Genezen van kanker is geen wedstrijd
Hij heeft de strijd verloren, na jaren van vechten heeft zij de strijd verloren…het was een ongelijke strijd…
Bijna dagelijks lees ik dit soort zinnen in rouwadvertenties en dan vraag ik me af hoeveel mensen er jaarlijks aan kanker overlijden. Ik ken de cijfers niet maar vrees dat het er schrikbarend veel zijn.
Ongetwijfeld zullen er gelukkig ook ontzettend veel mensen zijn die genezen van kanker, met dank aan de medische wetenschap en de deskundigheid van de specialisten.
Tot zo’n 8 weken geleden was kanker een ver van mijn bed show. Dat veranderde met Pasen. Toen werd mijn vader onwel, kwam in het ziekenhuis terecht en bleek op diverse plekken in zijn gezonde en gespierde lijf kanker te hebben.
Vanaf dat moment staat mijn veilige wereld op zijn kop. En niet alleen die van mij…Niets is meer normaal. We leven bij de dag, ver vooruit plannen doen we niet meer.
En net als we denken dat het redelijk gaat, gebeurt er weer iets waardoor alles anders wordt.
Het is ook nu, nu ik een vader heb die diverse vormen van kanker heeft, dat ik boos word als ik zinnen als ‘hij heeft de strijd verloren’ lees. Het lijkt alsof al die mensen door het niet overwinnen van kanker gefaald hebben.
Maar mensen toch, zo is het in mijn ogen niet. Genezen van kanker is geen wedstrijd.
Kanker overwin je niet, het is het aanslaan van de behandeling (zoals een operatie, medicatie, bestraling, chemo of immuuntherapie) waardoor de kanker verdwijnt of waardoor er met de kanker verder te leven is.
Ik weet ook dat de ontwikkeling van kankercellen hun eigen gang gaan. Niet alles is te voorspellen, niet elke groei is tegen te houden en niet alles is te genezen.
Denk ook eens aan de mensen bij wie de kanker is teruggekomen of toch verder is gegroeid. Zij voelen zich misschien schuldig omdat ze denken dat ze mogelijk niet hard genoeg hebben gestreden. Wat moet dat zwaar voor hen zijn.
Nee, alles staat of valt met het aanslaan van de behandeling. Leg die druk niet neer bij de kankerpatiënt. Maak het niet persoonlijk, laat het geen persoonlijke strijd moeten zijn.
En dan denk ik weer aan het bijzondere interview met Cor de Kroon, gynaecologisch oncoloog bij het LUMC, Genezen van kanker is een kwestie van geluk. Hij zegt wat ik denk, en het wordt tijd dat meer mensen hierover gaan nadenken.
Tot slot wil ik nog een andere ergernis aan de orde stellen.
Er zijn door een kaartenfabrikant speciale wenskaarten op de markt gebracht met teksten voor kankerpatiënten. Zowel de teksten als de kleuren van de kaarten bezorgen mij kippenvel van boosheid.
Mijn vader schrok zich rot toen hij een paar van die kaarten ontving. Het was uiteraard goedbedoeld van de afzenders maar eerlijk als hij was zei hij dat hij die kaarten niet zo kon waarderen.
Een mooie kaart met een persoonlijk geschreven tekst wordt meer gewaardeerd. Want, een kankerpatiënt hoef je niet met de neus op kanker te drukken.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
6 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
12 juni 2017
Helemaal waar Mary,genezen van kanker is een kwestie van geluk.Mijn vader en broer zijn er ook aan overleden mijn zwager, ooms en tante’s.Maar 1 zwager is genezen .Dus je moet veel geluk hebben wil je genezen. Maar die kaarten voor mensen met kanker vind ik ook afschuwelijk en je hoeft iemand inderdaad er niet met de neus op te drukken.Het is al verdrietig genoeg en een persoonlijk geschreven kaart spreekt je logisch meer aan.De harde waarheid is dat iedereen het kan krijgen en daarmee om te kunnen gaan is een zware opgave.Maar ik vind het knap dat jij je altijd goed kan verwoorden zoals in deze blog dus ook en kracht hoop ik dat jij blijft houden om hier mee door te kunnen gaan.Ik weet dat het moeilijk is,maar ik weet ook dat jij sterk bent lieve Mary!
12 juni 2017
Lieve Mary,
Volkomen duidelijk wat je bedoelt!
Ik stuur graag kaartjes, om mensen te laten weten dat ik aan ze denk als ze ziek zijn. Of zomaar, als ik een kaartje zie en denk “Hé, past precies bij ….(persoon)”
In de gevallen die jij bedoelt, is “beterschap” niet op z’n plaats vind ik.
Maar er is zó’n scala aan kaarten dat er altijd iets te vinden is wat ik wèl passend vind en dat zijn niet de speciale “kanker-kaartjes”!
De rouwadvertenties: ik vind dat op een verbloemde manier gezegd wordt: hij/zij had kanker.
Dat zet je er toch ook niet bij als iemand hartpatiënt was?
Ik begrijp waarom mensen het zo doen, ik zou er zelf nooit voor kiezen.
Het zal dus ook nooit in mijn eigen overlijdensbericht staan.
Sterkte Mary, met alles wat er opeens op jouw en jullie pad gekomen is.
❤
Mooi geschreven blog weer! Duidelijk, helder, taboe doorbrekend.
12 juni 2017
Lieve Mary,
Helemaal mee eens, kanker is geen wedstrijd waar je om kunt strijden. Het overkomt je en het is maar net wat voor soort kanker het is en daar heb je geen invloed op. Wel op de wijze waarop je erover denkt. Ik kan me zo goed voorstellen dat jou vader die zelf mooi kan schilderen de kaarten niet kan waarderen. Wel de intentie maar niet het soort wat met goede bedoelingen wordt verstuurd.Dat krachtige heb jij duidelijk van je vader. Ik wens jullie samen als gezin, familie en vrienden een goede tijd om hem te mogen steunen, er voor hem te mogen zijn en hem goed te mogen begeleiden in dit proces van verdriet. maar jullie kennende ook de mooie momenten samen te benutten. Lieve mary, sterkte en ik denk aan je.
liefs Djoke
12 juni 2017
Laat ik beginnen met dat er meer ziektes,kwalen en gebreken op de aarde zijn dan mensen.
Waarom de ene mens een ploert is,ongezond leeft en aan alles lak heeft en op 98 jarig leeftijd zachtjes inslaapt en de ander mens, zich houd aan alle regels en een aanwinst voor
zijn omgeving is,maar wel met allerlei soms de meest vreemdsoortige en ernstige ziektes te maken krijgt.Helaas ik weet het niet en ook niet het waarom..
Mijn persoonlijke verklaring is, dat (IK) in een tussenfase ben/leef,voor mijn conceptie was ik er niet en ben mij er ook niet van bewust waar ik was.Mogelijk is dat we tijdens ons geboorte een kanskaart hebben gekregen met bv de jackpot u mag thuis komen en een met u heeft nog een tweede kans.
Hoe het ook zij, we zijn met alles wat leeft bestemd om te sterven en met het voortschrijdend
medische kennis kan met wat geluk het nog wat verlengt worden.
Maar het verdriet en zorg om een broer die ernstig lijd,is er niet minder om.
13 juni 2017
Niemand vecht als hij of zij een been breekt. Het rare is dat zelfs het KWF spreekt over de strijd tegen ksnker.
Vechten helpt niet, het is geen oorlog.
Kanker moet je in de ogen kijken….dag voor dag..ontmoeten. Hardop zeggen….ben jij daar ook weer.
Wensen dat er een dag komt dat het er niet is.
13 juni 2017
Lieve Mary ik wens je vader jou en je familie veel sterkte met de ziekte van je vader .
Ook ben het helemaal met je openhartige gevoelige blog eens .
Alles is afhankelijk van de behandelingen en of ze wel of niet aanslaan.