Iedereen is verdacht totdat het tegendeel bewezen is
“Slingerend door de bochten, haren in de wind, rode wangen, scheuren door de straat, door t duin, over strand. Joyriding. Met z’n 4-en. Met en zonder handicap.
Een wedstrijdje. Manlief zetten we in de elektrische rolstoel, dochter in de handbewogen rolstoel, zoon in de wandelwagen en ik erachter aan op de supersnelle -van wieltjes voorziene- douchestoel. Hond in de fietskar er achter aan. Ik weet niet of t technisch uitvoerbaar zou zijn zonder brokken te maken. Ik wil t ook niet weten.
‘Mevrouw we hebben uw aanvraag voor alwéér een nieuwe rolstoel ontvangen, mag ik vragen waar u die voor nodig heeft? U heeft namelijk, volgens ons systeem, ook nóg een elektrische rolstoel, handbewogen rolstoel, douchestoel, wandelwagen én fietskar in bezit. Kan dat kloppen?’
Uhhhhhhh…
Je zou toch je schouders laten hangen en ineen zakken bij zo’n beschuldigende eerste aantijging? Of ik crimineel ben?!
Alsof ik voor m’n lol een garage en berging heb gevuld met hulpmiddelen. Alsof ik spullen ‘achter hou’ voor ze? Of ik ze doorverkoop op marktplaats?!
Of we elk weekend met ons gezin een uitje maken ermee. Of elk gezinslid (illegaal) in een van de ‘overbodige’ hulpmiddelen rondrijdt? Ik weet niet wat mevrouw de Wmo ambtenaar dacht, maar het lijkt niet best. Ik wil het ook denk ik niet weten.
Ik pak braaf de map ‘hulpmiddelen WMO en Zorgverzekeraar’ erbij en kan direct aantonen dat fietskar en douchestoel al jaar of 5 (!) niet meer in bezit zijn.
Pffff, ik voel me opgelucht. De betreffende inname-formulieren zaten zowaar grijpklaar achter het juiste tabje in mijn verplicht overgeorganiseerde zorgadministratie.
Voor ‘je weet nooit’ en ‘je moet altijd bewijs hebben dat’- gevallen zoals deze. Want je lijkt in zorgland serieus als een of andere crimineel te worden weggezet. Motto lijkt ‘iedereen is verdacht tot het tegendeel bewezen is’.
Wantrouwen in plaats van vertrouwen. De hulpvrager wordt weggezet als veeleisende lastpost. Kostenpost? Een luxe aanvraag in plaats van noodzakelijke aanvraag? Wat de WMO ambtenaar ook denkt… ik wil het ook eigenlijk niet weten.
Ik wil dat begrip én vertrouwen uitgangspunt wordt. De mens en zorgvraag centraal. Maar ja… wat ik wil, wil de WMO ambtenaar dat eigenlijk wel weten?”
Gastblog van Powermama @MarijeTweetjes.
Foto komt uit de collectie van Ingrid@Holly1707.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
2 Comments
Submit a Comment
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
22 februari 2017
Alles bewaren als bewijs, te triest voor woorden dat ’t nodig is.
Overal moet je bewijs leveren om zorg(-middelen) te krijgen.
“Schuldig tot het tegendeel bewezen is.”
Ik wens je heel veel power, Marije!
(En ons allemaal een snelle kentering van dit wanstaltige beleid)
2 april 2017
Marije,dit is inderdaad om witheet van te worden.De Gemeente moet eerst zelf zijn zaakjes op orde hebben en deskundig personeel in dienst nemen.Sinds dit soort taken bij de Gemeente rust lijkt alles fout te gaan en te triest voor woorden dat het over de rug van de hulpvrager gaat.Wens jullie heel veel sterkte en ik hoop dat het in de toekomst gaat verbeteren,ook met minder bureaucratie !