Ik krijg er gewoon de zenuwen van

‘Wat denk je, Madelief is verliefd! Ja joh, al weken loopt ze te zingen en gek te doen in huis. Als ze al thuis is. Zelfs Pim kan haar dit keer niet kwaad maken. Maar ze heeft geen tijd meer voor huiswerk want ze is alleen maar bezig met die jongen…’

‘Ja ja, je zegt wel dat het leuk is voor haar maar ma, ze zit in het examenjaar! Ze moet vol aan de bak! Leren moet ze. Maar nee, mevrouw loopt met haar hoofd in de wolken of hangt bij die jongen rond…’

‘Heb je je gebit wel in? Je mompelt zo. Praat maar wat harder. Laat haar toch zeg je? Dat dacht ik niet! En zeker zakken voor haar examen. Nou, ik heb al een paar keer met haar gepraat hoor, zelfs gedreigd met van alles maar ze trekt zich er gewoon niks van aan…’

‘Tijd geven zeg je? Nou die neemt ze wel voor die jongen. Maar ma, ze moet zich concentreren op school zeg ik toch! Ze wil volgend jaar studeren, dat weet je toch? Nou, als ze zo doorgaat komt daar niets van terecht…’

‘Waar ze die jongen van kent? Nou mam, dat is een heel verhaal. Ze heeft hem in de disco ontmoet. Hij blijkt een oude klasgenoot te zijn van de basisschool. Nou ja, hij zat bij haar op school, niet in de klas. Hij is een stuk ouder dan Madelief en werkt in een snackbar…’

‘Já ma, daar is niks mis mee, in een snackbar werken. En nee, hij woont nog wel thuis. En daar is Madelief dus heel erg vaak. Ik heb hem vorige week voor het eerst ontmoet en hij zei geen stom woord! Zat maar dom voor zich uit te kijken. Mam, ik voelde me zo opgelaten met die jongen. Hij is ook niet bepaald moeders mooiste zeg! Phoe. Ik vraag me af wat ze in hem ziet…’

‘Het zal wel loslopen zeg je? Nou, ík heb er een hard hoofd in. Ik heb haar gevraagd of ze voorbehoedmiddelen gebruikt. Dat was tegen het zere been van mevrouw! Ze stond verdikkie tegen me te schreeuwen ma! Ik krijg er gewoon de zenuwen van. Ik vind die jongen een griezel en daar duikt mijn dochter mee in bed! Als het zo doorgaat zit ik aan de tabletten hoor…’

‘Mam, je moet niet zo tegen me schreeuwen! Ik versta je nu heus wel. Wat zeg je? Schreeuw ík? Nee toch, ik schreeuw niet! Ik ben, ik ben gespannen en boos op die meid, dat is het…’

‘Oh echt? Was ik op die leeftijd ook zo? Daar weet ik niets meer van. Ik moet nu echt ophangen hoor, ik spreek je snel weer. Dag mam.’