Ik word als tweederangsburger neergezet

Posted By Mary on 20 juni 2018 | 2 comments

Mijn naam is Noortje van Lith, ik ben 21 jaar oud. Op 26 december 1996 ben ik geboren, drie maanden te vroeg, hierdoor heb ik een hersenbeschadiging opgelopen.

Ten gevolge van deze beschadiging heb ik Cerebrale Parese; dit houdt in dat mijn hersenen mijn spieren verkeerd aan sturen, daardoor ben ik rolstoel gebonden.

De afgelopen tijd heeft u misschien wel van mij gehoord. Mijn brief aan premier Rutte over loondispensatie heeft veel los gemaakt in Nederland. Ook ben ik bij SBS6 en Pauw geweest om te praten over deze kwestie.

Mijn brief aan premier Rutte zorgde ervoor dat er een debat gevoerd werd over loondispensatie en door mijn tv-optreden bij Pauw, samen met Amber van de Stichting Wij Staan Op, hebben we ook de benodigde 40.000 handtekeningen kunnen binnenhalen tegen loondispensatie. Daardoor werd de kwestie besproken in de Tweede Kamer.

Ik ben bijna klaar met mijn opleiding juridisch medewerker mbo-4. In september begin ik met de opleiding hbo-rechten aan de Juridische Hogeschool in Tilburg. Na mijn studie hoop ik me verder te kunnen inzetten voor de rechten van de mens, in de breedste zin van het woord. Voor iedereen, mét of zonder beperking.

Het kabinet wil met loondispensatie meer mensen met een beperking aan een baan helpen. Het idee is goed, alleen de manier waarop is heel vervelend. Mensen met een arbeidsbeperking mogen onder het minimumloon worden betaald door de werkgever en dat kan door de gemeente aangevuld worden tot het minimumloon.

Mensen met een arbeidsbeperking worden gekeurd op arbeidsproductiviteit. Een voorbeeld: Een werknemer met een beperking die voor 40% arbeidsproductief is wordt voor 40% door een werkgever betaald, de ander 60% wordt aangevuld door de gemeente tot het minimumloon.

Wanneer iemand met een arbeidsbeperking een werkende partner of vermogen heeft, dan heeft diegene geen recht op een aanvullende uitkering. Ook hebben mensen met een beperking minder rechten als het gaat om de werkloosheidsuitkering of een arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Tevens is het zo dat mensen met een arbeidsbeperking zelf een uitkering moeten aanvragen bij de gemeente. En, doordat zij loon uit twee verschillende bronnen ontvangen, een deel van de werkgever en een deel uitkering, moet er iedere maand opnieuw berekend worden op hoeveel zij recht hebben.

Dit komt omdat de ene maand meer gewerkt kan worden dan in de andere maand. Hierdoor kunnen mensen met een beperking snel in de schulden belanden omdat een foutje in de administratie zo gemaakt is.

Loondispensatie geeft mij het gevoel dat ik waardeloos ben, waardeloos omdat ik als tweederangsburger wordt neergezet. Ik ben onzeker omdat ik niet weet of ik een werkgever ga vinden die mij als een volwaardig mens ziet. Ik ga studeren aan het hbo om de kansen op een baan te vergroten.

Het kabinet verkleint mijn kansen om als een volwaardige werknemer gezien te worden. Een werkgever kan mij altijd laten keuren op mijn arbeidsproductiviteit, hierdoor heb ik minder kans om een volwaardige werknemer te worden.

Ik heb straks mijn mbo-diploma en hopelijk na 4 jaar ook mijn hbo-diploma. Wat valt er dan te keuren, zijn ze soms bang dat mijn diploma nep is? Het enige wat ik wil is hetzelfde behandeld worden als ieder ander!

Als ik een partner heb moet ik misschien onder het minimumloon gaan werken, dan heb ik geen recht meer op een aanvulling. Ik wil juist onafhankelijk zijn waar het kan en dat zou met een normaal salaris zijn maar dit wordt afgepakt, ook een pensioen wordt mij ontnomen, ontnomen omdat ik niet voldoe aan het ideaalbeeld.

Toch weerhoudt het mij niet om te strijden tegen dit onrecht, voor een ander en voor mezelf!

Gastblog van Noortje van Lith.

Foto komt uit de collectie van Kitty van Gemert.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email