De tranen maken plaats voor een glimlach
Terwijl ik in de schuur zoek naar een schoffel, dwalen mijn ogen langs zijn gereedschap.
Papa hield duidelijk van orde. En bewaren.
Ik zie allerlei soorten schroefjes, touw en op een plank diverse soorten plantenvoeding. Ja, bezig zijn in zijn tuin was een van zijn grote hobby’s.
Och, in de hoek staan zelfs een kleine hark, een net zo kleine schoffel en een ieniemienie bezem. Ik krijg een brok in mijn keel.
In een flits ben ik terug in de tijd en zie mijn peuters met hun kleine rode laarsjes banjeren in de tuin, druk in de weer met hun tuingereedschap. Opa helpen.
Opa helpen, ja dat was me wat. Opa had een engelengeduld voor mijn jongens en nam alle tijd van de wereld voor hun niet aflatende nieuwsgierige vragen.
“Opa wat is dit? Opa, wat is dat voor beestje? Opa, hoe heet die plant?” De hele dag door werd opa bestookt met vragen, en opa die had overal antwoord op.
Ineens zie ik in mijn gedachten mijn vader in de tuin zitten met een bijna vierjarige peuter op schoot. Het was die zomer bloedheet en ze hadden daarvoor wat lopen teuten in de tuin. Ze bekeken samen een hondenencyclopedie.
Ik geloof dat het toen was dat we ontdekten wat een enorm geheugen dat kleine ventje al had, want tot ieders grote verbazing kon die peuter na een paar dagen alle hondenrassen opnoemen die opa aanwees.
Als ik wat later druk met de schoffel in de weer ben, moet ik denken aan al die mooie vakanties waar mijn ouders bij waren. Waar we ook waren, mijn vader begon elke dag met zijn training. En mijn jongens, hoe klein ze ook waren, zij deden altijd mee.
Opa speelde een prominente rol in hun leven. En op dat moment bedenk ik me dat mijn vader niet alleen míjn held en grote voorbeeld was, maar ook van mijn jongens.
Papa’s liefde voor de natuur, zijn onbevooroordeelde wijze van de wereld bekijken en betreden, zijn leergierigheid; ik zie er zoveel van terug in mijn mannen. Zo wonderlijk mooi dat mijn vader dit heeft doorgegeven aan mijn jongens.
Bijzonder hoe allerlei herinneringen zo maar naar boven komen.
Zo maar ineens komen de kleinste vergeten momenten naar boven drijven. Die herinneringen zorgen ervoor dat mijn vader voor altijd verankerd zit in mijn hart. Ik koester ze, vertel erover en omarm ze.
Het maakt het pijnlijke gemis van mijn vader minder rauw en net iets zachter en beter te handelen.
De tranen maken nu vaker plaats voor een glimlach. Vergeten herinneringen komen tot leven. De verpletterende herinneringen aan de laatste zware weken die papa heeft moeten doormaken, overheersen daardoor minder.
Als ik ’s avonds met een mengeling van verdriet en trots naar de foto van mijn vader kijk, zeg ik zachtjes: “Je hebt het goed gedaan pap.”
Foto komt uit de collectie van André Brockbernd.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
5 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
28 augustus 2017
Prachtig als je zo over jouw papa kunt spreken. Dit gevoel heb ik ook bij mijn vader.
28 augustus 2017
Mooi Mary, wat schrijf je met veel liefde over jouw Pa.Steeds als je over hem praat voel je het verdriet wat plaats gaat maken voor de liefdevolle herinneringen van hem die jij nu koestert.Fijn dat de kinderen zo graag bij hem waren en dat zag ik bij mijn Pa ook altijd als de kleinkinderen graag bij hem waren op de boerderij.Samen in de tuin en dan zie je de gelukkige momenten.Jullie gingen dus ook samen op vakantie en de kinderen heb je ook met hem zien sporten.Het is fijn dat je die herinneringen hebt van hem met veel gelukkige momenten en liefde was er volop bij jullie.Dat je dingen in de kinderen ziet van je Pa is ook zo mooi (dezelfde genen) en daar kan je dan ook met geluk aan terug denken.Goed dat je het zo mooi kan beschrijven Mary en dat de traan inderdaad plaats kan maken voor een glimlach als jij aan hem denkt.De liefde voor jouw Pa is duidelijk te voelen in jouw mooie verhaal over hem!
28 augustus 2017
Dankjewel Jeanne.
28 augustus 2017
Je hebt het goed gedaan Pap. Als je dat voelt en kunt zeggen over je vader, dat is geweldig.
Wat een rijkdom aan herinneringen liet hij je na.
Je leven lang gaan ze met je mee, je vader ook.
Geweldig mooi Mary.
30 augustus 2017
Mooi Mary