Geen topkok maar een flopkok
Een bekentenis: ik ben redelijk goed in de keuken behalve als het gaat om koken en bakken. Vreemd eigenlijk want mijn moeder kan fantastisch koken en mijn broer zou het als kok niet slecht doen in een restaurant. Zou het kookgen mij bewust zijn gepasseerd?
Soms kan ik zelfs voor een moment jaloers zijn als mijn broertje weer een of andere recept post op social media. Het gemak waarmee hij beschrijft hoe je even een lekkere maaltijd in elkaar draait, daar krijg ik de rillingen van. Pure angst hoor, omdat ik bijna zeker weet dat het mij niet lukt om het net zo smaakvol na te maken.
Ik zal nog een bekentenis doen: ik heb geen enkele bakblik of taartvorm in huis. Waarom zou ik ook? Ideaal toch om een taart of cake te kopen? Daar wil ik niet eens aan hoeven tippen en gegarandeerd dat ze lekker smaken.
Nee, ik leg me erbij neer. Het zit er gewoon niet in bij mij. Oh, ik ben gek op kookboeken met mooie foto’s van, zo op het oog, heerlijke gerechten. Maar ja, mannen kijken ook graag naar mooie vrouwen. Daarom willen ze er nog niet gelijk mee trouwen, toch? Zo werkt het ook bij mij. Wel kijken maar er niets mee doen. Of: wel kijken maar er niets mee wíllen doen.
Nu moet je niet denken dat ik echt een triest geval ben. Het is gewoon een feit, en ik vind het niet eens meer erg: ik ben geen topkok maar een flopkok. Het is ook niet zo dat alles mislukt wat ik maak hoor.
Het is eerder dat alles enigszins tegenvalt wat ik maak. Te gaar, te flauw, te doorbakken en dus of taai of te hard. Fijn dat er rauwkost bestaat of een lekkere pot appelmoes. Daarmee lukt het nog net om een maaltijd weg te werken. Het scheelt dat mijn jongens altijd uitgehongerd zijn, daardoor eten ze toch hun borden leeg. Beter iets in de maag dan helemaal niets, toch?
Een papje maken voor de bloemkool? Ik ben er mee gestopt. Altijd maar weer die klonten er in. Soep koken? Een blik smaakt toch net zo goed? Er zijn gelukkig een paar gerechten die ik echt smakelijk en eetbaar kan opdienen. Maar zonder hulp van pakjes en sausjes kom ik er niet. Als mensen op visite komen, wil ik van te voren weten of ze blijven eten. Dan weet ik dat er vier veilige opties zijn waarmee ik geen gezichtsverlies lijd: macaroni, spaghetti, nasi of iets uit de friteuse.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
2 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
14 april 2017
Mary, dat ben jij niet alleen ik ben ook een flopkok en heb geluk dat ik met iemand samenwoon die wel lekker kan koken.Maar als ik ooit alleen ben dan eet ik ook makkelijke dingen.Maar je verhaal is dus herkenbaar en wel met humor geschreven, ik lach al als ik het lees!
14 april 2017
Ik ben redelijk goed in de keuken zeg jij. Wat een heerlijke zin….hij gaat verder, behalve als het gast om koken en. Braden.
Mary..gezelllig in de keuken zitten dan, kopje koffie, kopje thee.
Mooi hoor.