Gezin moet 2 jaar strijden voor een fatsoenlijk PGB

Geplaatst door Mary op 8 november 2017 | 3 reacties

Recentelijk kreeg ik eindelijk goed nieuws.

Een traject van 2 jaar van bezwaar- en beroepsprocedures tegen de gemeente om voldoende ondersteuning voor mijn kinderen en mijzelf te krijgen, én een toereikend PGB-budget om de passende zorg in te kunnen kopen, lijkt eindelijk te kunnen worden afgesloten.

In november 2015 tekende ik voor mezelf bezwaar aan tegen mijn WMO- indicatie. De indicatie was te laag, zowel in uren als in budget.

Dat tarief was zodanig laag dat ik mijn post-hbo geschoolde hulpverlener daar geen normaal loon van kon betalen. Ik betaalde, zolang het bezwaar liep, iedere maand een bedrag bij zodat zij toch haar loon uitbetaald kreeg.

Later moest ik ook voor mijn beide kinderen een bezwaar- en beroepstraject starten omdat ook voor hen het toegekende PGB-budget te laag was. Het budget was ontoereikend omdat het was gebaseerd op het laagst ingekochte tarief voor Zorg In Natura. En daar ging nog een korting van 20% vanaf.

Wij werden financieel gestraft omdat wij hadden gekozen voor PGB.

Dus had ik in mijn gezin 3 procedures lopen tegen de gemeente in het kader van een Persoons Gebonden Budget. In dat lange traject van bezwaar- en beroepsprocedures zijn bizarre dingen voorgevallen.

Het traject vroeg veel van mij en ons gezin en veroorzaakte veel lichamelijke en geestelijke stress. Om dit het hoofd te kunnen bieden zijn extra begeleidingsmomenten voor mij noodzakelijk geweest. Want ook ik heb mijn beperkingen. Er is niet voor niets ondersteuning aangevraagd.

Ook financieel had het consequenties. Zo moesten wij een rechtsbijstandverzekering afsluiten, een advocaat in de arm nemen en omdat ik gebruik maakte van mijn vrije advocaat keuze, ook een eigen bijdrage per zaak van 250 euro betalen.

Mijn bezwaar werd in eerste instantie gedeeltelijk toegewezen. De uren werden aangepast, het budget niet. Het Sociaal Domein moest van de bezwaarcommissie met ons in gesprek om er samen uit te komen. Dat advies legde de gemeente naast zich neer.

Buiten mij om werd een beslissing genomen die mij werd medegedeeld.

Ik legde de zaak terug bij de bezwaarcommissie, met een schriftelijke motivatie. De bezwaarcommissie zag deze motivatie gedeeltelijk als klacht. Zij diende deze in bij de klachtencommissie Sociaal Domein. Ik kreeg een bevestiging dat de klacht ontvangen was en binnen 6 weken zou worden behandeld.

Inmiddels was er ook een bezwaar-traject gestart voor mijn jongste zoon.

We besloten op dat moment om een advocaat in te schakelen. Na 8 weken had ik nog niets gehoord van de klachtencommissie en ik besloot te bellen. Het bleek dat de klacht in het systeem van de gemeente vermeld stond als “Afgehandeld middels mediation”. Onvoorstelbaar!

Een Wob verzoek (Recht op informatie van de overheid, staat in de Wet op openbaarheid van bestuur) over de tarieven bij de gemeente leverde niets op. Het bezwaar van mijn jongste zoon werd afgewezen ondanks dat we de zaak goed onderbouwd hadden.

Mijn bezwaar was dus deels afgekeurd en in december 2016 zijn we gestart met het indienen van een beroepsprocedure bij de rechtbank. In januari 2017 dienden we de zaak van mijn jongste zoon in. We zijn dan een dik jaar verder en er staan 2 rechtszaken op de rol die wachten op een datum.

In februari van dit jaar moeten we een herindicatie aanvragen voor onze oudste zoon die in mei verloopt. Ik besluit een ongewijzigde verlenging aan te vragen omdat hij in december 18 wordt en dan van de jeugdwet overgaat naar de WMO. Dat betekent een nieuwe indicatie.

De ongewijzigde verlenging wordt voor 7 maanden toegekend. Alleen is het budget met 400 euro omlaag gebracht. Als ik daarop mail dat het zo geen ongewijzigde verlenging is, schrijft de consulent dat zij gebonden is aan regels en als ik het niet eens ben ik dan maar in bezwaar moet gaan.

Dus gaan wij in bezwaar. Dat is zaak nummer 3. Omdat ik én voor mezelf én voor oudste nu zou moeten bijbetalen vragen wij via een spoedprocedure bij de rechtbank een voorlopige voorziening aan. Deze wordt toegekend door de rechtbank.

In september is er nog een hoorzitting bij de bezwaarcommissie. Met een uitspraak van de rechtbank gaan wij daarheen.

De verweerder, die namens de gemeente bij de hoorzitting aanwezig is, is een andere dan bij de rechtszaak. Deze vervanger is niet bijgepraat, zo blijkt. Zij weet niet dat er een rechtszaak geweest is en dat er een uitspraak ligt. Het wordt een pittige hoorzitting.

We wachten tot de uitspraak bekend is.

Opeens ontvang ik op 8 oktober 2 brieven. Daarin staat dat de zorgovereenkomsten van de kinderen verouderd zouden zijn, en dus ongeldig. Of ik voor 1 november even nieuwe zorgovereenkomsten wil inleveren bij de SVB. Anders komt de betaling van het PGB in gevaar, zo wordt gedreigd.

Ik vertrouw het niet en besluit de SVB te benaderen. Ik leg het verhaal uit en mail de brief. Zij hebben ook vragen en benaderen de gemeente. Ik krijg antwoord maar ben nog niet tevreden.

Dus bel ik met de vraag hoeveel zorgovereenkomsten de gemeente verwacht en wanneer. De dame van de gemeente vraagt wat ik bedoel. Ik leg uit dat er 2 zorgovereenkomsten nodig zijn voor de oudste. Een voor de jeugdwet en een voor na zijn verjaardag omdat hij dan onder de WMO valt. Daar zit 7 weken tussen.

Ik vraag of ze mij de antwoorden per mail wil sturen. De volgende dag krijg ik mail: bij nader inzien hoeven de zorgovereenkomsten voor beide kinderen toch niet vervangen te worden.

Op 18 oktober ontvang ik 2 excuusbrieven van de gemeente voor de ontstane verwarring en diezelfde middag krijg ik positief bericht.

Het bezwaar van de oudste is toegewezen en de gemeente volgt dit advies. Dat betekent eindelijk een toereikend budget. Ook geeft de gemeente aan te willen schikken in de rechtszaken van jongste en mij. Deze zaak zou 27 oktober voor de rechter komen

Mijn advocaat dient een schikkingsvoorstel in. De volgende dag geeft de gemeente aan dit voorstel zonder wijzigingen te accepteren. En dat betekent voor ons, na 2 jaar van strijd, financiële – en psychische problemen, geen rechtszaken meer, eindelijk een toereikend PGB-budget en voorlopig rust.

Gastblog van Petra de Groot

Foto komt uit de collectie van Miek Koopmans.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email