Een uitvaart is niet voor iedereen
Ik moest denken aan een verwend kind.
Zo eentje dat krijsend en met een rood aangelopen gezicht op de vloer van een supermarkt ligt te trappelen omdat ze haar favoriete snoepjes nu eens niet mag meenemen van haar moeder.
De column van Phaedra riep bij mij vooral 1 vraag op: “Hoe invoelend ben jij eigenlijk Phaedra?”
Ze heeft het over Marie, een vriendin van haar ouders, die ze met kerst altijd uitnodigde bij haar aan de dis, en nu stervende blijkt te zijn. Iets wat ze via een vriendin van Marie te horen kreeg. Phaedra is diep teleurgesteld dat Marie het niet aan kan om haar nu nog te zien, om afscheid te nemen.
Ze snapt het niet. Als er een paar dagen later een rouwkaart op de deurmat valt, waarin staat dat de uitvaart van Marie in besloten kring plaats zal vinden, vindt zij dat het afscheid van iedereen moet zijn.
Phaedra heeft geen moment stil gestaan bij de wens van ‘haar vriendin’ dat ze op haar stervensbed niemand wilde zien. Phaedra wilde haar wel zien, dus dat had moeten gebeuren…
Raar toch hoe egoïstisch sommige mensen zich kunnen opstellen als er iemand uit hun naaste omgeving op sterven ligt. Net als de (al dan niet uitgesproken) verwachtingen die anderen hebben als het over de uitvaart gaat.
Een uitvaart wordt meestal geregeld door de direct nabestaanden, vaak de partner en of kinderen van de overledene. En die doen maar niet zo wat. Die houden rekening met de laatste wensen van de overledene en zijn zorgvuldig in hun keuzes rondom de uitvaart.
Dat bepaalde keuzes niet altijd in goede aarde vallen bij anderen, het zij zo. Dat bepaalde mensen niet worden uitgenodigd voor een uitvaart, hoewel er een band was met diegene, zal geaccepteerd moeten worden.
Phaedra zag haar Marie blijkbaar enkel bij de kerstdis. Het feit dat zij niet wist dat Marie ziek was, zegt iets over hun vriendschap. Beweren dat een uitvaart voor iedereen moet zijn is zo kortzichtig en komt voort uit eigen frustratie.
Je kan wel alles vinden en beweren maar houd toch eerst en vooral rekening met de wensen van de overledene. Een uitvaart is zeer persoonlijk, dat zal je als buitenstaander ook moeten respecteren. Dat het niet past bij jouw verwachtingen en wensen, het is niet anders.
In ieder geval geeft het stof tot nadenken. Misschien is het zelfs een goed idee om je eigen uitvaartwensen bespreekbaar te maken met je naasten en nu al op papier te zetten, en elk jaar opnieuw te bekijken en eventueel bij te stellen. Ik heb de mijne al vastgelegd en besproken met mijn mannen en van hen weet ik ze ook.
Foto komt uit de collectie van Monique Paulina Jouvenaar-van Eerden.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
2 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
2 augustus 2017
Wat goed geschreven Mary,ik heb de column van Phaedra op 29 juli j.l. ook gelezen en dacht hetzelfde.Erg egoïstisch en erg kortzichtig van haar om te denken dat iedereen zo’n uitvaart wil zoals zij wenst.Het is zoiets persoonlijks dat eigen naasten de wens respecteren van degene die overleden is en het zo ook regelen.Ik heb in naaste familie dit ook zien gebeuren en heb het lak aan mensen die veel commentaar daarop geven.Persoonlijk zijn ook nog de hoge kosten die eraan verbonden zijn en die niet iedereen zomaar uit de mouw kan schudden.Maar de wens van de overledenen en hun naasten moeten we altijd respecteren.Ik heb wel een uitvaartverzekering en mijn wensenlijstje moet ik nog invullen, maar mijn naaste weet ook wat ik wil en die weet ook dat ik niet voor veel opsmuk ben.Respecteer dat dan ook!
2 augustus 2017
Iedere uitvaart is in mijn ogen iets intiems en persoonlijk en men moet met de wensen van de geliefde die ons verlaten heeft rekening houden….Al het andere heeft geen belang, wie dit niet kan of wil aanvaarden mag zich geen vriend noemen ….