De zorgverzekeraar regeert het ziekenhuis
Dag verpleegkundige, heb jij een droombaan?
Ik heb met hart en ziel voor mijn beroep gekozen. Of ik een droombaan heb? Nou, ik krijg er veel voldoening van. Zeker de waardering van patiënten is subliem.
Echter, de zorg is de laatste jaren erg veranderd; het is zakelijker en commerciëler geworden. Dat is op zich niet altijd slechter want ook een ziekenhuis is een bedrijf.
Stilstaan bij de kosten en kijken waar het goedkoper kan, is zeker een goede tendens. Maar, in de praktijk is het zo dat personeel steeds meer moet doen met minder verpleegkundigen, en dan wordt er ook nog gesteld dat het niveau van de zorg omhoog moet. Mijn inziens kan dit niet want goede zorg kost nu eenmaal tijd.
Hoe staat het met de werkdruk?
De werkdruk wordt steeds groter, dit komt omdat we steeds meer voor onze eigen randvoorwaarden moeten zorgen. Het is niet de teamleider en/of manager die ervoor zorgt dat je nevenwerkzaamheden kan uitvoeren. Nee, dat moet je zelf doen. Daar gaat heel veel tijd in zitten omdat er een afvinkcultuur is ontstaan.
Het draait er eigenlijk om dat het op papier maar veilig lijkt. Het lijkt er op dat het niet meer gaat om het verbeteren van de patiëntenzorg maar om te kunnen zeggen: ‘kijk eens wat we het goed voor elkaar hebben’.
Dit alles komt door de druk van de zorgverzekeraar. En dat is dus erg tijdrovend werk, en het kost veel geld. Zo zijn er protocollen voor de meest simpele dingen en er zijn slechte programma’s waarin die gemaakt moeten worden.
Zijn patiënten in de loop der tijd veranderd?
ik geloof niet dat de patiënten heel erg zijn veranderd en anders zijn we ook mee veranderd. ik houd er wel van dat mensen duidelijker zijn in wat ze willen en dat ze meer als klant worden gezien.
Wat zijn de struikelblokken waar je tegenaan loopt?
Ik werk op een afdeling en ik zit in het aanschaf traject van een nieuw apparaat. Dit traject duurt 2 jaar. Echt bizar, zaken doen met een manager die niet weet wat het is.
De manager begrijpt niet dat patiëntenzorg mijn vak is. Nu zijn bijna de neventaken belangrijker, daar wordt je op afgerekend. We moeten ook veel registreren voor de zichtbare zorg.
Eerlijk is eerlijk, ik ben op dit moment niet te spreken over mijn management. Het zijn mensen die verpleegkundigen niet begrijpen.
Verpleegkundigen ademen zorg en zijn niet gericht op kosten maar op goede zorg.
De manager is allang blij als het rooster rond is, het maakt voor hem niet uit wie er op staat. En voor hem geldt: als de cijfers aan het eind van het jaar maar kloppen.
Er gaat een hoop geld verloren doordat de verkeerde mensen op de verkeerde plaatsen zitten. Zij werken op eilandjes en er is een slechte open communicatie en daarnaast zijn er de eindeloze vergaderingen.
Hoe zou het volgens jou anders moeten?
Wat anders zou moeten is dat de zorg bepaald moet worden door de artsen en verpleegkundigen, de verzorgende fysiotherapeuten de ergotherapeuten enzovoort. De mensen met kennis dus.
Elk specialisme wordt verantwoordelijk voor de omzet. Daar hoort bijvoorbeeld de marketing bij. Inkomsten die daarvan komen, zijn ook weer voor dat specialisme. Op deze manier zorgt elk specialisme zelf voor kosten reductie.
Maar doordat het ziekenhuis zo’n logge organisatie is, gaat er nu veel verloren. Zo zijn de communicatielijnen veel te omslachtig en er spelen te veel belangen. Op deze manier van werken zijn er minder managers nodig zijn.
Artsen, teamleiders, secretaresses en verpleegkundige regelen het dan zelf. Uiteraard moeten de teamleiders met elkaar in gesprek blijven zodat er geen dubbele projecten lopen. Geef de artsen hun bedrijf en zeggenschap weer terug.
De managers hoeven alleen te zorgen dat de randvoorwaarden er zijn en dat ze dat zo goedkoop mogelijk kunnen aanleveren. Zorg goed voor je personeel en complimenteer ze met hun werk.
En, stimuleer hen zich te ontwikkelen. Nu is het helaas zo dat scholing of symposia bezoeken steeds meer in eigen tijd moet gebeuren.
Eigenlijk is er geen stimulans om een opleiding te volgen want er is toch geen geld. En vervolgens is het dan weer een wedstrijd om er ook meer uurloon voor te krijgen.
Foto komt uit de collectie van Miek Koopmans.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
3 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
4 januari 2016
Hoe naar t verhaal ook is, fijn om te lezen dat er nog steeds verpleegkundigen zijn die ZIEN wat er mis gaat en dat hier dan ook nog uitleggen. Dank je daar voor, verpleegkundige!
Nu begrijp ik beter waarom de zorg voor mijn vader nogal te wensen overliet (en laat). Als mensen “van de werkvloer” moeten doen wat managers zeggen die verstand van geld hebben maar niets van zorg…dan wens ik ze eerlijk gezegd toe dat een naaste ernstig wordt en ze toe moeten kijken hoe de “verpleging” hun best doet en tòch te kort schiet.
Ik wens niemand ziekte toe, niet echt. Voor t begrip zou t goed zijn, maar of dat t waard is?
Dank allebei voor dit kijkje achter de schermen.
4 januari 2016
precies de zere plek waar prof.dr. Smalhout altijd de vinger op wist te leggen. Goede zorg,( en goed onderwijs )is door vernieuwingen beslist niet beter geworden. Door de invloed van verzekeraars en de farmaceutische industrie is niet alleen de beoogde marktwerking niet gehaald, het heeft eveneens de zorg onnodig ingewikkeld en onoverzichtelijk gemaakt, zowel voor de uitvoerende als de patiënten, pardon, cliënten…
10 januari 2017
De zorg kies je inderdaad bewust voor en jammer dat er de laatste jaren veel veranderd is waardoor het plezier in je werk minder is daardoor.Managers kunnen het de mensen op de werkvloer zwaarder en moeilijker maken.Zodra er een reorganisatie in een ziekenhuis aan de gang is hebben de managers het wel voor het zeggen.Ze brengen een grote bezem mee en vegen de werkvloer goed schoon (volgens hun),maar de ervaren werknemer vliegt er als eerste uit na vele jaren hard werken.Bureaucratie is belangrijker en liever hoger opgeleide mensen zonder ervaring,artsen zijn daar ook niet altijd blij mee.De manager kan dat in 2 jaar voor elkaar krijgen en krijgt in ruil daarvoor tonnen geld mee voor die klus!Jammer dat het vaak zo moet gaan in gezondheidszorg.In mijn ogen blijft werken in de zorg een roeping en je doet bijna alles in belang van de patiënt!