Ik weet niet of ik dit leven vol ga houden
Het was een noodzakelijke stap. Ik wilde mijn droom waarmaken, een droom die ik al mijn halve leven had en waar ik hard voor geknokt heb.
Ik was op het vwo zo’n kind dat helemaal ging voor de hoogste cijfers.
Elke dag zat ik te blokken, ik had weinig tijd voor leuke dingen. Maar ik wilde zo graag naar de universiteit.
Mijn ouders spraken hun zorgen wel eens uit, die wimpelde ik weg. Ik was super gemotiveerd om te slagen en de leuke dingen zouden later weleens komen. Het laatste jaar was zwaar, heel zwaar, maar ik slaagde.
Ik was gelukkig, nu kon ik gaan werken aan mijn droom: rechten studeren. Het vinden van een geschikte kamer was een opgave. Ik ben heel wat studentenhuizen af geweest.
Werd niet overal geaccepteerd, wilde ook niet overal wonen want de meeste studentenhuizen waren een zwijnenstal.
Net voordat het studiejaar begon vond ik een geschikte plek. Een klein studentenflatje met een paar medebewoners. Redelijk schoon en dicht bij de universiteit. En toen begon voor mij het studentenleven.
Daar heb ik mij behoorlijk op verkeken. Naast lange dagen vol saaie colleges en heel veel huiswerk, moest ik ook nog achter boodschappen aan en koken.
Dat koken leek zo leuk om te doen maar voor een klein budget en een groep mensen koken die niet alles lekker vinden, is een ware uitdaging met vaak een tegenvallend resultaat.
Ook de communicatie onderling verliep wat stroef. In het begin was ik de enige die ging koken, de anderen namen geen initiatief.
Maar ik had echt geen zin en tijd om elke avond voor meerdere mensen te koken. Dat melde ik en dat werd helaas niet gewaardeerd.
Het werd mij echt te veel en ik koos ervoor om enkel voor mezelf iets makkelijks te koken, of ik at op de universiteit. Sinds die tijd word ik genegeerd door mijn medebewoners.
Ik zit veel op mijn kamer, ben erg druk met mijn studie en heb ontdekt dat de werkelijkheid van het op kamers wonen sterk afwijkt van de realiteit.
Na lange dagen op de universiteit en het vele huiswerk (inclusief studeren), heb ik weinig tijd over om nog wat aan ontspanning te doen.
Daarnaast is de sfeer hier in huis verre van goed, even een gezellig babbeltje maken met een ander sla ik liever over. Ik voel ook dat ik niet lekker in de groep lig. Ik ben geen feestbeest en houd niet van uitgaan of in een café zitten.
Ik ben vrij serieus en nog steeds gedreven en gericht op mijn studie en ook daarmee scoor ik niet bij mijn medebewoners.
Die hebben toch meer een levensstijl van ‘lang leve de lol’, doen ’s avonds drinkspelletjes of gaan uit, en verslapen zich regelmatig. Ik weet niet eens of ze iets aan hun studie doen.
Als ik eerlijk ben voel ik me daar heel erg eenzaam. Vrijdags ben ik blij dat ik ’s avonds weer naar mijn ouderlijk huis kan gaan. Daar kan ik weer mezelf zijn en me onderdompelen in de liefde van mijn ouders.
Zondagsavonds vertrek ik weer, met weemoed en grote tegenzin, naar mijn kamer. Ik weet niet of ik dit leven zo vol ga houden. Zelfs mijn studie, waar ik jaren naar uit heb gekeken, valt vies tegen…
Dianne
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
7 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
3 november 2017
Herkenbaar, ik functioneer zelf absoluut niet in groepen en ben ook geen feesttype. Je moet je daar vast echt verschrikkelijk voelen… Kun je niet weer thuis gaan wonen en dagelijks naar de universiteit reizen? De reistijd kun je benutten om te studeren. Heb zelf ook een tijdje rechten gestudeerd, wist je dat dat ook via afstandsonderwijs kan, via de Open Universiteit, of HBO via LOI/NTI? Ik hoop dat je de juiste oplossing voor jezelf zult vinden, eentje waarbij je je prettig voelt en je die druk van anderen niet meer zo voelt. Succes ermee!
3 november 2017
Jij volgt je droom en wil graag studeren en later een fijne baan. Je voelt je anders dan anderen. Nu is ieder mens uniek. Volg je hart en ga op zoek naar gelijk gestemde zielen. Is er een mogelijkheid om vanuit het ouderlijk huis te studeren of zoek een ander woonplekje waar je je wel thuis voelt.
Het is zonde om jezelf zoveel geweld aan te moeten doen. Jij bent een uniek mens en het is waardevol om goed voor jezelf te zorgen en dan kan een ander woonplekje prettiger zijn. Bedenk voor jezelf vooral wat jij zelf wilt. Je hoeft niet aan de verwachtingen van iedereen om je heen te voldoen. Wees jezelf, gewoon omdat je mag zijn wie jij bent. Succes met je studie.
Groet Djoke
3 november 2017
Midden tussen studentenwoningen woon ik hier in een vrij luxe appartement.Vaak een zwijnenstal bij sommige studenten, maar ze zijn niet allemaal zo.Je moet als student daar wel tegen kunnen en zelf heb ik geen kinderen maar wel een petekind die lang op en neer ging reizen omdat hij geen zin had in een studentenkamer in Rotterdam.Andere neef heeft jarenlang in Delft gestudeerd en ging iedere dag terug naar huis.Zij vonden het studentenleven niet leuk, dus ik kan me het heel goed voorstellen.Die feestjes die studenten geven en kabaal maken in de zomer met tuinfeesten en bakken bier dat zie ik hier om me heen gebeuren.Dus als je daar niet gelukkiger van kan worden dan is het verstandig om lekker bij je ouders een poos nog te wonen.
3 november 2017
Ha Lieve Dianne
Ik herken me in je verhaal, zelfs ookal ligt de fase waarin jij je nu bevindt al 40 jaar achter me.
Over mijn beleving van eenzaamheid is onlangs nog een reportage gemaakt voor een regionale omroep. Ik zou je daarom willen uitnodigen om een op http://eenzaamheid.nl van coalitie erbij te kijken (Babette van Veen is daar de ambassadeur van). Ik denk dat men daar ook erg blij zal zijn met jouw verhaal. Je bent zo serieus en wat zou het fijn zijn als ook dit verhaal serieuze betekenis krijgt. Juist het feit dat jij trouw bent aan je eigen waarden en eigenschappen maakt dat je buiten de groep staat. Dat lijkt me heel erg pijnlijk. Maar tekent tegelijkertijd ook zo jouw kracht. Ondertussen plooi ik even virtueel mijn armen om je schouders en wens je het allerbeste.
3 november 2017
Er moet toch nog wel een ruimte zijn waar je kunt wonen. Je moet ook leren om met anderen samen iets te doen. Je komt dit je hele leven tegen.
Natuurlijk is het niet gewoon dat ze jou boodschappen laten doen en dat jij ook nog moet koken.
Het valt allemaal tegen. Overweeg of je het wel wilt, studie…op kamers wonen.
Bedenk lief..leven is veel meer dan studeren en een diploma halen.
Houd vooral goede moed.
3 november 2017
Mijn advies: snel een andere woonplek zoeken!
Tis toch doodzonde dat je daardoor je interresse in je droom verliest en er ook nog eens met tegenzin naar terug gaat! Dat houd je zò zeker niet vol! Sucses!
Gr Wilhelmina.
1 december 2017
Dromen kunnen helaas niet altijd uitkomen. Het helpt wel als de verwachtingen niet al te hoog zijn. Afspraken maken over wie wanneer wat doet en betaalt is ook belangrijk. In sommige studentenhuizen worden “intake-gesprekken” georganiseerd om te inventariseren of het “klikt” met de groep. Het leven kan een avontuur zijn, maar je moet wel blijven leren. Ook over je eigen verwachtingen, irritaties en dromen die wel en niet kunnen uitkomen.