De grond zakte onder mijn voeten vandaan
“Het begon een paar weken nadat onze dochter, een meisje met autisme en een spraakachterstand, op haar zesde naar een zogenoemde cluster 2-school ging.
Cluster 2-scholen zijn scholen voor dove- en slechthorende kinderen, kinderen met een ernstige spraakachterstand en taal moeilijkheden, en kinderen met een stoornis in het autistisch spectrum waarbij de focus ligt op communicatie.
We hadden er alle vertrouwen in. Na een paar weken veranderde onze dochter. Ze werd agressief, trok plotseling de haren uit mijn hoofd en durfde niet meer naar het toilet. ’s Morgens had ze pijn in haar buik en wilde absoluut niet naar school.
Eerst dachten wij dat het de overgang was naar een nieuwe school. Verandering voor kinderen met autisme kan ingrijpend zijn. Toen ze op een dag haar tong in mijn mond wilde steken om te tongzoenen, was de grens bereikt. Ik vertelde haar dat dit heel raar was.
Ze antwoordde: “Maar mama, de kindjes op school doen dat ook.” Mijn wereld stond stil en de grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ze vertelde dat ze moest tongzoenen, anders werd ze geslagen.
De volgende ochtend zijn mijn man en ik naar school gegaan en heb ik direct een gesprek met de IB ‘er en de directrice gehad. Ik werk zelf in de zorg en wilde direct dat de orthopedagoog ingeschakeld zou worden.
Onze dochter ging stilletjes in de klas zitten en keek heel angstig twee andere meisjes aan. De directrice beloofde de orthopedagoog in te schakelen. ’s Middags bleek dit niet te zijn gebeurd. Ik belde de school en de IB’er was geïrriteerd en vertelde dat het bijna kerstvakantie was en ze druk bezig waren.
De telefoon werd erop gegooid.
In de vakantie begon Eliana al meer te vertellen. We hadden haar verteld dat ze niet meer naar school hoefde te gaan, totdat papa en mama hier goed met de juffen over hadden gesproken. Ze begon te huilen en toen kwamen de verhalen los.
Over de twee meisjes die haar met geweld dwongen seksuele handelingen te verrichten. Ik wil het niet benoemen, maar dit was geen onschuldig ‘doktertje spelen’. Op onze blog hebben wij er een artikel over geschreven: ‘geen normale seksuele nieuwsgierigheid’.
Wat onze dochter vertelde was zo heftig en niet normaal voor die leeftijd, dat ik zelf het AMK heb gebeld, nu heet dat Veilig Thuis. Het AMK vertelde niets voor mij te kunnen betekenen. “Mevrouw, u moet dit maar oplossen met de school.”
De leerplichtambtenaar had ik inmiddels ingeschakeld. We mochten onze dochter thuis houden voor onbepaalde tijd. Toen de vakantie voorbij was, heb ik de directrice verteld dat ik een melding had gedaan bij het AMK.
Ze zei: “Ik wou dat u dat niet had gedaan, nu moet ik er werk van maken.”
Na een paar dagen kregen wij een telefoontje van het AMK. Mijn man en ik waren verbaasd omdat het AMK niets wilde doen met onze zorgen. Toen de twee dames van jeugdzorg Amsterdam bij ons op de bank zaten, vertelden ze ons dat de school een melding had gedaan… Wat?? Excuse me? De school??
Dit was de wereld op zijn kop.
De school kende Eliana nog niet zo goed en er was voor de rest ook niets bekend over ons kind. Wij als gezin hebben nooit te maken gehad met jeugdzorg of aanverwante instanties. De zorgmelding stond vol aangedikte verhalen, over blauwe plekken en dat onze dochter had verteld dat haar oudere broer haar had geslagen.
We waren beduusd en verbijsterd. Compleet uit het veld geslagen. Wat hierna volgde is een verhaal dat niet zou misstaan in een film van Alice in Wonderland.
We kregen te maken met liegende hulpverleners, een school die zijn reputatie ten koste van alles veilig wilde stellen en klinkklare leugens in officiële rapportages die naar de kinderrechter zouden gaan. Er was niemand die zich afvroeg waar zoveel geweld van twee jonge meisjes, de dadertjes, vandaan kwam.
Er waren bestuurders die naar elkaar wezen en de ene leugen volgde de andere op.
Wij zijn ouders die goed van de tongriem zijn gesneden en mijn man kon iedere leugen weerleggen. Dat vond jeugdzorg niet leuk. Jeugdzorg Amsterdam was allesbehalve professioneel. De dames van het AMK staken hun persoonlijke nijd en woede naar ons als ouders niet onder stoelen of banken.
Onze dochter ging in traumatherapie. Dat was zo heftig dat ik maar één keer mee ben geweest. De andere keren ging mijn man mee.
Het AMK dreigde met een uithuisplaatsing van onze beide kinderen. Hun rapport werd flink aangedikt met onwaarheden en speculaties en naar de Raad gestuurd. Dat was achteraf ons geluk. De orthopedagoog van de Raad voor de Kinderbescherming doorzag de leugens en de inconsistente verhalen van het AMK, daarover is zelfs een gesprek geweest.
Wij werden van alles vrijgesproken en na een hel van negen maanden, want dat was het, werd onze naam gezuiverd. Maar het was voor ons niet klaar. Negen maanden lang leefden wij met de angst dat elk ogenblik de politie onze kinderen zou kunnen komen halen. Ik sliep niet meer, at nauwelijks en huilde vaak.
Wij zijn een blog begonnen die erg bekend werd en een steun is voor veel ouders: Jeugdzorg Dark horse. Het is een platform voor ouders die te maken hebben met de misstanden in de jeugdzorg. Je kunt zomaar met jeugdzorg te maken krijgen en dit is niet altijd terecht. Zodra je met ze te maken krijgt begint de Russische roulette.”
Gastblog van Ranada van Kralingen, @Ranada1967. Ranada is een van de spreeksters op de manifestatie ‘Jeugdzorg Rechtvaardig’ van aankomende woensdag op het Malieveld.
Foto komt uit de collectie van @Holly1707.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
12 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
27 juni 2016
Ongelooflijk, wat een afschuwelijk verhaal! Ik ben heel blij voor jullie dat het uiteindelijk goed is afgelopen. Wat een vreselijke school! En daar denk je je kind veilig te hebben. Hoop dat het goed met haar en jullie hele gezin gaat.
27 juni 2016
Yep ik ken deze blog site Dark horse.
Heb ze een paar jaar gevolgd. Zijn Bere sterk in het weergeven van misstanden. Na deze blog weet ik weer waarom ik ze weer ga volgen, dank @Renada1967 voor deze reminder. #WarmHart
27 juni 2016
Geachte ouders, Eliana en broer,
Wat een gruwelijk verhaal! Wat ben ik u dankbaar voor het delen ervan.
Diep respect voor u en uw dochter.
Dit is zo’n verhaal wat illustreert waarom iedereen ervan doordrongen moet raken dat lessen over seksueel gedrag van kinderen en over kindermishandeling opgenomen moeten worden in opleidingen bij diverse modules.
Ook moet het (vaker) op de agenda’s van teamvergaderingen op scholen.
Onbegrijpelijk en schandalig het gedrag van directeur en IB-er!
Door het delen van uw verhaal hoop ik dat er ook hulp komt voor de twee meisjes die dit gedaan hebben. Hun gedrag klopt niet bij hun leeftijd. Daarmee geven ze aan hun omringende volwassenen een enorm signaal, Een schreeuw om hulp. Want dat zij ook gezien worden is nodig zodat dit gestopt wordt.
Ongelooflijk moedig en krachtig hoe jullie als ouders deze ellende voor jullie gezin hebben omgezet.
Ik hoop van harte dat jullie verhaal en platform veel ouders mag bereiken.
Dat mensen werkzaam in de jeugdzorg en onderwijs er lessen uit halen om ,vanaf vandaag nog, kinderen beter te gaan zien en voor hen te gaan werken.
Zodat kinderrechten ook in Nederland nog veel beter worden nageleefd.
We hebben de kennis om seksueel geweld en kindermishandeling te voorkomen, als land, in huis. Nu nog zorgen dat het iedereen, die met en voor kinderen MAG werken, bereikt.
Wens Eliana en jullie het allerbeste toe!
28 juni 2016
Dit is erg herkenbaar IB’ers van school die alleen met kind praten vervolgens kinderbescherming inschakelen. Zo ging het bij mij eind ’12 zwanger van een tweeling van een nieuwe liefde in mijn leven. Mijn zoon van toen 11 keek er enorm tegenop de verhuizing al was het een paar huizen verderop in de straat de komst van weer twee zusjes hij had al zus en zusje de nieuwe man hij kon zich zijn agressieve vader nog goed voor de geest halen en wou eigenlijk alleen mij beschermen. Voelde zich enorm schuldig dat de kinderbescherming kwam mamma dat is mijn schuld omdat ik gepraat heb over mijn frustraties inmiddels kon hij lezen en schrijven met die man en verheugde hij zich op de komst van zijn zusjes. Maar toch kwamen ze onder OTS april ’13 tweeling werd eind april geboren. Hij was niet bij ze weg te slaan en mamma het valt allemaal wel mee we hebben voor het slapen gaan gewoon tijd voor een spelletje en dat was ook zo, hij moest het allemaal eerst zien en dan geloven niet zo vreemd na alles wat we hadden meegemaakt oudste dochter was al UHP door haar agressieve onberekenbare gedrag. Maar deze man had een verborgen agenda scheen stiekem te blowen een niet zo’n beetje ook raakte daardoor ook zijn baan kwijt en blowde nog meer voor €100 p/w er was geen geld voor babyvoeding of eten dus mijn familie sprong bij dingen liepen niet lekker maar ondanks dat genoot ik van de tweeling en dacht deze fase gaat wel weer voorbij naar psycholoog bij huisarts ik ben iemand die niet zomaar opgeeft. Dus gingen we begin augustus op kosten van mijn vader midweek op vakantie oudste mocht ook paar nachtjes komen helemaal geweldig mijn vijf kinderen bijelkaar hond mee genieten dacht ik. Dag twee man werd steeds geïrriteerder dus hij vertrok liet mij alleen achter zonder auto want hij moest wiet halen zei hij, trok het allemaal niet heeft me de nacht ook alleen gelaten kwam pas volgende middag weer eens aankakken. Ik redde me uiteraard wel alleen en ging nadenken. Eenmaal thuis weekend erop zei hij te willen scheiden waarop ik het domste heb gedaan wat je maar kunt verzinnen sowieso werd ik boos hij wou na drieënhalve maand vaderschap al de handdoek in de ring gooien ammehoela dacht ik jij gaat je meisjes niet in de steek laten al kwam alles al op mij aan. Wij gaan er wat aan doen jij meldt je maar aan bij VNN voor je verslaving praten met psycholoog maar nee hij werd steeds grimmiger en ik kon wel oprotten uit zijn koophuis we waren getrouwd dus zei is net zo goed mijn huis. In Januari waren er ook al perikelen geweest waarop hij mij zwanger en wel op straat zette dus stond allang bij woningbouw ingeschreven uit voorzorg maar toch we moesten en zouden vechten voor ons huwelijk vond ik. Het weekend van 17 augustus was het oudste mocht voor het eerst op weekend verlof naar haar tweelingzusjes andere twee waren uit logeren want was laatste weekend zomervakantie spanningen liepen op auto stond er niet man laveloos op de bank kwam pas half vijf aankakken dus gaf ik alleen de tweeling hun flesje rond zessen. Maakte hem wakker waar is de auto ik moet zo oudste ophalen van station, stond nog bij zijn vriend waar zijn de sleutels dan loop ik er wel heen ja die zijn daar ook nog. Dan ga je hem nu halen want ik moet weg komt die vriend aanrijden ik dacht die loopt wel naar huis maar nee bracht ie eerst die vriend weer terug dus ik loop hem tegemoet toen ie terug kwam want moest nu echt haasten anders stond mijn kind te lang op station te wachten maar hij wou sleutels niet geven deed deur dicht enz beetje gevecht in de tuin. Uiteindelijk had ik ze ging weg maar bij thuiskomst was hij met twee vrienden bezig tassen vol baby spullen in auto te laden. Ik stond nog even op afstand te kijken vond dit raar maar gebeurde toch echt hoorde een telefoontje plegen dat iemand op zijn dieren moest passen want hij was weekend weg. Kwartje viel ze wouden de tweeling meenemen maar ik was te vroeg thuis! Aarzelde geen seconde en zette mijn auto (7 persoons) op de stoep tweeling was nog binnen blokkeerde het hekje ze konden er niet langs met tweeling en belde politie auto op slot dat ze mijn tweeling wouden ontvoeren waarop hun ook politie belden met wat achteraf bleek de mededeling dat ik doorgedraaid was en één van hun had willen doodrijden er stond niemand op de stoep. Wat daarna gebeurde zes uren lang politie dokterswacht jeugdzorg over de vloer wat uiteindelijk resulteerde in meenemen tweeling op slinkse wijze mocht ze nog fles geven terwijl ik met hete waterkoker in mijn hand stond griste politie er één van aankleedkussen waar mijn vader bij stond die was er inmiddels ook en één uit mijn dochters armen gaf ze aan jeugdzorg die nog riepen je krijgt ze na het weekend weer bel met je voogd. Na het weekend werden de andere twee opgehaald en ben ze nog kwijt allemaal. Heb na dit alles nooit geen stap meer in dat huis gezet ook geen woord gesproken met vader tweeling kreeg aangifte poging tot moord/doodslag duurde twee jaar voordat het voorkwam ben vrijgesproken alleen voorwaardelijk om gevaarlijk verkeersgedrag die kon ik begrijpen maar kinderen terug ho maar heeft in de krant gestaan politierechter wenste me nog veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ben inmiddels gezag kwijt want moest maar eens accepteren dat ze tot hun volwassenheid wegblijven. Mag ze niet meer bellen zie ze onder toezicht anderhalf uur per maand moet binnen gehoorafstand blijven omdat vader van de tweeling schijnt te hebben gezegd dat ik mijn kinderen wat aan wou doen. Het is zomaar gebeurt eerst leef je in een “dit overkomt mij toch niet” fase dan wordt het “gaan ze dit werkelijk zo winnen” in waarom luisteren die rechters niet. Ach kan er boek over schrijven. Treurig maar waar.
28 juni 2016
Beste Melissa,
Ik zit jouw verhaal vol verbazing te lezen, wat een verdriet en zorgen. En wat is er veel misgegaan. Ik hoop dat je hulp hebt, wens je heel veel sterkte.
Mary
28 juni 2016
Dankjewel, nou alle hulp die ik aanwende werd door de voogd gesaboteerd Maatschappelijk werk die ik nodig had om een collateraal overleg in te plannen met alle betrokkenen inclusief politie waar ik diverse meldingen heb neergelegd destijds voor stalking bedreiging en achtervolgingen ex vanaf 2008 zodat hun jeugdzorg konden overtuigen van de extreme vorm van huiselijk geweld eerste echtgenoot werd afgedaan met ze mocht me alleen nog helpen als ik financiële problemen had die had ik niet. Die hulp waar ik al maanden voor op wachtlijst stond door voogd afgeketst. Daarna hulp bij verwerken trauma’s huiselijk geweld en UHP’s waar ik nog ben wou ze bij wezen om hun mij te kunnen leren accepteren van de situatie heb hun geweigerd deel te nemen wat weer negatief in rapporten komt moeder weigert hulp. Ben nog in therapie nu wordt gesuggereerd dat huiselijk geweld nooit heb plaatsgevonden dus ben daar voor niks volgens voogd heb nu connecting hands vier uur per week bij mij thuis wil communicatie tussen mij en vaders weer op poten krijgen antwoord op mijn vragen waarom in godsnaam gebeurt dit wat hebben ze tegen mij waardoor ze hun kinderen deze jeugd toebedelen wil dat om af te ronden. En de strijd tussen vooral vader oudste drie want die blijft kinderen tegen mij opstoken voor eens en voor altijd uit de wereld hebben. Verder laat iedereen je vallen. Zit je lichamelijk en geestelijk kapot krijg je vreemde dingen zoals aura migraine geen honger slapeloosheid enz. Moeilijk maar verklaarbaar zie je je kinderen achteruit gaan maar niemand doet wat. Niemand luistert niemand hoort je. Dat frustreert nog het meest.
9 augustus 2016
Zo vreselijk dat er mensen werkzaam zijn die deze kinderen zouden moeten begeleiden in de goede richting en er zich aan vergrijpen…..wat frustrerend en droevig voor de ouders , wie moet je nu vertrouwen…????
21 mei 2017
Hai Melisa. Herkenbaar voor mij, kinderen onder elkaar vanaf 9 jaar! Ongelooflijk en iets waar ik altijd bang voor was geweest, maar dan vanuit verzorgers. We werden als ouders bijeen geroepen.
Er werd daar wel wat aan gedaan voor zover ik weet met *goed*resultaat. Wel werden er allerlei priveleges, die de kinderen hadden vanF toen verboden. Begrijpelijk maar ook jammer. Nu moesten de * goede* onder de * kwade* lijden.
Het was iets wat ik absoluut nièt onder zulke jonge kinderen verwachten zou! Maar ja ze zaten daar allemaal met * bagage*. Je kunt het hen nauwelijks kwalijk nemen. Wel de manier waarop vanuit de verzorgde rol daarop wordt gehandeld, gereageerd.
Dat verhaal dat jij verteld is meer dan stuitend!
Wens jullie alle goeds en sterkte.
Liefs Wilhelmina
11 augustus 2016
Onze kinderen zijn ” onze ” kinderen niet meer, zodra je ze hebt aangegeven bij de burgerlijke stand en een geboortebewijs hebt gematerialiseerd. Dan zijn zij van de staat en kan de staat er mee doen wat zij wil…. En dat merken wij als ouders DAN pas.
https://youtu.be/Oz-WwBmYVgk?t=31m25s
22 mei 2017
Wat een verschrikkelijke toestand!
24 oktober 2017
Wat een vreselijke toestand. Wie beschermt wie? Kwetsbare kinderen op zo een school is vreselijk. Hier moet gedegen onderzoek en straf voor komen en de kinderen moeten z.s.m. een beter school met integer en capabel personeel kunnen bezoeken.
24 oktober 2017
Wat vreselijk, veel sterkte