Een brief uit de bajes

Geplaatst door Mary op 14 januari 2015 | 7 reacties

Lieve mama,

Gooi mijn brief nu niet meteen weg mama! Lees het nu eerst voordat je boos wordt! Ik ben hier zo eenzaam, ik heb geen vrienden hier. Ik krijg ook nooit bezoek.

Ik zou je graag willen zien. Kom alsjeblieft een keertje hier. Ik weet dat je boos bent want ik heb iets vreselijks gedaan.

Maar ik ben toch je enigste zoon? Als je komt kan ik met je praten. Ik wil het in deze brief wel uitleggen maar dan moet je wel lezen! Mama toe ik mis je.

Weet je waarom ik het heb gedaan? Waarom ik Louise moest doden? Nee hè, dat weet je niet. Wat ik je nu ga vertellen geloof je denk ik niet eens. Maar toch is het zo.

Ik was 16 toen ik uit huis vluchtte. Elke dag hadden jij en ik ruzie. Elke dag was je in de middag al bezopen. Weet je dat nog of ben je dat vergeten? En als je bezopen was schold je me voor alles uit. Ik moest altijd jouw kots opruimen en alle flessen weggooien. Ik kon het niet meer aan en ging bij vrienden wonen.

Via een vriend ging ik in een club werken. Je weet wel, zo’n club waar mensen voor seks komen. Eerst vond ik dat wel oké, later niet meer. Op een dag kwam daar Louise. Wij kregen kontakt en zij vroeg mij of ik bij haar wilde wonen. Ik dacht dat ik van alle ellende af zou zijn.

Maar had ik dat maar nooit gedaan! Want zij was nog erger. Ik moest elke dag haar dure spullen schoonmaken en het huis van onder tot boven poetsen. En als ik dan klaar was had zij nog wat klanten voor mij.

En die klanten wilden de gekste, vreselijkste dingen van mij. Ik kan daar nu nog steeds niet aan denken. Geloof maar dat ik veel pijn heb gehad.

Het geld dat ik daarmee verdiende ging naar Louise. Ik had helemaal niks. Als ze in een goeie bui was kreeg ik wat geld maar ik mocht nooit zonder haar weg, mocht niet winkelen, mocht mijn vrienden niet zien. Ik mocht helemaal niets van haar. Ik zat gewoon gevangen. In een dure gevangenis.

Zij had ook een vieze kronkel in haar hoofd want als ik eindelijk mijn klanten had afgewerkt moest ik met haar aan de slag. Zij had veel eisen. Ik ril er nog van. Altijd moest ik haar plezieren en altijd deed ze mij pijn. Mijn pijn deed haar plezier. Daar kickte ze op.

Mama, snap je het? Ik werd heel erg misbruikt door haar. Ik was haar slaaf voor alles. Begrijp je dit? Drink je nu eigenlijk nog of ben je gestopt? Kom je nu alsjeblieft eens langs?

Ik moest Louise vermoorden want anders was ik eraan kapot gegaan. De klanten die mij gebruikten waren rijke mannen en vrouwen, haar vrienden. Ik had niemand. Er was niemand die mij kon helpen. Ik was al een beetje dood vanbinnen. Ik moest dit doen om mezelf te redden.

Hier in de gevangenis heb ik geen vrienden, ze kijken me met de nek aan en mijn leven is hier niet veilig. Ik ben bang dat ze mij gaan pakken. Ik wil overgeplaatst worden.

Oh mama, kom toch een keer.

Je zoon Thomas
Dit is het vervolg op Ademloos.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email