Een afgeschreven nietsnut
Vierendertig was ik toen ik werd afgekeurd. Vreselijk vond ik dat. Ik had een fantastische baan als maatschappelijk werker en daar wilde ik nog lang niet mee stoppen. Helaas, het kon niet anders. Ik weet nog dat de arrogante keuringsarts mij vertelde dat ik misschien liggend op mijn rug geld kon verdienen. De rotzak.
Ik heb mij jarenlang geschaamd voor het feit dat ik afgekeurd was. Ik voelde me afgeschreven, een nietsnut. Niet dat ik het vervelend vond om gezinsmanager te zijn hoor. Maar, o, wat had ik het graag anders gedaan. Ik had een andere toekomst voor ogen. Ik wilde dolgraag parttime blijven werken, zinvol bezig blijven, iets betekenen voor een ander. Helaas ging dat niet door.
Dertien jaar geleden ben ik geopereerd aan een fistel. Een veel voorkomend probleem. Jammer genoeg zat deze grote fistel vlak bij mijn stuitje. Toen ik na de operatie dacht dat ik het ergste had gehad zat ik er echter verschrikkelijk naast. De ellende begon toen pas.
Maanden liep ik met een open wond die dagelijks meerdere keren schoongespoeld moest worden. Het is maar goed dat ik het zelf niet kon zien want het bleek dat de wond zo diep was dat mijn staartbot te zien was. Na een paar weken begon de wond te ontsteken en zat ik aan de morfine.
Dat ik na de operatie verging van de pijn had ik niet verwacht. Bij het lopen, liggen, staan en vooral zitten had ik enorm veel pijn. Ik moest alle zeilen bijzetten om er niet aan onderdoor te gaan. Achteraf vermoed ik dat de chirurg tijdens de operatie mijn staartbot heeft beschadigd.
Jarenlang bleef ik erge pijn houden, vooral met zitten. Je kunt je wel voorstellen hoe mijn dagelijks leven én mijn sociaal leven hierdoor veranderde. Pijn overheerste. Op visite gaan kon het eerste jaar na die operatie vaak niet. Fietsen lukte niet, net als een paar uur in een auto zitten om bijvoorbeeld op vakantie te gaan. Altijd was er die vreselijke pijn.
Nu, na ruim dertien jaar moet ik nog steeds alert zijn. Zo maar ergens gaan zitten kan ik niet. Lang blijven zitten is ook gevaarlijk want de pijn ligt op de loer. Deze afwijking, pijn bij het staartbot, heeft trouwens wel een geinige naam: Coccygodynie. Maar ja, daar koop ik niets voor.
Sinds veertien dagen is de pijn in alle hevigheid teruggekeerd. Weer moet ik bij het zitten, lopen, fietsen, staan en liggen een beroep doen op mijn innerlijke kracht om de pijn zoveel mogelijk te negeren. Jammer genoeg helpen pijnstillers voor geen meter.
Bloggen is ook nu mijn redding, hoewel ik dat dus steeds in stukjes moet doen omdat zitten behoorlijk afzien is. Ik hoop dat de pijn snel af zal nemen. En nee, ik laat mijn hoofd niet hangen. Zo zit ik niet in elkaar. Afleiding zoeken en focussen op andere zaken zijn voor mij de beste methodes om met deze pijn om te gaan.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
35 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
11 juni 2014
Een heel naar probleem! Maar niemna dis afgeschreven, dat zit alleen in je hoofd!
Iedereen heeft kwaliteiten die hij/zij kan benutten, hoe lastig soms ook. Zeker op praktisch gebied. Bloggen is een prachtige invulling geworden! En zelfs voorzichtig denken over publiceren. Jammer dat het weer even niet goed gaat maar bloggen blijft!
16 juni 2016
heb op dezelfde plek ook een fistel gehad in 4 maanden 3 operaties eraan gehad maar verder gelukkig geen complicaties maar wel 7 maanden geduurd voor ik eraf was
16 juni 2016
Drie operaties is wel veel. Fijn dat je af bent van de pijn.
11 juni 2014
Jeetje das naar zeg,
Altijd maar met pijn leven das niet niks.
wat zal je vaak aan die slager terug gedacht hebben. Zou die samenwerken met de abo arts? Je zou het bijna denken hè.
Hoop dat het snel beter gaat met je #WarmHart : )
11 juni 2014
Jeetje, het gegeven pijn is pijn. Gaat eigenlijk nooit op.Ik heb een hogere pijngrens, is volgens mij niet te meten en impliceert of de ander zich aanstelt.
Ik weet wel, dat zitten een belangrijk onderdeel van je leven is. In dit geval vind ik het woord respect (wat tegenwoordig te vaak word gebruikt), wel op zijn plaats.
11 juni 2014
oh, Mary, wat ontzettend rot voor je! De titel vind ik helemaal niet van toepassing op jou. Zoals jij je leven een andere invulling hebt gegeven, dat getuigt van kracht en moed. Het bloggen werkt twee kanten op: helend voor jou, maar ook helend voor vele anderen. Ik denk dat je heel veel mensen elke keer weer een cadeautje geeft met je blogs. Mij in ieder geval wel. De ene keer is het amusement, een andere keer informatief, weer een andere keer vertel je het verhaal van prachtige mensen en het kijkje in je leven is altijd bijzonder geschreven. Ik hoop van harte, Mary, dat je snel opknapt. lieve groet, Nanda
11 juni 2014
Wat een mooi compliment Nanda. Ben ik erg blij mee!
12 juni 2014
Je bent verre van afgeschreven, je blogs zijn altijd weer mooi en ontroerend om te lezen. Je raakt mensen en steekt mensen een hart onder de riem. Je bent een mooie sterke vrouw en ik hoop nog een hele boel van je te mogen lezen. Het vergt moed en kracht om je leven nieuwe invullingen te geven en ik vind dat je dat geweldig doet!
12 juni 2014
Je bent absoluut geen *nietsnut* maar een zeer waardevol Mens ,een pracht Moeder voor jou Kinderen ,en zeer zekers een liefdevolle partner voor Manlief.
Ook geef je veel vreugde met je Blogs en stemt het mensen dikwijls ook tot nadenken !.
Ik kan spijtig genoeg je pijn niet afnemen hoe graag ik het ook zou doen.
Je bent een vechtertje …. en ik ondersteun je hoe dan ook…ik hart je Mary <3
12 juni 2014
Geen nietsnut, waardevol prachtig mens enz. enz. Tom zegt precies wat ik ook allemaal wilde zeggen dus sluit ik me volledig bij zijn woorden aan. Ik vind je sterk en ook een vechter Mary! Een dikke knuffel en een warm hart en beterschap voeg ik er nog aan toe! Liefs Hiltje
12 juni 2014
Ik ben ongelukkig in het schrijven van mooie reacties. Onbeholpen zeg ik dan: wat een lijdensweg, ik leef met je mee.
12 juni 2014
Mevrouw Gin ,elke reactie is mooi ,zolang het oprecht van uit je hart komt ,en dat zal bij u zekers zo zijn
18 april 2016
En dat maakt jouw reactie mooi, vanuit jezelf.
12 juni 2014
wat een krachtig en dapper blog!
12 juni 2014
Ik bewonderde jou als schrijfster , nu nog meer…!!!!
12 juni 2014
Lieve Mary,
je bent een vechter, dat lees ik al een hele tijd, maar af en toe zit het vechters wel eens zwaar tegen
Ik totaal ben ik denk ik nu 3 keer afgekeurd, bah maar de kop nooit laten hangen, dat doe jij ook niet.
Ik denk aan je, ook al koop je daar niets voor.
Xxxxxxxxxx
12 juni 2014
Lieve mensen,
Bedankt voor jullie warme woorden. Heel erg fijn!
14 juni 2014
Ik heb het verhaal, hoe kort het ook voor anderen mag zijn, 3 keer gelezen!!
Na mijn hernia indicatie ben ik veel oefeningen gaan doen, zo is de pijn die ik had gelukkig weg/minder en weet dan ook niet hoe het is om een hele lange, jaren, periode om pijn te hebben.
Ik kan mij er wel wat bij voorstellen zeker als je in alle houdingen pijn hebt en niet meer weet hoe en wat en dan probeert om afleiding te zoeken om de pijn even te vergeten.
Dus doe waar je goed in bent en schrijf Ik ga nu naar de vurige borsten, al 1 keer gelezen en ze zijn niet van jou dat weet ik al hahaha. Ik probeer je bij te houden x
En jij bent zeker geen nietsnut!
14 augustus 2014
En weer raakt je blog me recht in mijn hart.. weer die vreselijke herkenning.. afgekeurd.. ik werd afgekeurd toen ik 24 was.. net van school, klaar voor de wereld, klaar voor een carrière in de mode liep ik een whiplash op. En niet zo maar eentje.. ik viel flauw , soms wel 13 keer op een dag. Daarna als ik wakker werd was ik vaak mijn geheugen kwijt. Ik had geen idee wie ik was, wie mijn lief was, ik heb hem zelfs een keer uit mijn bed getrapt omdat ik niet wist wie de vreemde man in mijn bed was.. afijn. 10 jaar lang heb ik in de wao gezeten. En dat gevoel van niets waard, een mislukkeling kan ik nog voelen. Maar Mary dat ben jij niet!!! en dat was ik ook niet!! Wij mogen er gewoon zijn !
14 augustus 2014
Oh Anke wat erg… zo jong. Vreselijk zeg. Wat heb jij een hoop meegemaakt.
14 augustus 2014
ik kan er een boek over schrijven of een seizoen ophrah winfrey mee vullen zeg ik wel eens haha xxx
14 augustus 2014
Er komt al een boek dus stuur Oprah maar een mail
13 november 2015
Jeetje Mary,
Om te beginnen wat zal die arrogante keuringsarts je op je ziel getrapt hebben zeg waar haalt hij het lef vandaan.
Ik heb je leren kennen als een vrouw met begrip en respect voor iedereen en ook grote goed luisterende oren….
Nu is de beurt aan mij om naar jou uit te spreken dat ik heel veel respect voor je hebt en geabonneerd ben op je blog zodat ik er niet een hoef te missen, het gaat bijna altijd over andere mensen, medemensen die je een warm hart toedraagt, nou dat draag ik jou ook.
Liefs, John en Daan.
18 april 2016
Wat geef je toch een mooi kijkje in de Mary die we mogen lezen. Wat een pijn en verschrikkingen heb jij moeten doorstaan en sta je nog door. Af en toe mag je je hoofd trouwens best laten hangen. Sterk zijn hoeft niet altijd… Je blogs zijn een groot goed in de social media wereld. Je geeft (h)erkenning aan vrijwel iedereen. De ene dag aan mij, de andere dag aan de ander en soms zelfs aan beiden tegelijk.
Hoe voelt dat nu, Mary, om een werkelijk prachtmens te zijn?
18 april 2016
Ben even sprakeloos Brigitte. Een prachtmens…Nee, zo zie ik mezelf echt niet. Ik ben gewoon Mary, ja nieuwsgierig en soms ongevraagd bemoeizuchtig maar prachtmens, nee. Ik kan wel met mezelf door 1 deur maar krijg het koud van zo’n compliment. Dat is het dus, het compliment is te groot…
12 oktober 2016
Mary wat heb jij ook al veel meegemaakt eigenlijk,je verhaal vanaf je zwangerschap met alle ellende.
Je hebt die fistel daarna gekregen heb ik begrepen,dat is ook een zware weg geweest met veel pijn.Als ik het goed begrijp kom je er nooit helemaal vanaf.Ik heb bewondering voor jou ,hoe jij met al die klachten om kan gaan.Dus ook je Fibromyalgie en reuma,ondanks dat alles ben jij een steun voor andere mensen.Door de mooie blogs die jij schrijft en een luisterend oor wat jij de mensen wil bieden, ben je een geweldig sterke vrouw.Ik heb het al vaker laten weten, maar ik zeg het nog een keer,ik vind je sterk en je bent een bijzonder lief persoon !
12 oktober 2016
Dankjewel Jeanne!
12 oktober 2016
Jeetje Mary, ik weet wat pijn is, heb er ook altijd last van, maar ik heb tenminste nog manieren op het te verminderen door te gaan lopen, zitten, liggen, pijnstillers…..Ik bedenk me ineens, zit jij op een soort van zwembandje, moet je anders eens proberen. Moest mijn schoonzus ook na een operatie aan haar stuitje, hielp wel……Maar die opmerking van de keuringsarts, tssssssssss…..toch niet dezelfde als ik heb gehad hè? Tegen mij zei ze: Ik heb nog nooit iemand gezien met zoveel beperkingen als u…..en tegen mijn man zei ze: bent u soms een beetje doof? Waarop hij zei: Nee, waarom? Nouuuuuu, dat u niet gek wordt van dat gepraat de hele tijd……Als ze dat nu nog eens zou zeggen, denk ik dat ik achter de tralies kom, ik sta niet voor mezelf in dan………Maar toen, ik was totaal overdonderd, voelde me zooooooo, tja, ik kan het niet eens omschrijven, zo erg was het. Toch was ik blij dat ik in de WAO kwam, zat nml. in de Bijstand en daar keken ze bij elke uitgave of move die ik maakte, over mijn schouder mee. Een buurvrouw had me zelfs een keer aangegeven en werd ik opgehaald als een crimineel, om te komen verantwoorden of ik nu samenwoonde of niet….Terwijl ze wisten dat ik een LAT relatie had en mijn vriend mijn mantelzorger was, die ik ook echt betaalde vanuit mijn PGB, om na een geweldsmisdrijf weer terug in de maatschappij te durven komen, sociale contacten maken enz…….Door dat gezeik toen, kan ik dat nu nog niet….Grote waffel, klein hartje……:( Maar inderdaad, jij bent een prachtmens en een compliment kan nooit te groot zijn, meissie…..;)
12 oktober 2016
Hoi Angela, heb alles al geprobeerd. Na operatie ook. Het is een terugkerend probleem, ik maak er het beste van, op mijn manier
Bedankt voor je lieve woorden! Oh en de keuringsarts van jou was ook niet mis zeg, jemig wat een mens. Ik had een man, misschien haar partner
12 oktober 2016
Het is inderdaad een rotgevoel om afgekeurd te zijn. Ik ken het. Het heeft nu bij mij jaren geduurd voordat ik soms ook durf te genieten van het niet te hoeven…. Maar nog: wat zou ik ook weer graag ’s morgens in de file staan met mijn bekertje koffie.
Coccygodynie is mij niet onbekend. Heb al een paar x een injectie daar gehad. Maar ik merk dat ik minder last heb als ik zitten veel afwissel met lopen/staan. Fietsen is en blijft vervelend. Maar daar weet je alles van natuurlijk.
Oorzaak bij mij: als puber op de fiets aangereden en met mijn stuitje op de stoeprand terecht gekomen, daarna 4 weken op mijn buik moeten liggen. Daarbij heel slechte lendenwervels (een teveel) en behoorlijke ontkalking in t stuitje.
Valt me nog mee dat ik niet meer last heb dan ik nu heb. En gelukkig niet eens altijd.
Mijn vrouw heeft haar stuitje ooit gebroken en dat is verwijderd. zij heeft nooit last ….
Mary je bent een prachtmens en je ik lees heel graag je blogs.
12 oktober 2016
Ja Mique, die afwisseling is het beste en inderdaad fietsen valt tegen!
Dank voor je complimenten, fijn om te lezen!
24 november 2016
Ik vind je schrijven altijd erg fijn om te lezen,en sterkte met je pijn,ik kende het ook.
En om je een niets nut te voelen omdat je afgekeurd ben is onzin,maar eerlijk gezegd zou ik Willen DAT ik afgekeurd was ! Dan heb je tenminste recht ergens op ,maa nee als je gehandicapt raakt terwijl je voor je gezin zorgd (met gehandicapt kind er bij) ben je nergens in de picture !
Dus geen inkomen (man gelukkig wel ,maar weinig).
Maar we komen er wel hoor.
Sterkte Mary en hopelijk nog veel mooie schrijfsels
24 november 2016
Dankjewel Elfje voor je reactie. Wens jou veel sterkte en kracht.
24 november 2016
Sterke Mary die nooit klaagt.
Voorbeeld voor ons allen.
Ik ga het nooit vergeten…dit…
24 november 2016
Lieve Ineke, jij bent net zo, weet ik inmiddels. Fijn dat ik jou heb leren kennen.