Ik heb alles gewonnen behalve de liefde van mijn kinderen
“Ik heb 5 gezinsvoogden zien komen en gaan en tientallen rechtszaken aangespannen én gewonnen. Maar mijn kinderen… zie ik al jaren niet meer.
Sinds 2010 bleef mijn ex aan de kinderen trekken en de omgangsregeling saboteren.
Ook was ze steeds bezig om hen negatief te beïnvloeden. Uiteindelijk kwam bureau Jeugdzorg in beeld en werd er een OTS uitgesproken.
In die periode escaleerde het meteen al.
De kinderen kwamen zo onder druk te staan dat ik, uit liefde voor mijn kinderen maar met enorme pijn in mijn hart, moest besluiten om ze rust te gunnen.
Als het voor mijn kinderen beter was dan wilde ik hen niet opzadelen met die verplichte weekend bezoeken aan mij. Ik deed dit in overleg met gezinsvoogd 1 van bureau Jeugdzorg.
Binnen een maand realiseerde ik mij dat dit niet de oplossing was, ik wilde mijn kinderen zo snel mogelijk zien want ik miste hen vreselijk.
Maar mijn ex en gezinsvoogd nummer 2 hielden dit tegen. Mijn oudste kind was inmiddels zo boos dat ze geen contact meer met mij wilde. Mijn jongste stuurde af en toe een appje.
De kaarten die ik naar de kinderen stuurde kwamen niet aan en uiteindelijk werd ik door mijn kinderen geblockt op WhatsApp.
Mijn leven werd langzaam een hel. Ik ben zelfs eens stiekem naar de school van mijn jongste geweest om een glimp van hem op te vangen.
Gezinsvoogd nummer 2 werd zonder reden vervangen door nummer 3.
Die was van plan om samen met een hulpverleenster te zorgen dat de omgang met mijn kinderen weer vlot getrokken werd. In die tijd sprak de rechter opnieuw een OTS uit en de ellende werd nog erger.
De beloftes van BJZ werden niet nagekomen en een paar maanden later kreeg ik te horen dat er 2 nieuwe gezinsvoogden zouden komen. Voor elk kind 1.
Helaas, er was geen goed plan van aanpak. De contacten die er waren gingen enkel over een niet-noodzakelijke cosmetische operatie van mijn oudste die toen 15 was.
Ik had nog steeds ouderlijk gezag en voogdij over de kinderen. Ik wilde geen toestemming geven voor die operatie want ik had morele bezwaren en vond de risico’s te groot. Zelfs de chirurg wilde liever niet opereren.
Mijn ex en oudste hebben zo gelogen tegen BJZ en hen onder druk gezet dat door BJZ de beslissing werd genomen om mij een schriftelijke aanwijzing te geven op straffe van een boete of lijfsdwang.
Dit wilden ze bij de rechter bewerkstelligen. Mijn jongste kind, die niet precies wist waar het over ging, wilde mij toen ook niet meer zien omdat ik zijn zus een “nood” zakelijke operatie onthield.
Uiteraard heb ik bij de rechtbank bezwaar ingediend en mijn gelijk gekregen. De rechter vond het onbegrijpelijk dat BJZ zo gehandeld had en was in zijn uitspraak hard naar BJZ.
Ik heb ervaren dat BJZ partijdig handelt, op basis van leugens, en niet aan waarheidsvinding doet. Ook het PAS-syndroom (ouderverstoting) erkennen ze niet.
Inmiddels is de OTS voorbij en heb ik een klacht ingediend bij de onafhankelijke klachtencommissie van BJZ over het handelen van BJZ. Mijn klachten zijn door deze commissie gegrond verklaard.
Dus nu, na zoveel rechtszaken en procedures, heb ik alles gewonnen behalve de liefde van mijn kinderen. Ze blijven altijd welkom bij mij, maar mijn leven moet verder, ook al doet het pijn zo zonder hen.”
Een wanhopige vader.
Foto komt uit de collectie van Jet Rood.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
7 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
2 maart 2016
Altijd als ik berichten lees over BJZ, kan ik het niet verhinderen dat een gevoel van woede mij overvalt. Ik weet nu na zo veel jaren monitoren dat regel no1 bij BJZ het onthechten van kinderen met hun ouders is.
Het gevecht tussen ouders Kent eigenlijk alleen maar verliezers.
En BJZ gaat bijna altijd als winnaar met de buit er vandoor.
Ik wens deze wanhopige vader heel veel sterkte met zijn verliest. #WarmHart
1 november 2016
Ik herken je verhaal, maar vooral de onmacht en ellende. Mijn man overkwam dit ook. Hij ziet zijn twee kinderen al tien jaar niet. In zijn zaak is zo ongeveer alles onderzocht, onder andere door de Nationale ombudsman en rechtspsycholoog Peter van Koppen. Deze laatste zei terecht over al die onderzoeken: ‘Hij (mijn man) krijgt overal gelijk, maar nog altijd ziet hij zijn kinderen niet.’ De familierechter zal het allemaal een worst wezen; als de ex geen zin heeft, krijg jij als gescheiden vader je kinderen gewoon niet meer te zien. Zo gaat dat in Nederland! Heel veel sterkte!
3 november 2016
Heel herkenbaar, gelukkig geen jeugdzorgperikelen omdat ik dat altijd afgehouden heb. Ik zie mijn kinderen bijna niet, de pijn en het gemis ken ik, Heb geen enkel vertrouwen in jeugdzorg en andere instanties. Dus sta je alleen met je rug tegen de muur. Wens je veel kracht en sterkte
24 augustus 2017
ooit hebben twee mensen beslist een gezin te stichten, bij een scheiding zijn de kinderen bijna steeds de dupe….te droevig voor woorden …..
25 augustus 2017
Heel herkenbaar.
Hele familie s worden uitgeschakeld.
Alles wat bij de vader hoort deugt opeens niet meer.
Moeders die aan vaderverstoting meewerken zouden ook eens onder de loep genomen moeten worden.
Advocaten politie jeugdzorg rechters alles werkt er aa mee.
Ik wens alle ouders die hun kinderen niet meer zien veel sterkte .
17 november 2017
Een leven zonder jouw eigen kinderen is een regelrechte hel. Meestal aangedaan door een ex partner. Ik ervaar dit nu al on geveer 12 jaar en kan er steeds slechter tegen. Ik ben nu al 70 jaar en was er altijd voor mijn kinderen. ex niet. Grote narcist
Ik hoop eh snel te zien mijn tijd dringt.
Veel sterkte.
Ik weet hoe het voelt en hoe wanhopig je bent.
17 april 2019
Een voor vele verstoten ouders, een maar al te herkenbaar verhaal. Zodra jeugdzorg in beeld komt, gaat het mis om de simpele reden dat zij achter de schermen argumenten gebruiken, die aan de voorkant bijdragen aan in volgorde oudervervreemding, ouderverstoting en uit eindelijk het ouderverstotingssyndroom. Het trieste in dit alles is dat de rechter, vaak meegaat in de adviezen van JBG en de RvdK zonder dat de kinderen door een kinderpsycholoog geëvalueerd zijn. Ze beroepen zich op hun interne ‘gedragswetenschapper’ die adviseert op basis van de verslagen die door hun eigen collega’s zijn opgesteld. Een slager die zijn eigen vlees keurt dus. Dat deze werkwijze nagenoeg altijd positief bijdraagt aan de isolering/scheiding van kinderen en verstoten ouder, ziet de rechter niet?
Zonder (lijfelijk) contact met kinderen, is het moeilijk om het tij te keren en worden zij in een leugen vastgehouden. Sommige kinderen accepteren die leugen om te overleven, anderen nemen de benen zoals bij twee van mijn kinderen het geval is. Zij wonen sinds kort bij mij. Van JBG ben ik nog niet af, maar ik hoop dat de rechter in de rechtszitting eind april JBG Gelderland en beide gezinsvoogden van onze zaak afhalen. Zij hebben in twee jaar tijd, zaken voor de kinderen alleen maar verergerd.
Wat mij geholpen heeft: Alles documenteren, opnames maken van gesprekken met JBG en mijn tijdlijn.
Ik wens jou heel veel sterkte toe en bovenal de spirit, om de rechter te laten inzien dat de gezinsvoogden gefaald hebben in het contactherstel met jouw kinderen. Het Ouderverstotingssyndroom is voor rechters aanleiding, om een kind uit huis te plaatsen teneinde het contactherstel met de verstoten ouder op gang te brengen.
Jim