De wereld op zijn kop; dader en slachtoffer worden verwisseld

Geplaatst door Mary op 21 maart 2018 | 4 reacties

Ik kijk naar een aflevering van de documentaire ‘Beau five days inside’ van Beau van Erven Dorens. Hij laat zich 5 dagen lang opsluiten in een tbs-kliniek om zo veel mogelijk te weten te komen over het reilen en zeilen in zo’n kliniek.

Het is reuze interessant maar het emotioneert me ook. Hij spreekt met Tim die aangeeft de moeder van zijn zoon met de dood te hebben bedreigd. Ook heeft hij haar uitgescholden en beledigd. Zijn zoon had er, zo vertelt Tim, veel last van dat hij dat had gedaan.

Ik kan me haast niet voorstellen dat deze man enkel voor dit delict in de gevangenis heeft gezeten en nu aansluitend een tbs-behandeling ondergaat. Het komt erg bij me binnen omdat ik vanmiddag nog bij Ninke zat die mij wilde spreken over de ouderschapsbemiddeling met mijn ex.

Ninke werkt bij een instantie die er in gelooft dat als ouders uit elkaar gaan, zij ten allen tijden weer moeten leren communiceren met elkaar. Dat dit in het belang is van de kinderen.

Deze gedachtegang kom ik al jaren tegen en ligt zelfs in de wet verankerd. Wat Ninke niet wil weten is dat mijn ex mij en onze dochter al jaren mishandelt. Ook heeft hij me met de dood bedreigd, precies zoals Tim aan Beau vertelt. Mijn dochter was hier, net als Tim’s zoon, getuige van.

Bij mij rijst direct de vraag ‘Hoe kan het dat mijn ex niet in zo’n kliniek zit?’

Ik vertel Ninke over de agressiviteit van mijn ex omdat ik het van belang vind voor de verplichte ouderschapsbemiddeling. Hij is altijd agressief in mijn bijzijn en laat een patroon zien in zijn gedrag dat past bij die van een psychopaat.

In ouderschapsbemiddelingsland bestaan geen narcisten en psychopaten. Men gaat er van uit dat iedere ouder gezond verstand heeft en altijd het belang van het kind wil en kan voorop zetten.

Mijn ex krijgt kans op kans en iedere keer weer krijgt hij een podium om door te gaan met zijn mishandelingen. Het wordt niet opgemerkt. Er volgen geen sancties.

Omdat er inmiddels een Onder Toezicht Stelling door de rechtbank is uitgesproken op basis van het vermeende ‘ouders zijn in strijd met elkaar en het kind lijdt hieronder’, voel ik mij soms als een tbs’er.

In dezelfde uitzending zegt Wilco tegen Beau “Dat is met tbs hè? Zeker met dwangverpleging. Hun bepalen wat goed is voor je en je hebt daar zelf niets over te zeggen.”

Het is een gevolg van hetgeen de tbs’ers hebben gedaan. Ze moeten in de gevangenis een straf uitzitten en krijgen daarna een behandeling omdat, zo legt de algemeen directeur van de kliniek Hyacinthe van Bussel uit, ‘alle tbs’ers een psychiatrische stoornis hebben’.

Ik heb geen psychiatrische stoornis. Ik ben een gezonde moeder die al jaren kapot wordt gemaakt door haar ex. Ik vorm een paraplu, een buffer voor onze dochter voor alle ellende die mijn ex op ons afvuurt zodat onze dochter niet wordt belast.

Maar het kost me alles. Nu ik verder ga met mijn leven en zwanger ben, wil ik me des te meer op de toekomst richten. Maar ik leef, net als de tbs’ers die vreselijke delicten hebben gepleegd, onder drang en dwang. Opgelegd door de overheid.

Ik ben slachtoffer van huiselijk geweld. Mijn dochter is slachtoffer van kindermishandeling en we staan al jaren in de kou. Sterker nog; keer op keer worden we weer verplicht geconfronteerd met de dader.

Om deze periode van dwang zo goed mogelijk door te komen, stel ik me neutraal op. Ik word niet boos wanneer ze voorstellen dat er in de ouderschapsbemiddeling ruimte wordt gegeven aan het verwerken van de relatie die is geweest.

Ik weet dat mijn ex weer leugens gaat vertellen, gaat ontkennen dat hij mij heeft geschopt met schoenen met stalen neuzen, mij heeft vernederd in het bijzijn van onze dochter, me heeft bestolen en dat hij vooral vertelt dat hij zo’n lieve papa is.

Omdat ik onze dochter en mijn ongeboren kindje moet beschermen zal ik wijselijk mijn mond gaan houden en wederom alle ellende over me heen laten komen. Ninke begrijpt niet dat dit psychische mishandeling is pur sang.

Niemand haalt het in zijn hoofd om een slachtoffer van geweld in dezelfde ruimte te zetten met de dader en de dader ongenuanceerd het woord te geven. Maar voor mijn kinderen doe ik het. Ik zal door het stof gaan. In de hoop dat deze waanzin ooit stopt. Maar het is de wereld op zijn kop.

Miriam

Foto komt uit de collectie van Jet Rood.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email