Niet-gecontracteerde wijkzorg ligt onder vuur van zorgverzekeraars
Hallo Marijke, jij hebt een klein niet-gecontracteerde thuiszorgteam, gericht op wijkverpleging. Waarom zijn jullie niet-gecontracteerd en wat heeft dat voor gevolgen?
Ik heb ruim twee jaar geleden een aantal ZZP’ers in de zorg benaderd om te komen tot een zelfsturend thuiszorgteam.
Wij zijn dus geen organisatie noch een bemiddelingsbureau.
Wij zijn niet gecontracteerd omdat we gezien worden als ‘losse’ ZZP’ers. Derhalve vallen wij voor de verzekeraar onder de niet-gecontracteerde wijkverpleging.
De gevolgen hiervan zijn dat er per verzekeraar verschillende voorwaarden en tarieven gelden. Ook zijn wij afhankelijk van het soort polis dat onze cliënten hebben afgesloten.
Jullie werken met professioneel en gediplomeerd personeel en begeleiden en verzorgen ernstig zieke mensen, soms zelfs tot de laatste levensfase. Deze mensen zijn veelal te ziek om nog een strijd met hun zorgverzekeraar aan te gaan, toch moeten ze wel. Wil je uitleggen wat er speelt?
Het komt erop neer dat wij iedere maand de ingediende facturatie (de cliënt dient onze facturatie in bij de verzekeraar) moeten volgen en bewaken. Denk hierbij aan bellen of de facturatie binnen is bij de verzekeraar.
Is de facturatie inmiddels beland bij de juiste afdeling? Heeft de verzekeraar vragen over onze facturatie? Hoe lang gaat het duren voordat de declaratie verwerkt is? Is het bedrag inmiddels gestort aan cliënt? In dit traject gaat veel mis.
Wijkzorg is per abuis bij ziekenhuiszorg terecht gekomen. Declaraties zijn per ongeluk vier keer ingeboekt, waardoor de afdeling fraude alert is geworden door de hoogte van het bedrag. AGB-code 91 moet ineens aanvullend AGB-code 41 erbij hebben, waardoor weer een stagnatie van weken volgt en zo gaat het maar door.
Let wel, er zijn een paar verzekeraars waarvoor dit niet geldt, er is zelfs een verzekeraar die er alles aan doet om een oplossing te vinden voor de gerezen problemen.
Ons team bestaat uit gediplomeerden niveau 3,4 en 5 en één helpend niveau 2. Bij de ene verzekeraar wordt er voor de hele groep uitbetaald, bij de andere verzekeraar zijn er voor diezelfde groep restricties dan wel aanvullende eisen.
Wat voor gevolgen heeft dat voor jullie?
Dit heeft voor ons tot gevolg dat wij, vóór we een zorgvraag aannemen, ons eerst moeten vergewissen van ‘wat ons te wachten staat’.
En dus aan mij de taak deze info te bemachtigen en het liefst schriftelijk te laten bevestigen. Dat lukt soms goed maar regelmatig zit ik langdurig, lees: uren, aan de telefoon omdat men zelf niet goed op de hoogte is van de regelgeving, of niet bereikbaar is.
Recent meldde een beleidsmedewerker wijkzorg mij: “Gelukkig dat u er zelf zoveel vanaf weet, u heeft duidelijk vaker met dit bijltje gehakt.”
Tegenwoordig is de eerste vraag die wij stellen aan een cliënt niet “wat kunnen wij voor u betekenen?” maar “Bij wie bent u verzekerd?” Afschuwelijk maar waar.
Bepaalde zorgverzekeraars eisen ook dat jullie team voorzien is van een keurmerk of certificaten. Waar staan die voor? Wat is de meerwaarde daarvan? En, aan wie moet je daarvoor betalen en hoeveel?
Dat klopt, de nieuwste eis bij één verzekeraar is nu weer het Kiwakeurmerk. Dat keurmerk bestaat uit het aanleveren van een aantal ‘bewijsstukken’. Denk daarbij aan een betalingsbewijs van de beroepsaansprakelijkheidsverzekering, de AGB-code, de BIG-registratie, de VOG enzovoort.
Daarnaast moeten wij een enquête laten invullen door drie cliënten die verzorgd worden door betreffende verpleegkundige of verzorgende.
Dat is een zinloze actie want cliënten die zorg ontvangen zullen nooit op deze wijze negatieve ervaringen over die verpleegkundige/verzorgende delen. Daarvoor zijn er juist de onafhankelijke klachtencommissies in het leven geroepen.
Na betaling van 110 euro (per persoon ieder jaar te voldoen aan het Kiwakeurmerk instituut) ontvangt men een pasje met een nummer. De cliënt zou dit nummer dan in kunnen voeren en te zien krijgen dat het om een gekwalificeerde zorgverlener gaat.
Echter, de opleiding van de verpleegkundig/verzorgende staat garant voor hun bevoegdheden en zij vallen onder de inspectie voor de volksgezondheid. Dit, en alleen dit, is van belang.
Bevoegdheid en bekwaamheid blijkt uit de door hen gevolgde opleiding en het behaalde diploma. Daarnaast houdt een goed team zichzelf bijgeschoold. Dat spreekt voor zich.
Nb: Drie van onze verpleegkundigen werken in deeltijd in het ziekenhuis, daarnaast is er binnen de groep ook nog een GP (General Practitioner, niveau 5) waardoor er optimale kwaliteit in huis is.
Het Kiwakeurmerk voegt naar onze mening niets toe. Bij calamiteiten kan de cliënt een klacht indienen bij de inspectie, of het onafhankelijke klachtenorgaan Solopartners waarvan het hele team lid is.
De vijf teamleden die het keurmerk al hadden, merken op dat er nog nooit door een cliënt gebruik is gemaakt van screening via het Kiwaregister. Het is dus pure overbodige geldklopperij.
Als je als zorgverzekeraar controle wil uitoefenen op geleverde zorg, zijn er andere wegen die een beter resultaat opleveren. Vraag steekproefsgewijs gewoon aan de cliënten zelf hoe zij de zorg ervaren, en ga daar vervolgens van uit. Geef het vertrouwen aan de beroepsgroep en zet hen niet weg als fraudeurs die je vooral moet controleren.
Het lijkt erop dat de zorgverzekeraars jullie het werken niet makkelijk maken. Het komt zelfs voor dat jullie genoodzaakt zijn om onder het gangbare tarief te werken omdat een zorgverzekeraar niet meer wil vergoeden. Is dit zo vol te houden?
Het wordt ons zeker niet gemakkelijk gemaakt. De onzekerheid, iedere maand weer, of het team wel uitbetaald gaat worden, levert enorm veel stress op. Deze vrouwen en mannen zijn kostwinnaar en hebben dit geld gewoon nodig.
Bij cliënten met een budgetpolis werken we inderdaad voor een laagtarief, omdat de verzekeraar slechts 65 tot 75% van het uurtarief vergoedt.
Bij cliënten met een restitutiepolis wordt het tarief wel volledig vergoed, en dus is het een kwestie van middelen óf bij een budgetpolis de cliënt zelf het verschil bij laten betalen.
Wij waren werkelijk ontdaan toen recent een kopstuk van het Zilveren Kruis in een artikel in Zorgvisie de niet-gecontracteerde wijkzorg in een zeer negatief daglicht zette.
In het artikel wordt gesteld dat niet-gecontracteerde aanbieders significant meer uren declareren dan de gecontracteerde zorgaanbieders. Tevens wordt het feit dat de niet-gecontracteerde zorgaanbieders zelf het tariefverschil bijbetalen als zeer verdacht omschreven.
Dat dit alles te maken heeft met de diverse polisvoorwaarden van de zorgverzekeraars (zie hierboven) wordt echter niet vermeld! Een hele groep integere zorgers wordt hier onderuitgehaald.
In De zorgverzekeraars moeten zich schamen, liet jij weten dat de genoemde verzekeraars bezig zijn met een ontmoedigingsbeleid om kleine thuiszorgorganisaties voort te laten bestaan. Waarom denk jij dat dat zo is?
Wij zijn ervan overtuigd dat de zorgverzekeraars af willen van de niet-gecontracteerde wijkzorg. De cliënt wordt gewaarschuwd voor deze zorg in de polisvoorwaarden: “Let op, voor deze zorg moet u zelf gaan bijbetalen.” Men wil dat verzekerden zorg afnemen bij de grote, gecontracteerde aanbieders.
Begrijp me goed, ook daar werken goede deskundige collega’s maar een kleine club heeft grote voordelen in specifieke zorgsituaties. Ook wij begrijpen dat het kaf van het koren gescheiden moet worden. Maar het koren moet blijven.
Daar waar wij als kleine club in specifieke zorgsituaties tot meer zorg op maat in staat zijn, zouden wij zonder problemen moeten kunnen aanhaken. Dat is waar wij naar streven en voor blijven strijden.
Bedankt Marijke, @mbbcareconsult voor dit gesprek.
Foto komt uit de collectie van André Brockbernd.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
