet opgenomen in de DSMV, maar met die hele diagnosticering heb ik niets mee. Plaats mensen alleen maar in een hoekje.
Ook ik zie de oplossing niet alleen in de zorg voor de slachtoffers, maar ook in de zorg voor de dader en het voorkomen van slachtoffer-dader gedrag.
Daarnaast nog als extra toevoeging, want ook ik ken persoonlijk een destructieve relatie, als slachtoffer zit de oplossing niet in je verhalen over de dader, maar over het onderzoeken van je eigen verhalen en hoe mooi zou het zijn als je medeonderzoeker kunt zijn van elkaars verhalen
3 februari 2016
Met jou reactie ben ik het eens Sheila, echter moet je de slachtoffers wel zien te bereiken. Daar schort het op dit moment wel aan.
Met een aantal collega’s begeleiden we herstelwerkgroepen, en besteden voornamelijk aandacht aan de ontwikkeling van innerlijke kracht en het weer pakken van de eigen regie. Dus ik begrijp heel goed de strekking van je verhaal.
Slachtoffers gaan ook bepaalde fases door. Beiden dader-slachtoffer denken van zich af.
Diagnostisering moet niet leidend zijn, maar ik ken situaties waar mensen er toch een bepaalde rust door vinden. Ik ben bekend met meerdere persoonlijkheidsproblematieken, en labelen kan nooit de bedoeling zijn.
Het zou mooi zijn om in een gesprek gedachten uit te wisselen, want in korte reacties is het moeilijk in gaan op elkaars denkwijze. Er is een pakket aan maatregelen nodig aan beide kanten. Even over kinderrechten..kinderen hebben nooit een keuze, worden geboren in een dergelijk gezin. Er moet voor kinderen heel veel verbeteren!!!
3 februari 2016
Diagnostisering is belangrijk en onontbeerlijk. Voor erkenning en rust, en wat steeds weer wordt gevraagd is een diagnose om überhaupt gepaste hulpverlening te krijgen. Mijn ervaring van de praktijk. Zonder diagnose binnen de classificatie van de DSM in de ambulante hulpverlening wordt er geen C.I.Z indicatie afgegeven voor een traject binnen de hulpverlening binnen de psychiatrische zorg. Dat zijn helaas de feiten. Dat staat los van stigmatiseren. Daarbij kan een behandeling doelgericht en op maat gesneden worden ingezet met juist een diagnose.
3 februari 2016
Ik heb jarenlang veel mensen behandeld vanuit destructieve relaties. Het etiket is in mijn ogen irrelevant omdat het gaat over verantwoordelijkheid oppakken om in therapie te gaan. Als is het maar een klein besef dat je eigen gedrag (dader of slachtoffer) verandering nodig heeft.
Een indicatie is geen garantie dat iemand zich wil laten behandelen.
Daarbij heb ik de ggz verlaten omdat de behandelwijze (en dan spreek ik over jaren geleden, weet niet hoe het nu is) mij niet altijd aansprak.
Natuurlijk moet er ruimte zijn voor de eigen verhalen, maar het gaat er vooral om hoe je je eigen regie kunt oppakken, hoe doe je dat? waar begin ik? hoe begrens ik? waarin saboteer ik mijzelf?
Veel van deze thematieken zijn belichaamd en zul je ook technieken moeten toepassen die rechtstreeks op het lichaam inwerken en niet alleen op de ratio is mijn ervaring. Dan is er veel mogelijk, ook al lijkt dat soms ver weg te liggen.
Hoe dan ook, voor een ieder is het mooi om aandacht te geven aan dit thema.
2 februari 2016
Dag Bas, je was benieuwd hoe mijn reactie zou zijn. Ik wil hier wel op antwoorden, ik hoop dat dit net zo duidelijk is als mijn verhaal. Als je alle literatuur erop naslaat, boeken leest en met mensen uit de hulpverlening praat, dan weet je dat de scheidslijn tussen de narcist en de psychopaat zéér dun is. Eigenlijk is er voor niemand bijna een duidelijke grens. Wat ikzelf eruit heb opgemaakt is dat een narcist naar de buitenwereld toe een zeer charmante persoonlijkheid kan hebben en niet altijd fysiek geweld gebruikt, daar waar de psychopaat meer openlijk koelbloedig is. Onder slachtoffers die uit een dergelijke relatie komen wordt in de volksmond eerder over narcisme gesproken. Verborgen narcisme komt in relaties vaker voor: de huis-tuin en keuken ‘psychopaat’zoals Jan Storms de schrijver het ook wel noemt. Hij heeft het geweldige boek ‘destructieve relaties op de schop’geschreven. Die door bijna alle slachtoffers wordt gelezen. Als ik een dergelijk verhaal schrijf, dan leest men het sneller als ik éénduidig één term gebruik. Die onder slachtoffers ook voornamelijk wordt aangehouden. En als het onder de hulpverlening niet eens duidelijk is, het verschil tussen de psychopaat of de narcist…hoe kunnen slachtoffers en de wereld om hen heen dat verschil wel weten. Onder de nederlandse bevolking denkt men bij een psychopaat aan een koelbloedige moordenaar. En niet aan een intelligente, manipulatieve narcist die een theaterspel speelt. Maar uit het zicht terroriseert. Aanstaande vrijdag ben ik bij een symposium over conflictscheiden, daar komen ook mensen uit de forensische psyhiatrie, hulpverleners, beroepskrachten uit het familierecht. Ik vind jou bijdrage een goede, om mee te nemen in de discussie. Ik ga deze zeker naar voren brengen.
2 februari 2016
Daarbij Bas wil de narcist vaak geeneens geholpen worden. Het ligt nl niet aan hun maar altijd aan anderen. Ze hebben geen geweten of bijna geen geweten ontwikkeld in hun jeugd. De kinderen hiervan hoeven geen potentiele daders te worden. Ook zij hebben ondanks hun moeilijke jeugd nog altijd zelf de keuze. Er is nl ook nog een andere ouder in beeld. Veel openheid over deze problematiek kan vele ogen openen.
2 februari 2016
Beppie, bedankt voor jouw bijdrage! Ik heb je elders al zien reageren…
7 februari 2016
Herkenbaar heb er 7 bij geweest ben nu 11 jaar weg en heb nog altijd zware problemen bedreigingen manipuleren en chantage zelfs mishandelingen zijn nog altijd aan de gang
Vraag me af ga hij me ooit gerust laten
Kan ooit normaal veilig leven hebben
Ben al vaak verhuisd en steeds vind hij me en begint van voor af aan probeer al heel lang van hem los te breken maar nu hij me zoon terug bij hem heeft is einde helemaal zoek en probeerde hij zelfs me dochter bij me weg te halen want niet zijn kind is
Hoop hier snel weg te zijn andere woonst te vinden zodat even rust heb tot hij me weer vind en dan begint het weer
Van voor af aan
2 februari 2016
Oh wat herkenbaar ik zit nu ook in zo’n scheiding merk heel erg dat ook advocaten hier weinig tot niks van weten. Gelukkig geen kinderen in het spel, maar wel zelf moeten vluchten met hond voor onze veiligheid.
2 februari 2016
Hope-faith,
Wanneer je hier nog middenin zit, wens ik je alle sterkte toe. Ik hoop dat je op een veilige plek kan verblijven. Verder kun je kijken op de site van ‘het verdwenen zelf’, mocht je ondersteuning nodig hebben door coaches of therapeuten. Zij zijn gespecialiseerd. En uiteraard veel informatie te verkrijgen, een werkboek te bestellen of aan te sluiten bij een herstelwerkgroep. Geen idee of je ermee bekend bent.
2 februari 2016
Dank jullie voor de reacties Elles en Bas. Ik herken wat je beschrijft Bas, en ik heb mijn verhaal toegankelijk willen houden maar weet wat je bedoeld. En Elles, het boek van Jan Storms is duidelijk en het begrip Narcisme is niet altijd passend maar is wel begrijpelijk voor de lezers en betrokkenen. In de casus die ik beschrijf is psychopathie ook meer aan de orde als het narcisme zelf al zijn er raakvlakken zoals bij meerdere psychiatrische aandoeningen, stoornissen.
Ik ben wel van mening dat mensen met een N.P.S zich niet zo snel laten zien binnen de psychiatrie, want zij hebben geen of amper ziekte inzicht en wijzen naar het slachtoffer waar dan vaak ook de aandacht naar gaat in het proces van hulpverlening komt. De zwakheden van de ‘narcist’zijn inmiddels geprojecteerd op het slachtoffer en zij meent dan ook dat zij hulp nodig heeft, volkomen van zichzelf vervreemd.
In de situatie die ik beschrijf zijn er ernstige ontwikkelingen waar één dochter slachtoffer is en alle geveinsde liefde opeist van de narcist die zij als kind niet heeft gehad. Hier is zelfs sprake van het Stockholm syndroom. De dochter voelt affectie voor de dader (vader) en moeder beschrijft naar de hulpverlening wat zij ziet maar vind geen platform/ gehoor haar zorgen te delen.
Het meerderjarige meisje heeft een ernstige eetstoornis (onder de 30 kilo in het najaar) en is in het najaar van 2015 ontsnapt aan de dood (zelfverwoesting)en het einde is nog niet in zicht want ze ligt wederom in het ziekenhuis na een reeks van levensbedreigende operaties.
Moeder is niet meer welkom bij haar dochter, zij die haar dochter begeleidt heeft na de scheiding, alles in het werk heeft gezet haar binnen een passend traject te krijgen en de zorg alleen voor haar heeft gedragen, met structuur en duidelijk en kracht want vader heeft zich jaren niet laten zien. De dochter heeft vader in het leven terug gehaald want zoals ze zei ‘vader verdient een taakstraf’ en gaat doen wat ik zeg. Hij eet uit haar hand en vise versa zo lijkt het.
Moeder heeft door hoe het zit en gaat niet mee in de val van haar eetstoornis en heeft haar dochter verteld dat een goede behandeling in een eetklniek/ Paaz noodzakelijk is. Moeder is geen medestander en is realistisch en spreekt haar zorgen uit die door de hulpverlening als doorgeslagen worden bestempeld. Moeder staat met beide benen op de grond en heeft zichzelf herpakt maar voelt zich een roepende in de woestijn.
Dit zijn de ernstige gevolgen, ontwrichting, verwoesting op de rand van de dood. Zonder het te dramatiseren worden de kansen voor de dochter met de dag kleiner. Niemand, heeft hier een antwoord op. De moeder wordt niet gehoord en ziet dat haar dochter in het hol van de leeuw is…de insteek van de vader moeder te straffen voor het feit dat zij zijn leven heeft afgenomen door te scheiden want zijn pijlen zijn nog steeds gericht op haar…..Destructief. En moeder…zij heeft altijd gezegd ‘één van mijn kinderen neemt hij mee’..
2 februari 2016
Zo herkenbaar en vreselijk tragisch verhaal wat je in je reactie beschrijft. Het is ongelooflijk verdrietig, dat de hulpverlening en het familierecht geen enkel inzicht en kennis bezit in dergelijke gezinsdrama’s. Deze verhalen bereiken mij regelmatig. Ben er ook voorzichtig mee om daarover uit te wijden (ook uit bescherming en veiligheid van…). Ik heb wel heel veel contact met de slachtoffers. Wat een groot probleem is dat de daders eigenlijk bijna nooit een diagnose hebben. Allereerst omdat daders zelf vinden dat ze onaantastbaar zijn en geloven dat er met hen niets aan de hand is. Dat is wel de reden dat er geen enkele hulp geboden kan worden. Komt overigens ook voor bij andere persoonlijkheidsproblematieken. Ik heb contact namelijk met meerdere groepen. Wat ik hoop is dat de politiek deze grote, tragische problematiek eens een keer serieus gaat nemen. Het is echt zeer hard nodig dat er een breed draagvlak gaat komen. Hulp voor daders en slachtoffers. dat ben ik wel met Bas eens. Vraag is echter, hoe bereik je de daders…Bas, wat is jouw idee hierover.
2 februari 2016
Elles, mocht jij nog advies hebben in deze dan hoor ik het graag. Mijn mailadres is bij jou bekend.
En Bas, wellicht heb jij ook advies gezien jou ervaringen beroepsmatig. De optie van het inzetten van een beschermende maatregel in de zin van een R.M of I.B.S zijn gezien de verscherping van deze juridische maatregelen niet realistisch daar het meisje nog steeds als wilsbekwaam wordt gezien. Ik betwijfel dat ten zeerste daar er sprake is van een schemergebied. De zelfbeoordelingszin en mogelijkheid tot zelfreflectie en ziekte-inzicht zijn duidelijk verstoord. Zij dient beschermd te worden.
2 februari 2016
Wat herkenbaar. Ik ben al een paar jaar weg bij de narcist en nog voel ik me niet vrij. Hij heeft nog spullen van mij, betaald alimentatie weer niet, en ga zo maar door, staat hierboven zo goed omschreven.
Zijn familie, (ik herken dit gedrag bij meer personen in zijn familie) was het helemaal niet met mij eens, hij ging in de slachtoffer rol, zijn vrouw had hem verlaten, enz.
Voor de kinderen is het ook heel moeilijk, de een beseft beter wat er is gebeurd dan de ander, ze hebben hun eigen ervaringen met hem gehad en hebben die nog steeds. Moeilijk blijft het steeds te horen, het is mijn vader, zover gaat hun loyaliteit.
Ik vond kracht, ben gegaan, dacht, ik heb het gehad, belande dus ook in die hel, nu al ruim 3 jaar, na 27 jaar huwelijk. Ook de hulpverlening zag/ziet niet hoe hij is.
Hoe hij is, komt er uit, steeds laat hij het zien, de ogen van zijn omgeving gaan wel een keer open. Ik probeer mijn leven weer in eigen handen te nemen, opbouwen naar…… ik zie wel, ik laat de zon weer stralen in mijn leven.
2 februari 2016
Geertru, Het is ook bizar dat je na zoveel jaar huwelijk nog meer weerstand, geweld gaat tegen komen juist omdat je kiest voor jezelf en de kinderen. Ze krijgen vaak hun leven niet meer op de rails en dat wordt jou aangerekend. Probeer de vrijheid al is die minimaal te voelen doordat je niet meer in hetzelfde huis leeft en probeer de regie terug te krijgen. Daar gaan jaren over heen van herstel. Elk stapje richting jezelf is er één. Neem die tijd en vertrouw op je eigen kracht want vergeet niet dat je juist sterk bent omdat je het zo lang hebt volgehouden in die relatie. Veerkracht heb je daarvoor nodig. Je krachten heb je niet meer nodig om je staande te houden binnen een destructieve relatie. Die energie gaat met de tijd meer naar jezelf en naar je kinderen want uitputting is een bekend verschijnsel na een dergelijke weg. Sterkte!!
3 februari 2016
Dank je, Fleur, voor je lieve bemoedigende woorden.
2 februari 2016
Geertru, herkenbaar. Zoals Fleur al aangeeft is het goed om te proberen te genieten van de kleine momenten. Zolang er geen goede hulpverlening geboden wordt is het zoeken naar de eigen innerlijke kracht. En die is er, in je verhaal komt dit ook naar voren. Met kleine stappen opbouwen. Voor allen die dit lezen, google eens ‘het verdwenen zelf’. Zij hebben therapeuten en coaches door het hele land zitten. Velen zijn er wel bekend mee, maar nog niet iedereen. Gespecialiseerd in dit onderwerp.
Fleur, bedankt voor jouw goede tips en reacties. En zal zeker je benaderen, als ik advies nodig heb. Wil je in een pb nog even je mailadres voor de zekerheid bij mij achterlaten.
Ik kan vanwege persoonlijk programma niet heel de dag onder mijn blog kijken. Met even geduld, ik kom op alle reacties terug. Lees ze allemaal.
Verder beveel ik de link van http://de-apate.nl aan. Voor velen ook herkenbaar en leerzaam voor hulpverleners/beroepskrachten familierecht.
3 februari 2016
Dank je wel voor je reactie. De beste hulp die ik heb gekregen en nog heb, is via de stichting schuld-hulp-maatje. Ik was al bij maatschappelijk werk en gemeente geweest. Daar kreeg ik geen goede hulp, moest meewerken met ex, wat er op neer kwam dat ik alles moest achterlaten. Nu heb ik hulp die goed voelt en goed doet.
2 februari 2016
Welk e-mailadres mag ik daarvoor gebruiken Elles? Voor een pb.
2 februari 2016
Doe maar even het mailadres onder het blog..dan komt het goed terecht
2 februari 2016
Menke @ellesmenke. ? Want die krijg ik terug.
2 februari 2016
[email protected] Fleur!
2 februari 2016
Een verhaal uit mijn hart gegrepen Elles. Goed en duidelijk geschreven. Uit ervaring weet ik dat de hakken vaak al in het zand gaan bij het horen van het woord narcist. Je moet het al helemaal niet gebruiken ‘tegen’ een ex-partner in een procedure bij de rechtbank. Zelfs als de persoonlijkheidsproblematiek is vastgesteld door een psycholoog, zoals bij de ex van mijn man (die zijn kinderen manipuleerde en ze nu al tien jaar bij hem weghoudt). Dit soort ‘types’ (vrouwen én mannen) zijn meestal geen doorgewinterde narcisten, maar hebben narcistische (en vaak borderline) gerelateerde eigenschappen. Jan Storms noemt dat de huis-tuin-en-keuken narcist/borderliner/psychopaat. Zolang ‘het systeem’ waaronder familierechters deze problematiek niet erkennen, moeten heel veel kinderen na een scheiding juist de ‘gezonde’ ouder missen. Dat kan onmogelijk de bedoeling zijn…
2 februari 2016
Wat de politiek moet beseffen, is dat als er geen goede maatregelen worden genomen door hulpverlening en familierecht er meervoudige problematiek ontstaat.
Nu is het zo, dat er aan symptoombestrijding wordt gedaan. Er zou een aanpak moeten zijn bij de bron. Want er vallen verschillende soorten problemen on het kopje hoog-conflictscheidingen.
Naast dat er gezinnen te maken hebben met ouderverstoting, zijn er nog vele andere problemen.
Door hiaten in de wet, met betrekking tot partner- en kinderalimentatie lopen er ook een hoop conflicten.
Vaak is het een machtsstrijd, en omdat er ruimte is in de wet kunnen partners dit ook direct als machtsmiddel gebruiken. Vaak zit er haat achter. Emotionele chantage.
Met als gevolg dat gezinnen in schuldenproblematiek terecht komen. De ene na de andere rechtzaak volgt en dit is een erge dure geschiedenis. Het is zo dat men er ook niet zomaar uit kan stappen. Vooral in deze economische crisis zijn er genoeg mensen die ook nog hun baan hebben verloren. Door zorgen hoor je vaak dat men gezondheidsproblemen krijgt door jarenlange stress. Veel verhalen hebben een zelfde soort patroon. En waar men ook aanklopt. Er worden geen verbanden gelegd, dus voor elk probleem komen in deze gezinnen vele hulpverleners van diverse instanties. Vaak werkt men langs elkaar heen, dit is een vaak gehoorde klacht.
2 februari 2016
Ik ben het geheel eens met je, maar je belicht iets niet.
De vrouw is narcistisch, krijgt door haar verhalen de kinderen toegewezen…vader ziet kinderen niet meer, eerst komen er beschuldigingen…daarna aangifte’s. …vader ziet kinderen door de verhalen van moeder helemaal niet meer dat komt mede dat vader totaal niet gehoord wordt door hulpinstanties met name jeugdzorg…waarheid wordt niet gezocht…kinderen gaan achteruit op school en haten vader ….moeder is zielig…
2 februari 2016
Ijsbrand, ik heb duidelijk in de blog geschreven dat ‘hij’ook ‘zij’kan zijn. Waarom ik dat gedaan heb. Ik heb deze blog mogen schrijven en dat moet kort. Als ik alles zou toelichten, dan kan ik beter een boek schrijven. Het kan namelijk over dit onderwerp. Een boek vol met verhalen. Er zijn zoveel verschillende situaties. Maar besef wel degelijk dat er net zoveel verdriet bij mannen voorkomt. Duidelijk benoemt ook in mijn artikel. Ben helemaal niet zo’n fan van de mannen tegen de vrouwen en vice versa. Er moet oplossingsgericht gedacht gaan worden zodat het voor alle ouders beter wordt. En ouders steunen door praktische maatregelen, zodat ze los van elkaar hun eigen regie kunnen pakken. Kinderen een normaal omgangsrecht kunnen hebben, tenzij de kinderen dat echt pertinent niet willen. Mijn gedachten is dat er beter naar kinderen geluisterd moet worden. Kinderrechten!! Die horen ten alle tijden voorop te staan. Ook al is de boodschap voor één van de ouders niet zo leuk. Respect voor het kind. Contact dient altijd wel gestimuleerd te worden. Jammer dat bij ouders som het ego belangrijker is dan het kind. Er ligt nog heel veel werk in verband met kinderrechten in Nederland. Daarom is een goede kinderombudsman van belang. We hebben een goede nu, die zich inzet voor hoog-conflictscheidingen.
2 februari 2016
Ik denk inderdaad dat de essentie ligt in het feit dat de narcistische ouder de andere ouder niet ziet als ouder maar als ex partner en daarmee niet handelt in het belang van het kind. Bij vaders en moeders die narcistisch zijn en meestal wordt er gesproken in de mannelijke vorm. Maar het is duidelijk in het blog dat het de man, de vader ook kan voorkomen. Ook jij sterkte gewenst @Ijsbrand
3 februari 2016
Een goede kinderombudsman, idd Ellis die hebben we nu of moet ik bijna zeggen hadden? Willen we hem behouden dan graag de petitie tekenen voor behoud.
En Ijsbrand, ik ben het met je eens. Een vader die te maken heeft met een vrouw met een narcistische persoonlijkheid stoornis staat vaak al met 2-0 achter. Kinderen geloven ook vaak de moeder, want als je zelfs je moeder niet kunt vertrouwen….. wie dan wel. Daarom is het zo belangrijk dat er veel meer bekent gaat worden over deze problematiek. Korte lijnen, een kindbehartiger aanstellen bij scheiding. Echt Luisteren en vooral ogen open. en kinderen, hoe klein ze ook zijn, kunnen precies uitleggen cq vertellen wat ze willen. Zet 1 team in bij een vechtscheiding, waarheidsvinding en 1 rechter. Niet jarenlange rechtszaken met iedere keer andere rechter. Meer ervaringsdeskundigen erbij betrekken.
4 februari 2016
Eens met jou Beppie..jij hebt een goede visie op de zaak. En weet je, ik hoor van mannen en van vrouwen vele pijnlijke verhalen. We moeten beseffen dat er aan beide kanten veel pijn en verlies is.
Jouw reactie is ook mijn gedachten na alle ervaring met slachtoffers.
2 februari 2016
Wat goed om hier meer aandacht en bekendheid aan te geven. Ik moet eerlijk bekennen, en mij daarmee enorm gelukkig prijzen, dat ik nog nooit met een narcist te maken heb gehad. Ik ken niemand in mijn omgeving. Ik ken alleen het woord en heb me daar nog nooit in verdiept in de betekenis daarvan. Ik las het en was stomverbaasd dat een persoon zo’n dominant karakter kan hebben. Wat vreselijk heftig om te moeten leven met een narcist.
Na het lezen van dit verhaal is het me meer duidelijk. Sowieso zijn jouw blogs altijd heel interessant Mary. Men wordt er wijzer van. Ik wens de mensen die met een narcist leven of op welke manier ook ermee te maken hebben veel sterkte en Ellen wens ik veel succes met haar inzet en bedankt voor dit verhaal en duidelijke uitleg.
2 februari 2016
Bedankt Hiltje. En niet alle hoog-conflictscheidingen hebben dezelfde achtergrond. Ik weet wel dat persoonlijkheidsproblematiek een belangrijke rol speelt. Ik heb het bij uitleg in eerste instantie over persoonlijkheidsproblematiek in relatie tot complexe scheidingen. Het komt namelijk niet alleen bij gezinnen voor waar narcisme speelt. Het komt ook vaak bij gezinnen voor, waar het nog moeilijk is elkaar te begrijpen. Het gaat te ver om dit uit te leggen in een kleine reactie.
Met mijn blog heb ik wel iets willen uitleggen..inzicht in hoe het werkt. En dat moet kort, snel en helder. Hoe de ene problematiek kan samenhangen met de andere problematiek. En wat de gevolgen zijn als je dit niet tijdig oppakt.
2 februari 2016
Als ik dit zo lees, dan ben ik opgegroeid met een narcistische moeder. En mijn opa, haar vader, was ook zo. Had er al meer over gelezen, en oa het zwijgen om hun zin te krijgen, verschrikkelijk. Of dreigen met zelfmoord.. Ik was ook een hele rustige puber, doodsbang voor ruzie als mijn moeder iets niet beviel. Maar als alles naar haar zin ging was ze supervrolijk. Ik ben nu bijna 50,en kan nu pas de angst wat loslaten. Ik hoop dan ook dat er meer aandacht voor dit probleem komt! Niet alleen mensen in een echtscheiding worden hier de dupe van!!!
3 februari 2016
Beste RN, het was zeker niet mijn bedoeling om alleen de groep mensen te belichten die te maken hebben met een hoog-conflictscheiding. Een scheiding komt tenslotte niet voor niets. Ik wilde meer naar de politiek en hulpverlening toe voorlichting geven hoe problemen samen kunnen hangen. Heb juist proberen te beschrijven dat het samenleven in een relatie met een wolf in schaapskleren tot meervoudige problematiek kan leiden. Kinderen, volwassenen in welke relatie dan ook met iemand die een dergelijke persoonlijkheidsproblematiek heeft..heeft te maken met dagelijks terreur. Het komt ook vaak voor op het werk.
Heel veel sterkte. Lees de reacties nog even terug, want ik heb hier en daar wat links op internet aanbevolen waar informatie is te vinden. Dank je wel voor je reactie!
3 februari 2016
Even een kort bericht aan mensen die reacties plaatsen en nog geen antwoord hebben gekregen: als men even niets hoort ben ik bezig met mijn dagelijkse programma. Studie, afspraken, ondersteuning enzovoort. Ik kom op alle reacties terug.
4 februari 2016
Met het risico dat ik alles en iedereen over mij heen krijg,….allereerst keur ik geen gedrag van “narcisten” goed, maar om nu de andere partner “gezond” te noemen?
Lezend en pratend met “slachtoffers” valt me op dat zij zich vaak beïnvloedbaar opstellen,
graag gezien willen worden en uiteindelijk een niet al te hoog zelfbeeld hebben.
Hoeveel groter is de kans dan dat je een narcist uitkiest als partner?
Om dan vervolgens in je kwetsbaarheden geraakt te worden,….richt je je pijlen op “daders” of probeer je kwetsbaarheden van slachtoffers te ontdekken en te versterken?
Dit kan zeker een pittigere weg zijn dan alleen naar de ander te wijzen.
Slachtofferhulp zie ik dan ook als “eerste hulp” om daarna spoedig te kijken naar wat je eigen rol hierin is geweest,….zonder jezelf hiermee weer naar beneden te halen!
Want dat is de truuk van van jezelf weg kijken.
Groet,
Harry
4 februari 2016
Harry, met alle relaties in het leven is het zo…dat we ook naar onszelf moeten kijken. In jouw reactie zit natuurlijk een waarheid. Naar binnen keren, zelfreflecteren is de juiste manier om te kijken hoe je ergens sterker uit kan komen en wat het zegt over jezelf.
Daarom zijn er herstelwerkgroepen voor ‘slachtoffers’. Het is goed om jezelf af te vragen: hoe je in een dergelijke relatie terecht bent gekomen. Je eigen angsten en onzekerheden aan te gaan. Toch is het een sluipend proces voor velen.
Als we het over partnerrelaties hebben, de narcist kiest zijn partner zorgvuldig uit…geen dominante persoonlijkheden. Vaak zijn partners van…gevoelige (hooggevoelig), zorgzame personen. Daarna ontstaat een proces van aantrekken en afstoten.
Als ik beeldspraak mag gebruiken: de vlieg die verstrikt raakt in het spinneweb.
Maar dan hebben we het alleen over de relatie tussen partners.
Laten we het eens hebben over de kinderen die in deze gezinnen worden geboren. Zij hebben hun ouders niet uitgekozen. Of je komt in dienst bij een narcistische baas, of hebt een narcistische collega.
Je verhaal gaat niet helemaal op.
Zeker niet voor kinderen.
Niemand kiest voor een dergelijke situatie, maar ben je erin terecht gekomen..dan is de confrontatie met jezelf aangaan de beste manier om eruit te komen.
Hulp zoeken. Dat is het punt juist…er is maar weinig gespecialiseerde hulp. Slachtoffers zijn eigenwaarde kwijtgeraakt in de loop van de relatie.
Als men hulp zoekt, omdat men naar een ‘gezonde’ situatie toe wil groeien..dan is deze niet voorhanden. Of men wordt niet gelooft, omdat de narcist ook hulpverleners weet te manipuleren. Feitelijk gezien: slachtoffers zijn juist heel sterk om jarenlange trauma’s te kunnen dragen. Als men eruit komt is het uiteindelijk vaak op eigen kracht.
Neemt niet weg dat er een lange route is afgelegd: vaak met verlies van eigenwaarde en het uiteindelijk weer terugvinden van innerlijke kracht en het pakken van de regie.
Het is het overleven van een trauma.
Dan wil ik speciaal een lans breken voor de kinderen van narcisten. Of liever gezegd, alle kinderen met ouders die een moeilijke persoonlijkheidsproblematiek hebben.
Het blijft namelijk altijd hun vader of moeder. En kinderen blijven toch altijd loyaal naar de ouder, tolereren heel veel. Voor hen zou het zeker van belang zijn dat de hulpverlening hen tegemoet komt, helpt, en steunt.
Daarom: vraag ik met mijn blog aandacht.
Een partner kan nog besluiten uit een relatie te stappen en een nieuw leven te beginnen. Alhoewel je door kinderen ook enigzins verbonden blijft met elkaar.
Het is niet zo simpel als het lijkt.
4 februari 2016
De meeste vrouwen, slachtoffers van narcisten die ik ken en hun weg heb gevolgd zijn juist krachtige intelligente sterke vrouwen. De narcist voelt zich sterk als hij een sterke persoon naast zich heeft want zonder haar(haar, in dit geval) kan hij niet, zo blijkt ook nadat de vrouw hem verlaat. Ze willen pronken en krijgen de aandacht met een vaak ook nog mooie sterke vrouw. Binnenshuis projecteert de narcist de zwakheden op de vrouw en hoe sterk zij ook is, deze vorm van mishandeling roept zij niet op zich af. Negeren, vernederen, onthouden van liefde en intimiteit. Zijn dat kwetsbaarheden van de vrouw? Deze vrouw is steeds weer in staat blijkt, omdat deze huwelijken/ relaties lang kunnen duren in gesprek te gaan en probleemoplossend te werk te gaan. Omdat het een sluipende killer is, tergend en vernietigend, kom je er naar lange tijd achter dat er geen wederkerigheid is. Dat er sprake is van vernietiging, van verbale en non verbale vernedering, communiceren niet mogelijk is. En de vrouw, vaak zorgzaam en moeder probeert conflicten te hanteren, zo leert ze haar kinderen ook. Zoals de dochter uitsprak in mijn casus ‘Sloeg papa mij maar, was hij maar duidelijk in wat hij mij eigenlijk duidelijk wilde maken, maar het bleef een mist, een dreiging boven mijn hoofd zonder dat hij zich uitsprak, gek werd ik er van’ Ik denk idd dat het veel complexer ligt als dat het slachtoffer haar rol dient te versterken. Het lijkt mij niet de bedoeling dat zij haar mooie pure eigenschappen moet afgeven, versterken omdat er een partner is die daar niet gezond mee om gaat. Ik denk dat het slachtoffer zich zelf moet leren wapenen tegen deze vorm van mishandeling. Dat is van een hele andere orde en al erg genoeg.
4 februari 2016
Het zijn krachtige intelligente vrouwen en mannen, die als een ‘vlieg in een spinneweb’ terecht zijn gekomen door manipulaties.
Een narcist heeft de voeding van deze vrouwen/mannen nodig, omdat zij dit zelf missen. In de loop van de relatie, wordt men leeg gezogen. Blijven vaak wel staande en daar is een ongelofelijke kracht voor nodig.
Daarnaast moeten zij ook nog eens kracht bezitten om zich staande te houden, wanneer men niet de juiste hulpverlening kunnen vinden. Isolement/bedreiging kan iedereen tenslotte breken.
Verder heeft men de kracht om hier weer bovenuit te stijgen na een lange weg. Vaak mede door steun van lotgenoten. Ik merk dat dat op dit moment, door ontbreken van de juiste hulpverlening..van héél groot belang is. De laatste stap op weg naar heling is in zichzelf kijken hoe men alle wonden weer kan genezen. En dat betekent ook naar binnen kijken. Om dit hele proces te doorlopen, daar is ontzettend veel kracht voor nodig.
4 februari 2016
@Elles, kan je helemaal volgen. Niet zelden zijn deze vrouwen uitgeput, en dan staan ze nog aan de vooravond van de weg die nog destructiever is, want dan, als de vrouw hem verlaat ontpopt de narcist zich tot een ware killer en de voorbeelden die ik zou kunnen noemen zijn afgrijselijk en inhumaan. Daarom is het zo bitter dat de Rechtspraak, de politie, de Raad etc geen antwoord heeft op deze wijze van vernietigen. De ‘narcist’ weet precies hoe hij moet ontkomen en zal zijn handen niet branden zaken zwart op wit te zetten. Als jij dat doet, is mijn ervaring, worden de mails die je verzendt geknipt en geplakt zodat je nog meer tegenwerking krijgt.
4 februari 2016
Dat bedoelde ik dus ook met mijn verhaal over mijn moeder. Niet alleen partners zijn slachtoffer, ook de kinderen!!
5 februari 2016
en toch ben ik het ook eens met Harry. Het is en blijft een complex iets. de vrouwen/mannen die met narcistische persoonlijkheid stoornissen te maken hebben of hebben gehad vertonen vaak ook een verslaving aan bevestiging en aandacht. Hebben vaak te weinig bevestiging gekregen in hun jeugd en zijn vaak te behulpzaam. spiegelen dit dan weer naar hun narcistische partner. Ja, ze zijn super intelligent en super sterk en toch….ook niet helemaal gezond.
Een ieder die hiermee te maken heeft of heeft gehad raad ik ook het boek “als hij maar gelukkig is” aan van Robin Norwood.
5 februari 2016
‘Niet helemaal gezond’
Kunnen we niet gewoon accepteren dat er mensen zijn due andere mensen geweld aan doen? Zonder nu ook de slachtoffers te noemen zoals jij beschrijft waarvan het woord ‘vaak’ overigens suggestief is.
5 februari 2016
Het is en blijft een gevoelige topic die je vanuit verschillende kanten kunt benaderen. Zo schrijft Jan Geurtz dat vrouwen die in relatie verblijven met een narcist geen slachtoffer zijn, geen aandacht of bevestiging zoeken, maar heel subtiel gemanipuleerd worden waardoor er ook heel subtiel hun eigenwaarde wordt beïnvloedt. Narcisten zijn namelijk goed in staat om de ander daarin te manipuleren.
Aan de andere kant blijft elk persoon verantwoordelijk voor zijn eigen gevoelens en om in zichzelf te signaleren wat hij of zij nu werkelijk allemaal tolereert en accepteert. Maar geloof mij, als je eenmaal in het web zit van een werkelijke narcist, is het net als een vlieg in het web en niet zo gemakkelijk om daar uit te geraken. Er speelt veel meer mee dan ‘zomaar vertrekken’.
Er is overigens een verschil tussen een werkelijke narcist of iemand die narcistische trekken vertoont. En daarin zit een groot onderscheid.
Weet je, het is altijd gemakkelijk om een oordeel te hebben, wat ook weer begrijpelijk is. Maar uiteindelijk weet je het pas als je zelf hebt ervaren wat er gebeurd in relatie met een narcist.
Een ander voorbeeld: Hoeveel mensen op werk laten zich niet door hun leidinggevende de hoek in drijven? Of onheus bejegenen. Hoeveel van deze mensen stappen op? Dan kunnen we gemakkelijk oordelen dat iemand op moet stappen, maar dat doen maar weinig mensen.
Het is dus belangrijker om te onderzoeken wat er feitelijk gebeurd en welke patronen er allemaal meespelen.
Dan zijn we medeonderzoekers van elkaar en treden we in dialoog met elkaar. Daar hebben we echt wat aan!
11 februari 2016
Beste Mary ik werk 25 jaar met vrouwen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld en herken veel in jouw verhaal.Wij herkennen wel degelijk de partners (merendeel mannen maar soms ook vrouwen) met een psychiatrische aandoening. Narcistische persoonlijkheid of iets anders. Het is een strijd tegen politie, justitie een andere hulpverlening (Raad,BJZ) om hier erkenning voor te krijgen en aan te dringen op beslissingen die zorg dragen voor de kinderen ipv rechten van vaders. Triest
11 februari 2016
Dank je wel Tanja,
Mooi dat je een reactie vanuit je werksituatie hebt geplaatst. Er zijn ook zeker wel hulpverleners/beroepskrachten die zien hoe de vork in de steel zit. Alleen is het nog geen meerderheid.
Ik ben hier wel met regelmaat zeer verbaast over. Of soms ziet men wel de persoonlijkheidsproblematiek, wat het inhoudt voor de persoon…maar hebben dan totaal geen weet wat de omgeving doormaakt.
Er is een stuk onzichtbare problematiek, het enigste wat noodzakelijk is dat men naar buiten komt met verhalen.
(oh, en schrijfster blog= Elles ..iets wat er feitelijk niet toedoet, want het gaat om de inhoud van het verhaal)
15 maart 2016
Oke. Ik ga nu ook even reageren, want ik vind het als ex van een narcist wel ontzettend vervelend hoe ‘slachtoffers’ hier afgeschilderd worden o.a. door Beppie.
Toevallig heb ik het boek waar je het over hebt Beppie hier ook in de kast staan. Het boek over relatieverslaving van Norwood. En inderdaad, ik heb dat ooit gekocht omdat ik op de foute mannen viel. Echter, al heel snel kwam ik erachter dat er ook een hoop onzin in dit boek stond. Bij mij heeft het namelijk helemaal niets te maken met mijn jeugd of de band met mijn ouders. Het hangt eerder samen met een ernstig pestverleden op de basisschool, waarin ik een beschadigd zelfbeeld heb opgelopen.
Echter… toen ik mijn ex partner leerde kennen koos ik juist voor hem omdat hij geen enkel kenmerk had van de foute man waar ik normaliter voor viel. Hij was juist een tegenpool. Heel mijn omgeving, die normaal me altijd meteen waarschuwde, hadden nu niets in de gaten. Ze vonden hem allemaal leuk. Daarmee had ik mijn waarneming voor mijn gevoel ‘getoetst’ en was het veilig.
En de relatie ging ook prima. Totdat ik zwanger raakte en gelijktijdig wat ernstige life events meemaakte (zoals diagnose kanker en een ontslag, en zat in een rolstoel wegens bekkeninstabiliteit). Daarna had ik opeens een compleet ander persoon voor me. Ik weet 200% zeker dat ik vertrokken was op het moment dat ik niet zwanger was en op de andere vlakken ook niet in die situatie verkeerde. Ik was ontzettend kwetsbaar door de situatie waarin ik verkeerde.
Wat ik daarna allemaal meegemaakt hebt, o.a. in mijn kraamweek zal ik maar voor me houden. Maar menig vrouw zit al te janken als ik het alleen maar vertel. Uiteindelijk heb ik hem de deur gewezen en ben ik nu 3 jaar allerlei slepende procedures verder.. en het stopt nooit. Mijn kind heeft daarnaast nog intensieve zorgbehoefte die ik ook nog vervul. Ik mantelzorg dus voor haar. En ik moet zelf revalideren voor mijn bekkenklachten.
En als je dan leest hoe je hier door sommige mensen weggezet wordt… Schandalig.
16 maart 2016
Hoi Meisje,
Ik ken het boek van Norwood ook, staat bij mij in de kast. Het is best wel een goed boek. Maar wat ze zegt gaat absoluut niet in alle gevallen op. Je kunt niet elk geval ophangen aan haar interpretatie. Dat gebeurd wel, maar dat is een enorme denkfout en volgens mij ook niet haar bedoeling. Generalisatie is in dit soort zaken heel verkeerd. Het is de grootste valkuil van elke hulpverlener. Vanaf de zijlijn is het altijd gemakkelijk, moet je er maar eens midden in zitten.
Bovendien roept zo’n opmerking vaak het gevoel op van: eigen schuld dikke bult. Het is ook het vergoeilijken van wat de narcist een ander aandoet. Misschien was ik naief, was ik te behulpzaam, kreeg ik te weinig bevestiging, kan allemaal waar zijn, maar geeft dat de ander het recht macht over mij uit te oefenen? Dacht het niet.
Voor de mensen die dit boek gelezen hebben, mensen zoals Beppie: denk je nu echt dat Norwood tegen haar patienten gezegd zou hebben: “Het komt eigenlijk omdat je in zekere zin verslaafd bent aan bevestiging en aandacht. Wellicht heb je te weinig bevestiging gekregen in je jeugd en je was eigenlijk ook te behulpzaam. Je spiegelde je aan je narcistische partner. Ja, je bent super intelligent en super sterk maar toch… ook niet helemaal gezond.” Dan zou ze een hele slechte hulpverlener zijn en zou ze op een ongelofelijke manier het leed dat het slachtoffer is aangedaan bagataliseren.
16 maart 2016
En als ik dit lees, voel ik me weer zo gekwetst, zo slachtoffer. Ik wil dat niet voelen, toch komt het steeds weer boven.
Van de week sprak ik iemand, gescheiden echtgenoot van oomzegster van mijn ex, hij kijkt me aan, ik vraag hoe gaat het? hij zegt, ik kan het met 1 woord zeggen. Narcisme.
Zit in de familie. Ik herken het bij meer, wordt nog heel heftig in deze familie. En ze steken hun kop in het zand.
28 maart 2016
Aan een ieder die gereageerd heeft per mail, telefonisch of onder het artikel,
De laatste weken was ik even niet bereikbaar vanwege griep, ontwikkelingen op gebied van werk en voorbereidingen vanwege een studie die ik volg.
Heb wel meegelezen. Ik wil iedereen bedanken voor zijn verhaal. Voor de openheid en het delen van pijn.
Soms kan het even duren, maar er komt altijd een reactie van mijn zijde. De laatste weken even niet.
Op het moment dat ik het blog schreef, wist ik dat er reactie zou komen. Maar het heeft me overweldigd hoeveel.
Alles wat ik doe de afgelopen jaren is onbetaald. En de vele uren die ik er in steek, doe ik naast mijn gezinsleven. Een klein gedeelte van deze uren besteed ik aan persoonlijke begeleiding, echter waar ik me voornamelijk op richt is een gedachtenomslag teweeg brengen bij professionals.
Nodig omdat er een betere hulpverlening op gang moet komen rondom de mijn beschreven onderwerpen. Dus waar kan reis ik door het land, en sluit me aan bij belangrijke bijeenkomsten of persoonlijke gesprekken met professionals. En regionaal houd ik me bezig(samen met collega’s uiteraard) met investeren in ontwikkelingen/beleid en projecten om betere en permanente hulp van de grond te tillen.
Zo..dat uiteindelijk, al is het nu nog in mm-stapjes het ook merkbaar beter gaat worden in de toekomst voor alle mensen die hiermee te maken krijgen.
In wanhoop vragen mensen mij hulp, omdat ik hier zo mee bezig ben. Ik wilde dat ik een passende oplossing voor iedereen zou kunnen bieden. Helaas heb ik nog geen mooie lange lijst met goede hulpverleners, advocaten, mediators die in deze materie hun specialisme hebben.
Dit is de reden dat ik bezig ben met bewustwording en kennisoverdracht. Alleen, als onbetaalde kracht heb ik ook maar 24 uur in een dag.
Bedankt in elk geval voor zover.
Misschien heeft een enkeling nog geen antwoord gekregen..in de komende weken heb ik hier en daar wat ruimte om te antwoorden. Ik vraag jullie begrip hiervoor..
28 maart 2016
Dank je wel voor je zinvolle bijdrage. Je hebt een zeer essentieel punt aangeroerd waar nog veel in te doen is.
21 mei 2016
Eindelijk .
Eindelijk kom ik op een site waar ik een medestrijder vind .
Ook ik probeer al een jaar lang aandacht te vragen voor hetzelfde probleem .
Ik ben van A to Z beroofd bestolen voorgelogen . gemanipuleerd ,kapot gemaakt …12 jaar lang en gelukkig geen kinderen met hem .
Zag hem wel zijn eigen zoon emotioneel mishandelen en gebruiken voor alles waar hij zelf buiten schot wilde blijven .Zijn ouders familie vrienden allemaal kwamen ze aan de beurt . Dat ik ook eens aan de beurt zou komen ? Nooit bij nagedacht . Dat de gevolgen zo traumatisch zouden zijn ? ook nooit aan gedacht . Dat ik hierdoor de rest van mijn leven een stempel zal blijven houden ? Ook nooit bij nagedacht. Dre jaar ben ik al van hem af …Heel langzaam beginnen mijn slechte dagen minder te worden en mijn goede dagen meer .
Heb nog steeds mijn momenten van verdriet verbazing en ongeloof . Die momenten heb ik nodig . Dan mag ik mijzelf als slachtoffer voelen voor heel even . Maar daarna heb ik weer kracht om te vechten . Te vechten voor erkenning voor al die personen die met alle macht proberen uit te leggen dat hulpverlening faalt op dit gebied .Heel erg .
Emotionele mishandeling valt onder het kopje huiselijk geweld . Huiselijk geweld is strafbaar in Nederland .
Dus aangifte is dan logisch .
Maar hoe bewijs je huiselijk geweld zonder blauwe plekken en bloedneuzen ?
Dat van binnen alles verscheurd uitgerukt kapot en vertrapt is is best moeilijk om te bewijzen . Hoe kan je dat uitleggen ? Geen bewijs ? Geen zaak .
Dan een crisiscentrum , die zouden het toch wel inzien ? Daar werken allemaal mensen die in de psychiatrie werken en therapeuten Dokters hulpverleners …Sorry mevrouw .Wij kunnen niets voor u doen . U heeft een beetje verdriet en ga maar lekker naar huis .Maar ik kan er niet in meneer hij heeft een ander slot op de deur gezet en bovendien ben ik bang dat hij mij echt iets aandoet . Ja dan moet u de politie bellen .
Hier is geen plek voor u . conclusie , in de auto slapen geen mobiel bij me omdat ik binnen een paar seconde bij de keel gegrepen werd en me volle kracht op straat werd gegooid .En zo ben ik er achter gekomen waar regiobinding voor staat . en dat daar een bepaalde plicht aan verbonden is .En daardoor weet ik hoe het is om opgenomen te worden omdat je op weg naar de trein rails was . En daarom weet ik nu ook in welk hokje ik de rest van mijn leven hoor .De ex dakloze ggz patient .En dus word mijn toekomst waar ik nu eindelijk wat van wil maken onmogelijk gemaakt .
Van werkende vrouw die elke dag de hond uitliet boodschapjes deed kookte huur betaalde eigen spulletjes bezat schulden had omdat ex ooit miljonair maar een aantal verslavingen had en miljonair af was dankzij de hulp van werkende vrouw zijn 120 kilo wegende lijf kon voeden .Die zichzelf het recht gaf mijn eigendom te verkopen en emotionele waardevolle spullen in de kliko te gooien ….En dit begon allemaal nadat mijn lieve rat van een ex door kreeg dat een behoorlijke som geld die ik tegoed had van een ex werkgever niet zou komen . Wel iets maar niet dat hele grote bedrag waar hij de helft van wilde .Ach schatje ik hou zoveel van jou …Krijg ik zeker wel de helft . Ja hoor je krijg alles zielig figuurtje …The day dat hij hoorde dat ik geluk zou hebben als ik een klein deel zou krijgen . Was ineens de liefde over …..Het crisiscentrum waar ik weggestuurd werd heeft trouwens wel een nota van 13000 eurootjes ingediend volgens het crisiscentrum ben ik drie maanden in behandeling geweest bij hun .Hahaha .
Werkgevers verlengde mijn contract niet omdat ze het niet prettig vonden dat mijn logeeradres meer als een uur rijden was naar mijn werk .
Mijn logeeradres was op dat moment bij iemand uit de stad waar ik vandaan kwam maar 12 jaar daarvoor had verlaten . Omdat mijn familie daar woont en ik dus verder niets meer te zoeken had in dat dorpje met hun crisiscentrum .dan maar vragen om hulp . Natuurlijk begrijp ik heel goed dat dat niet zomaar even voor je geregeld word . Nee daar moet je wel wat voor doen ..Dat heet regiobinding .Als je hier weer wilt zijn moet je die weg volgen …Verplicht .
Verplicht om aan te tonen dat je echt geen dak meer boven je hoofd hebt 10 nachten doorbrengen in een nachtopvang voor daklozen .Dat is het begin .elke dag je formulier laten tekenen om half negen in de ochtend moet je vertrekken met een plastic boterhammenzakje met vier boterhammetjes kaas .Kijk maar hoe de dag gaat lopen .Nou ben ik niet wereldvreemd en heb genoeg verslaafde en daklozen in mijn leven gezien . Op straat….Maar gek genoeg nooit tussen geleefd .Stapelbedjes met plastic matrasjes een warme maaltijd en mensen die altijd ver van mij vandaan stonden nu zo dichtbij en zo echt waren in het verslaafd zijn .Zoveel ellende zoveel trieste verdrietige momenten Zoveel knokkers maar ook zoveel niet te vertrouwen vechtpartijen en alles wat er bij hoort .Zwangere dames die zichzelf voor een shotje lieten gebruiken …teveel .
hoe in hemelsnaam kom ik hier terecht ??? Waarom ?
Na de tien dagen mag je je inschrijven bij de opvang . Daardoor kan je een uitkering aanvragen dan kan je inschrijven voor een huis maar nog seeds ben je verplicht 20 dagen van de maand te overnachten in de opvang .
Ik vond een baan en werkte sliep in de opvang werkte sliep in de opvang en verder gebeurde er niets .werd wel ondertussen door mijn ex gemeld dat mijn post de kliko in ging en hij wilde geen deurwaarders aan de deur van mij …Daar had meneer geen zin in .Uiteindelijk storten ik in vermoeidheid verdriet alles werd mij teveel en oen ben ik een aantal weekjes opgenomen om op adem te komen . Daar heb ik drie weken alleen maar gehuild geslapen gehuild geslapen …en gehuild .Na drie weken besloot de opvang voor mij een kamer te regelen in het sociaal pension . En vanaf die tijd kreeg ik eindelijk beetje bij beetje hulp en meer hulp en zag het weer een klein beetje zitten .
Afijn uiteindelijk ben ik drie jaar verder heb mijn eigen flatje Zonder ook maar nog steeds alles aan het proberen omdat ik en vele met mij dat dit alles nooit had mogen gebeuren .
De veroorzaker lacht zich kapot . Schuld kwijt .Al mijn eigendom laten verdwijnen .en ook nog eens mee weg gekomen . Not dus …Ik blijf alles maar dan ook alles zoeken om hem te laten weten wat hij aangericht heeft . Er werd tegen mij gezegd in de opvang .Als je hier uit komt ben je sterker dan ooit . ijzersterk . En dat is ook gebeurt .Zoveel kracht als nu en zo zelfverzekerd als nu zo’n vechtlust doorzettingsvermogen trots ben ik nog nooit eerder geweest . ik ga door met mijn strijd . ik ben er zelf nog niet maar dat betekend ook dat ik nog harder kan vechten als ik er wel weer helemaal ben . Ik wil en ga en kan helpen voor die die het zelf nog niet of helemaal niet of nooit kunnen .
hopelijk geeft dit stukje verhaal van mij een beetje kracht voor andere . Veel succes en wie mij nodig heeft kan mijn mailadres vragen .
21 mei 2016
Hoi Hanneke,
Wat je schrijft is zo herkenbaar. Ik heb zelf gedacht dat mij zo iets nooit zou overkomen, jammer… Maar de reactie van Elles daar sluit ik me helemaal bij aan. Ik propbeer het ook. Ben nu twee jaar van hem af, maar nog steeds is niet alles geregeld. Ik heb wel een kind van hem. Mijn dochtertje wil me niet meer zien, is helemaal in zijn macht. Gelukkig gaat het langzaam aan wel weer beter.
Ik ben blij dat je je verhaal vertelde, want zo weet ik dat ik niet de enige ben en dat er een moment komt waarop het weer steeds beter gaat. Het helpt je niet te veel in de slachtofferrol te blijven hangen, want daar kom je niet veel verder mee.
21 mei 2016
Beste Hanneke, bedankt voor je openhartige reactie…niet iedereen durft zo open te zijn. Je strijdlust lees ik uit elke zin. Een indrukwekkend verhaal. Vaak komen dit soort verhalen op mijn pad. Elke keer hoor ik het weer met verbazing aan, verbazing…omdat je elke keer weer geshockeerd bent over het feit hoe het kan dat de hulpverlening zo enorm faalt. Ook in jouw verhaal. Waardoor je in een lange weg van ellende terecht bent gekomen.
Bewondering voor je strijdlust. Mooi dat je je negatieve ervaringen omzet en inzet om een verandering teweeg te brengen.
Als ik je advies mag geven, steek geen energie meer in je ex-partner. Je wilt hem laten zien wat hij heeft aangericht. Als het een narcist is, zal hij nooit het inzicht krijgen wat hij heeft gedaan. Het ontbreekt hem namelijk aan empathische gevoelens.
Ga helemaal voor jezelf, om jouw leven tot een succes te maken. Steek al je strijdlust daarin.
Je energie steken in bewustwording bij de hulpverlening….hen voorlichten en inzicht geven. Momenteel begint men dáár zeker open voor te staan.
Dat weet ik, omdat ervaringswerk momenteel een steeds grotere rol gaat spelen binnen de GGZ.
Dank je wel voor het delen van je verhaal en succes bij alles wat doet of gaat ondernemen!
28 juli 2016
Zeker waar dat een narcist hulp nodig heeft ..zeker waar dat er dingen zijn die haar/hem zover hebben laten afglijden …Voel het toch zeker niet als de plicht van mensen die eronder te lijden hebben of hebben gehad om daar verder wat mee te moeten of te kunnen ..dat is haar/zijn aandeel als hij/zij dit ooit zelf inzien ..
28 juli 2016
Elly, een narcist kan dit zelf niet inzien. En je hebt gelijk wanneer je zegt, dat dat niet de verantwoordelijkheid is van zijn/haar kinderen, partner of ex-partner of de rest van de omgeving. Daar heb je juist goede hulpverlening voor nodig. Dat is het punt waar ik continue de aandacht op vestig. Laat de omgeving een dergelijk zware traumatische taak/weg niet dragen. Iets wat nu wel gebeurt. De narcist zal nooit erkennen dat er iets mis met hem is, hij projecteert het altijd.
Zie de uitleg van Erik Scherder. De narcist mist in de hersenen samenwerking tussen twee vitale punten. Heel begrijpbaar en goed uitgelegd. http://universiteitvannederland.nl/college/ben-je-narcistisch-als-je-graag-de-leiding-neemt/
29 juli 2016
Dat dus …Al heb ik ooit eens iemand gesproken die het wel inzag ..kon er dan ook wel respect voor opbrengen ..niet voor het veroorzaakte ..wel voor het erkennen ..Hij kon zijn verhaal pijnlijk eerlijk eigenlijk nergens kwijt ..Ook dat gaf hem een leermoment professionele hulp ja ..
2 oktober 2016
Dag,
Ik zocht op gewetenloos en kwam op deze site.
Ook ik ben met een gewetenloze wolf in schaapskleren getrouwd geweest en zit middenin het gevecht om mijn recht.
Iedereen in mijn omgeving heeft deze man om zijn vingers gewonden,familie,kerk,vrienden,hulpverlening en de rechter.
Ik ben totaal geïsoleerd,,geruïneerd,uitgekleed achter gebleven.
Deze wolf kan zijn spel zo uitmuntend spelen,zodat hij door iedereen als het slachtoffer wordt vertroeteld en gesteund.
En het slachtoffer wordt als dader de rug toegedraaid en gemeden.
Zodat de gewetenloze narcist ongestraft door koan gaan met vernietigen.
Ik voel mij opgejaagd wild en de slachter is straffeloos omdat hij voortdurend toestemming heeft voor zijn slachtpartij.
Het zou al heel erg waardevol zijn als de hulpverlening zou gaan inzien dat het slachtoffer niet geholpen is met “maar je hebt het ook zelf toegelaten”maar juist nog verder wordt afgebroken.
Ook deze man heeft kinderen tot zijn slachtoffer gemaakt in een vorig huwelijk.
Toen zijn eerste vrouw aangifte deed van sexueel geweld tegen hun kinderen werd het een sepo omdat”deze moeder uit was op wraak”
Daardoor zijn er later( omdat hij werkzaam was in het basisonderwijs)verschillende sexueel wangedrag incidenten geweest op zijn jachtterrein,de basisschool.
Maar omdat hij zo mooi praten kan heeft nog niemand anders aangifte tegen hem durven doen.
Dus voelt hij zich superieur en is op zoek naar nieuwe prooi.
Om wat ik allemaal van hem weet,en hij de controle over mij kwijt is zet hij nu alles en iedereen in om mij te vernietigen.
En niemand gelooft mijn verhaal.
Want hij is zo aardig en innemend.
Hoe durf ik zulke vreselijke dingen over hem te vertellen?
Wel,omdat ik gezien heb!
2 oktober 2016
Helaas zijn veel mensen in de politiek en hoge functies de schaap in wolfskleding. Luister maar naar een mooi audio stuk van Jan Storms https://soundcloud.com/oneheart6/jan-storms-lezing-psychopathie
2 oktober 2016
Inderdaad,erg verhelderend en tegelijk onthutsend.
Dit is precies waar ik en veel andere prooien midden in zitten.
Ook het feit wat Jan Storms aanhaalt,dat wanneer je je als prooi los maakt de destructiviteit van de psychopaat toeneem.
En doordat degene waarbij je aanklopt voor hulp plotseling doof,blind en stom zijn,kan de destructiviteit door gaan.
Dit ervaar ikzelf punt voor punt.
27 oktober 2016
Wat ik hierboven lees komt me veelal op allerlei wijzen bekend voor. OOk ik heb jaren gezeten in een narcistische relatie, waarbij hij een voorbeeldfunctie had. Waarbij hij zelf altijd zij tegen de mensen;”doe wel naar mijn woorden, niet naar mijn daden”.
Wat ik mis en waar ik steeds …nog steeds na 6 jaar nog tegenaan loop, is het missen van bescherming voor de kids.
Hij heeft gezegd, ik zal zorgen dat alle kids weggehaald worden en jij in de psychiatrie belandt.
Nu hebben we ook weer een zorgmelding gehad. Kinderen zijn inmiddels op de jongste na ouder. Jongste is bijna 12. Terwijl hij getuigde van de agressiviteit en leugen en bedrog tegen de hulpverleners zeiden ze nog waarom ga jij niet naar je vader.(geregeld was ..vanwege de vele mishandelingen die er plaats vonden, dat het op vrijwillige basis was). Nu is dit onderzoek weer bijna ten einde. Ze konden geen mishandelingen bij mij terugvinden/horen.Die er gelukkig ook niet zijn. Maar reken maar dat er weer gezocht wordt voor ingang bij iemand om weer een melding te laten doen. Hoe meer onrust hoe beter. En hij wil zijn doel bereiken.
Hulpverleners gevraagd om bescherming hiertegen, maar die halen gewoon hun schouder op. Jij moet er gewoon anders mee om gaan?
Maar als je dan vraagt hoe? want ik sta open om te leren, dan weten ze het niet. De ex manipuleert iedereen die in contact komt met ons. Hij stalkt de kinderen, die hem regelmatig blokkeren omdat ze zijn gedrag en de pijn ,vernielingen die hij heeft veroorzaakt niet willen. Maar niemand komt voor hen op.. Neem het aub mee. Er moet mogelijkheid van bescherming komen voor onze gezinnen.
groeten marit
25 november 2016
Heel bekende verhalen die ik hier lees. Mijn dochter heeft samengeleefd met een narcist en ze hebben samen een zoontje. Gelukkig heeft mijn dochter de moed kunnen opbrengen om in 2013 een einde aan de relatie te maken. Ex is inmiddels weer getrouwd maar de problemen naar mijn dochter toe blijven,zelfs zijn nieuwe vrouw doet mee aan deze problematiek. De narcist houdt zelfs geen rekening met de gevoelens van hun zoontje en dat doet het meeste pijn, hoe kan mijn dochter hem beschermen tegen zijn narcistische vader en stiefmoeder. Hulpverleners begrijpen totaal niet waar je het over hebt,en vader weet alles aardig te manipuleren met als gevolg dat mijn dochter soms voor de moeilijke ouder wordt aangezien…de omgekeerde wereld. Maar waar kunnen wij naar toe, wie helpt ons in deze strijd of moeten we het heft maar in eigen handen nemen, jullie zullen begrijpen dat de grens is bereikt.
20 december 2016
13 jaar getrouwd geweest met een ‘narcist’. De ellende na de scheiding was niet te overzien. Beide kinderen(tweeling) beurtelings jaren kwijt geweest. Een dochter woont er nog, inmiddels zijn ze 22 jaar. Deze narcist wilde niet geholpen worden, maar verklaarde mij voor gek, en politie, de scholen van de kinderen, buren en vrienden, familie, zelfs de huisarts geloofden hem.
Nu al weer 12 jaar later, nog steeds ellende. Wat hij mij aandeed als volwassene doet hij nu de inmiddels volwassen maar beschadigde dochters aan. En zijn lat-relatie werkt er keurig aan mee. Ben zelf met de teruggekomen dochter verhuisd naar een andere provincie, maar hij laat haar ook niet met rust. Voor beide kinderen werd voor degene die bij hem woont het contact met mij verboden, of dusdanig onmogelijk gemaakt dat betreffende kind het opgaf.
Nog steeds vier ik dus alle feest/verjaardagen met de helft van de tweeling. Hij heeft voor eeuwig mijn leven vergald. Ik put levensvreugde uit mijn werk en mijn nieuwe levenspartner, maar de schaduw die hij werpt verdwijnt pas als hij overlijden zal.
Erg is ook het oordeel van mensen die het niet snappen. De vechtscheiding(wat doe je je kinderen toch aan”) en de leugens die hij verzint om mij zwart te maken, worden klakkeloos geloofd. Je bent door zo n man niet alleen je gezin kwijt maar ook je eigenwaarde. Imagoschade zonder dat je er ook maar iets aan kan doen. Tot mijn werkgever en collega s aan toe had hij beïnvloed. En ondertussen leden we bittere armoe en kon ik met mijn kinderen nergens aankloppen voor hulp. Sterker, men vond het deels mijn eigen schuld, op basis van zijn verhaal. (Huisarts/maatschappelijk werk!)
Ik heb 2 jaar gedaan over de scheiding op zich heb heb hem nog geprobeerd te leren hoe hij moest koken, strijken etc. En liet toen ik een huurhuisje kreeg een vriezer vol versgekookte maaltijden achter voor hem. Bracht hem wekelijks naar een psychiater tot dat de diagnoses werden gesteld.
Het allerergste: mijn kinderen verloren hun respect voor mij en hebben mij veel onterecht kwalijk genomen. Ze kunnen het nog steeds niet bevatten. Hij is zielig en misdeeld, vind hij. Ik heb mijn leven op poten gekregen ondanks de schulden die ik meekreeg. Heb de eerste 10 jaar geen cent alimentatie gezien, en alles alleen gedaan.
Vorig jaar via deurwaarder een deel van de (basis-)alimentatie teruggekregen, want zelfs over dat bedrag heeft hij nog een schikking voor elkaar gekregen waardoor hij met minder weg kon komen.
De politie die het geestelijke zowel als het lichamelijke geweld niet geloofde, en rechtpraatte, vergeet ik ook nooit meer. Ondanks getuigenverklaringen.
Een hel!
Fijn dat hier nu aandacht voor komt. Wij drie zijn voor het leven beschadigd.
Met vriendelijke groet, Marijke
20 december 2016
Zo vreselijk herkenbaar. De narcist die zo bang is dat zijn eigen “niks-ik” “bloot komt te liggen laat geen kans onbenut zijn slachtoffer zwart te maken en te isoleren. Dat is mij ook overkomen. Op elk vlak ben ik berooid achtergebleven, samenleving, kerk, familie, instanties die steeds veroordeling over je uitspreken dat je zo’n goeie man alleen hebt gelaten. De waarheid is dat de prooi volkomen alleen staat, en de psychopaat overal welkom is met zijn zielige verhaal. Luister eens naar Jan Storms, te vinden op internet. Duidelijker kan het niet uitgelegd worden.
20 december 2016
Sterkte Tony,hier op mijn site staat ook een interview met Jan Storms.
21 december 2016
Wat verschrikkelijk heftig Marijke en wat het allerergste is, geen een hulpverlener die je begrijpt, laat staan geloofd. Heel veel sterkte.
22 december 2016
Het trieste is dat dit verhaal niet op zich zelf staat maar een steeds meer algemeen gegeven is. De dader loopt vrij rond en kan het volgende slagveld aanrichten, de prooi kan nergens terecht met haar verhaal.
Ik vergelijk mijn huwelijk met de narcist met een voortdurend bewust in coma houden.
Een coma waarin je alles om je heen hoort, ruikt en voelt,en de vreselijkste nachtmerries beleeft.
Elke keer wanneer je hoopt wakker te worden dient de narcist je weer een beetje verdovingsmiddel toe, en dool je vervolgens weer rond in het doolhof wat hij speciaal voor jou heeft aangelegd.
25 december 2016
Hai Nelly
Ja het was en is heftig. Wat ik geleerd heb er van is loslaten. Ik moest wel. Mijn dochters moesten het beurtelings zonder mij redden. De politie waar ik aangifte deed na de scheiding, van alle mishandeling tijdens dat huwelijk, maar ook van stalking en ouderverstoting,na de scheiding, heeft mijn ex opgeroepen. En na een gesprek op het bureau werd ik gebeld door de rechercheur met de mededeling dat hij de zaak liet vervallen. “Waar twee kijven hebben twee schuld, en zo kort na de scheiding is het logisch dat er over en verweer verwijten zijn.” Ik moest me niet zo druk maken en relativeren.
Want moddergooien kwam vaker voor.
De maatschappelijk werkster vond mijn verhaal zo heftig dat ze het niet kon geloven. Terwijl ik toen nog zoiets had van”er zijn toch erger dingen?”
Ik zat er midden in en was gewend geraakt aan de constante struggle, het voldoen aan al zijn behoeften en noden, en zijn gedragsproblematiek, ik wist eigenlijk op dat moment nog niet eens hoe groot de schade was bij mijzelf en kids.
Huisarts miste kennis op het gebied van persoonlijkheids stoornissen. Hij was met zijn versie van het verhaal bij haar geweest en mij afgeschilderd als iemand die wegliep voor de schulden die ik volgens hem zelf gemaakt had. En hij moest het nu maar zien te rooien in zijn eentje.
maar daar kon ik dus niets aan doen. Ik had hem immers zo goed ik kon achtergelaten en hem heel lang tijd gegund om aan het idee te wennen dat hij er na een jaar alleen voor zou komen te staan. De hapjes uit mijn eigen mond gespaard om kids en man te kunnen voeden, omdat hij schulden had gemaakt. Want met geld omgaan kon hij ook niet, en liegen kon hij als de beste. En de dokter geloofde het. Ze vroeg me wanneer ik eens ophield mijn kinderen te kwellen. Ik heb een andere huisarts moeten nemen.
Deze kerst is ook weer gezellig. Beide dochters zijn op vakantie omdat ze niet bij mij MOGEN zijn met kerst, en ze niet bij hem WILLEN zijn met kerst.
Dus vier ik de feestdagen met mijn partner en zijn kinderen. Die heel erg lief zijn,en daarmee het gemis voor mij ongewild nog groter maken dan het al is.
Drie jaar geleden brak ik mijn rug. Het zag er slecht uit en mijn partner besloot mijn ex op te bellen om te vragen of mijn dochter die nog daar woont naar haar moeder mocht komen in het ziekenhuis.
Het mocht niet. Dochter is er stiekum tussen uitgeknepen met een vriendje die autoreed om mij toch te kunnen zien. 19 jaar was ze toen. Beide dochters zijn zo angstig voor hem dat hij ze compleet in zijn macht heeft.
Nogmaals, dit zal pas stoppen als hij overlijd.
In april 2017 ben ik 13 jaar gescheiden. Hij doet alsof dit gisteren was.
Het is van groot belang dat politie en hulpverleners meer kennis krijgen van dit soort stoornissen. Ook al die deskundigen die vrouwen zoals ik verwijten dat een vechtscheiding te voorkomen is, en ouderverstoting ook. Dat dit heel erg is als je je kinderen dit aan doet. Al jaren voel ik me schuldig aan dit leed, terwijl het mijn schuld niet is. Ik vecht niet.
Mijn ex vecht, en betrekt de kinderen daarbij. Hele weekends verspilde hij met huilen en de kinderen kwellen met zijn immense verdriet. Dus krijg je het verwijt ook nog eens uit de mond van destijds jonge kinderen die geen idee hadden wat er in het echt gebeurde.
Ik ben de slechte moeder, die zelfs de kinderen het recht ontnam op een zacht verwerkingsproces t.a.v. De scheiding.
Ondertussen heb ik weinig tot geen begrip meer voor zijn ziektebeeld.
Het is een razendgoeie acteur die misbruik maakt van ons allemaal en zich bewust blijft vastbijten in het vergallen van mijn leven.